aangename mensen

Het leven van bloggers kan hard zijn. Op enkele dagen tijd al een hele lading 'troetelnaampjes' over me heen gekregen: ezel, kieken, onverschillige, kille, tegenstrijdige, hippy,... . Voor heel wat internauten gaat dit op maar toch niet voor zo'n warme, leuke en lieve jongen als ik. 't Strafste van al is dat de afzender van dienst mijn jongere niet onknappe bovenbuurvrouw blijkt te zijn. Nogal een dwaze -zeker vergeleken met het genie dat ik ben- en één met een grote mond. Ze steekt er een heel varken in als 't moet. En als er iets uitkomt, is 't alsof ze voorleest uit het meest vieze, vettigste boekje van de boertigste analfabeet die er sinds Ambiorix rondloopt. Een kakelende kalkoen, altijd klaar om mij aan't spit te rijgen.

Maar 't is toch zo'n "lieverdje". Waren er zo maar wat meer. Ik zou me nogal amuseren. Leve mijn bovenbuurvrouw. Wat is er in een leven plezanter dan iedere avond een volle pispot op je balkon gegoten te krijgen? Zeg nu zelf!

(uit de voorpublicatie van mijn biografie 'ik was beter niet uit mijn moeders gat gekropen')