Voor we subiet naar 0110 vertrekken heb ik samen met de zoon nog eens een flinke tocht met de mountainbike gedaan. We rijden niet als bezetenen, we dragen geen fluopakjes (uit respect voor de vogeltjes) en houden rekening met andere weggebruikers. Met niets te vergelijken dus met de hordes zichzelf-afbeulende-fietsanarchisten-op-leeftijd.
Het plezantste aan zo'n zweetmoment is het ogenblik dat je aangekomen bent. Afstappen en recupereren zijn genotsvoller dan het fietsen zelf. Af en toe, zoals gisteren in Liebroek, levert je inspanning nog eens een extra surprise op: een hele vlucht wilde ganzen. Maar soms zorgen we zelf voor de 'surprise'. Doordat ik de kleinste wegeltjes ken in het stiltegebied Gerhagen, neem ik wel eens een ongebruikelijk paadje. Nog niet zo lang geleden verrasten we zo een man en een vrouw die in de bosjes zaten. Ze waren verkleed als joggers, - en thuis zullen ze ook wel gezegd hebben dat ze gingen 'trainen' - maar ze kwamen in feite konijntje spelen.
Van zo'n moment kan ik ook enorm (na)genieten. Haha, je had hun gezicht moeten zien!
Ik heb het ook eens voorgehad tijdens een wandeling, maar die van mij waren vrkleed als Adam en Eva. Toch altijd leuk om meemaken.
BeantwoordenVerwijderenZo ben ik ééntje tegengekomen die solo in adam's-oufit rondhuppelde toen ik aan het wandelen was in het veld... dat was minder leuk moet ik toegeven, hoewel mijn eerste reactie lachen was, tot ik mij realiseerde dat ik daar alleen was met deze onbedekte meneer...
BeantwoordenVerwijderenja, en toen .... Mogen we dat ook weten?
BeantwoordenVerwijderenJullie spelen met vlindertjes, anderen spelen konijntje. Elk zijn hobby natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderenAl herinner ik me van toen ik in Kasterlee woonde dat daar veel meer in de vrije natuur te beleven valt dan in het ietwat stedelijke gebied :-)
veel plezier in Antwerpen!
wel, toen heb ik het doodsimpel op een rennen gezet en ben veilig thuis gekomen...oef!
BeantwoordenVerwijderen