ook voor jou

wij wensen met vreugde...

Dochter Heleen met vriendinnetje klaar om te nieuwjaarzingen

In Tessenderlo wordt de laatste dag van het jaar aan nieuwjaarzingen gedaan. In de voormiddag gebeurt dit in de gehuchten, in de namiddag wordt het centrum aangedaan. Op vele plaatsen gebeurt iets gelijkaardigs bij Driekoningen maar dat kennen we in Looi niet.

Net zoals de ouders vroeger zingen ook onze kinderen "wij wensen met vreugde u ahallemaal, een zalig en gelukkig nieuwjaar". Het voordeel van dit liedje is dat het niet te lang duurt en dat het polyfonisch ten berde kan gebracht worden. Een ander veelgehoord deuntje gaat als volgt: 'nieuwjaarke zoete, ik heb kouw voeten, laat me niet te lang staan want ik moet nog op een ander gaan'.

Waar de deur niet wordt opengedaan, werd in mijn tijd 'leeg huis (spreek uit 'houwes'), hoog huis, hier zit een gierige pin in huis' geroepen en dan... gaan lopen zoals bij belleketrek. Maar dat liedje kennen de kinderen niet meer. Ze krijgen zoveel snoep dat het op dat één huis ook niet zal steken.

Onze kroost is ondertussen reeds aangekomen en die van ons is nu met hen de verder afgelegen familie aan het bezoeken. Die willen ook dat onze kinderen hun liedje komen zingen. Verkleumde handen en bevroren voeten waren er dit jaar niet bij. De sneeuw is reeds enkele dagen weg en het vriest net niet. Niemand die dit betreurt. Al heeft de warme choco hier en daar ook zijn charmes.

infans consumentalis

Als mijn vluchtig opzoekingswerk tot het juiste resultaat heeft geleid, is het verboden om tijdens kinderprogramma's op TV reclame te tonen. Dit geldt ook voor 5 minuten voor en 5 minuten na de uitzending. De beweegreden voor deze regelgeving is dat kinderen heel vatbaar zijn voor commerciële boodschappen en dat zij hiervoor best afgeschermd worden. Kinderen laten we best 'homo ludens' zijn, later als ze groot zijn, is er nog tijd genoeg om er échte consumenten van te maken: verleiden, schijnbehoeften creëren, doen kopen, verbruiken of verslijten en opnieuw doen kopen.

Ik sta achter dat reclameverbod. Daarom dat ik me een bult verschoot toen ik deze week de kinderen zag thuiskomen van de Gert- en Samsonshow. Bij het buitengaan werd hen een zakje door Studio 100 in de handen gewerkt. De managers van het jaar kennen overduidelijk de knepen van het vak om hun kas te spekken. De regelgeving die geldt bij TV-uitzendingen (en de filosofie hierachter) wordt hier door Gertje en Hans ferm aan hun laars gelapt. Tot in het extreme toe worden de jonge kinderen bespeeld en aangezet tot het consumeren van Studio 100-producten: yoghurt, Playstation Singstar, JBC-kledinglijn, Telenet ,... .

een greep uit de reclamezak

De duizenden kinderen die via de jaarlijkse kerstshow naar Antwerpen worden gelokt -en daar veel plezier beleven- veranderen nà de show in pure consumenten waarvan door Gert et Co verwacht wordt (en berekend is zeker?) dat zij een miljoenenstroom euro's doen vloeien richting Schelle. Of de kerstshow nu hoofdzaak dan wel vooral een (legaal) reclamemedium is, is hoe langer hoe meer voor mij een vraagteken. In ieder geval, de achterliggende gedachte van de reclamevrije kinderuitzendingen is hier ver zoek.

'In het olifantenverblijf -mét superster Kai Mook- stonk het' vertelden de kinderen. Het is niet het enige waar een reukje aan is.

1000 klassiekers

en wat doe jij als je tijd teveel hebt?

wintervoorraad

dochter Sara voor de nieuwe aankoop

Vorige week deed ik een kleine bestelling voor de vogeltjes op het internet. Vanaf 50 euro werd alles gratis aan huis geleverd. Dat is meegenomen. Ondertussen werd alles, inclusief factuur, thuis bezorgd en hebben we de grote doos leeggemaakt: twee nestkastjes (de 'pluto' en de 'aruba'), een voedersilo en 5 kg silomix. Wie plezier wil beleven aan het beloeren van de vogels (vogelen in het jargon) mag ook wel eens een effortke doen.

Samen met de kleinste dochter en een vriendinnetje werden de nieuwe nestkastjes opgehangen. Eentje hoog in een esdoorn, het andere aan het dak van de fietsenstalling. Eveneens renoveerden we tesamen een vogelkrotje waarvan de bodem was weggerot. De silo kreeg aan een stevige tak van de appelboom een winterstek. Binnen het half uur hadden de mezen de voederbuis al ontdekt. De zwarte zonnebloempitten zijn zichtbaar erg geliefd.

Omdat enkel de blauwgele pimpelmezen en de koolmezen 'met hun zwarte stropdas' succes boeken aan de silo strooi ik de zadenmengeling ook tussen de planten op de grond. Het roodborstje en de vinken zijn er me dankbaar voor. Een dertigtal vogels vliegt op en af. Er valt evenwel geen verrassing te bespeuren wat de vogelsoorten betreft, op een kooitje staartmezen na.

Heel wat buren hebben de afgelopen jaren hun bos gerooid (grove dennen) en vervangen door gazon. Als die trend zich doorzet, wordt mijn tuin een groen eiland. Voor de vogels is dit geen optimistisch vooruitzicht. Men ziet de vogeltjes graag hoor, maar die vallende herfstbladeren en die naalden, dat is toch maar een vuiligheid! Nog een paar jaar verder en de mensen klagen omdat de regen nat is.

wandelen in Gerhagen

Op de laatste sneeuwdag had ik echt behoefte aan een stille wandeling. Op een dikke kilometer afstand ligt het 'stiltegebied' Gerhagen. Ver moest ik daarvoor dus niet zijn. In het voorjaar wandelden we er met de cursisten van Natuurinzicht reeds naar Pinnekenswijer, een natuurlijk ven te midden van de bossen. Ik ging er terug een kijkje nemen.

Pinnekenswijer in de winter

Veel leven viel er niet te bespeuren. Enkele wandelaars en een handjevol vrouwelijke joggers die moeite deden om hun poten niet te verzwikken op de spekgladde wegen. Dat wel, maar geen enkel wild beest of vogel ben ik er tegengekomen. Opvallend zijn wel de honderden jonge heideplantjes die dankzij de verwijdering van de zwarte den en het plaggen van de bodem Gerhagen aan het heroveren zijn. In de bloeiperiode gaat dit -eindelijk- wat kleur brengen in de donkere bossen.

Aan het einde van de wandeling belandde ik aan het Bosmuseum en de uitkijktoren. De commerce en de toerismepromotoren hebben hier, aan de oorspronkelijk prachtige zandduin, een hele brok natuur naar de hand gezet en naar mijn mening is de limiet van eet- en drankgelegenheden nu echt wel bereikt. De natuur in Gerhagen is de moeite waard om te bezoeken, zekers, maar je kan haar geen grotere dienst bewijzen dan er met de bulldozers en bouwkranen weg te blijven.

Een "Gerhagenster" aan het Bosmuseum

Ook ongetwijfeld met de beste bedoelingen opgevat is 'Kerst in Gerhagen'. Voor mensen die de natuur opzoeken om even te kunnen ontsnappen aan de dwaze en dolgedraaide wereld is de confrontatie met de kerststerren, het kerststalletje en de speeltuin die met kerstbomen werd volgeplant evenwel eerder een shock- dan een spirituele ervaring. Moet dergelijke bazaar nu echt overal opduiken?

mooi presentje

De leden van Vogelbescherming Vlaanderen vzw kregen bij hun nieuwe lidkaart tevens een aantrekkelijk presentje: een speldje in de vorm van een boerenzwaluw. De boerenzwaluw werd vorig jaar verkozen tot vogel van het jaar. Dit jaar werd de 'verkiezing' gewonnen door de winterkoning.

een zeer schoon kerstliedje

Mede dankzij een campagne op Facebook werd 'Killing in the Name' van Rage Against the Machine (n.b.: uitgebracht in 1992!) in Groot -Brittanië gekozen als kersthit van het jaar. Met 500.000 legale downloads stak Zack De La Rocha en maten de loef af van de winnaar van X-factor, de voorgaande jaren ook automatisch hét kerstliedje van het jaar. Zanger Zack zegt er extatisch van te zijn. Als middelvinger naar de kerstbullshitcommerce kan het zeker tellen.

Volvo Chinees?

De verkoop van Volvo aan het Chinese Geely hoeft
logo-matig niet zo'n drama te betekenen.

budgetbewust

Okee, het fruit is geprijsd per kilogram. Het wordt afgewogen aan de kassa en hoe zwaarder, hoe duurder. Maar is het daarom nodig om de mandarijntjes eerst van alle bladertjes te ontdoen vooraleer ze in de plastieken zak te steken? De klant in de Okay voor die van ons vond van wel. Hoeveel heeft hij hiermee uitgespaard? What's next? Eerst de schillen eraf? En wat dacht u van het klokkenhuisje?

Lily stopt

Lily Allen is een zangeres (voor wie mocht twijfelen)

Lily Allen "wil haar echte leven terug" en wil niet langer "leven in een wereld van onechte communicatie". Daarom stopt Lily, aldus de Morgen -die het geheel terzijde tweemaal over LiLLy heeft- met bloggen, twitteren, e-mailen en facebook. De zangeres heeft vervolgens al haar elektronica-speelgoed in een doos opgeborgen en hoopt zo van haar verslaving af te geraken.

Lily heeft een punt. Zelf heb ik nog een prima evenwicht tussen de digitale communicatie en de echte variant. En mits het inlassen van laptoppauzes zorg ik er wel voor dat verslaving geen kans maakt. Ik doe het voor de fun en als er geen zak meer aan is, kost het me geen enkele moeite om dagen- of wekenlang uit het wereldje van facebook of Blogger te stappen. Uiteindelijk beslis je toch zelf hoeveel tijd je spendeert in deze zinloze nepwereld waarin iedereen volkomen misbaar en vervangbaar is.

Zeker als je andere problemen aan je kop hebt, wordt het duidelijk hoe ledig de onechte communicatie is en hoe weinig effectieve steun je er kan uit putten. Misschien is ook dat wel wat Lily Allen tot inzicht heeft doen komen. Zingt ze niet: "It's not fair and I think you're really mean - I think you're really mean - I think you're really mean - Oh you're supposed to care - But you never make me scream - You never make me scream."? En van Twitteren kom je natuurlijk ook niet klaar. :)

Dit doet me er aan denken dat volgens mijn Google Reader een aantal bloggers al lange tijd inactief zijn: het Groot Verstand, Georgina, Eve, Stijnblogt, Alcyon, Endelamangen, Niets Bijzonder, ... . Zijn zij ook tot inzicht gekomen zoals Lily?

de gulle gever

Kris Peeters mag dan al de 'hoogste in rang' zijn binnen de Vlaamse regering, toch is de titelkeuze van De Standaard correcter dan bij het Belang van Limburg. Bij DS is het duidelijk dat wij allemaal, de Vlaamse belastingbetaler, een stevige duit in de zak van Music for Life gedaan hebben. Bij het Belang lijkt het alsof de oppertsjeef himself zijn spaarpot heeft leeggemaakt. Een belangrijk nuanceverschil.

the torture never stops

Ik heb op deze blog al meermaals mijn bewondering uitgedrukt voor de fantastische muziek van wijlen Frank Zappa. Gisteren zou hij 69 jaar zijn geworden maar, helaas, prostaatkanker besliste er anders over. Omdat hij na zovele jaren nog steeds mijn grote muzikale 'held' is -zijn composities en solo's blijven ongeëvenaard- voel ik me geroepen om voor zijn verjaardag nog eens een liedje te spelen. Ik koos voor "the torture never stops"... een gedachte die vaak bij me opkomt als MNM of MTV de huiskamer is binnengedrongen.

opklaring

het opentrekken van de hemel gisterenavond

leverde prachtige kleuren op.

vetbollen en pindanootjes

ongezouten pindanootjes zijn een lekkernij

Ik ben iemand die de vogeltjes buiten weél wat eten bijgeef in de winter. De discussie of dit nu al dan niet een goede zaak is, is niet aan mij besteed. Wat kan er mis zijn aan een helpende hand? De redenering dat een ijskoude winter zorgt voor een natuurlijke selectie zal wel ergens kloppen maar dieren laten creperen is toch in de eerste plaats een uiting van sadisme. Ook bij ontwikkelingshulp heb je van die bizarre lieden die nooit naar hun portefeuille grijpen want "van die zwarten zijn er toch genoeg".

Overdrijven doe ik niet. Ik voeder met mate. Dit jaar heb ik enkele vetbollen opgehangen en een zakje pindanootjes. Pas als alles opgegeten is, hang ik er nieuwe op. Het valt me meteen op dat de kleinste vogels de voorkeur geven aan de pindanootjes. De vetbollen zijn dan ook keihard bevroren. De koolmeesjes en pimpelmeesjes zijn het meest behendig. Hen kan je niets meer leren. Het roodborstje lukt er via imitatie ook bijna in om de nootjes uit het net te vissen. De vinken hebben er duidelijk geen kaas van gegeten. Mission impossible. Ze zitten er zo zielig bij dat ik maar besluit om de pindanootjes tegen een dikkere tak te hangen zodat alle fladderaars erbij kunnen zonder de nek te breken.

De merels doen zich voorlopig tegoed aan de sierappeltjes die nog ruim voorradig zijn in de tuin. Hier komen ze nog wel enkele weken mee toe. Morgen ('t is vakantie) ga ik het voederhuisje herstellen en bestel ik wat extra losse zadenmengelingen. De vogeltjes hebben mij al zo veel plezier gegeven -én geholpen bij het ecologisch tuinieren- dat zij dit meer dan verdiend hebben.

sneeuwtapijt

de schoterweg richting centrum

10 centimeter sneeuw ligt er. Echt koud is het niet meer, zo'n 2 graden beneden de nul, maar wel regelmatig erg kille windopstootjes. Alhoewel er reeds een eerste maal gestrooid werd, blijft de weg er erg gevaarlijk bijliggen. Normaal geen probleem maar straks is er een verjaardagsfeest en dat betekent dat er naar de bakker moet gereden worden. Geen pretje.

En dat geldt ook om de buitenslapende auto in gang te krijgen. Geen leven in te krijgen. Gelukkig krijg ik de auto met zijn snuit in de overvolle garage geduwd en heb ik ergens nog een batterijlader liggen vanuit de tijd dat ik samen met die van ons avondschool auto heb gevolgd. De lader aangesloten en hier en daar wat bijverwarmd met een haardroger en na een half uurtje dan toch leven in de motor. De bestelling kan worden afgehaald. Deze nacht blijft de auto binnen slapen. Hopelijk dan geen gedoe meer. Niets zo mooi dan een sneeuwtapijt maar erg praktisch is het allemaal niet.

Afval van Brussel ongezuiverd in Zenne

Metingen wijzen op dramatische situatie

Tiger Woods in België

Na de Rue d'Aerschot bezocht Tiger ook het Koninklijk Paleis.

holes in one

voorbeeldig gedrag verdient altijd een prijs

matige start

De tafeltenniscompetitie waarin ik meedraai is halverwege. De heenronde van de 5de provinciale in Vlaams Brabant-Brussel zit erop en dus kan er al met enige relevantie teruggeblikt worden op de voorbije sportieve prestaties. "Een matige start met een succesvolle eindsprint" zo kunnen de voorbije 10 matchen nog het best omschreven worden. Ziehier de tussenstand:


Diest S is, na een kort verblijf aan de staart, ondertussen opgeklommen naar de 4de stek. 22 punten op 30 is geen slecht resultaat maar het had beter gekund. De match tegen onze V-ploeg had nooit verloren mogen worden en ook tegen VMS mochten we nooit de duimen gelegd hebben.

Onze intrinsieke sterkte werd nog het mooist geïllustreerd op de match tegen leider Meerdaal K (nog geen enkele verliesmatch!) waar wij slechts 1 wedstrijdje op de 16 teveel verloren om twee punten te vergaren. Kampioen spelen was mogelijk geweest, helaas kan onze ploeg nauwelijks of niet beschikken over dochter Loes en superNG'er Jos Braeken.

En mijn eigen resultaten? De stilte op Muggenbeet zegt alles? Op het non-sportieve kan Tiger Woods nog veel leren maar aan de tafeltennistafel is het inderdaad wat minder. De verandering naar noppen was een stommiteit en heeft zijn sporen nagelaten. Sinds ik terug speel met mijn oude palet (Tackiness C/ Nimbus) verbeteren gelukkig mijn resultaten ook. Momenteel heb ik net 50%, dus evenveel gewonnen als verloren. Maar 65% is toch meer mijn normale doen.

Ik zal er alles voor doen om mijn resultaten op te krikken maar mijn klemtoon/prioriteit ligt tijdelijk nog bij het non-sportieve. Op mijn gezegende leeftijd zijn er stukken van het lichaam die al wat beter werken dan anderen.

Foor 11

Op de vooravond van Heleens negende verjaardag (12/12) nestelden we ons in het Beringse casino om De Nieuwe Snaar nog eens gaan te bewonderen. Jan De Smet kennen onze mannen nog van "steek je vinger in de lucht", waarop hij samen met Arne Van Dongen kinderliedjes brengt van Woody Guthrie. De Nieuwe Snaar -de groep- was nog onbekend en daar mocht best verandering in komen. Deze groep is immers muzikaal maar zekers ook 'theatraal' iets van het beste wat België te bieden heeft.

Foor 11, hun nieuwste theatertournee, was alweer een lust voor oog en oor. Het Beringse publiek was erg enthousiast en applaudiseerde voor een bisnummer, dat er ook kwam. Ik hoorde sterke composities, prima liedjesteksten en een erg gevarieerd en origineel instrumentarium - wie komt nog voor de dag met een houtzaag, een paar lepels, een bombardon, een doormidden gezaagde gitaar, een mondharp en een mandoline?



Zoals je op de trailer hierboven kan zien, dienden het stalen karkas van een oude paardenmolen en een afgedankte skilift als decor voor foor 11. Stuntman Geert Vermeulen, de Popeye van Vlaanderen, leeft er zich weer volledig in uit. Lachen geblazen maar ook bewondering voor zijn lenigheid en kracht. Ook een dikke pluim voor de decorbouwer(s) en de regisseur!

winnend 'beste hobbykok van Vlaanderen-recept"

gekookte varkenskoppen met een takje van laurier

Geeft het authentieke wow-gevoel en ontploft in uw mond. "Geil" word je er evenwel niet van.

Dewinter rukt naar rechts

Hardliners op hol bij Vlaams Belang.

naaste familie pusht Herman Van Rompuy

Leveren de Extra-Terrestrials binnenkort de president van Europa?

naar den televisie

prepareren voor het TV-debuut

Om half zes precies stopte de koerierdienst van de VRT om 2 van de veertig duracell-konijnen van Sara op te pikken. Heel binnenkort maken de twee trommelaars hun groot TV-debuut tijdens een bekend programma op Eén. Na de opnames worden ze met de koerierdienst terug aan huis gebracht. Geweldig toch?

De presentator stuurde me eerst een vriendelijke mail. Hij had op mijn blog gelezen dat de dochter dergelijke konijnen verzamelde en de vraag was of er ook trommelaars tussen zaten en of de dochter bereid was ze uit te lenen. Sara had er helemaal geen bezwaar tegen. Integendeel, ze vindt het programma best OK voor een eerste optreden.

Via de telefoon werd de deal beklonken, natuurlijk nadat ik eerst twee voor de hand liggende voorwaarden had gesteld: 1. Billy en Georgina veilig en wel terugbrengen en 2. niet vergeten ze tijdig eten te geven. De andere kant kon er ook mee lachen, wat eigenlijk nog zelden gebeurt met mijn instant-mopjes.

Mis het optreden niet, de trailer komt er zo aan. Zoals we van de twee gewend zijn, zullen ze ook nu het beste van zichzelf geven.

godenslaap

Godenslaap, gesigneerd op de Boekenbeurs

"Voor Kristien, met innige groet! E. Mortier A'pen, 6.11.2009". Dat mijn vrouw een goede smaak heeft, bewees ze reeds met verve toen ze decennia geleden haar oog op de man achter Muggenbeet liet vallen. Maar ook op literair terrein weet ze het kaf van het koren te scheiden. Vorige vrijdag op de boekenbeurs kocht ze Godenslaap van Erwin Mortier, deels omdat ze er goede kritieken over gelezen had maar deels ook omdat Erwin er zo eenzaam bijzat daar op de Boekenbeurs. Geen wachtrij voor Godenslaap. De AKO-literatuurprijswinnaar nam alle tijd van de wereld om zijn boek (negende druk reeds) te signeren. En let eens op zijn handschrift. Zelfs dat is prachtig.

Erwin Mortier won eerder reeds de Tzum-prijs voor de 'beste literaire zin van 2009', eveneens neergeschreven in Godenslaap.

klein fruit

veldje voor klein fruit

Deze herfstvakantie was het ideale moment om nog eens een structurele ingreep te doen in de tuin. Ik zwierde er een groep rododendrons uit en creëerde op de plek een veldje voor klein fruit. De meeste planten had ik reeds ergens staan op een vijftal na.

In de halfschaduw van mijn drie kerselaars (twee rode en een geelbuik) verbeterde ik een strook van 10 meter op anderhalve meter met wat resterende paardenstront. Dankzij de regen was de grond nat genoeg om het plantgoed goed te doen aanslaan. Aan de noorderzijde stapelde ik met de kleinste dochter en wat vriendinnen (van haar) een muurtje van houtstammetjes om de wind te breken om alzo een aangenaam microklimaat te bereiken. Hiertegen plantte ik een vijftal bramen en twee sierrozen met name de Guirlande d'amour en de Rosa félicité et perpétue. Drie kweeperen vervolledigen de achterzijde.

Aan de voorzijde hoop ik volgend jaar heel wat lekkere vruchten te kunnen plukken van de jostabes, de rode, zwarte en witte aalbes en een drietal 'kronselen' (stekelbessen). Met kronselen en bloemsuiker worden ook heel lekkere taarten gemaakt al mis ik hier iemand die de goesting en de bekwaamheid heeft om ermee aan de slag te gaan. Op de bodem tussen het klein fruit kan ik in het voorjaar nog bosaardbeien kwijt of wilde blauwbessen.

De vogels hebben op enkele uurtjes tijd het nieuwe terrein al volledig verkend. Hopelijk gaan ze niet zo drastisch te werk als bij de kersen en mag het baasje deze keer ook meesnoepen.

open tuin

sfeerfoto vanop het terras

In het weekend van 5 en 6 juni volgend jaar zal voor de eerste maal onze tuin opengesteld worden. Onze 'open tuin' kadert binnen het VELT-ecotuinenweekend. Dat weekend kan je in heel Vlaanderen en in Nederland ecologische moes- en siertuinen gaan bezoeken en wie weet wat inspiratie op doen. Moesten er onder jullie geïnteresseerden zijn, dan ben je welkom. Een ideale gelegenheid om -eindelijk- eens nader kennis te maken. Ik zorg ervoor dat je alvast geen dorst hoeft te lijden.

hoge opkomst verwacht na heiligverklaring

overvloed

malus floribunda

Het lijken sappige kersen maar het zijn wel degelijk appeltjes. Voor kersen of krieken zijn we al veel te laat op het jaar. Maar de rood-oranje appeltjes van de malus floribunda hangen nog in overvloed aan de boom. De gebogen takken hangen momenteel overladen over het terras. De kleurenpracht past prima bij de rode herfstverkleuring van de amberbomen en de kornoeljes.

Nog een extra troef van deze sierappel is de weelderige bloei met wit-roze bloemen in het voorjaar. Dit boompje is ook voor de kleinere tuinen geschikt omdat de maximale hoogte beperkt blijft tot zo'n 4 meter. Ook de bloemschikkers of andere knutselaars die werken met natuurlijke materialen zullen blij zijn met dit prachtboompje want de appels zijn op vele manieren bruikbaar: in herfstkransen, in een lege glazen fles, geregen aan touwen of in de nachtclub (als de pingpongballetjes op zijn).

Het referendum van Tessenderlo

protest in de Hofstraat tegen Phillips Petroleum

"weinigen het geld, velen de stank!"

De Antwerpenaars konden zich vandaag via een volksraadpleging uitspreken omtrent de Lange Wapper. "Een feest van de democratie", "de stem van het volk" waar rekening moet mee gehouden worden. Zo zou het inderdaad moeten. Maar in Tessenderlo hebben we met zulk een volksraadpleging niet zo'n beste ervaring.

Op 25 maart 1979 konden de stemgerechtigde Looienaars zich in een referendum uitspreken over de komst van mercaptanenproducent Phillips Petroleum vlakbij het wooncentrum van Tessenderlo. Alhoewel het een regenachtige dag was, kwam bijna 70 procent van de Looienaars opdagen. Ja, dat is wat anders dan de 30% in Antwerpen en ... maar liefst 93% van de kiezers zei overduidelijk NEEN tegen P.P.. Een prachtoverwinning voor de Looise bevolking en in het bijzonder de milieugroepering BELT (Beter Leefmilieu Tessenderlo) dat een heroïsche strijd voerde tegen deze Amerikaanse multinational.

Maar hoe denk je dat het uiteindelijk afliep met de exploitatievergunning (thans milieuvergunning) ? Niettegenstaande de Looise socialisten tegen P.P. waren, leverde hun rode minister Dewulf toch de gecontesteerde vergunning af. Toen ook de Raad van State de milieugroep BELT en burger E. Pals gelijk gaf omwille van fouten op de Wet op de Ruimtelijke Ordening werd in snel tempo het gewestplan op maat van P.P. herkleurd. De inwoners van de Hofstraat die het meest te lijden had van de stankhinder van de mercaptanenproducent, werden onteigend. Het waren dus de inwoners die konden ophoepelen.

Zelfs toen bleek dat Phillips Petroleum de basisgrondstof thiodiglycol leverde waarmee Sadam Hoessein zijn mosterdgas aanmaakte, deed de overheid zijn ogen toe. Het bedrijf kon rustig verder zijn gang gaan. In de vergunning werd één regeltje toegevoegd: thiodiglycol mocht niet meer geproduceerd worden. En dat was het. Terwijl heel Amerika, CIA inclusief, moord en brand schreeuwde over de verschrikkelijke Hoessein was het een Amerikaans bedrijf dat de verschrikkelijke moorden met gifgas mogelijk maakte.

Ondertussen staat het bedrijf er nog. Net zoals Townsend Thoresen na het kapseizen van The Herald of Free Enterprise zijn merknaam opdoekte, verdween ook Phillips Petroleum als merknaam. Het bedrijf gaat thans door het leven als Chevron Phillips en het staat nog steeds op indentiek dezelfde plaats. De mening van de Looienaars heeft slechts een weekje de krant gehaald. Daarna gooide de politici ze in de prullenmand.

Toch één lichtpuntje: dankzij de inzet van de Looise milieubeweging werden de milieuvergunning en het milieueffectenrapport 'uitgevonden' en is het voortaan verplicht dat rond een industriegebied ook een bufferzone wordt voorzien. Hoe breed dat die zone moet zijn, is evenwel niet bepaald. In Tessenderlo volstaat het zo dat rond een van de grootste chloorproducenten ter wereld enkele struiken werden aangeplant om wettelijk in orde te zijn.

Om heel cynisch van te worden. Het feest van de democratie duurt meestal niet lang.

Dream Theater: kort maar krachtig

de eerste maal naar Dream Theater

Gisterenavond vond in Vorst Nationaal de metalgebeurtenis van het jaar plaats. In het tourschema van Progressive Nation 2009 deden Bigelf, Unexpect, Opeth en Dream Theater ook Brussel aan. De zoon en ik zijn grote Dream Theater-fan, dus konden we dit concert niet aan onze neus laten voorbijgaan. Voor Jo was het de eerst maal dat hij een live concert bijwoonde van wat ondertussen toch een supergroep mag genoemd worden.

We arriveerden halverwege de set van Opeth en vonden een prima plaatsje links van de mengtafel. De concertzaal zat behoorlijk vol -het aantal fans groeit zienderogen- en ik was duidelijk niet de enigste papa die zijn nageslacht meebracht. Er is nog hoop in het Reggi en Tiësto-tijdperk.

Dream Theater bracht een korte set voor hun normale doen. Eerdere optredens duurden ongeveer drie uur maar als je het podium deelt binnen een concept met drie andere groepen dan zou dat een beetje te veel van het goede zijn, al had het voor die 44 euro wel gemogen. Bovendien verveelt Dream Theater nooit. Er zit zoveel variatie in hun oeuvre -van het heavy As i am over het "poppy" I walk beside you tot onversneden progrock alla Octavarium- dat ze urenlang het publiek kunnen blijven boeien.

En boeien ... dat deden ze ook met John Petrucci in een glansrol. Gewoonweg heerlijk om die man bezig te zien. Is er iets wat hij niet kan spelen? Tempowisselingen op zijn Zappa's, ontroerend melodisch (The spirit carries on), supersonische snelheden, technisch ingewikkelde riffs,... Petrucci jaagt het met zijn zes- of zevensnarige Music Man-gitaren allemaal perfect door zijn Mesa-speakers hierbij ritmisch strak en verfijnd ondersteund door de drums van Portnoy. Dat Petrucci gene gewone is, kan je ook horen op de vele official bootlegs waarop hij ganse platen van Deep Purple, Pink Floyd en Iron Maiden covert. En wie dan toch nog twijfelt moet de 2 cd's van Liquid Tension Experiment maar eens in huis halen.

Zoals verwacht speelde Dream Theater heel wat nummers uit hun recente Black Clouds en Silver Linings. Naar mijn mening een minder sterk album. Daarnaast putte de band vooral uit de meer recente cd's: Systematic Chaos (Forsaken - Repentance), Octavarium (Sacrified Sons) en Train of Thought (As I Am). Het hoogtepunt van de avond was The Spirit Carries On uit Scenes From a Memory waar Petrucci met zijn aangrijpende solo de hele zaal tot en met de laatste stoel kippenvel bezorgde. Twee lesbische meiden naast mij deden letterlijk een goddelijke buiging. Ik begreep het maar buigde niet mee.

Alhoewel de klank bij momenten allesbehalve in orde was en het solo-gefreak van Rudess zelfs irritant zat de sfeer er gisteren goed in. Het publiek was zichtbaar tevreden: het applaus, de handen die massaal waveden door de lucht en het gesmeek om bisnummers spraken voor zichzelf. Aan de verbaasde gezichten van de fans -allicht voor een groot deel bestaande uit actieve beoefenaars van de zessnarenkunst- is te merken dat zij vooral grote bewondering hebben voor de muzikale kunde van de groepsleden. Met kennersogen zien zij dat Dream Theater binnen de erg grote Rockfamilie momenteel zijn gelijke niet heeft als het op 'beheersing van de instrumenten' aankomt. Ook wat muzikale compositie betreft, zowel in samenspel als bij het soleren, is de band uit New York de absolute top.

Al minstens drie generaties zijn er gek van en er volgen er nog. De zoon en ik waren erg tevreden. Al de ganse morgen speelt Dream Theater door de living. We doen alles nog eens over. Toch nog dit. Een paar grote verschillen vanuit de tijd dat ik nog jong was: bij het thuiskomen stinken onze kleren niet meer naar de 'doemp' of de wiet. Op dat vlak is het rookverbod in de concertzalen een zegen. En daar waar in mijn tijd iedereen gefouilleerd werd op cassetterecorders en fototoestellen wordt er nu naar hartenlust gefilmd en opgenomen met ultramoderne GSM's. Dream Theater, weldra op Youtube.

het bos in

de paardenkastanje als campagnebeeld

Morgen start de nieuwe Week van het Bos. De Week van het Bos is uitgegroeid tot de grootste boshappening in Vlaanderen. Deze campagne van ANB en VBV wil zo veel mogelijk mensen in contact brengen met de schoonheid van de Vlaamse bossen.

Niet toevallig wordt de week van het bos net deze week georganiseerd. De bossen zijn momenteel op hun mooist: een frisse neus halen, genieten van de kleurenpracht, stiekem snoepen van de vele vruchten, je laten verwonderen door de honderden paddenstoelen,… voor elk wat wils!

Om door de bomen het bos te kunnen zien wordt er elk jaar een ander facet van het bos in de kijker geplaatst. Dit jaar werd er gekozen voor de slogan ‘Zaad met pit!'. Hiermee gaat de organisatie terug naar de kern van de zaak: het zaadje, de bron van nieuw leven en in vele gevallen nog lekker ook.

begijnhofkerk Diest

Terwijl drie van mijn vier kinderen het beste van zichzelf gaven op het pingpongtornooi in Diest bezocht ik voor de eerste maal in mijn bijzonder boeiend leven de begijnhofkerk van het Diestse Begijnhof. Ik vond er prachtig houtsnijwerk uit de 17de eeuw.

zicht op het altaar

De begijnhofkerk of Sint Catherinakerk dateert uit de 14de eeuw en werd gemetseld in de typische ijzerzandsteen die je in onze regio op vele plaatsen (getuigenheuvels) terugvindt. De linkergevel van het kerkje wordt flink onderstut want de kerk is in niet zo'n goede conditie. Een trieste vaststelling die je voor veel Vlaamse 'beschermde monumenten' kan doen.

Een stierenkop, detail uit de preekstoel

In de kerk hangen heel wat schilderijen uit het begin van de 17de eeuw. Mij zegden ze niet zo veel temeer daar de lichtinval vs. schaduw de meeste werken onaanschouwbaar maakten. Mijn aandacht werd vooral getrokken door het mooie houtsnijwerk in de kerk. De preekstoel -"verboden toegang, instortingsgevaar"- is zeker de moeite waard. Hij is van de hand van Jan Mason en dateert uit 1671.

detail uit de ballustrade van het begijnenkoor

Ook de afsluiting van het begijnenkoor wordt toegeschreven aan Jan Mason. De getorste zuilen (zie foto boven) en de beeldengroepen onderstrepen het meesterschap van Mason. Tot mijn verbazing leverde een Google-zoektocht geen extra informatie op over deze houtsnijwerker. Ik kan moeilijk geloven dat zo'n stielman enkel werk heeft geleverd aan de begijnhofkerk van Diest. Iemand meer informatie?

Voor de geïnteresseerden: In het stedelijk museum van Diest bevinden zich ook nog stukken uit de Begijnhofkerk. In het begijnhof vindt ook iedere eerste zondag van de maand een tweedehandsboekenbeurs plaats. De verkopers kennen wel de prijs.

kleurige herfst

Het mag nu toch wel stillekesaan flink gaan regenen want mijn tuingrond is volledig leeggezogen. Op verschillende plaatsen stak ik mijn schup in de grond en overal komt er stuifzand tevoorschijn. Zelden meegemaakt. Het verwondert me dat de bomen en struiken er niet het loodje bij neerleggen. Ook de regenput is leeg en spuiten met drinkwater doe ik niet. Met af en toe een emmer te vullen in de vijver, waar het waterniveau ook behoorlijk laag staat, hou ik de vaste planten die op sterven na dood zijn, hopelijk in leven.

Toch niet alleen kommer en kwel in de tuin. De herfst is al stevig ingezet. De bladeren en rijpe appels vallen in grote getale van de bomen. En natuurlijk, de prachtige herfstkleuren steken de kop op. De verkleuring van de bladeren is nu op zijn mooist.

van rechtsboven met de klok mee: japanse esdoorn, druivelaar, gele pavia, sierappeltje, toverhazelaar, helianthus Lemon Queen, parrotia persica, kornoelje en in het midden de liquidambar.

muggenbeet als weldoener

Want wat lezen we vandaag bij PW Diest:

"Op de 5de plaats deze week komen we terecht bij personen die het goed menen met onze club. Deze week konden we onze 12 prachtige elektronische scoreborden in gebruik nemen. Dat we hiervoor de nodige gelden wisten rond te halen is zeker niemand ontgaan. Na de West-Vleterenavond, wafelverkoop en badeendjesrace konden we ons doel zo goed als bereiken. Ware het niet dat een 3-tal personen/families méér deden dan hun best.

Zij zorgden o.a. persoonlijk voor de aankoop van 1 elektronisch scorebord! Hartelijk dank hiervoor !! We hebben het over :

- Ludo + Kristien Rutten + familie
- Luc Vermandel + familie
- en de Rotary-club, waarvan Piet Melotte deel uitmaakt. "

Dit was graag gedaan beste club.

op clematisbezoek

Er was gisteren in 't land zoveel te doen dat het niet zo simpel was om er een keuze uit te maken. Het autovrije Brussel en Antwerpen spraken me ook erg aan, toch koos ik ervoor om een kleinschalige clematiskwekerij in Rillaar te gaan bezoeken.

In het kader van 'op de siertoer' stelden heel wat plantenkwekers hun geleeg open voor mensen die ook geïnteresseerd zijn in de bedrijvigheid achter hun zaak. Al vaak had ik die serres van de clematiskwekerij vlakbij de carpoolparking in Rillaar (nabij Scherpenheuvel) zien liggen. De mogelijkheid om nader kennis te maken met de eigenaars en de clematisteelt liet ik nu niet aan me voorbijgaan. Als je goede, op praktijkervaring berustende uitleg wenst, moet je bij de vakman zijn.

die van ons en de kleinste voor een grote partij clematissen

We werden vriendelijk verwelkomd door een van de twee gebroeders Van Nuffelen die de clematiskwekerij runnen. Zo'n 600 sterke en rijkbloeiende soorten kunnen ze te koop aanbieden. Stekken, verzorging en inpotten doen ze allemaal zelf. Ze leveren grotendeels aan de detailhandel maar ook particulieren kunnen er op zaterdag (van tien tot vier) terecht om hun favoriete clematissen op de kop tikken.

Echt goedkoop zijn ze niet -geen opruimprijzen- maar je krijgt hier zeker waar voor je geld. Alle clematissen worden in een tweeliter pot aangeboden, de plant is gegarandeerd ziektevrij en de goedgevormde clematissen bestaan uit drie tot vier stengels. En als je op zoek bent naar deskundige uitleg kunnen de gebroeders u zeker wegwijs maken in de geheimen van de koningin der klimplanten. Zelf sukkel ik als een echte sukkel met clematissen in mijn tuin. Hooguit twee jaren en dan geven ze de geest. Wat zou er schelen?

Eén van de zes clematissen ('Anita') die thuis wacht om geplant te worden

Ondertussen heb ik een antwoord. De bosgrond is ok maar wat mijn planten missen is paardenmest of koemest. In het plantgat moet voldoende organisch materiaal gemengd worden om de clematis jaar na jaar in de bloei te krijgen. En ik geef toe, hier ben ik nogal lui in. Eens geplant denk ik dat de natuur wel zijn plan zal trekken maar bij de bosranken volstaat dat niet. Af en toe moeten de mouwen worden opgerold en moeten de clematissen in de watten gelegd worden. Een tweede fout is een tekort aan water. Ik geef ze blijkbaar in droge periodes veel te weinig water (ik giet eigenlijk nooit) zeker omdat mijn bosgrond tijdens droogteperiodes in een mum van tijd volledig uitdroogt. In fijne stiefzand groeit natuurlijk niks.

Met de aankoop van 6 nieuwe planten ga ik nog eens een nieuwe kans wagen. Ik heb me voorgenomen om deze keer alles volgens de regels der kunst uit te voeren (een groot plantgat, veel water, paardenmest, goede potgrond) en eens zien wat dat op termijn geeft. Als het nu niet lukt dan zal het "de laatste keer" zijn dat ik me een partij clematissen aanschaf. Al weet iedere tuinliefhebber dat het verdorie moeilijk is om een elegante bosrank als de clematis montana of tangutica in bloei uit je winkelkar te houden.

Dina steunt protest van de boeren

Zo'n 2.000 melkboeren zijn vandaag naar het Waalse Ciney getrokken en hebben er uit protest tegen de lage melkprijzen 3 miljoen liter melk, ter waarde van 600.000 euro, uitgegoten. Een opmerkelijke aanwezigheid was er van 'boer zoekt vrouw' Dina. Haar steun was meer dan welkom want volgens deurwaarder Van Melkebeke werd dankzij Dina de kaap van 3 miljoen liter net overschreden.

Dina laat de boeren niet in de steek.

Kim is mama

Wist u het al? Kim Clijsters is mama! Je moet potdoof, stekeblind en als wortelknol door het leven gaan als je het ondertussen geen miljoen keren hebt gelezen en gehoord. Mama Kim krijgt buitensporig veel aandacht. Zoveel aandacht dat een veel interessanter verhaal verschrompelt tot een voetnoot.

Fawziya, een twaaljarig meisje uit Jemen, was bijna mama. Helaas bloedde ze dood. Geen beker voor haar, geen interviews, geen fotoshoots, geen burgemeester die een fontein gaat oprichten. Zelfs geen kind om in de armen te sluiten. Een klein kadertje in een beperkt aantal kranten. Meer zit er niet in voor Fawziya. Aan een tenniscarrière had het kind niet gedacht. Meer dan minuut holle woorden kan er voor haar niet worden uitgetrokken.

Clouseau strikt topmuzikant

Op de nieuwe CD zal de Vlaamse invloed prominent aanwezig zijn.

Bhumibol heeft me liggen

Na een bezoek aan een cafetaria in een Hasseltse sporthal stak er ineens een vreemde munt in mijn portefeuille. Het was een 2 euro lookalike die door mijn veel te groot vertrouwen in de rest van de mensheid rechtstreeks van de toog in mijn geldbeugel belandde. De grootte, de metalic kleuren en het gewicht kloppen maar het gebrild mannetje, de tempel en het geschrift zijn bij nader toezien hoegenaamd niet Europees. Kijk maar:

het vreemde muntstuk

Sommigen zouden kwaad reageren en spreken van bedrog en afzetterij -dat is het ook- maar ik vond het muntstuk vooral intrigerend en 'de toren' van een prachtige architectuur. Niettegenstaande het muntstuk door weinige automaten als vals wordt erkend, heb ik het omwille van zijn schoonheid nog steeds in mijn bezit. Ook al blijkt het na enig speurwerk slechts 0,21 euro waard te zijn.

Al heel wat vrienden en collega's hebben het stuk bestudeerd. De meesten denken dat het die 'Turkse valse' is waarover de pers enkele jaren geleden berichtte. Maar dat klopt niet. Het gebrild figuurtje is namelijk Rama IX, de koning van Thailand die we beter kennen als Bhumibol Adulyadej (°1927), de langstzittende monarch van de wereld. En die toren is natuurlijk Wat Arun Ratchawararam, ook wel “The Temple of Dawn” genoemd. Deze 79-meter hoge pagode is gebouwd in de Khmer-stijl en is één van de grote toeristische trekpleisters in Thailand.

Deze tempel aan de Chao Phraya River wordt veel bezocht. De inkom is er slechts 10 Thaise Baht.... oftewel het mysterieuze muntstuk. Geef toe, er zijn lelijkere manieren om opgelicht te worden.

vuurvlindertje

Vandaag had ik het genoegen om na een lange vakantie nog eens een ganse dag te mogen gaan werken. Het doet dan ook pijn als je om 16.00 uur reeds de grote schoolpoort achter je dicht moet trekken. De grote ledigheid die dan volgt, volbreng ik meestal node op mijn terras met uitzicht op de tuin en met enkele versgebakken pizza's grijpklaar voor mijn neus. Toch uw hart blijft op het werk. Je kent dat gevoel.

Gelukkig vond ik daarnet troost in de verschijning van een kleine vuurvlinder. Alhoewel deze vlinder niet zeldzaam is en eigenlijk in bijna heel Europa kan waargenomen worden, is hij in mijn tuin niet zo frequent op bezoek. De eitjes worden gelegd op zuring (vooral schapenzuring) en de vlindertjes zelf vinden hun nectar op heel wat kruiden. Per jaar kunnen er drie generaties vuurvlindertjes voorkomen. Mijn exemplaar bleek een heel rustig vlindertje te zijn dat zich gewillig liet fotograferen.

de kleine vuurvlinder

nanoseconde onnozel

De telenetreclame waarin Evi Hanssen ongeveer een nanoseconde naakt is te zien, krijgt heel wat mediabelangstelling. Dé boodschap is dat wie digitale televisie kijkt, heel gemakkelijk kan terugspoelen en pauzeren en bijgevolg de naakte Evi beter kan bewonderen. Ocharme. Heb je ze daar al zien staan? Is dat bloot? Wie voor zoiets zich een digitaal abonnement laat aansmeren, is wel heel onnozel. Kijk maar eens.

het framepje met de 'naakte' Evi

Wie bedenkt trouwens zoiets, Evi Hanssen in haar blootje met een olifantenslurf tussen haar benen. Moet je daar niet een beetje ziek voor zijn? Dat blijkt inderdaad zo te zijn want intiem contact tussen Evi Hanssen en een olifant werd al eerder gesuggereerd. Op muggenbeet dan nog wel.

Evi en de olifant (maart 2005), ook toen al grote liefde.

9.58

Bolt wint in Berlijn met een nieuw wereldrecord. Er waren wél geen Belgen bij.

hop op de camping

Iedereen kent wel de hop, de klimplant (humulus lupulus) met zijn vrouwelijke hopbellen waarvan de lupiline in heel wat biersoorten voor de nodige bitterheid zorgt. Over die hop wil ik het nu niet hebben wel over de hop, de vogel of de Upupa epops.

Ooit, in de jaren 50-60, kwam de hop nog regelmatig voor in Vlaanderen maar de laatste tijd is hij zo schaars geworden dat je van een gelukstreffer mag spreken als je nog een hop spot. Zelf heb ik nog nooit het geluk gehad om deze prachtige vogel in levende lijve te bespeuren en ik ben nu toch al heel wat jaren aan 't vogelen. Onze vakantie in Italië bracht hier verandering in.

een hop, vlakbij onze tent in Umbrië

Na ons kort verblijf in de buurt van Venetië sloegen we onze tent op aan het Trasimenomeer (Lago Trasimeno) op de grens van Toscane met Umbrië. Nadat we tegen valavond al een echte otter hadden zien zwemmen - heel wat Nederlandse kampeerders waren ervan overtuigd dat het een lokale reuzevariant van de waterrat was - verscheen de dag erop plots een erg kloeke hop voor onze tent.

Niettegenstaande zijn heel bijzonder verenkleed viel hij nauwelijks op. Hij hield zich erg stil en zijn kuif, die hij als een pauw kan tentoonstellen, bleef netjes dicht. Een wonderlijk moment. Ik vroeg een van de kinderen om er wat foto's van te maken en tot mijn verbazing liet de hop zich tot twee meter afstand benaderen. Hij werd precies graag 'getrokken'. Toen hij uiteindelijk opvloog werd zijn schoonheid nog duidelijker al vind ik de beschrijving hiervan in één van mijn vogelboeken ietwat overdreven: "in vlucht daarentegen is zijn vlinderachtige verschijning als vuurwerk".

nog een voltreffer, een kleine zilverreiger

Het Trasimenomeer, waarmee de Italianen het plan hebben opgevat om er een groot natuurpark van te maken, schonk ons bij een strandwandeling nog een voltreffer. Een kleine zilverreiger. Helaas bood mijn canon powershot onvoldoende zoommogelijkheden om er een kwaliteitsfoto van te maken.

Of ik in Italië nog bijzondere fauna of flora ben tegengekomen? Natuurlijk de vele olijfbomen die -in tegenstelling tot hun massaal geïmporteerde familieleden in onze contreien- het daar erg naar hun zin hebben, prachtige steeneiken, korstmossen, hele legers hagedissen, een vliegend hert en neushoornkevers, een koningspage die op de kleinste haar kleed kwam zitten en uiteraard heel veel Nederlanders (waarvan een kliek van de camping werd afgesmeten wegens luidruchtigheid, hoe kan het anders?) en Italianen die niet zelden onvriendelijk waren.

vandaag: il Palio di Siena

Tijdens onze vakantie in Italië reisden we zowel door Umbrië als Toscane. Grotendeels deden we onze trip van 16 jaar geleden over, toen nog kinderloos en met een klein iglotentje als slaapplaats. Siena was dit maal de grootste stad die we bezochten omdat we met Firenze (Florence) gaan wachten tot de kinderen wat groter zijn. Siena is ook de stad van de Palio, vandaag zelfs niks dan de Palio.

De Dom van Siena

In Siena, waarvan het historisch centrum behoort tot het Unesco-werelderfgoed, moet je 2 dingen zeker bezoeken: de Dom (Duomo) en het marktplein (Piazza del Campo). Siena's kathedraal is een pareltje van de Italiaanse gotiek terwijl de schelpvormige Il Campo beschouwd wordt als een van de mooiste marktpleinen ter wereld. Het marktplein vormt tevens het middeleeuwse decor voor de Palio, een gekke paardenrace waar de verschillende stadsdelen het tegen mekaar opnemen. Toevallig wordt net vandaag -op 16 augustus- de tweede Palio van het jaar gereden!

detail van de voorgevel van de Dom

Tijdens ons bezoek aan het marktplein was alles in gereedheid gebracht voor de paardenrace. De zittribunes waren gemonteerd en rondom de schelp was de tijdelijke renbaan bedekt met verharde okergele aarde. Omstreeks dit uur zal het plein volstromen met overenthousiaste Italianen en toeristen die het spektakel live willen meemaken. De paardenwedstrijd duurt slechts iets meer dan een minuut, drie rondjes van exact 339 meter rond het plein met name, maar er gaat een hele show aan vooraf. Het paard, met of zonder ruiter, dat als eerste de eindstreep haalt bezorgt zijn contrada (stadsdeel) de fel begeerde vaandel of palio. Start voorzien omstreeks halfacht p.m..

de familie op de plek van de Palio

De Palio wordt gestreden tussen de 17 stadsdelen van Siena. Per Palio mogen echter slechts tien contrada's meedoen. De overige zeven starten sowieso bij de volgende wedstrijd terwijl de drie resterende contrada's bij loting worden vastgelegd. Ieder stadsdeel heeft zijn eigen symbool, meestal een dier, met bijhorende vlag en kledij. Voor en tijdens de paardenren is zowat alles toegestaan, omkoping en mekaar met heet zweepje kloppen incluis, en heel vaak belanden door de scherpe bochten zowel een aantal jockeys als paarden met hun smikkel tegen de grond. Het is geen uitzondering als bijna de helft van de deelnemende paarden zijn ruiter kwijtgeraakt is. Allesbehalve diervriendelijk maar de Italianen zijn er wild van en gaan er in op alsof hun leven ervan afhangt. De winnaars feesten evenveel dagen als hun contrade overwinningen op zak heeft. Geheel terzijde: het gaat niet zo goed met de Italiaanse economie.

De marchanten in Siena verkopen ook de vlaggen van de contrada's

We konden er niet live bij zijn maar naar 't schijnt komt het rechtstreeks op de Italiaanse TV en ook op youtube staan een aantal filmpjes die een goed beeld schetsen van de Palio. Bezoekende toeristen doen er goed aan terplekke geen partij te kiezen en zich uit de voeten te maken als contradaleden daar om verzoeken. Een plaatsje op het centrale middenplein is gratis -laat kinderen evenwel thuis- een plekje op de tribunes of in de talrijke vensters kost stevig plaat.

Livestream hier.

Volgens mij kunnen alleen de Italianen zo gek zijn. Maar mooi om te zien. Vanaf 3:02 zie je de pallium, de vaandel, waar het allemaal om te doen is.

update 20.27 uur: Te gek! De deelnemende paarden kwamen aan de start om 19.10 uur, rechtstreeks te volgen op de RAI. Om 20 uur viel de uitzending weg voor het nieuws. Om 20.25 uur werd het nieuws onderbroken voor de wedstrijd die eindelijk van start gegaan was. Een uur en een kwartier was er dus niks anders te zien dan paarden die aan de start stonden en een paar valse starten! Uiteindelijk won de contrada van de Civetta, de uil.

città, spiaggia, piazza, arrividerci

Blogpauze.