Op zo'n hete dag als gisteren zijn we hier wel blij met onze bomen in de tuin. Op het terras waar we meestal zitten, hebben we tot 14.00 uur geen last van een brandende zon. Als we de parasol opendraaien, kunnen we de ganse dag zonder puffen en zweten in onze stoelen blijven zitten. Zelfs onze hond vindt het prima onder de tafel, de stenen blijven lekker koel.
We doken ook in onze zelfgebouwde zwemvijver. Het regenwater blijft er opmerkelijk koel, fris zelfs. De "warmste 12 augustus sinds de metingen" is zo zonder problemen gepasseerd. Bomen en water!, het kan niet genoeg benadrukt worden. Voor alle duidelijkheid: er moet eindelijk werk gemaakt worden van een klimaatbeleid, op alle niveaus. De eindeloze records die sneuvelen hadden de politci al jaren geleden wakker moeten schudden. Het talmen mag nu wel eens stoppen.
Lange tijd kreeg ik bij mijn zwempartij gezelschap van een houtpantserjuffer (foto). Vreemd genoeg bleef hij rustig bengelen aan een wilde marjolein wanneer ik hem dicht benaderde. Dit was een uitgelezen kans om de kodak er nog eens bij te halen.
Zelfs toen ik de juffer recht in de ogen keek, met mijn pocketcamera slechts tien centimeter van zijn kop, bleef hij lekker rustig zitten. Daar mogen andere beestjes wel eens een voorbeeld aan nemen, want meewerken is meestal niet hun karakter.