Rozanne

 

Vandaag verscheen de allereerste bloem in onze groepen Geranium 'Rozanne'. De start van maandenlange kleur in onze borders. Een andere blikvanger momenteel is de Cornus 'Eddie's White Wonder' een geslaagde kruising tussen Cornus florida en Cornus nuttallii. 

De voorbije weken ben ik ook op insectenjacht geweest. Neen, niet om weg te jagen of te verdelgen, integendeel, om ze te fotograferen en bij te leren over de beestjeswereld die in onze tuin verblijft. Eéntje die ik kon strikken, was dit roodgatje.

Deze foto werd ook opgenomen in het foto-album van de week van Natuurpunt.

Blij mee en blij van

 

Cornus florida 'Sweetwater'

Bollen in de uitverkoop

 2 zakjes met bollen die we in de uitverkoop aankochten, werden uitgespreid in een nieuw stukje met toverhazelaars. Ik ben blij om te zien dat ze intussen allemaal uitgegroeid zijn tot die schone purperen en witte kievitsbloemen die we zo graag in onze tuin introduceerden. In het wild zijn ze jammer genoeg zo goed als verdwenen. Maar wat belet ons om met enkele vrachten biobollen de natuur een handje te helpen? Ik vind dat dit moet kunnen. Met de doelbewuste en noodzakelijke vernatting van onze natuur komen er meer en meer natte weilanden, dé biotoop voor de kievitsbloem. Eens aangeslagen, zaaien ze zichzelf wel verder uit.

Beuk

 

De beuk is aan het uitlopen. De eerste nieuwe blaadjes staan erop.
Altijd mooi om te zien.

open plekken

 Tussen een heleboel regendagen door kregen we gisteren een goede, droge dag waarin tuinieren best te doen was. Ik maakte hiervan gebruik om twee lege plekken in het bosgedeelte te beplanten. Je kent dat wel, er komt een opentuinenweekend aan en daarvoor wil je best een extra 'effortje' doen. 

Voor een muurtje van boomrolletjes gingen 9 geitenbaarden de grond in. Ik vind dat een prachtige bosplant temeer daar de bloempluimen een hele hoop insecten aantrekken. Daar vlakbij was nog een plek waar wat aangeplant kon worden....

... en hiervoor koos ik drie frambozen. Braambessen en bosbessen hebben we al genoeg, Frambozen zijn een nieuwe toevoeging. Het is altijd prettig om tijdens een tuinwandeling wat eigen oogst te kunnen verorberen. Er rest me momenteel nog één grote tuinzorg: er is nog geen enkele Echinacea tevoorschijn gekomen. Ik ga nog even wachten maar 't lijkt erop dat de ongeveer 20 nieuwe 'White Swan' de geest hebben gegeven. Die zonnehoeden lukken hier voor geen meter.... tenzij ze alsnog komen piepen.

Ribes of Fuchsia

 Op eindejaarsdag gekocht in het arboretum van Kalmthout en vandaag in de bloemen. Het lijkt een Fuchsia maar het is een Ribes speciosum. Een specialleke.... dat toevallig vorige week ook aangeplant werd als gevelbekleder in Garderners' World. De lange helmdraden en mooie, geaccentueerde helmknoppen vind ik heel bijzonder. 

Sneeuwbal in de lente

 Zo gek is het nog niet dat men een Viburnum in onze taal 'Sneeuwbal' genoemd heeft. Op de foto: Viburnum opulus 'Roseum'. Mijn grootouders langs vaders kant hadden een grote struik op de boerderij, dat is de reden dat ik er enkele jaren geleden ook eentje kocht. Nostalgie of zoiets... In tegenstelling tot de gewone Gelderse roos blijft deze gezond in onze grond. Ik vind het best een interessante struik met tof gevormde 'sneeuwballen'.

Bloemkornoelje

 Momenteel dé blikvanger in onze tuin:

Cornus florida 'Sweetwater' - een roodbloemige Amerikaanse kornoelje aan de veldkapel. Eén van de redenen waarom Mariake haar huurovereenkomst heeft verlengd.

Vlakbij deze bloemkornoelje staan nog een Cercis chinensis 'Avondale' (de lila bloemen zijn te zien op de foto), een Magnolia 'Sunsation' en de roos 'Drie Koningen'. Aan de zijkant van de kapel plantten we een Cornus kousa 'China Girl'.

Schilderij

'Looise Lucht'

Het had gekund.... het is evenwel een foto van de oostelijke lucht die ik deze morgen te zien kreeg na het openen van de achterdeur. Om 6.55 uur om precies te zijn. Ook deze keer leken de tekeningen van de wolken op de golfslag in de zee. Ik kan daar nog steeds over verwonderd zijn.

Gekke vlinder

 

Wat een gekke vlinder is dat? Die vliegt zo raar! Na de landing begreep ik waarom: het was een parend koppeltje. Het eerste geaderd witje dat ik dit jaar waarnam, waren er meten twee tegelijk. Zittend en vliegend: wat een acrobatie! Doe het maar eens: in copula fladderen in de lucht. 

Bastaardrupsen

 

Ik betwijfel of er dit jaar kruisbessentaart zal gebakken worden. Onze kruisbessen -of kronselen gelijk wij ze noemen- hebben hongerige gasten op bezoek. Ik ken ze ondertussen al: het zijn de bastaardrupsen van de bessenbladwesp. Neen, vlinders zitten er voor niks tussen. Daar we hier zowel planten- als dierenliefhebbers zijn, stelt zich de vraag: wat nu? We gaan niet ingrijpen. We gaan deze keer de natuur zijn gang laten gaan, de kruisbessen overleven het wel.

(Extra: hier vonden we een andere bastaardrups.)

Noorse esdoorn

 

Een rode zaailing van de Noorse esdoorn is hier intussen uitgegroeid tot een grote boom. Onlangs bevrijdde ik hem van een ingroeiende klimop. Momenteel staat hij in bloei met duizenden gele, opstaande bloempjes. Het is een enorme verschijning. Net als de inheemse vogelkers (Prunus padus) met zijn schitterende en welriekende bloei toont de Noorse esdoorn aan dat je 't allemaal niet te ver moet gaan zoeken als je op zoek bent naar een overweldigende bloeiwijze. De 'helikoptertjes' zoals we de ronddraaiende vallende zaden hier noemen, kiemen behoorlijk goed. Bij de ontluikende jonge boompjes kan je de meest rode eruit pikken en opkweken. Zo deed ik het 25 jaar geleden en wat ben ik er nu blij mee!

De Noorse esdoorn aan onze bosrand

Ecotuindagen 2024 - België en Nederland

 Je bent welkom. 't Is nog even maar de tijd vliegt.

Nieuwe tuinbewoner

 We zijn weer blij met een dode mus, zullen sommigen zeggen maar toch: het is de eerste maal dat we een koppeltje witte kwikstaart in onze tuin hebben. Het lijkt er sterk op dat ze ergens een nestje gebouwd hebben. Dit vogeltje is ook een trekvogel, las ik zonet. In de winter vliegt hij via Spanje naar Marokko en in het voorjaar komt hij terug. Zonet trok ik enkele foto's vanuit ons salon, door het grote raam richting voortuin. Hij of zij poseert gewillig op een tak van een haagbeuk.

Onklopbaar

 Wie prachtige en welriekende bloesems wilt, moet het niet te ver gaan zoeken en zich al helemaal niet blauw betalen: de inheemse vogelkers is onklopbaar (Prunus padus). Als bosplantsoen te koop aan zo'n 1,5 tot 2 euro.

Als je er eentje groot trekt, dan vind je her en der zaailingen waarmee je aan de slag kan of cadeau kunt doen aan vrienden. En ja, ook voor de vogels, vlinders en bijen is het een heel interessante plant.

Fijne Pasen!

 

Gisteren op uitnodiging Iftar gevierd in Hasselt, samen met Palestijnse moslims. Vandaag feesten we met de eigen familie. De appelbloesems (e.a.) kleuren de tuin. De wereld kan mooi zijn maar dan zonder machtswellust, egoïsme-hebzucht en psychopaten. We blijven erin geloven. Fijne Pasen voor iedereen!

Parrotiopsis jacquemontiana

 Een specialletje maar hij doet het hier goed en zorgeloos: de Parrotiopsis jacquemontiana. Een Nederlands naam is me onbekend maar letterlijk vertaald, de schijnparrotia. Lid van de toverhazelaarfamilie. Hij bloeit dit jaar bijzonder bloemrijk. Zoals je kan zien, dragen de witte schutbladen bijzonder bij tot zijn uitstraling, zoals we dat ook kennen bij de vaantjesboom (Davidia) en de bloemkornoeljes.

Van dichterbij zien de bloemen er zo uit:

Parrotiopsis jacquemontiana
gelukkig zijn niet alle Latijnse benamingen zo moeilijk.

In bloei

 Momenteel in bloei: Camellia japonica, Chaenomeles rood, Sieramandel Rosea Plena en Chaenomeles zalmkleurig. Dé blikvangers zijn momenteel evenwel de krentenboompjes.

Een aparte verschijning, naar mijn mening toch, is de Skimmia confusa 'Kew Green'.

De appel

 De appel valt (gelukkig) niet ver van de boom. Eén van de dochters die als leerkracht naar Wenen is, stuurde me zonet deze foto. Onze Hundertwasser-reizen zijn blijkbaar toch ergens blijven hangen.

foto: Sara Rutten

.... en van Gustav Klimt zijn er ook al enkele in mijn digitale brievenbus beland.

Gehakkelde aurelia

 

Liever soep dan nectar?

Een aantal citroenvlinders, een dagpauwoog, het eerste bont zandoogje, een boomblauwtje en deze gehakkelde aurelia. Al een hele meute gisteren in de tuin. Zo'n warme dag met veel zonnewarmte doet de vlinders zichtbaar deugd. Zelf heb ik ook meer energie bij zo'n weer. Al het snoeihout werd bijeengeraapt en naar achteren gedragen om ooit eens te verhakselen. 2 kaduke nestkastjes werden van de boom gehaald met de bedoeling ze te restaureren maar er was geen beginnen aan. Eentje zat niet alleen vol nestmateriaal maar huisvestte ook een klein leger kevers en oorwormen. De bodem van de zwemvijver kreeg een eerste oppervlakkige opruimbeurt met een visnet. Tenslotte wipte ik ook een plantencentrum binnen om nieuwe Silphiums te kopen want de slakken hadden een recente aanplant naar de verdoemenis geholpen. Surplus nam ik ook enkele Acteae japonicum (zilverkaars) mee.

Waren ook present: muurwesp (Ancistocerus gazella) en kegelbijvlieg

505-concerten voor menselijkheid

 

Fotocollage (Muggenbeetarchief) van 0110

Bron: VRT

Op 5 mei vinden in Antwerpen de '505-concerten voor Menselijkheid' plaats. Met het nieuwe concept wil een groep geëngageerde burgers een positief statement maken en oproepen tot een menselijk en duurzaam beleid. 

Zo’n 40 artiesten komen op 5 mei spreken of optreden op de '505 - Concerten voor Menselijkheid'. Heel wat klinkende namen staan op de affiche, onder wie Bart Peeters, Portland, Laura Tesoro, Absynthe Minded, Stan Van Samang, Selah Sue en Noémie Wolfs. Ook Elisabeth Lucie Baeten, Hind Eljadid en Jaouad Alloul komen spreken. 

Prachtig initiatief, vind ik. Dit doet mij onmiddellijk denken aan de historische 0110-concerten in 2006, waar we met de kinderen genoten van heerlijke optredens en een verfrissend onweer met hagelbui :) 

Remi, de moerashond?

 En plots.... hebben we een kikkerjager in huis.

We dachten dat Remi, onze adoptiehond, schrik gepakt had van water sinds hij eens in de zwemvijver tuimelde maar hebben we ons daar toch zwaar in misrekend. Plezier dat hij heeft in het moerasgedeelte. Dat moet zijn 50% poedelgenen zijn. Eens hij de geur van de bruine kikkers in de smiezen heeft, zijn alle remmen los.

Voor de sier

... maar de perziken zouden best lekker zijn.

Deze rode bloem hoort toe aan de Prunus persica 'Melred', een perzik die vooral als sierboom wordt aangeplant omwille van zijn afwijkende kleur maar die wel degelijk perziken produceert die best smakelijk zijn. Dat laatste is van horen en lezen en nog niet van ondervinden. Dat komt hopelijk nog. De Melred heeft het enkele jaren heel moeilijk gehad, meer dood hout dan levend, maar hij doet het nu toch prima. Daar in het zonnetje en uit de wind heeft hij het naar zijn zin. Hij heeft wel wat begeleiding nodig om een echte hoofdstam te vormen maar dat gaat wel lukken. 

Nieuwe planten

 

De zondagmiddag zakte ik af naar het ecocentrum van Mol (baan richting Postel). VELT organiseerde er iets en er waren ook wat planten te koop. Ik heb een paar standhouders gesteund en hier en daar een babbeltje geslagen. In nam mee: wilde chicorei voor het blauwe bloemetje, de moschataroos 'Mozart', de bodembedekkende roos 'Pink Spray' en een gaspeldoorn. Ooit hadden we hier een grote gaspeldoorn maar ineens werd hij volledig bruin. Naar 't schijnt is hij vorstgevoelig en dat is jammer want het is een prachtige, bijzonder diervriendelijke, struik. Wat me in Mol opviel: heel veel volk. Dat doet deugd want soms denkt een mens dat heel de wereld de bruine afgrond in rolt.

Onderhoud keienmoeras

 

Na het onderhoud, terug zoals vroeger de bedoeling was:
 toegankelijk voor de goudwindes en een heerlijk bad voor de vogels.

Gisteren heb ik gelaarsd het keienmoeras onder handen genomen. Het werd terug toegankelijk gemaakt voor de vissen. Al het woekerende Pitrus werd verwijderd. Ook de Darmera peltata is wat uitgedund. Dat waren verdorie heel dikke wortelstokken! Het geheel lijkt momenteel wat kaal maar er komen nog heel wat planten tevoorschijn..... Het is geen karwei dat regelmatig op de agenda staat, integendeel, het was het eerste onderhoud sinds de aanleg van de zwemvijver in 2007!

Een deel van het afgevoerde materiaal

Van de Darmera peltata heb ik zoveel als mogelijk gerecupereerd. Enkele dikke wortelstokken en een grote zode werden in een andere waterpartij gedeponeerd. Ik kreeg het niet over mijn hart om zoveel schoons op de composthoop te gooien. De Pitrus, die laat ik wel volledig uitdrogen. Hij werd 15 jaar gedoogd maar dat volstaat. Hij koloniseerde gans het keienmoeras en zijn 'agressieve' wortels bleven op het oorlogspad. 

Totaalbeeld met achteraan het keienmoeras

De klus is geklaard. Het velletje van mijn handen is er flinterdun door geworden. Al dat sleuren en wroeten in de lavasteentjes heeft me terug babyhandjes gegeven. De hele nacht voelde ik het bloed pompen in mijn vingertoppen. Normaal gezien ben ik nu wel vele jaren gerust. Meteen na de ingreep zwommen er al goudwindes in het nieuwe water. In de zomer verwacht ik er ook heel wat waterjuffers en echte libellen te zien. Als aankleding van het keienmoeras plantte ik wat gerecycleerde wateraardbei, een gewortelde stengel van waterdrieblad en een handjevol watermunt. 

Wilde peer

 

Onze wilde peer aan de straatkant krioelt van de bloemen. De oorspronkelijke Beurre de Merode heb ik jaren geleden op de entplaats afgezaagd wegens alsmaar toenemende perenroest. De onderstam bleek een wilde peer te zijn en dus konden we hem volledig zijn gang laten gaan. Hij kreeg een krans nieuwe scheuten en vormde zo een volle struikvormige, doornige perelaar. Hij is mooier en gezonder dan ooit. Alles voor de bloesems. En..... fijn meegenomen, de perenroest is volledig verdwenen. En de eetbare peren dan? Wel, eerlijk gezegd, we waren niet wild van de smaak. Ik heb niet het idee dat we veel missen.

Bosbandzweefvlieg

 

De geelbloeiende Berberis aan de bosrand krijgt veel bezoek van hommels en zweefvliegen. Af en toe vind ik er een soort die niet zo algemeen voorkomend is, zoals deze bosbandzweefvlieg. In detail bekijkend, kan  je niet anders dan verwonderd staan van de schoonheid van dit vliegend beestje: een mooi wespachtig achterlijf, een prachtig koperkleurig borststuk en wat behaarde ogen. Het zijn deze kleine wezentjes die een tuinwandeling extra boeiend maken. Ik kan nog steeds verwonderd loeren naar de bloesempracht maar zit er een beest(je) in de buurt dan geniet ik toch dat tikkeltje extra.

Beverboom

 

Momenteel staat onze Magnolia 'Galaxy' in bloei. Hij staat tussen ons huis en de zwemvijver zodat we er vanuit de living en de keuken mooi zicht op hebben. Het is de eerste maal dat hij zoveel bloemen draagt. Voor zover ik me herinner, schaften we hem aan bij Pépinière Le Try, een toffe kwekerij waar we ook toverhazelaars en bloemkornoeljes op de kop tikten. Magnolia's zijn in onze tuin moeilijk op gang te trekken maar deze doet het prima. De mooie kleuren ontleent de Galaxy uit de kruising tussen Magnolia liliflora Nigra en Magnolia sprengeri Diva.

Vosjes

 

Niet alleen de tweekleurige zandbijen zijn verlekkerd op de schijnhazelaar, gisteren bleek dat ook de vosjes wel pap lusten van de Corylopsis chinensis. Twee vrouwtjes waren er druk in de weer. Dat is wel een aangename verrassing omdat ik het niet verwacht had. Ik schafte me de schijnhazelaar enkele weken geleden aan (in bloei) omdat de gele bloemen zo vroeg op het jaar al tevoorschijnkomen. Dat onze wilde bijen erin geïnteresseerd zouden zijn, was helemaal niet in me opgekomen. Maar je ziet wel, 'uitheems' betekent niet automatisch 'oninteressant' voor onze insecten.

Op drachtplanten - imkerpedia lees ik dat deze Corylopsis een score haalt van 3 op 5 voor nectarwaarde en een nul voor pollenwaarde. 

Aarzeling

 

Wat aarzelende Magnolia-bloemknop.

Goesting om de warme jas af te werpen

maar die ijskoude oostenwind

doet me twijfelen.

Zandbij

 

Vanmorgen verplantte ik een Spirea japonica omdat ik er een groepje wilde van maken. De hele tijd had ik het muzikale gezelschap van een zanglijster. Ik ging naar hem op zoek en vond hem in een hoge valse acacia, duidelijk genietend van de alsmaar warmer wordende ochtendzon. Wat later verschenen er ook een aantal vlinders waaronder een dagpauwoog, twee citroenvlinders en een gehakkelde aurelia. In de namiddag vielen me een aantal wilde solitaire bijen op. Een heel kleintje zat op de bloemen van de schijnhazelaar, de Corylopsis chinensis. Het was een vrouwtje van de tweekleurige zandbij (foto). Op de kop en het borststuk liggen er enkele stuifmeelkorrels. Zoals de naam het suggereert, maken ze hun nest in de grond. 

De tweekleurige zandbij (v.)

Ogen tekort.

 

Er is een halve autobus kikkers gemigreerd van de kikkerpoel naar de zwemvijver. De aanpalende moeraszone, die tevens dienst doet als helofytenfilter, is een geliefkoosde plek om kikkerdril achter te laten. Het water is daar heel ondiep en dus veel sneller opgewarmd dan in de andere waterpartijen. Op de foto een groep kikkers in de zwemvijver zelf, vermoedelijk omdat ze mij als gevaar interpreteerden. In de vijver kunnen ze meteen de diepte in duiken, veilig voor een warmteminnende persoon gelijk mij. Dat leverde bovenstaande koddige foto op.

Genoeg gemoord!

 

Het is haast onbeschrijflijk en totaal ontoelaatbaar wat er momenteel in de Gaza gebeurt. Meer dan 30.600 Palestijnen gedood.... dit is de beschaving ver voorbij. Genoeg gemoord, tijd voor vrede. In Genk lieten we daarom gisteren, samen met zo'n 500 andere warme mensen, onze stem nog eens horen.

Limburg voor Palestina.

Nageslacht verzekerd

 

Er wordt wat lawaai geproduceerd in onze kikkerpoel. En dat niet alleen, het aantal eiklompen (kikkerdril) van de bruine kikkers neemt toe. In het ondiepe water zie ik heel wat paartjes waarbij de mannetjes zich vastgeklampt hebben aan de vrouwtjes. Het nageslacht van de bruine kikkers is weer voor een jaartje verzekerd. Toch is er niet alleen goed nieuws. In een andere poel, daar waar ook onze salamanders leven, diende ik enkele dagen geleden 12 dode bruine kikkers van het water te scheppen. Dat is altijd treurig. De oorzaak is voor mij niet duidelijk, in de buurt was het ook van dat. Gelukkig is de populatie bruine kikkers hier helemaal niet bedreigd, ze is springlevend. Groene kikkers, die hebben we nooit gehad en padden .... zie ik hier niet meer. Daar scheelt duidelijk wél iets mee!

Koppeltje bruine kikker.

Fotogeniek wilgenkatje

 

Voor plantenliefhebbers zal ik allicht een open deur intrappen: één van de allermooiste wilgenkatjes voor de tuin worden geopenbaard door de Salix gracilistyla "Mount Aso". Wij zagen hem voor 't eerst in het Arboretum van Kalmthout en twijfelden geen moment toen we de mogelijkheid kregen om enkele struikjes aan te kopen. Sommige katjes in kwestie zijn intussen al in een verder gevorderd stadium waardoor er naast het rozerood ook gele details te bewonderen zijn. Met enkele waterdruppels erbij vind ik ze bijzonder fotogeniek.

De eerste kikkerdril

 

26 februari, dat zou wel eens een nieuw record voor onze tuin kunnen zijn: de eerste kikkerdril van het jaar van de bruine kikker. Ik heb er een gewoonte van gemaakt de vondst van de eerste eiklomp op de blog te zwieren. Voor zover ik heb gerapporteerd, was 4 maart het vorige record. Toch bijna een week vroeger dus. Ik had het geknor van de kikkers de voorbije dagen al duidelijk gehoord en in de kikkerpoel stuntelde al een vrouwtje met een mannetje op haar rug. Maar uit ervaring weet ik dat het grote legoffensief nog gaat komen. Een beetje zonnewarmte en 't zal beginnen.

Twee nieuwe sierkersen

 

Prunus 'Accolade'

Het voorbije plantseizoen heb ik de tuin grondig 'gereviseerd' en een heleboel planten verplaatst. Er werd zo min mogelijk levend materiaal naar de verhakselaar of een takkenwal verwezen. De vrijgekomen ruimtes boden de gelegenheid om wat nieuwe soorten te introduceren. Zo kwamen twee sierkerselaars in onze ecologische tuin terecht. Beide vrolijken momenteel de boel op. Wat vroeger dan beschreven maar de veranderende natuur kan je als tuinier nu eenmaal niet sturen.

Boven zie je de bevallige Prunus 'Accolade'. De bloemen zijn een klein beetje gevuld zonder evenwel de meeldraden en stamper te doen verdwijnen. Deze geslachtsorganen heb ik er altijd graag bij en met mij, de bestuivers. Toch is het vooral de mooie kleurschakering wit/roze die me van de 'Accolade' doet houden.

Weelderige bloesem van de Prunus incisa.

De tweede nieuwe sierkers kocht ik als heester, het is de Prunus incisa 'Paean' ook wel Fuji-kers genoemd. Hij bloeit heel weelderig met roze bloemetjes. Ik plantte hem in de buurt van de veldkapel waar ook een Cercis chinensis 'Avondale' staat. Deze boom bloeit in hetzelfde kleurenpalet als de sierkers. In de herfst zouden de bladeren oranje moeten verkleuren, maar dat is nog afwachten.

De Fuji-kers naast de veldkapel.

Aan het fietsenhok, lekker in het zonnetje, plantte ik tenslotte een nieuwe variëteit perzik (nog geen foto), de Prunus persica 'Magnum'. Hij zou krulziektevrij moeten zijn, maar daarover later meer. De bloemknoppen zwellen momenteel op -dat ziet er goed uit- al is het topje van de boom afgestorven. Ook al vind ik perziken best lekker, het boompje werd toch vooral voor de perzikbloesem gekocht. Eigenlijk geldt dat hier voor alle fruitbomen.... wat voor velen een bizarre gedachte is 😀 That's me.