brrrr

fotocollage van vandaag

Plezant kan ik het met deze polaire luchtaanvoer niet noemen. Het verschil met of zonder zon is immens. Over de vorstschade ga ik niet uitweiden maar het blijkt wel dat sommige Magnolia's, Japanse esdoorns, vlinderstruiken, de vaantjesboom en de bloemen van de blauwe regen ferm vorstgevoelig zijn. We zullen het erbij houden dat we nu iets kunnen leren, met name in hoeverre en hoe snel dat die schade 'gerepareerd' wordt.

De voorbije dagen, met een warme kap over de kop, heb ik wel wat mooie dingen gezien. Een koppeltje eekhoorns bv. die ik 2 standjes zag uitproberen waarvan 'op zijn hondjes' toch veruit het meest succesvol leek. Nestbouwende eksters en voederende koolmezen. De roodborstjes en zwartkoppen die ook een bouwsel in de tuin gemaakt hebben. En, toch wel, heel wat vlinders die op zoek gaan naar nectar. De oranjetipjes zijn momenteel de meest opvallende. Ze genieten van de bloemen in de look-zonder-look. Ook heel wat geaderde witjes en kleine koolwitjes. Het bont zandoogje is getrouw actief aan de bosrand en de boomblauwtjes zonnen graag in de vlinderhoek. De maartse vliegen (of rouwvliegen) zijn net als een kleine groep langsprietmotten te vinden op de wilde rozen die tussen de beukenhaag gegroeid zijn.

Onze terrassen, stoelen en ligzetels blijven leeg. Op één zetel hangt een duivenstront.

duif Massis

Eén van de plezante bezigheden in de tuin is de vogels bezig zien met het bouwen van het nest. Zo zag ik de huismussen op de dunnere stengels van Miscanthus vliegen, er op acrobatische wijze een knauw inmaken en vervolgens zodanig wiebelen totdat de spriet brak en kon dienen voor het bouwsel onder onze dakpannen. Zonet vloog een duif in een grove den met wat dorre takken. Ik zag hoe hij/zij een tak in de bek nam en met zijn stevige nekspieren de tak doormidden brak en er vervolgens mee wegvloog. Een hele krachttoer want zo gemakkelijk breekt zo'n tak nu ook weer niet. Ook vliegen met zo'n tak, balancerend in de smalle bek, lijkt me niet gemakkelijk. Ik moest meteen denken aan John Massis die met zijn gebit ook wel rare toeren uithaalde.

overlevingsdrang

Bij het zogenaamde uilenproject werd een inheemse vogelkers tot een potlood herwerkt. Hierbij werd de sapstroom van de boom op verscheidene plekken met diepe kerven afgesneden. Alhoewel deze ingreep al dateert van eind oktober vorig jaar, toont bovenstaande foto hoe sterk de overlevingsdrang van deze boom is. De Prunus padus wil zich kennelijk niet gewonnen geven. Tegelijk zie je dat een naakte stam echt heel veel punten heeft waaruit nieuwe takken kunnen groeien, als dat nodig is. Ik sta er toch een beetje versteld van.

globaal beeld met de nieuwe scheuten boven duidelijk zichtbaar

verfrissende regen

nat twaalfgodenkruid

 Eindelijk is er wat regen uit de lucht gevallen. De tuin is zo wat opgefrist en vooral de nieuwe plantjes kunnen dit water goed gebruiken. Regen is gemakkelijk, het scheelt toch wel wat gesleur met de gieter. Vooral de boshoek, helemaal achteraan in de tuin, kreeg een grondige remake met heel wat jonge plantjes en bomen. Af en toe een stevige regenvlaag wordt hier met open armen ontvangen. Deze morgen deed ik nog een toertje door de natte tuin:

Heel droge zone met zonneminnende planten, de bui zal goed doen.

Een nieuwe aanplanting in de bostuin met ondermeer stinkende lis en een helleborussoort uit Bosnië.

De veldkapel-zone met een verjongde sierappel (midden), bosbessen en een nieuwe zuilappel (links).

De uil-zone met de lijsterbesspirea en Japanse wijnbes.

vier onder de loep

Sorbaria sorbifolia, Viburnum lantana, Darmera peltata en Euphorbia polychroma 'Bonfire'

aanval op Pasen

Goede Vrijdag, een roodgatje op Fothergilla.

Pasen, krabspin in Magnolia stellata
(duidelijk gefrustreerd omdat ze geen paaseieren kreeg)

kabouter Temptation

Moesten er vrouwen zijn die graag gered worden

door kabouter Temptation, hij ontvangt je 

sinds deze week met open armen 

en scherpe blik in onze tuin.

pottenhoek

Hier is de takenverdeling simpel: de vrouw doet alle binnenplanten én de bloemen in pot, ik arrangeer de buitenplanten die in volle grond staan. Omdat de inkom er al jaren verwaarloosd bij lag en de zieltogende clematis in pot er in zijn eentje vooral medelijden opwekte, namen we samen het heft in handen om de voordeur-zone een groene boost te geven. Die van ons koos 4 schone potten en ik mocht de planten uitkiezen. Op gevoel en experimenteel want potten zijn mijn ding niet. We plaatsten er drie links en eentje rechts.

In de grootste pot - weet je dat zo'n winterbestendig loodzwaar ding tegen de 100 euro kost? - plantte ik mijn eerste schijnhulst, de Osmanthus delavayi met name. De bloemen ruiken zoet en ook de bijen komen er graag op af. Enkele gele elfenbloempjes vergezellen hem. De kleinste pot vulde ik met een Viburnum plicatum 'Watanabe' en blauwpaarse kruipphloxen (zie foto hierboven). Deze Phlox subulata bloeit lang en kan tegen verwaarlozing heb ik elders in de tuin al gemerkt. 

De middelgrote pot, tegen de klimdraad, kreeg een nieuwe Clematis, namelijk een Clematis alpina. Een rode pioenroos, ook nieuw voor onze tuin, vergezelt hem. Benieuwd wat dat gaat geven! Als vulling gebruikte ik een kruipphlox, een Geranium, drie dropplanten en 2 gewone blauwe vlambloemen. Niet op de foto: in de vierde pot plantte ik een Genista (geelbloeiende heidebrem) met een drietal Geranium. Nu afwachten of er niet moet gecorrigeerd worden. Dit is ook zo gebeurd, dus veel fout doen kan niet.  

oranjetipjes

Sedert een week of 2 zie ik de oranjetipjes in de tuin weer nectar zuigen. Pinksterbloemen hebben we hier niet maar het oranjetipje kiest hier voor judaspenning, look-zonder-look en ook kleine maagdenpalm. Een vrouwtje heb ik nog niet gespeurd, mannetjes wel. Het zijn de mannetjes die dat opvallend oranje tipje hebben in de voorvleugelpunt. Heel lang leeft zo'n oranjetipje niet, hooguit 3 of 4 weken. 

tombe met afbraakplicht

Afgelopen zaterdag kreeg ik een idee. Een nieuwe blikvanger in de tuin: een graftombe. Op een halve dag was ik er klaar mee. Een stevige stam van Robinia werd met een kettingzaag en een scherpe houtbeitel bewerkt en getransformeerd in een kruisbeeld. De aangebrachte 'wonde' werd geolied zodat de tand des tijds er wel eventjes zoet zou mee zijn. De aangelegde heuvel werd beplant met droogteminnende bloemen en tegen het kruisbeeld plante ik een Neillia affinis die elders niet op gang kwam. 

Ik vond het zelf best wel knap gemaakt. Heel wat vrienden op Facebook toonden een duimpje of een hartje. Maar de vrouwen van het huis waren er niet over te spreken. Ze vonden het zodanig echt, zo griezelig en eng dat ze me een afbraakplicht oplegde. De bazin vond dat de tombe onze tuin degradeerde tot halloweenniveau. De samenspannende dochters 'durfden zich niet meer in de achtertuin begeven'.

Zondagvoormiddag heb ik mijn nieuwste creatie dan maar gesloopt. Al wat rest zijn foto's, gevallen zweetdruppels en een groepje planten die ik elders in de grond stak. De dames gelukkig maar ik blijf erbij, mét tombe was beter. Om mijn gekwetste kunstenaarsziel wat te helen, kocht ik me een 7-tal irissen om een grote terracotta kuip op te fleuren. 

een gekkigheid

In de tuin, in de nabijheid van de vijver, viel mijn oog op een hersenachtige knots. Ik heb er nooit eerder bij stil gestaan maar bij nader toezien is dat toch een bijzonder fraaie fase van de sierrabarber. Wie zich ooit afvroeg hoe zo'n reuzenblad door de natuur opgeplooid wordt, zie hier. Alhoewel er in de verste verte geen strijkplank aan te pas komt, ziet het volgroeide blad er best fraai uit.

appelbloesems

reflectie zaailing appelboom in vijver

Tessenderlo - Absurdistan

't Is toch al 4 april en niet 1 april? Op 1200 meter afstand wonen van een zijstraatje waar elke maand wel eens een ruiter oversteekt, heeft in Tessenderlo-Absurdistan zo zijn gevolgen. Onze haag heeft sinds enkele uren een nieuwe buur, neen, 't is GEEN photoshop.

1200 meter? Waarom niet 1050 of 625 of 280?

Blijkbaar schat men in dat onze remafstand bij overstekende ruiters oneindig veel langer is dan bij overstekende leerlingen of fietsende kinderen. Precies 1200 meter met name, 'toevallig' net voor onze deur. Ik vind dat vreemd, absurd eigenlijk. Tegen dat de weggebruikers op de bedoelde oversteekplek zijn, zijn ze de waarschuwing al lang vergeten. We klagen niet, want we hebben nog geluk. Voor 't zelfde geld plaatsten ze ook nog een oranje knipperlicht of een sirene voor 't geval er een knol de straat oversteekt. Gelukkig is de werkman zo verstandig geweest de paal te positioneren op de plaats waar onze beukenhaag net wat hoger groeit.

Voor ik er nog eens goed ga mee lachen toch nog een bedenking. In Tessenderlo staan ook heel wat gevaarlijke Seveso-bedrijven, net bij scholen nota bene. Nergens staan waarschuwingsborden dat er gevaar is op gifwolken of een onvergetelijke ontploffing. Neen, het grote gevaar waar zeker moet voor gewaarschuwd worden, zijn ruiters. Fictieve ruiters voor 99,999 % van de tijd. De verwijdering van duizenden 70 km/uur-borden is een verademing voor het wegbeeld maar als ze zo overal gaan beginnen, zie ik de winst niet meer in. Een slecht voorbeeld van recyclage als je 't mij vraagt. Zeg me a.u.b. dat het maar om te lachen was, een grapje van de burgemeester of zo of verborgen camera.

Wat laat voor een aprilgrap maar toch blijf ik hopen, want in Tessenderlo lopen ze met alles wat achter, soms decennia. Dus het kan nog .......

Update 5 april: na er eens een nachtje over na te denken, zou het ook kunnen dat je vanaf onze haag, over een afstand van 1200 meter, ruiters kan tegenkomen en dat je dus moet uitkijken. Met andere woorden: dat net bij ons een zone begint waar er een grote kans is dat er bemande paarden op straat voorkomen of oversteken. Geen vallende stenen of slecht wegdek maar ruiters! Nu nog uitzoeken hoe het komt dat net hier meer paarden zouden voorkomen dan elders en waar die paarden blijven als de 1200 meters voorbij zijn. Er zit alvast iets lucratief in: de ene verkoopt aardbeien, de andere kom-op-tegen-kanker-azalea's en misschien moet ik een verkoopstalletje openen met vers, geurig hooi, potjes zadelsmeer en zweepjes.

beelden uit de tuin

© natuurcollages: Ludo Rutten

Voor wie benieuwd is wat hier allemaal op staat, geef ik een korte toelichting die je meteen op het juiste pad zet (start telkens linksboven en met de klok mee):

De startende bloemknopjes van de Judasboom (treurvorm), stermagnolia, wilde wingerd klimt in linde, judaspenning (hier waardplant voor het oranjetipje), zaailing Ribes en Magnolia 'Black Tulip'.

Elfenbloem, elfenbloem voor Helleborus multifidis, elfenbloem en iets waar ik de dader nog voor moet zoeken: bloemknop van Magnolia 'Sunsation' van buitenaf naar kern ingebeten.

Startende bloeiwijze van Cornus 'Eddie's White Wonder', bont zandoogje heeft de overwinteraars al vervoegd, nog een allerlaatste bloem in de toverhazelaar, kikkerdril wordt beetje bij beetje honderden dikkopjes, hommel in Lathyrus vernus (doorlevende erwt) en tenslotte de bloeiwijze van smeerwortel (ook vaak bezocht door hommels deze dagen).

Stilleven met stam van Amerikaanse eik, schimmels waaruit elfenbankjes groeien, 

een rood klimroosje, klimop en in de kroon een paarsbladige Sedum.

10 om te zien en 1 om niet te zien

Ik heb een rotweek achter de rug. Driemaal werd ik deze dagen onderzocht door de huisarts en een berg medicijnen werd ingezet om mijn leven draaglijk te maken. Om de gezinsleden te sparen, verbleef ik 's nachts beneden alwaar ik als een zieke zombie door het huis doolde. Momenteel is het een paardenmiddel dat de luchtwegeninfectie langzaamaan kapotmaakt maar de stem is nog deels zoek en de koorts duikt bij momenten weer op. Allergietesten wezen uit dat ik geen hooikoorts heb en stethoscopisch onderzoek bepaalde dat de longen nauwelijks aangetast zijn. Alles zit tussen kop en keel. Er is al wat ellendigs opgehoest (van water- tot Pattexkleurig) maar de 'beestjes' lijken met tec7 in mijn kop gekleefd. Weinig pret beleefd dus maar toch heb ik wat frisse zuurstof, die van na het regenbuitje, in mijn keel laten waaien en gezien dat alles met spurtsnelheid verandert. Er gebeuren interessante dingen buiten. Bovenstaande collage dateert van vandaag en gisteren. Het ziet er goed uit al is het beeld hier troebel van de tranen die bij het hoesten ongewild tevoorschijn komen. Op de 2 grootste foto's ziet u regendruppels, moest u misschien intussen iets anders denken.

kom hier dat ik je omhels

Witte krabspin in Magnolia 'Black Tulip'