welkom in mijn nieuwe biotoop

 

Ge zoudt het hier niet zeggen maar ik zit momenteel in een heel productieve fase. Sinds mijn laatste post hier over de schone Magnolia grandiflora, heb ik al meer dan honderd nieuwe posts gepleegd met misschien wel vijfhonderd foto's erbij. Alleen geschiedde dat niet op het Google/Blogger-territorium maar in de omgeving van het overbekende Meta/facebook.

't Is simpel gekomen: mijn vrouwen zaten in Turkije en de communicatie verliep via Messenger en Facebook met videochat en al. Via mijn account kon ik hen tonen waarmee ik mijn dagen vulde en zij wilden dat dit op een nogal actieve manier zou zijn, liefst op de fiets en zwervend in de natuur. Ik ben daar blijven plakken en daar zijn een paar goede redenen voor. Voor foto's is het beter geschikt dan een blog. Mijn familie en vrienden lezen geen blogs maar zitten wel op facebook. De interactie is er groter, al stellen de duimpjes op zich niet veel voor. En tenslotte: ik kan bepalen welk stukje door wie kan gelezen worden en ik ken mijn lezers beter dan op deze blog want hier geschiedt heel veel anoniem. 

Momenteel fiets ik veel in het Hageland en de Kempen. Ik maak daar verslagen van, met een komische noot als 't kan, en plak daar een rits foto's aan vast. Veel dingen zie ik zelf voor 't eerst wat het boeiend maakt. Ik heb voor dit nieuwe 'project' ook een nieuwe account aangemaakt: niet meer Muggenbeet maar Looienaar, de inwoner van Tessenderlo. (Voorheen op FB: Vlo Schreivers)

Muggenbeet mag nu een verdiende, schone en diepe slaap aanvatten. Het was een heel mooie periode maar nu is het tijd om eens wat anders te proberen. Ik ga intussen ook al naar de zestig (amai). Voor wie zin heeft, welkom op mijn nieuwe account: Looienaar

Ik vond dat u dit moest weten, een kwestie van beleefdheid en respect. Groetjes en een dikke kus.

Ludo Rutten, 10 oktober 2022.

 

magnolia grandiflora

 

Het huis van mijn schoonouders werd verkocht. Vermits mijn schoonvader een groot plantenliefhebber en een kleinschalig tuinaanlegger was, had hij heel wat - zeker voor die tijd - unieke planten op zijn geleeg staan. Eén daarvan was een flinke Magnolia grandiflora. Hij was toen al zo'n 3 meter hoog en de grote vraag was 'kunnen we deze nog verplaatsen naar ons eigen huis?'. We hebben de gok gewaagd: met zorg uitgegraven, vervoerd met een kleine vrachtwagen, een groot plantgat en de groenblijvende Magnolia sloeg aan en is nu een van onze mooiste bomen.

 

Tot ons groot jolijt staat deze Magnolia dit jaar terug mooi in de bloemen na enkele jaren daar geen zin in gehad te hebben. Mogelijks heeft het te maken met de sterfte van enkele sparren vlakbij (droogte en letterzetter!) waardoor er meer licht in het bos is. De reuzebloemen staan wel hoog waardoor er een trapladder aan te pas kwam om enkele foto's te nemen. Je moet er natuurlijk  iets voor over hebben. Ik las dat de bouw van de magnoliabloemen nog dateren uit de oertijd, toen de bestuiving nog door kevers geschiedde. Dat maakt het allemaal nog wat interessanter.

 

De magnoliafamilie is heel uitgebreid. De nieuwe variëteiten (zaaiselecties) zijn niet meer bij te houden. Naar mijn smaak zitten er ook enkele 'monsters' tussen die de natuur nooit zelf op de aarde zou loslaten. De tuincentra zien er wel brood in want ik zie ze regelmatig in de verkoop staan. Ieder zijn goesting maar die Frankensteincreaties laat ik aan mij voorbijgaan. Gelukkig wordt ook de Magnolia grandiflora tegenwoordig zeer ruim aangeboden. Deze soort komt van nature voor en doet het in ons klimaat prima. Ik ben er zeer tevreden over. Een mooier aandenken aan mijn 'groene' schoonvader kan ik me niet meteen inbeelden.

blijft imposant

 

Af en toe landt er een koninginnenpage in de tuin. Gisteren had ik die eer opnieuw in de vlindertuin. Alhoewel ik de majestueuze vlinder al vaak heb gezien, overvalt de koninginnenpage me telkens opnieuw met zijn imposante omvang en uitzonderlijke schoonheid. Wat een beest is me dat!

Hij landde op een van de vlinderstruiken en liet zich behoorlijk benaderen. Hij vloog soms wel op als ik te kort bij kwam met mijn kodak maar landde vervolgens gewoon op een andere vlinderstruik. Na enkele goede foto's liet ik hem gerust, ik word zelf ook niet graag gestoord als ik aan het eten ben. Wat mij betreft is de koninginnenpage mooier dan de koningspage.

 

bezoekers

 

 De kolibrievlinder is met voorsprong de aandachtstrekker van het moment evenals de koninginnenpage die af en toe landt op een vlinderstruik. Het aantal dagpauwogen lijkt zich te normaliseren, maar er is zoveel meer dat zich in de natuur/tuin afspeelt en dan krijgen we nog maar een fractie met eigen ogen te zien. Een deel van de recente waarnemingen zie je hierboven. Voor wie het nodig heeft, vind je hieronder wat summiere uitleg.

1. We hebben er op gewacht en ze zijn terug, de oranje zandoogjes.

2. Een tronkenbijtje vol met stuifmeel van de alant.

3. De grote rupsendoder, vaak te vinden op Veronicastrum.

4. Terug van enkele jaren weggeweest, het koevinkje.

5. De grote snuittordoder op kruisdistel.

6. Een boomblauwtje, hier met afstand het meest voorkomende blauwtje.

De stadsreus, onze grootste zweefvlieg

Ook veel aanwezig is deze koekoekshommel

Citroenvlinder (mannetje) op alant.

Landkaartje in tijden van Google Maps

nieuwe potten

 

De aanschaf van weerbestendige potten is een investering voor het leven. Zo troost ik mij als ik geconfronteerd word met het kassaticket voor de aanschaf van drie potten en twee grote floxen (vlambloemen). Maar ja, ik rook niet, ik drink niet, ik ga niet op vakantie, mijn geld mag ergens naar toe gaan.

De nieuwe potten hebben een doel. Het voorste raam komt heel diep zodat we vanuit onze zetels een 'panoramisch' zicht hebben op de voortuin. De roze vlambloemen geven nog wat extra kleur aan dit zicht. Andersom werkt het ook, de inkijk van buitenuit op ons salon vermindert waardoor we ietwat meer privacy hebben.

Nieuwe buitenpotten met floxen om het zicht van binnenuit te verfraaien.

De lichtroze kleur van de uitgekozen vlambloemen past prima bij de vlinderstruik en de paarse versie van de trompetboom (Catalpa x erubescens 'Purpurea') die er vlakbij staan. Mooi aan deze variëteit is dat ook de gesloten bloemen en de bladeren schoon bordeaux geschakeerd zijn.  

behangersbij op alant

 

 

Op de dagpauwogen na is het nog geen drukte wat de vliegende insecten betreft. Niet dat er niets te beleven valt, zo landde er een koninginnenpage in de vlinderstruiken, een landkaartje op de Veronicastrum en citroenvlinders in de grote kattenstaart. Ook de indrukwekkende stadsreus was vandaag present. Eén beestje viel me vandaag op: de behangersbijen in de Helenium en de Inula aan de kapel. Vermoedelijk is het de tuinbladsnijder. Koddig is dat het achterlijf af en toe in de hoogte wordt gehouden en dat de buiken vol hangen met geel stuifmeel. De bladsnijdervrouwtjes verzamelen namelijk hun stuifmeel op de buikschuier.

 Het koevinkje is ook terug na enkele jaren afwezigheid. Waarom deze vlinder is weggebleven, is me een raadsel. Weldra zal het aantal soorten flink toenemen want de Canadese guldenroede komt in bloei. Door velen verguisd maar de beestjes zijn er zot van.

fotoplezier

 

Die kolibrievlinder blijft me (foto-)plezier bezorgen.

 

Eens je zijn vlieggedrag doorhebt, kan je je klaarhouden.

Voila, ik heb me weeral geamuseerd.

kolibrievlinder

 

Naast de glasvleugelpijlstaart verschijnt hier ook meer en meer de kolibrievlinder. Deze avond, rond 20.15 uur, dook hij weer op aan het venster. Het was mijn jongste dochter die hem het eerst in de gaten kreeg en mij verwittigde. Ik vond hem al foeragerend in de vlinderstruik waar hij met zijn roltong energierijke nectar dronk. Net als een kolibrie blijft hij al fladderend voor de bloemen hangen. Leuk om hem bezig te zien. Met opnames van 1/4000 van een seconde kon ik zijn vleugelslag bevriezen maar had ik wat licht tekort om heel scherpe foto's te krijgen. Maar 't kan nog door de beugel. Volgende keer beter. 

natuurdocumentaire live

 

Buiten

Bij een van de vele veranderingen in de voortuin kapte ik een struweel sneeuwbessen weg om vanuit het huis zicht te krijgen op de voortuin. Op de vrijgekomen ruimte plantte ik vlakbij het raam een vlinderstruik, met name de Buddleja 'Lochinch'. Deze cultivar is ontstaan uit een kruising van Buddleja davidii met Buddleja fallowiana en de vlinders, bijen en zweefvliegen zijn gek op de nectar ervan. Het is op deze vlinderstruik dat het momenteel krioelt van de dagpauwogen. Zodra de zon schijnt, zijn ze van de partij. 

Deze kleine ingreep in de voortuin heeft al tot veel kijkplezier geleid, zowel buiten als van binnenuit. Zittend in de zetel (of liggend) krijg ik zo vanop de eerste rij een live natuurdocumentaire voorgeschoteld. Terwijl ik deze tekst typ, landt er een koninginnenpage, de eerste van deze zomer. 't Is dat ik zot ben van de Tour de France, anders zou de TV voor mij niet moeten opstaan.

Binnenzicht

Dagpauwogen overal

 

Als er één iets is dat momenteel de show steelt, dan zijn dit wel de dagpauwogen. Momenteel vliegen er hier zo'n twintig rond en je vindt ze overal: op de vlinderstruiken, op de kruisdistels, gewoon al zonnend op een warme steen of op het jakobskruiskruid. Het is een algemene dagvlinder waardoor men nog te weinig stilstaat bij de prachtige vleugels die hij toch wel heeft. Zeker de jonge exemplaren zien er fantastisch uit. Het lila in de pauwenogen past perfect bij de paarse vlinderstruiken en kruisdistels (Eryngium x zabelii).

Nog een mooi beestje is de kolibrievlinder. Hij is al een paar keer verschenen maar een foto maken is nog niet gelukt. Dit is nog een uitdaging voor de komende dagen.

 In de kruisdistels vond ik ook deze grote snuittordoder, soms de gewone knoopwesp genoemd. Hij behoort tot de familie van de graafwespen. Ik vond hem behoorlijk indrukwekkend. Benieuwd wat deze vakantie nog allemaal tevoorschijn komt.

Monarda

 

Monarda 'Cambridge Scarlet'

In het reactieluik van "boomvertakking opgevist" speelde ik met het idee om bij het meest recente projectje bergamotplanten (Monarda sp.) toe te voegen aan de Hosta ventricosa. Een 7-tal felrode wolkjes tussen het paars van de hosta's zou het plantvak rond de acacia wat vuur geven. Het idee is intussen uitgevoerd met Monarda 'Cambridge Scarlet', de enige soort die bij de verkoper nog in voorraad was. Rood, dus wat ik zocht, maar wel meeldauwgevoelig, wat ik minder apprecieer. Toch is deze soort een knaller op vele vlakken: heerlijk aroma, aantrekkelijk voor vlinders en bijen plus een mooie kleur van bloem en schutbladeren. In de beginjaren stonden deze monarda's her en der in de tuin maar ze verdwenen (zoals zoveel planten). Nu wil ik nog eens een poging wagen. Klopt het dat deze bergamotplanten alsmaar minder worden toegepast? In mijn plantenencyclopedie staat nog te lezen 'dat deze plant in geen enkele tuin mag ontbreken'...

Het nieuwe eindresultaat

vrouwtje weidebeekjuffer

 

Heet weer, dat betekent hier waterjuffers en echte libellen

Momenteel vliegen hier vooral azuurwaterjuffers en lantaarntjes rond. Vaak in een koppeltje waarbij het mannetje het vrouwtje in een nekgreep heeft. Bij het invullen van het Humo-kruiswoordraadsel landde er een blinkende groene juffer, dat betekent hier ofwel een pantserjuffer (vaak) ofwel een vrouwtje van de weidebeekjuffer (de eerste maal). Aan de vleugels te zien, bleek het deze laatste zijn. Het mannetje is gemakkelijk herkenbaar aan de blauwe vlek in de vleugels wat bij het vliegen een 'hypnotiserende' werking heeft. Deze is hier al meer geweest. Hopelijk ziet de groene schoonheid het gevaar van de goudwindes in, want deze zijn niet te beroerd om een eileggend vrouwtje uit de greep van het mannetje te rukken en op te peuzelen. 

boomvertakking opgevist

Het stuk (pseudo)acacia dat ooit nog groeide in de voortuin.

 Hij lag ergens onder een boom traagjes weg te rotten maar was te welgevormd om hem niet aan dit lot te onttrekken. Bij de verfraaiing van de boszithoek -daar waar de dames van het huis met hun vriendinnen wensen te vertoeven- kwam de 5-koppige Robinia goed van pas. Eerst dacht ik al liggend maar uiteindelijk bleek hij staande het meeste tot zijn recht te komen.

Het perkje deze morgen

 Het perkje aan de zithoek is niet zo heel groot. Vorige week plantte ik er reeds een Chionanthus virginica en de Magnolia x brooklynensis 'Woodsman'. De siergrassen (stekelige Cortaderia) die er stonden, verzette ik gisteren. Vroeg deze morgen begon ik aan de herinrichting, de temperatuur was toen nog aangenaam. De grond moest flink verbeterd worden en voor de Robinia werd een gat gegraven.

De bloem van de Hosta ventricosa

 Voor het plantgoed koos ik een 15-tal grote Hosta ventricosa, waarvan u hierboven de prachtige bloem kan zien. Deze bloemen groeien op stengels van bijna een meter hoog. In onze tuin staan heel weinig hosta's omwille van de slakkenvraat, maar toch wil ik nog eens een poging wagen. Met een dikke mulchlaag van gehakselde beukentakken en -bladeren wil ik de goesting van de slakken temperen.

Het eindresultaat, gemulchd en al.

Op termijn gaan de Chionanthus en de Magnolia voor extra schaduw zorgen, nu werpen de grote beuken schaduw tot zo'n 15.00 uur. Het is niet uitgesloten dat er in de toekomst nog een lage randbeplanting bijkomt, voorlopig gaan we 't hiermee doen. Was er in het begin nog wat protest tegen de verwijdering van de pampagrassen, is er nu toch sprake van 'beter dan eerst'. De gieter staat al klaar, hij gaat het druk krijgen want er is de voorbije weken veel nieuws de grond ingegaan.

voor de fietsers

 

 Beter zicht voor ieders veiligheid

Tijden veranderen en soms moet je je daaraan aanpassen. Fietspaden en fietsers bijvoorbeeld. Het klinkerfietspad werd hier opgebroken en vervangen door een bredere uitvoering in rood beton. De fietsers rijden hierdoor nu vlak langs onze beukenhaag. Bij de tweewielers zelf is er ook meer diversiteit gekomen. Je hebt nog de (oude) soort die al hun energie uit hun benen en rug persen maar ook de batterijfietsen die snelheden halen die eerder weggelegd waren voor getrainde topsporters. Dit maakt dat sommige tweewielers uit het niets ineens voor je uitrit opduiken. Niet zonder gevaar! Daarom was een drastische inkorting van onze haag -van voor en opzij- de beste oplossing. Nu zien we alle fietsers van ver afkomen en blijven (hopelijk) incidenten en accidenten achterwege.

nieuwe rozen

 

Rosa 'Blushing Bride'

De voorbije weken bezochten we enkele open-lucht-tuincentra op zoek naar nieuwe rozen. "Open lucht" omdat je dan meteen kan zien waar de insecten op af komen of niet. Niet dat dat het enige criterium is waar we op letten. Schoonheid blijft het belangrijkste. Ziektegevoeligheid is iets wat ik ook even natrek.

5 nieuwe rozen zijn uiteindelijk toegevoegd aan ons assortiment. De mooiste daarvan vinden we de 'Blushing Bride', een moderne klimroos die mooie trossen van wit-roze bloemen vormt. Eén tros vormt op zich al een schitterend bruidsboeket. Om in de voortuin de Acer rubrum aan te kleden, kozen we voor een kleinbloemige gele klimroos, met name de 'Sunny Siluetta'.

 Rosa 'See You In Purple'

Op een kar die nog uitgeladen moest worden, viel ons oog op de roos 'See You In Purple'. Iets bijzonders, een eyecatcher waar ik graag een plaatsje voor vrijmaak. Hier staat een vijg die niet meer doet dan in leven blijven en diep invriezen. Wellicht moet hij zijn plaats afstaan. 

Rosa 'Arte'

Kregen reeds een plekje in volle grond: de roos 'Heidetraum' die in de nieuwe bloemenborder werd gezet en de roos 'Arte' die beeldig staat tussen een groepje Sedum. Plantenliefhebbers gaan dit meteen verstaan: behalve rozen belandden er nog dingen op de winkelkar. Eentje daarvan was ik al lang aan het zoeken, met name de Magnolia 'Woodsman'. Enkele jaren geleden mailde ik de zaakvoerder of hij deze beverboom niet kon toevoegen aan zijn reeds uitgebreide keuze. Het antwoord toen was eerder ontgoochelend maar begrijpelijk. Was ik aangenaam verrast toen ik vrijdag de 'Woodsman' toch aantrof. Dank u, zeg ik dan.

vragen over planten

 Op de voorbije ecotuindagen sprongen een aantal planten in het oog. Ik kreeg er de meeste vragen over. Ik vermoed dat ze her en der een plekje gaan krijgen in nieuwe tuinen, wat alleen maar kan toegejuicht worden. Ook prominent in beeld: beeldherkenningsapplicaties op de smartphones. Vaak goed geraden maar er soms ook helemaal naast.

Een overzicht van de vragen:

(collage 1) 1/6: Primula vialii - 2/6: bieslelie of Sisyrinchium striatum - 3/6: Cornus kousa 'China Girl' - 4/6: Podophyllum 'Spotty Dotty' - 5/6: Rodgersia 'Bronze Peacock' - 6/6: Roos 'Paul"s Himalayan Musk'

(collage 2) 1/2: Roos 'Maria Lisa' - 2/2: geen 'rabarber' maar Darmera peltata (grootbladige oeverplant).

terugblik opentuin

 

De ecotuinendagen zijn een tiental dagen gepasseerd. Ze zijn alweer zo goed meegevallen dat we ons alvast hebben ingeschreven voor volgend jaar (3 en 4 juni 2023). Was het bij de vorige deelname nog een overrompeling, deze keer was het perfect gedoseerd en konden we alle bezoekers de nodige aandacht geven. Ook de 'catering' gaat er prat op dat ze iedereen die dit wou, een drankje heeft kunnen aanbieden.

Op zaterdag waren er zo'n 80 bezoekers, op natte zondag raapten toch nog zo'n 18 mensen hun moed tesamen om er met regenjas en paraplu door te komen en op pinkstermaandag was het topdag met zo'n 160 enthousiaste bezoekers. Ook TV Limburg was maandag onverwacht van de partij wat een kleurrijke reportage opleverde voor het Limburgse nieuws.

Zicht vanuit de tuin op het huis

Mag ik bij deze alle bezoekers nogmaals bedanken om er samen een superfijn weekend van te maken? De vele positieve reacties deden deugd en gaven me energie om er opnieuw tegenaan te gaan. De hoek met de 2 treurende kweeperen (alsmaar terugkerende roest) werd onder handen genomen en is op enkele dagen tijd omgetoverd tot een bloemenhoek met onder meer Acanthus, Echinacea 'White Swan', Astilbe japonica 'Deutschland', pimpernel, de roos 'Heidetraum' en Geranium 'Blushing Turtle'. We verwachten de komende dagen nog bezoekers die belet waren op het weekend of nog een keertje wilden terugkomen. Dit zal zonder de perfect getimede hoogbloei van onze klimrozen zijn maar met de bloei van Veronicastrum, daglelies en de vele vlinderstruiken.

 

Stenen cactus, een speels element tussen de sierdistels.

 

de naald-kortschildboktor

 

Nog maar mijn tweede waarneming in onze tuin, niet zooo verrassend want deze tor is bij wijze van spreke maar een speldenkop groot. En toch... is hij volledig met toeters en bellen uitgerust. Hoe klein moeten zijn ingewanden dan niet zijn en dat  functioneert allemaal!? En dan weten dat er creatuurtjes rondvliegen die tienmaal in deze boktor passen. De wonderen zitten vaak in de kleine dingen. 

Intussen hebben we ook ons welkomstbord voor het komende weekend klaar. Ons oude schoolbord, met krijtbak en al, was daar ideaal voor omdat de affiches er netjes op passen en omdat de voeten stevig genoeg zijn om hem zonder bijkomend werk op de grond te zetten.

Voor alle duidelijkheid - en hiermee is meteen ook de vraag van éen van de buurvrouwen beantwoord - de tuin is ook de 5de (zondag) geopend. Op het straatbord is "4 - 6" geschilderd; het streepje mag gelezen worden als "tot en met". 

de laatste hand

 

't Is dankzij de komende ecotuindagen dat ik een idee, waarop ik al lang broed, vandaag heb gerealiseerd. Veel werk was het niet maar 't probleem hier is altijd hetzelfde, met name eraan beginnen. Het resultaat ziet u hierboven. Eerder posteerde ik een grote, gekregen pot met Geranium 'Ann Folkard' in de kleine maagdenpalm. De ronde vorm liet ik terugkomen in twee nieuwe miniborders om extra kleur te krijgen in een wat saaier gedeelte van de tuin. Centraal hierin staan vingerhoedskruiden en als kompaan koos ik voor Veronica spicata en Geranium 'Orkney Cherry', een bruinbladige soort met kleine doch schone bloemen.

Om de bezoekers te tonen dat ecotuiniers ook wel grappig en 'creatief' kunnen zijn, heb ik hier en daar wat speelse elementen toegevoegd of geaccentueerd. Neen, we gaan ze hier niet verklappen. Of eentje: onze schildpad is zot van edelweissjes en tijdens de ecotuindagen mag hij helemaal loos gaan.

 

De enkele generaties oude koffiepot kreeg ook een bewoner.

nog 5 dagen

 

Nog minder dan een week en de ecotuindagen gaan van start. Zenuwen zijn er niet meer, het is immers niet onze eerste keer. Zoals dat past bij het ontvangen van een grote groep mensen, proberen we onze tuin wel op zijn best te tonen. Alle bloempotten werden nagekeken en daar waar nodig werden de zieltogende planten vervangen door frisse exemplaren. De paden werden toegankelijk gemaakt door overhangende takken en doornen weg te snoeien. De terrassen, tafels en stoelen werden ontdaan van vogelpoep zonder maniakaal te werk te gaan. De laatste berg takken werd gehakseld en verdeeld in de borders. Waar nog een plantje bij kon, heb ik er eentje bij gezet.

Voor heel wat zomerbloeiers is het helaas te vroeg en voor de voorjaarsbloemen is het dan weer te laat. Zo te zien zullen het de rozen zijn die de show stelen want zij hebben perfect getimed. Ook de Rodgersia's, enkele geraniums, vuurpijlen, ezelsoren en irissen gaan in bloei staan. Dankzij de regen oogt de tuin fris en is het gras nog groen. De Magnolia sieboldii, die speciaal gekocht werd om het welkomstbord te verfraaien, gaat precies op tijd in de bloemen staan. Beziens genoeg dus en vergeet ook niet naar de vogels te luisteren. De zwartkoppen en huismussen gaan er tegenaan en sinds een week is ook een koekoek te horen.

schilder- en timmerwerk

 

Of het enig verschil uit maakt, weet ik niet maar we hebben ons straatbord toch maar teruggeplaatst. Het werd voor het eerst in gebruik genomen in 2010 of 2011 en het is nog steeds in goede conditie. Enkel de datum moest worden aangepast. Met wat okergele en donkerblauwe verf was dit snel geflikt. De blote-kabouter-affiche zou ook moeten vervangen worden, maar de deze is geplastificeerd en mag dus blijven hangen. Daar zal het nu ook niet op steken. Bij het plaatsen voorspelden ze storm dus werd er een extra plank en bijhorende nagels voorzien. Ik heb ook vlaggetjes bij VELT besteld maar deze zijn nog niet toegekomen. Als back-up hebben we hier wel wat Nepalese slierten vlaggen liggen, da's ook schoon. Zoals je kan zien (moest je het nog niet weten), doen we hier een xxxl-editie, drie dagen de volle bak. Vooral voor de vrouw en de dochters die de 'catering' doen is dat toch een niet te onderschatten opgave.

Het straatbeeld

marsmannetjes

Buitenaards leven, hmm ik heb er zo mijn twijfels bij. Maar moesten er toch 'marsmannetjes' bestaan, dan zouden ze er zo kunnen uitzien: de distelboktor (met antennes om met gemak Mars te kunnen bereiken).

 Distelboktor geland op kogeldistelblad

Ook voor de beestjes

 

Ecotuiniers zijn ook vriendelijk voor de 'beestjes', doden zit niet in hun bloed. Bewonderen daarentegen wel. Het verbaasde me gisteren weeral hoeveel klein grut er in de heerlijk geurende bloemen van de vuurdoorn rondhangt. Ook de botanische rozen met hun toegankelijk stuifmeel zijn goede gastheren. De geringelde smalboktor (zie foto) landde op één ervan en liet zich gewillig fotograferen. Pas op de foto zie je hoe knap zo'n beest in mekaar zit.

groen pinksterweekend

 

Het komende pinksterweekend zal duizenden mensen in beweging zetten richting meer dan 200 ecotuinen in Vlaanderen en Nederland. Het is een van de gezelligste momenten van het jaar, zonder meer éen van de tofste activiteiten van VELT. Deze editie zullen we zelf geen tuinen bezoeken. We zetten immers onze tuinpoort zelf open en mikken op zo'n 400 bezoekers. We hebben er zin in na enkele jaren afwezigheid. Alles is er klaar voor, alleen zou veel regen de tuin bijzonder veel deugd doen. Maar zelfs dat zou deze week in orde komen.

Tot dan.