kleurrijkere wereld

Wat de verkiezingsuitslag straks ook wordt, hier ziet de 'wereld' er sinds enkele minuten toch weer wat groener en kleurrijker uit.

Voor een nieuw hoekje in de voortuin koos ik voor:

Geranium 'Johnson's Blue'

Geranium sanguineum 'Apple Blossom'

Geranium psilostemon 'Ivan' en

een drietal paradijslelies (onbekend voor mij).

En nu ... ga ik me wat verfrissen om mijn stem uit te brengen.

Met plezier en met overtuiging.

openluchtacrobatie

activiteit op een Geranium sanguineum 

Op één van de nieuwe vaste planten in de voortuin werd er vandaag een korte open-lucht-opvoering gehouden. Het bovenste beest maakte met zijn achterlijf zeer snelle ritmische bewegingen wat me er toe aanzette om het gebeuren van dichterbij te bekijken. Mijn eerste idee was dat er wilde hommeltjes voor nageslacht aan het zorgen waren maar er klopte iets niet: slechts één paar vleugels, grote ogen en zeer korte antennes. Dat zijn geen hommels maar - ondanks het gele donsjasje van het mannetje - zweefvliegen ! Ik gok op 'gele fophommels' maar dit is onder voorbehoud. Fophommels vallen wat buiten mijn kennisgebied. Een paar minuten later was de show alweer voorbij en vloog het mannetje over de beukenhaag de Schoterweg over. Missie volbracht. 

Update 24 mei: deze zweefvliegen zijn intussen gedetermineerd met behulp van waarnemingen.be. Het is de Merodon equestris of de grote narcisvlieg.

Ook van deze week:

rozenkevers op wilde roos

voltreffer: bont dikkopje

Dat het soms niet gek is om altijd met je pocketcamera binnen handbereik door de tuin te stappen, is vandaag nog maar eens gebleken. Op de seringen zag ik 2 kleine vossen, aan het prieeltje vloog een klein vuurvlindertje en vlakbij de veldkapel, in het zonovergoten bloemenveld, zag ik voor 't eerst een bont dikkopje. Gedreven natuurwaarnemers zullen er misschien mee lachen maar ik heb dit dikkopje (Carterocephalus palaemon) nog nooit eerder onder ogen gekregen. Blijkbaar staat hij op de Vlaamse en Belgische Rode Lijst in de categorie 'kwetsbaar'. Volgens het INBO is het bont dikkopje nog steeds zeldzaam. Wie zegt nu nog dat een tuin ecologisch beheren niks uithaalt of geen natuurwinst oplevert?

(Carterocephalus palaemon)

twee groepsportretten met planten

noorderterras vlakbij de woning

Vanuit onze eetkamer kunnen we rechtstreeks de tuin in via een terras waar we ons tevens kunnen neerzetten. Het is er altijd koel omdat er enkel 's morgens direct zonlicht is. Een hoekje waar het fijn vertoeven is, ook als de zon verschroeiend tekeergaat. Het is ook hier waar die van ons haar meeste bloemen in potten heeft geplaatst. Ze krijgt daarin vrij spel omdat het ganse plaatje blijft kloppen. In één hoek heeft ze gewerkt met varens, Astilbes en hosta's en het tegenoverliggende hoekje zie je op de foto hierboven. Hie zie je onder meer: een fuchsia, de vlinderlokker Heliotropium, gele dovenetel, smeerwortel, robertskruid, mossen en een blauwe hortensia.

bloemenhoek rond de veldkapel

Rond de veldkapel schijnt de zon vele uren per dag. Ideaal om er insecten te lokken met planten. De meeste vlinders tref ik hier aan. Het is nog een jonge hoek in de tuin waar ik van alles aan 't uitproberen ben maar waar de beplanting intussen is afgerond en de natuur zijn gang mag gaan. Dit jaar zijn de vingerhoedskruiden (links) heel talrijk aan 't bloeien. Op dit moment stelen ze er de show. Op de foto zie je ook nog de akelei 'Nora Barlow' en de Cornus kousa 'China Girl' met zijn mooie spitse witte schutbladen. Achteraan op de foto bevindt zich een beukenhaag waarin een aantal wilde witte roosjes geklommen zijn. Het is hier dat ik eens een schattig bosmuisje van de rozenbottels heb zien eten. Achter de haag bevindt zich nog een zitterras met uitkijk op de waterleliepoel. Een boerenjasmijn zorgt hier momenteel voor een heerlijk parfum terwijl de bruine kikkers en juffers voor leven in de poel zorgen. Een valse christusdoorn en een Metasequoia glyptostroboides zorgen hier voor gefilterd zonlicht. 

Intussen is de aanplanting van de gereviseerde voortuin ook zo goed als achter de rug. Hier en daar nog wat weefplanten maar ik denk dat ik daarvoor zaad van blauwe akeleien ga uitstrooien. Momenteel, zo net na de allereerste aanplantingen, is het allemaal nog wat te netjes en te gekunsteld maar heel lang gaat dat niet duren. Ik bekijk momenteel of ik er ook geen beeld of een ander ornament kan plaatsen maar ik kan niet meteen iets bedenken. Liefst iets zot of controversieel. Geen betere plek voor zoiets dan de voortuin. 

de voortuin na de grondige facelift en eerste aanplantingen

de oudste dochter

Vanmiddag om 14.00 uur afgezet aan het station van Diest en om 19.30 uur op het VTM-nieuws. Vanuit Leuven pleitend voor het behoud van de 3 maanden vakantie i.p.v. inkorting naar 1,5 maand. 

Goed meisje, er zijn nog andere dingen in 't leven dan de school. Ook buiten de schoolmuren kan men heel veel leren, zeker ook tijdens de vakanties. Zoals algemeen geweten: geen betere leermeester dan je eigen vader. 

Archeologie bvb. heeft voor mij geen geheimen. 

golvende contouren

We blijven bezig. De linkerhelft van de voortuin werd een paar weken geleden grondig vernieuwd en deze week kon ik me niet bedwingen om te beginnen met ook de rechterkant een 'facelift' te geven. De rechte lijnen (blauwe stift) verdwijnen en er komt een nieuwe golvende afboording van het gras/mos/havikskruid (witte vlakte) in de plaats. Ik heb ooit ongeveer het zelfde gedaan met het pad naast ons huis waardoor dat stukje veranderde van strontvervelend naar avontuurlijk. Dit effect beoog ik deze keer opnieuw.

De rechte lijnen werden meteen na de bouw van het huis bedacht. De plantvakken dienden parallel te lopen met de gevelsteen, dat was toen (en nu nog) de gewoonte. De regie van de tuinaanleg lag toen niet in mijn handen en ik liet de mensen-met-verstand-van-zaken maar doen. Intussen zijn mijn smaak en voorkeur duchtig veranderd en -gezien mijn leeftijd- moet ik nu doen wat ik zelf wil. Taffelen is nergens goed voor. 

Als je merkt dat er een stuk van je tuin is waar je zelf nooit of nauwelijks komt, dan weet je dat het een oninteressant stuk is. Wel, ik kwam zelden in de voortuin. Met de nieuwe aanplant (de plantenkeuze moet ik grotendeels nog doen) zal dat ongetwijfeld veranderen. De toevoeging van nieuwe vaste planten en de bloemkornoelje zal dat stuk flink attractiever maken. De golvende contouren gaan het ook groter doen lijken dan het werkelijk is. En vooral: voor een plantenliefhebber is nieuwe plantruimte gelijk een zak frieten voor een uitgehongerde. De dagen dat ik bloemen in de grond kan steken, zijn feestdagen voor mij. Staan al klaar: Buphthalmum salicifolium (foto), Scuttelaria incana en een Gaillardia 'Tokayer'.

Update: enkele uren in de zondagvoormiddag gewerkt. Nog wat omgespit en alle nieuwe plantvakken gemulcht met eigen haksel. De enkele planten die ik nog staan had, zitten er in.

De oorspronkelijk L-vorm is niet meer te herkennen.

nieuwe bloemkornoeljes

Cornus kousa 'Hard Tromp'

Toen we tijdens de winterbloei van de toverhazelaars bij Le Try rondliepen, beslisten we om bij de bloei van de bloemkornoeljes - Cornus florida en Cornus kousa - de rit naar Ottignies nog eens over te doen. Dergelijke planten koop je voor alle zekerheid terwijl de bloemen erin staan, tenzij je de herfstverkleuring belangrijker vindt, dan ga je uiteraard als de bladeren hun bladgroen aan 't verliezen zijn.

Veel stuks hadden we niet nodig maar in de voortuin wilden we toch zeker een al wat groter exemplaar met roze schutbladen. Mijn vader wilde ook graag eentje - maakte niet uit welke - want hij vindt de bloemkornoeljes op 't kasteeltje en die van ons heel mooi. Hij vertrouwde volledig op mijn keuze, onze smaak komt grotendeels overeen.

Cornus kousa 'Teutonia'

Heel overzichtelijk was het daar niet, vonden we. Ook de correcte prijs was niet altijd vindbaar. De klemtoon lag daar dit weekend op eenjarige planten, laat dat nu net dat deel van het plantenrijk zijn waar ik me nauwelijks mee inlaat. Uiteindelijk heb ik er mijn goesting toch gevonden:

- voor de voortuin kocht ik de Cornus kousa 'Hard Tromp' (zie bovenste foto);
- er belandde toch nog een 2de Cornus kousa  in het wagentje (de Cornus florida doet het hier beduidend minder goed en koop ik niet meer), eentje om tussen de pluimhortensia's te planten: hiervoor opteerde ik voor de C.k. 'Teutonia' (zie middenste foto);
- mijn vader heeft minutelings na onze aankomst zijn C.k. 'Steeple'  in zijn hof geplant. Als gewezen atleet en official zal hij deze naam wel kunnen onthouden.

Campanula garganica 'Caroline'
(volgens het etiket, zie reacties)

Die van ons kocht ook nog een Gelderse roos en een Hortensia 'Dolce Kiss'. Ik nam zelf nog wat rare vaste planten mee die ik kan gebruiken in de voortuin omdat ik deze volledig opnieuw aan het uitlijnen ben. Alle rechte lijnen worden veranderd in golvende contouren. Opnieuw minder gazon ten voordele van bloemen. Met mijn stotertje, dat nog steeds blinkt, heb ik in de voortuin nog nauwelijks werk.  Een kwestie van een paar minuten. Bij deze kan ik je meedelen dat de voorbije regen echt wel afdoende geweest is. De hele diepte van mijn spade was de grond goed vochtig. Met mulch ga ik deze bodemconditie zo goed mogelijk proberen te behouden.

't bespaart je een rit

het voormalige trampolineveld

Zo af en toe gooi ik 2 foto's van onze tuin op mijn blog zodat je zonder naar Tessenderlo af te zakken toch een idee hebt hoe hij er op 't moment bijligt. 't Bespaart jou een rit en ik kan de minder geslaagde stukjes wegmoffelen. Ook de koffie kan ik zélf uitdrinken. Vorig jaar heb ik dat ook twee keer gedaan: 2 winterbeelden mét sneeuw en 2 beelden van september met telkens een poel op de voorgrond. De bovenste foto situeert zich op het voormalige trampolineveld en je kan even de vergelijking maken met de beginsituatie. Momenteel beginnen de hoge vingerhoedskruiden de hoofdrol te spelen. Een nieuwe Thalictrum 'Elin' moet hen binnenkort vervoegen. Ik ben benieuwd hoe deze eruit gaat zien en hoe hoog hij gaat klimmen. Men zegt me dat het een prima vaste plant is. De zelf gemetste veldkapel staat ook nog steeds recht.

het terras met zicht op de zwemvijver

De tweede foto werd genomen vanachter een Parrotia persica met blik op het avondterras. Ik noem dit het avondterras omdat we er lange tijd kunnen genieten van een ondergaande zon. De goed zittende stoelen staan met de leuning tegen de tafel omdat de regen er anders blijft in staan. Doen we dat niet, heb je gegarandeerd een natte broek als je gaat zitten. Wie wil, kan hier even terugblikken op de beginsituatie.

Nieuw hier is de aanplant van een Magnolia 'Galaxy' (ongeveer in 't midden), een smal paadje dat omgespit werd en intussen beplant is met een sneeuwklokjesboom en bosgeraniums en rechts, net buiten beeld, de aanplant van een doorbloeiende roos ('Ballerina') met enkelvoudige roze bloemen die lichtgeurend zijn. Voorts staan hier enkele bijzondere vaste planten zoals Veronicastrum, Ligularia palmatoliba, Thalictrum rochebrunianum, de uit het moeras kruipende wateraardbei en Persicaria's. Minder goed nieuws, om niet te zeggen jammerlijke geldverspilling, is dat alle Echinacea's (waaronder een paar dure rode en oranje variëteiten) hier het loodje hebben gelegd. Na de eerste winter was alles 'verschwunden'.

(Beide foto's werden vandaag genomen omstreeks 19.00 uur.)

krakers

Volgens het boekje doe je er goed aan om al je nestkastjes in het voorjaar proper te maken. Hygiëne om ongedierte uit het nest te houden. Ik heb het zo een aantal jaren gedaan maar dit jaar is het er niet van gekomen. Ik had geen zin, wat moet kunnen. De meeste nestkastjes zijn dit jaar gewoon terug bewoond door dezelfde vogelsoort als vorig jaar. De verrassing van het jaar is evenwel dat 2 kastjes momenteel betrokken zijn door krakers, hommels met name.

nieuwe bewoners voor het (niet opgeruimd) nestkastje

In ons bosje (bovenste foto) vliegen boomhommels in en uit het kastje. Aan de zwemvijver (onderste foto) is er wat minder vliegactiviteit maar ook daar hebben hommels het voor het zeggen. Het gekke daar is dat ze een zogenaamd mussenhotel bewonen, een nestkastje met drie gaten naast mekaar maar wel met aparte kamers. De hommels hebben intrek genomen in een oude nest van een koolmees. De koolmees zelf woont thans in het gaatje er naast. Het zijn buren van mekaar en voor zover ik het zie hebben ze geen ruzie met elkaar.

ook een tweede nestkast heeft krakers

Het niet proper maken van de nestkasten heeft dus wel wat opgeleverd. Het is eens wat anders. 

Bowling on Charen

Bij het herbeluisteren van Frank Zappa's Trance-Fusion  heeft Bowling on Charen me weeral volledig ingepakt. In mijn cd-beoordeling van januari 2011 was dat blijkbaar ook het geval want ook toen schreef ik dat het 2de nummer (Bowling on Charen) mijn 'lievelingsnummer' was. Deze gitaarsolo dateert van oktober 1977 en werd voor deze compilatie geplukt uit een live-performance van Wild Love (Sheik Yerbouti) in The Palladium NYC.  De muziek van Frank Zappa betekent nog steeds heel veel in mijn leven. In de wat moeilijkere dagen sleurt hij me terug uit het dal en op de gewone dagen kan de muziek me heel euforisch stemmen. Het is voor mij, samen met de natuur, het noodzakelijk tegengewicht voor de alledaagse rotzooi waarmee ik willens nillens té veel geconfronteerd word. De muziek van Frank Zappa verdient het om constant in herinnering te brengen. Vandaar ....

Update: zonet na beluistering gekocht op 't internet: een live-registratie van 1972 en postuum uitgebracht op mijn verjaardag in 2007 ---  Zappa: Wazoo. Een geweldige aanwinst voor mijn collectie. Bij ontvangst hierover meer.

nieuwe beesten voor mijn bestiarium

Zo af en toe plaats ik nieuwe beestjes die ik op mijn tuinwandelingen tegenkom op deze blog. Ik gooi er niet alles op maar als de foto wat naar mijn goesting is, kan hij beter op Muggenbeet verschijnen dan doelloos in een of andere digitale map verdwijnen. In deze foto is het niet alleen de steekvlieg met zijn kleine ogen die me aanspreekt maar evenzeer de verschillende schakeringen van grijs en groen van de plant die als landingsplaats werd uitgekozen. Ik denk dat het een prikneus is want er komen rode, anjerachtige bloemen aan.

Ook dit rozenkevertje verdient een plekje, 't is hier toch gratis :)

De regenbui heeft zijn sporen nagelaten op het kevertje. Veel actie zit er tijdens het fotograferen niet in. Ik denk dat het insect wat onderkoeld is van de vele regenbuien en koude winden. Het lijkt wel alsof hij het blad als paraplu gebruikt. Met zijn linkse voorste poot trekt hij het blad tegen zijn kop.

Ook is goed te zien dat hij zijn buik goed volgegeten heeft. De knaagsporen zijn overduidelijk. Net als de meikever eten rozenkevers van allerlei bomen en struiken. Hier is de maaltijd een blad van de Stachyurus chinense. Voor de inheemse kever moet het als een exotische maaltijd zijn. 

foute etikettering

Clematis montana 'Marjorie'

Foute etiketteringen of labeling van plantgoed komt vaker voor dan me lief is. Meestal heb ik het zelf wel in de gaten maar de beginnende liefhebber of de mensen die zonder voorkennis met een lijstje op aankooppad trekken, zijn dan telkens wel serieus gejost. Ze kopen iets wat ze niet willen en komen bij wijze van spreken met een rozijnenbrood thuis terwijl ze een bruin brood gevraagd hebben. Missen is evenwel menselijk en de fout kan even goed bij de leveranciers liggen dan bij de verkopers. Maar ergens moet er iemand in huis zijn, die die fouten corrigeert, zeg maar de eindredacteur van de plantenwinkel. 

Kopen als de bloemen erin staan of als de plant volwassen genoeg is, kan al veel 'vergissingen' en ontgoochelingen voorkomen. Of neem iemand mee die er wat van kent.  Maar dan nog. Het gevaar komt vooral om de hoek loeren als het om specifieke variëteiten gaat. Zo kocht ik vorig najaar een Clematis montana 'Marjorie' (zie foto) met het etiket eraan. Op zicht kon het kloppen - alle kenmerken van een gezonde Clematis montana waren aanwezig - maar toen hij dit jaar in bloei kwam, bleek het om een gewone C. montana 'Rubens' te gaan. Ook mooi maar niet gevuld en vooral niet hetgeen dat ik op die bijzondere plek in de tuin graag had.

Alles is nog goed gekomen. Bij een nieuw bezoek aan de zaak (en het bijhorende babbeltje) kreeg ik meteen een nieuwe, échte 'Marjorie' gratis mee ook al had ik dat niet gevraagd, laat staan geëist. Mooie service, zoals het hoort. Een gelijkaardige ervaring in Hombeek. Ik kocht er 2 Clematissen 'Princess Diana' (texensis) maar in plaats van de schitterende, fijne rode bloemen ontsproten er grote lila bloembladen van de 'Hagley Hybrid'. De goede vraagprijs had bij mij een belletje moeten doen rinkelen maar ik ga altijd uit van de eerlijkheid van de mensen. 

Clematis 'Hagley Hybrid'

In het leven van een mens zijn dit verwaarloosbare probleempjes, versta me niet verkeerd. Mijn grote ergernissen situeren zich op andere terreinen. Laat dergelijke voorvallen zeker je tuinplezier niet verzuren. De 'Hagley hybrid' bijvoorbeeld wordt intussen met evenveel liefde bejegend  als alle andere bloemen en ik kan er ontzettend van genieten.

moederkesdag

Voor alle moeders

maar toch speciaal voor de mijne

die vandaag 77 kaarsjes

mag uitblazen

11 mei is ook de dag

dat ons trouwfeest was

23 jaar geleden

en wij nog kinderloos

ons nieuwe huis betrokken

het begin van een heel avontuur

.......

(op de foto: zaailing, witte akelei)

ecotuindagen 2015

2015!!! Waar komt ge nu al mee af??? Ik zal het kort houden: onze inschrijving voor de VELT-ecotuindagen 2015 (op 6 en 7 juni) is zonet afgerond. 't zal dan de 4de keer zijn dat we onze ecologisch beheerde siertuin openstellen. Dit jaar bezoeken we andere tuinen.

de veroverende natuur

de vroegere speelweide met stapeltoren van steenresten

Iets meer dan een jaar geleden, mede onder impuls van het openstellen van onze tuin, creëerde ik in de achtertuin een stapeltoren met overschotten aan stenen, oude vloeren en kasseien. Als bindmiddel gebruikte ik gewone modder die ik met de blote handen uitsmeerde. Ik blogde er toen over. Vandaag laat ik je met plezier zien hoe de stapel is geëvolueerd en in hoeverre de natuur deze hoop heeft weten te veroveren.

de toren van dichterbij

Het experiment is geslaagd. De vele kieren en spleten die gevuld zijn met zand hebben intussen al heel wat gasten verwelkomd. De overtuigendste pioniersplanten zijn het robertskruid en look-zonder-look. Zij hebben de linkerflank al grotendeels ingenomen. Daarnaast zie ik Geranium macrorrhizum verschijnen. Wellicht is een stukje wortel meegevoerd met het zand. Dat geldt ook voor een aster die aan een brede spleet genoeg heeft om te blozen van gezondheid.  Nog geen mossen, iets wat ik wel verwacht had. Het kan nog heel wat beter én mooier, maar het 'successieproces'  - om eens een hippe VELT-term te gebruiken - is pas begonnen en de 'climaxvegetatie' is nog veraf. Jawel, de ecologisch tuinierders van tegenwoordig gebruiken soms moeilijke woorden.

de rode Geum chiloense 'mrs Bradshaw'

Hoe het met de beestjes gesteld is, moet ik nog uitzoeken. Je begrijpt wel dat het moeilijk is om te weten te komen welke insecten zich in de spleten en onder de stenen bevinden zonder de toren te ontmantelen. Bij de aankleding van de grond rondom de toren heb ik een handje geholpen, ook al laat ik spontane begroeiing zijn gang gaan. Hier (bosrand) plantte ik Veronicastrum, de rode Geum  'mrs Bradshaw', een klimhortensia die zich rond de toren aan 't wriemelen is, Lamium orvala, damastbloem, Eupatorium en de vaste judaspenning. De voorbije weken werd er eveneens een groepje Anemonopsis (letterlijk: schijnanemoon) aangeplant om uit te vlooien of ik dit juweeltje in stand kan houden.

Een mol, een rat of een muis graaft intussen een pijp onder de schijnanemonen. Ook dat is natuur. Meer dan de planten telkens weer aanstampen, ben ik niet van plan. Als je ooit een bosmuis van de wilde rozenbotteltjes hebt zien smullen dan laat je geweld of vergif met graagte achterwege.

Nora Barlow

De akelei 'Nora Barlow' voor een Cornus kousa 'China Girl'

milieuambities gewikt en gewogen

 meer informatie en duiding op de website van de Bond Beter Leefmilieu

De voorbije dagen, weken, jaren heb ik voor mezelf een rangschikking van de politieke partijen opgesteld volgens hun overeenstemming met mijn eigen opvattingen. Kunnen gaan kiezen vind ik heel belangrijk. Ik breng dan ook met volle goesting mijn stem uit. Ik maak er geen geheim van, zo ziet mijn lijstje er uit: Groen, sp.a, pvda, cd&v, vld, nva, ldd en tenslotte de bende van Dewinter. Volgens de analyse van de Bond Beter Leefmilieu zit ik goed met de 3 stemmen die ik dacht uit te brengen. 10 keer 'overtuigend'. In een Nederlandse stemmentest scoorde de partij voor de dieren ook heel goed.

schets & gok

Die van ons heeft gisteren een schoolreis gedaan, alles in 't kader van het leerplan aardrijkskunde natuurlijk of wat dacht je? Het betrof een natuurwandeling langs de Ninglinspo, geen onbekende voor avonturiers en wandelliefhebbers. Elk jaar heeft ze er wel een plant gezien die ze niet kan benoemen. Opzoekwerk levert niet altijd een antwoord op. Ook gisteren kwam ze thuis met het verhaal over een bijzonder mooie paarse bloem. Nooit eerder gezien. De beschrijving ervan deed me een eerste maal gokken op brunel maar na het zien van een foto werd mijn antwoord niet goed gerekend.

Maak er eens een schets van, zei ik. Schets & gok is een plezant en leerrijk spelletje. Van de schetser wordt verwacht dat hij scherp heeft gekeken en de gokker heeft baat bij een groot visueel geheugen en/of brede kennis van het plantenrijk. Wat verscheen (zie links) leek op een hoge klaverachtige en de kleur van de bloem was paars, donkerpurper zelfs.

Ik heb nooit het geluk gehad om deze plant in 't wild tegen te komen. Maar de rudimentaire tekening, aangevuld met enige mondelinge toelichtingen, deed op mijn harde schijf - waarop al heel wat sectoren beschadigd zijn - toch een belletje rinkelen. Meteen juist, bleek na het googelen.

Heel lang heeft het raadspelletje niet geduurd maar als ik op mijn beurt ook een plantenschets uit mijn mouw zou schudden en mijn wederhelft zou in de mood geweest zijn om met mij een spelletje te spelen dan ... .

(Hier vind je 't juiste antwoord.)

onze pluviometer

Ik vroeg wat schertsend aan de kinderen of ze nog wisten wat er uit de lucht gevallen kwam. Regen natuurlijk, me daarbij tegelijk voor onnozel verklarend. 't Was niet meer dan een manier om ze duidelijk te maken dat het heeeeel lang geleden was dat het nog eens behoorlijk geregend had. Iets wat voor de natuur best regelmatig gebeurt want zonder water geen leven. Men durft dat wel eens te vergeten dat water even belangrijk is als de bodem waarin alles groeit. Gelukkig is er Frank, de weerman, die tegenwoordig het 'slecht' weer aan de man brengt als een zegen voor de natuur. Een beetje opvoeding tussen de statistieken door kan geen kwaad.

Hier hebben we zo onze eigen manieren om te kijken of het de moeite waard was wat er uit de hemel is komen te vallen. De vele emmers die rondslingeren, is de bodem wat nat of staat er wel degelijk water in? Of de vijvers, is het niveau zichtbaar gestegen of is het water gewoon wat natter geworden? Onze beste pluviometer ziet er evenwel zo uit:

de trampoline achteraan in de tuin

Aan de mate van doorbuiging van de afgedekte trampoline kan ik aflezen of de gevallen regen van tel is geweest of niet. Van bovenaf gezien, ziet het er zo uit:

Moest ik een freak zijn, zou ik de oppervlakte van de trampoline kunnen opmeten, vervolgens de plas water in emmers laten overvloeien en zo de neerslag per vierkante meter kunnen berekenen, maar daar houd ik me niet mee bezig. Een beetje getikt ben ik wel, anders zou ik niet bloggen, maar de vijzen staan hier boven nog behoorlijk op een rijtje, anders zou ik bijvoorbeeld ook tomaten kweken of bananenbomen planten.

Het volstaat voor mij dat het nog eens 'goed' en betekenisvol heeft geregend en dat alle planten van de tuin, in het bijzonder hetgeen pas in de grond werd gestoken, heel tevreden zullen zijn. Gedaan met emmers sleuren. Dat intussen mijn met stuifmeel overladen auto ook een beurt kreeg, is mooi meegenomen. De regen is de enigste carwash die mijn auto kent.

ik klaag niet, net als de reiger

Een deugddoende zon is er vandaag nauwelijks bij. Mijn tuinwandelingen gebeuren met een warme dichtgeritste trui, soms knoop ik zelfs een sjaal in mijn nek. Veel vlinderweelde valt er niet te bespeuren, toch klaag ik niet. 3 kleinere vlinders zijn vandaag van de partij, net 3 soorten die ik maar heel af en toe in onze tuin kan bespeuren. De kleine vuurvlinder komt nog maar voor het tweede jaar langs en het muntvlindertje, in feite een dagactieve nachtvlinder van amper anderhalve centimeter groot, zie ik pas dit jaar opduiken ... of het moet zijn dat ik pas recent fatsoenlijk heb leren kijken naar de kleine beestjes. Zonder gerichte aandacht loop je er zo voorbij. Aan de waterleliepoel zie ik de eerste paringswielen bij de vuurjuffers en  het parende koppel mierenboktorren (ook nieuw - determinatie onder klein voorbehoud) leert me dat ook insecten de kunde van paardje-rijden onder de knie hebben.

de kleine vuurvlinder op blad van rode beuk

landkaartje op look-zonder-look

boktorren op wilde roos

muntvlindertje aan de vijverrand

Minder goed nieuws bij ons vissenbestand. Al jaren zwemmen we tussen 13 vissen, 12 goudwindes en een goudvis die ooit 'gewonnen' werd op de plaatselijke kermis. Enkele weken geleden stierf een goudwinde en vandaag merkte ik dat de grootste vis, dé kermisgoudvis, verdwenen is. Alhoewel ik de rondzwervende katten niet volledig uitsluit, durf ik toch te gokken op de blauwe reiger als predator in deze kwestie. Ik heb hem al vaker zien overvliegen en vrij recent zat hij op het fietsenhok vlakbij de zwemvijver. Iets om in de gaten te houden. Sinds de aanleg van onze vijver - de vis-ter-water-lating was op 20 mei 2007  - zou dit de allereerste keer zijn dat dit gebeurt.

de goesting van die van ons

We moeten het zeggen zoals het is: sinds mijn loopbaanonderbreking worden bijna alle kosten gedragen door mijn wederhelft. In september verandert dat als ik 's morgens weer met mijn boekentas en boterhammen richting Mol vertrek. Dankzij die van ons haar inkomen ben ik in de mogelijkheid om mijn verslaving aan bomen en struiken te financieren. Dat leverde de voorbije 2 jaren heel wat aanwinsten toverhazelaars en magnolia's op. Zelf heeft ze - dochter van een bijzondere-coniferen-liefhebber  - ook haar lievelingsplant: de bloemkornoeljes of Cornus kousa en Cornus florida. De kousa's doen het hier heel goed, de florida's heel wat minder.

We hebben intussen al heel wat variëteiten in huis waaronder de 'China Girl' en de 'Dwarf Pink' (bovenste foto) en volgende week komt er waarschijnlijk nog eentje bij want dan gaat mijn vrouw er een nieuwe uitkiezen. Het is niet uitgesloten dat het de variëteit die haar naam draagt zal worden. Al weet ik wel dat ze ook zal wegsmelten als ze een C.k. 'Satomi' in volle bloei zal kunnen aanschouwen. Ik vind het zelf ook prachtige planten. Na de bloemen komen immers nog de framboosachtige rode vruchten en de mooie herfstverkleuringen. Behalve het af en toe wegknippen van een afgestorven tak, hoef je er niks aan te doen.

Cornus kousa chinensis voor blauwe regen

een nieuw stuk voortuin

de nieuwe aanplant, afgerond op 1 mei

De oosterzijde van de voortuin was aan een grondige facelift toe. Een zestal gele chamaecyparissen ontnamen elk dieptezicht en de te groot geworden struiken Lonicera nitida waren op sterven na dood. Het was een wat saaie hoek in onze tuin die bovendien duidelijk zijn beste tijd achter de rug had. Deze week ben ik aan de renovatie begonnen. Het was niet zozeer de goesting die plots de kop opstak maar na de aankoop van een nieuwe Magnolia bleek dat ik er geen plekje voor had tenzij ik wat 'oude rommel' uit de grond trok.

3 dagen heb ik eraan besteed. Op de eerste en tweede dag werden alle oude struiken met mijn stevige spade en een geleende hak (een grote biethak waarmee ik de stronken en wortels kon doorkappen en uit de grond kon liften) gerooid. Mijn vader die een helpende hand aanbood, schakelde ik in om het groenafval naar het containerpark te voeren. Mooi hout haksel ik normaal maar hier was er geen beginnen aan: veel te veel werk voor weinig eindproduct. De uitgeleefde bodem werd met de hak los gekapt en alle kleine worteltjes werden met een hark uit het zand gehaald. Met 5 kruiwagens redelijk goede teelaarde werd het pleintje genivelleerd en met een dunne laag haksel werd de bodem bedekt.

Bij de plantenman werden 2 struiken en een 70 tal vaste planten aangekocht en in de eigen tuin scheurde ik wat witte Geranium macrorrhizum en Hemerocallis en een groepje zieltogende Geranium 'Rozanne' werd naar het nieuwe stuk verhuisd. Vandaag werd alles aangeplant - op 1 mei werd er hier dit jaar gewerkt - zodat de gapende leegte terug aangekleed is. In het najaar kijk ik of er aanvullingen of verbeteringen nodig zijn, eveneens zal ik dan wat zaad van akeleien, vingerhoedskruid en kaardenbol uitstrooien.

de witte Geranium macrorrhizum

De condities van het te beplanten stuk zijn: grotendeels halfschaduw, droog en aangevoerde leemhoudende zandgrond. Bij het planten werd de grond voor het plantgat met compost verbeterd omdat het zand te uitgeleefd was. Na 20 jaar verwaarlozing is dat niet ongewoon. Ik koos voor volgende planten: de Magnolia 'Black Beauty' van La Feuillerie,  een Deutzia gracilis (de witte bloemen brengen licht in de schaduw) en een Weigela florida variegata. Deze laatste omdat de bloemen goed ruiken en ik op de kwekerij heel veel hommels in de bloemen zag. Normaal ben ik geen liefhebber van bontbladigen.

de bosooievaarsbek, var. Amy Doncaster

Naast de reeds vermelde vaste planten opteerde ik voor: Cephalaria gigantea, Centaurea montana, Centaurea dealbata, Heuchera ... huppeldepup (ben ik vergeten), Tellima grandiflora (de gewone én de 'Rubra'), Trollius, Achillea 'Cerise Queen' en mannetjesvaren. Als weefplant gebruikte ik één van mijn lievelingsgeraniums (bovendien een goedkope) m.n. de blauwwitte G. sylvaticum 'Amy Doncaster'. Pas aangeplant ziet het er wat zielig uit maar volgend jaar zal het matuur genoeg zijn om niet in affronten te vallen bij de opentuindagen.

Interessant: de deelnemende tuinen van VELT staan online. Je zal zien dat een aantal tuinbloggers hun poortje openzetten. 31 mei en 1 juni, noteer het ergens.