geschenkenbeurs wereldwinkel

In het weekend van 11 en 12 december organiseert de Wereldwinkel van Tessenderlo haar jaarlijkse geschenkenbeurs. Tot op heden ging deze beurs door in de Schuur achter de kerk maar dit jaar wordt er uitgeweken naar het Cultureel Centrum op de Vismarkt. Behalve voor een breed aanbod aan geschenken en het normale winkelassortiment kan je er ook terecht voor een drankje en een hapje in het wereldwinkelcafé. Je bent welkom.

de affiche werd dit jaar getekend door Erwin Vanmol

Openingsuren: zaterdag van 10 uur tot 18 uur - zondag van 10 uur tot 18 uur.

In samenwerking met 11.11.11.

babka 99 jaar

Gisteren vierden we de 99ste verjaardag van babka, de grootmoeder van mijn wederhelft. Babka, wat Oekraïens is voor grootmoeder, werd op 20 november 1911 geboren in Prikarpatskaia in Oekraïne. Net voor de tweede wereldoorlog emigreerde ze naar Beringen samen met haar twee eerste kinderen, waaronder haar enige zoon en de tweejarige Mariko, mijn schoonmoeder. In België kreeg ze er nog drie dochters bij.

Haar man was even voordien reeds naar Beringen gekomen om er te werken in de steenkoolmijn. Ze nestelden zich in een zeer bescheiden woonst van de Mijn vlakbij het voetbalstadion van Beringen, ooit een eersteklas-speler. In dat kleine huisje woont ze nog steeds en het is daar dat we gisteren haar verjaardagstaart aansneden. 99 jaar, dat is ongelofelijk veel.

babka met haar taart

Babka ziet er voor haar leeftijd nog steeds heel gezond uit. Het geheugen is wel niet meer wat het geweest is en je moet al wat harder praten dan vroeger maar toch, doe het haar maar eens na. Tot voor kort kookte ze bij iedere familiebijeenkomst haar typische gerechten: gebakken patatjes, holopski's en knedlikken. De tafel was pas compleet als er ook tomaten en augurken bijstonden. Ondertussen doet ze het wat kalmer aan en zit ze graag in haar zetel, waar ze klokvast ook haar middagdutjes doet.

babka met haar oudste en jongste achterkleinkind (Loes Rutten en Ella Kowbel)

Babka's leven was zeker niet zorgeloos. Ze verloor vrij vlug haar man. Ook haar enige zoon, die ik jammer genoeg nooit gekend heb, kwam op veel te jonge leeftijd om in het verkeer. Zoals je weet, moest ze ook nog haar dochter (mijn schoonmoeder) Mariko op 60-jarig leeftijd afgeven. Voor een moeder moet dat verschrikkelijk zijn om twee kinderen ten grave te dragen. Toch heeft ze haar altijd stevig weten te houden.

Haar levensvreugde vindt ze momenteel voor een groot deel bij haar kleinkinderen, zes stuks, en haar acht achterkleinkinderen. Niet dat ze nog altijd juist weet wie wie is maar je ziet toch aan haar oogjes dat ze blij is met haar nageslacht. Een telefoontje vanuit Syrië met gelukwensen van Marc, mijn rondfietsende schoonbroer, doet haar zichtbaar deugd. Ook houdt ze goed in de gaten dat iedereen een stuk taart heeft genomen. Ze wil niet dat iemand iets te kort komt.

Dat ze nu 99 jaar is geworden en volgend jaar 100, daar is ze volgens mij echt niet mee bezig. Ook geen fierheid daarover bij babka. Zij weet als geen ander dat oud mogen worden vooral een kwestie van geluk is. Geluk dat maar al te vaak versneden is met verdriet en afscheid nemen.

Django!!

Django Reinhardt, onze wereldvermaarde jazz-gitarist, werd 100 jaar geleden geboren in het Waalse Liberchies (23 januari 1910). Om deze verjaardag te vieren toeren Koen De Cauter en Fapy Lafertin & groep door het land om de gipsy-jazz van Django terug tot leven te wekken. Gisteren traden ze met hun octet op in Paal-Beringen, vlakbij Tessenderlo... dus daar moesten we bij zijn.

de bijhorende CD en inkomticket

Met 45 toeschouwers was de zaal maar matig gevuld. Eigenlijk is dat een belachelijke opkomst voor een achtkoppige band van dit niveau. Maar goed, de sfeer zat er toch behoorlijk in en het concert swingde zoals ik dat met Django-muziek verwacht had. Nuages en Minor Swing, Django's meest bekende songs, passeerden met een mooie eigen interpretatie. Zeer mooi vond ik het sfeerrijke 'Le vieux Leon' , een compositie van Georges Brassens, 'Plachterida' van Fapy en 'Place de Brouckère', een minder gekend nummer van Django.

Onder leiding van Koen De Cauter werd er een prima afwisseling gebracht van rustige, swingende en op sneltrein-tempo nummers (ja Django en zijn slaggitaristen gingen er soms tegenaan!). De 3 zonen van Koen en Fapy Lafertin zelve, die het gitaarwerk van Django voor zijn rekening nam, kennen het genre als weinig andere Belgen en zijn prima 'ambassadeurs' van Reinhardts muziek. Toch waren voor mij 2 andere groepsleden de verrassing van de avond: cornetspeler Jon Birdsong en Lionel Beuvens, de drummer. Twee namen om te onthouden.

Op het W.E.R.F. label werd een CD uitgebracht met de muziek van deze Tribute. Zoals dat met Belgische groepen gaat, kon je ook nu na het concert aan de vestiaire de CD gaan kopen. Terwijl ik dit stukje blog, herbeluister ik het -veel te korte- optreden van gisterenavond opnieuw. Django, dat is een stijl op zichzelf. Ik hou ervan.

(Een videodocumentaire over Django vind je hier.)

jeugdsentiment: Genesis

Het is dankzij het hondsweer buiten dat ik gisteren uren lang blijven plakken ben op YouTube. Ik schrok mijn eigen een bult toen ik zag welke prachtige video's van Genesis er tegenwoordig te bewonderen vallen. Ik geraakte plotsklaps terug verslingerd aan hun progrock-muziek uit de jaren 70 en 80, mijn wondervolle jeugdjaren. Zelfs in die mate dat ik zonet op 't internet nog 2 DVD's van hen heb aangekocht. Deze band met Phil Collins -en in de beginperiode ook met Peter Gabriel- is tijdloze klasse.

Het was dankzij mijn betreurde vriend Hans dat ik voor het eerst Genesis te horen kreeg. Ook Deep Purple werd er via hem ingelepeld. Frank Zappa was dan weer een eigen ontdekking. Veruit de meeste LP's die ik kocht waren van deze drie groepen. Van Genesis herinner ik me vooral de dubbel live-LP Seconds Out. Peter Gabriel had toen de groep al verlaten maar Phil Collins nam, naast zijn vertrouwde drumstel, ook de zang voor zijn rekening. Volgens mij deed hij dit met verve al dachten de Gabriel-fanaten daar anders over.

Via Seconds Out verdiepte ik mij in de Genesismuziek mét Gabriel en zo kwam ik uit bij Foxtrot, Selling England by the Pound en Nursery Crime. Het is uit deze periode dat onderstaande magistrale 'The Musical Box' dateert. 1972, lieverds! Peter Gabriel zingt, Collins zit aan de drums en de gitaarfreaks herkennen de toen al tappende Steve Hackett.

Uniek beeldmateriaal van de Belgisch televisie

Toen Gabriel de groep verliet vreesden velen voor het voortbestaan van Genesis. Ten onrechte, want Phil Collins nam de micro over van Gabriel en liet iedereen met verstomming horen dat zijn zangkwaliteiten al even goed waren als zijn drumtechniek. Voor de live-optredens trok Genesis Bill Bruford (drums) en Chester Thompson (drums) aan om het slagwerk te verzorgen op die momenten dat Phil Collins de zangpartij voor zijn rekening nam. Tijdens de instrumentale nummers kwam je oren en ogen te kort want dan kroop Collins terug achter zijn eigen drumstel en werd er met twee drummers tegelijk muziek getoverd.

In de volgende muziekvideo brengt Genesis Los Endos, origineel terug te vonden op A Trick of the Tail, de eerste LP zonder Peter Gabriel uit 1976. Ook op Seconds Out was dit een van mijn lievelingsnummers. Op deze video heeft gitarist Steve Hackett de groep reeds verlaten. Daryl Stuermer vervangt hem op indrukwekkende wijze. Ik krijg er nog kippenvel van.

Los Endos, een prachtig instrumentaal nummer

In 1996 werd bekendgemaakt dat ook Phil Collins Genesis voor bekeken hield. Tony Banks en Mike Rutherford bleven verweesd achter. Collins groeit uit tot een echte wereldvedette net als Peter Gabriel dat eerder al deed. In 2007 komt de bezetting Collins, Banks, Rutherford, Thompson en Stuermer weer bij mekaar voor een reünie-tour (Turn it on again: the Tour). In 2008 verscheen de registratie van het concert in het Circus Maximus te Rome. Volgens mij één van de allerbeste live-registraties ooit.

Hieronder vind je part I en part II van de In the Cage-medley zoals gespeeld in Rome. Een nummer van een kwartier lang is bij Genesis echt geen rariteit. Op Foxtrot uit 1972 staat bvb. Supper's Ready, afgeklokt op 22'.58". Niet voor niets dat de hitjes-liefhebbers Genesis maar niks vonden.

Vergelijk dit podium eens met het eerste filmpje, goed geboerd hé?

Phil Collins en Chester Thompson samen op de drums.

Deze DVD is nog steeds verkrijgbaar. Enkele uren geleden kocht ik hem -ik wil hem nu toch echt zélf hebben- op het internet (18,99 euro). Ook de DVD 'Live at Wembley Station' zit in mijn winkelkarretje (13,00 euro). Tot dat de bestelling binnen is ga ik me zoet houden met de vele LP's nog eens op de pickup te leggen. Hopelijk staan er niet te veel krassen op. Je gelooft me of niet maar de dubbele Live "Seconds Out" heb ik destijds in London tweemaal gekocht: ééntje om te beluisteren en ééntje om krasvrij te bewaren. Een zalige, nog onbezorgde tijd.

Maar Genesis, dat is ook de herinnering aan Hans. Mijn buurjongen en vriend, die veel te jong en gezeten op zijn droom, een Honda Goldwing, tragisch om het leven kwam. Zonde, echt zonde. Zonder Hans was ik misschien in mijn Mud-fase blijven plakken ;)

herfstverkleuring

Sinds gisteren heb ik een nieuwe aanwinst in mijn tuin. Omwille van zijn mooie herfstverkleuring kon ik de jonge papieresdoorn (acer griseum) niet in het plantencentrum laten staan. De verkleuring doet me wat denken aan deze van de Parrotia waar je ook op hetzelfde blad het felrode samen met het groene kan terugvinden. Deze klein blijvende boom wordt ook aangeplant omwille van zijn afbladderende barst die zich als kaneelstokjes oprolt. Maar daarvoor is mijn boompje nog te jong. Moest mijn tuin wat groter zijn dan zou ik maar al te graag de hele esdoornfamilie aanplanten. Wat een schone bende!

de papieresdoorn heeft een mooie herfstverkleuring

de vijand

11 november. Wapenstilstand. Overal in het land wordt vandaag het einde van de eerste wereldoorlog gevierd. De wind, de koude, de regen en de modder zijn zo onaangenaam dat je er nog geen hond doorjaagt. Toch zijn ze niets vergeleken met de omstandigheden die heersten op het front.

Koude rillingen en wat nat worden, och, als het dat maar is. Niemand die van zo'n prutsen doodgaat. Dus trotseerden we, warm ingeduffeld, het gure herfstweer en bezochten we in Lommel het grootste Duitse militaire kerkhof van de tweede wereldoorlog buiten Duitsland. Naast de 542 doden uit de eerste wereldoorlog rusten hier 38556 Duitse soldaten, meestal heel jonge mensen.

De crypte uit basaltlava met de bijna 6 meter hoge crucifix

Na de tweede wereldoorlog werden de Duitse gesneuvelden van op 4 tijdelijke verzamelkerkhoven (Henri-Chapelle, Fosse, Overrepen en Neuville-en-Condroz) overgebracht naar deze heidevlakte in Lommel. Tevens werden er 542 soldaten van de eerste wereldoorlog overgebracht van een klein soldatenkerkhof in Leopoldsburg.

De Belgische autoriteiten lieten voor telkens 2 doden een massief betonnen kruis aanbrengen. Op deze kruisen werden de namen op metaalplaatjes aangebracht, tenminste voor zover de identiteit nog kon worden vastgesteld.

Eén van de zovele graven met een onbekende soldaat

Onmiddellijk na het afsluiten van een Oorlogsgravenovereenkomst tussen de Belgische en Duitse regering (1952) begon de Duitse Oorlogsgravendienst het grote heidegebied vorm te geven. De meest dringende taak bestond erin om de woestijnvorming van het gebied tegen te gaan. De grond werd verbeterd en versterkt door de aanplanting 15.000 bomen en struiken. Ook werden de rijen van graven geaccentueerd door de aanplanting van dophei. De werkzaamheden werden ondersteund door jongeren uit 15 verschillende staten.

Het kerkhof is ingedeeld in 63 blokken met graven

In 1955 kon een einde worden gesteld aan de inrichtingswerken. Op 6 september 1959 werd de begraafplaats ingewijd. Van de oorspronkelijke 13000 onbekende soldaten kon 'der Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge' er meer dan 7500 identificeren.

Van op de parking kom je op de begraafplaats via de crypte. Hierin ligt, even van de grond verheven, een stenen figuur die de dood symboliseert. Op het massieve bouwwerk staat een indrukwekkende groep, gebeeldhouwd uit donkere basalt. Het kruisbeeld is bijna zes meter hoog en de twee zijdelingse figuren, Maria en Johannes, meten elk 3,30 meter. De volledige groep weegt bijna 40 ton.

het uitzicht op het middenterrein vanop de crypte

Geen praal en pracht op dit bijzonder sobere kerkhof. De gedachte dat onder ieder kruis twee of meer soldaten begraven liggen, noopt tot stilte. De grootte van het kerkhof is zo immens dat de wreedheid en zinloosheid van oorlog en geweld je overdonderen. Vrede, of noem het wapenstilstand, is van een onschatbare waarde. Hoe groot de tegenslagen en moeilijkheden in ons leven ook zijn, het blijft een voorrecht om te kunnen leven in vredestijd.

Een lief engeltje op het graf van een 19-jarige soldaat.

Daarom dat ik blij ben dat naast het kerkhof ook een ontmoetingscentrum voor jongeren werd ingericht. Schoolklassen en jeugdgroepen, uit Duitsland en België, komen hier met de geschiedenis van de oorlog in het reine en leren er, ondermeer door het onderhoud van de oorlogsgraven, hoe belangrijk het is om op vreedzame wijze met elkaar door het leven te gaan. 'Verzoening via de graven- werken in dienst van de vrede' is hierbij de onderliggende gedachte.

Op deze begraafplaats vind je ook nog een struikvormige Ginkgo biloba (Japanse notenboom). Deze werd in 1995, 50 jaar na het einde van de 2de wereldoorlog, aangeplant als symbool van de vrede. Heel wat betonnen kruizen zijn bijzonder mooi begroeid met allerlei soorten korstmossen.

Een speciale gemeenteverordening verbiedt dat het schorriemorrie van Vlaams Belang en Blood and Honour dit Duits kerkhof misbruiken om hun nazi-sympathieën te verspreiden. Ook hier hebben ze niks van begrepen: "Soldatengraven zijn de grootste predikers voor vrede" (Albert Schweitzer).

* Deze uitstap sluit aan bij een eerder bezoek aan het Ijzerfront, met ondermeer het Duits kerkhof van Vladslo. *

bollentijd

Zolang het niet vriest, kan je nog steeds bloembollen (of -knollen) in de grond steken. Een klein karweitje waar je volgend jaar veel plezier aan beleeft. En dit jaar op jaar, tenminste zolang je kiest voor wintervaste exemplaren zoals ik dat doe. Alle bollen en knollen die in de winter moeten gerooid worden, laat ik in de winkel liggen. Bij heel wat tuincentra liggen de bloembollen momenteel al in de aanbieding. Het assortiment is erg breed, voor ieder wat wils.

vandaag in de grond gepoot

Deze voormiddag heb ik het koopje van gisteren aan de aarde toevertrouwd. 3 zakjes anemoontjes (blanda) kregen hun stek onder de appelboom in de voortuin, 50 blauwe druifjes belandden in het nieuwe tuintje naast de gevel en ook 3 kromme reuzenknollen van de gele hondstand (idd. de knollen lijken op de hoektand van een hond) mogen in dit nieuwe tuintje met hun prachtige hangende bloemen de zomer opfleuren. De 14 grote sieruien zijn eerder een experiment, wellicht passen ze niet echt in mijn wilde tuin maar aan die belachelijke prijs kon ik ze nu ook weer niet laten liggen. Helaas uitverkocht was de blauwe Camassia. Ik zou er graag wat meer van in mijn tuin zetten. Echt heel mooi deze 'prairielelie'.

Ook nog gekocht: Clematis Paul Farges (vitalbagroep), een rozige bosrank die 8 tot 10 meter hoog kan groeien. Hij mag vrijelijk in onze taxushaag klimmen en ons zo wat extra privacy bieden. Hiermee is het werk in de tuin voor dit jaar afgesloten (op een lokale snoeibeurt van de blauwe regen na) en kunnen we ons gaan concentreren op de binnenklussen. Dat moet ook gebeuren maar de goesting is nog ver te zoeken.

beter krom dan recht

Herfstvakantie voor de mensen van 't onderwijs. Dit betekent dat wij niet kunnen gaan werken want de school is gesloten. Echt zonde, dus zijn wij genoodzaakt om iets anders te vinden om onze opgelegde vrije tijd zinvol in te vullen. Gelukkig is het plantseizoen nog volop bezig en ligt daar aan de linkergevel nog wel een klus op een halvegare te wachten om uitgevoerd te worden.

het pad wordt opgebroken

De linkergevel was een hoekje waar wij nooit kwamen. De steentjes waren daardoor mooi begroeid met mos maar voor de rest was daar niet veel te beleven. Een rechte pad, onze twintig jaar oude beukenhaag en daartussen een partij klimop en de altijd groene Chinese kamperfoelie. Bijzonder onderhoudsvriendelijk maar saai. Ik wilde wel eens iets anders. De voorbije dagen heb ik het stukje flink onder handen genomen.

een krom pad is boeiender en speelser

Het pad heb ik grotendeels opgebroken behalve aan de twee vensters zodat vrouwlief ze ongehinderd en veilig kan blijven poetsen. Safety first. Ik heb er enkele bochten in gelegd en verwerkte er verschillende soorten stenen in. Na enkele uren slijpwerk met een diamantschijf was het ambetant werk achter de rug.

Ook omheinden we het mini-perceeltje met een nieuw kastanjehek. Met 8 sterke palen werd het hek verankerd. Gisteren ben ik met die van ons wat nieuw plantgoed gaan kopen maar een deel vond ik hier en daar in de bestaande tuin. Zo verplantte ik een Cornus kousa en een jonge toverhazelaar en scheurde ik een groep ijzersterke herfstasters (Asran) voor tegen de gevel.

het tuintje, net klaar

Rond een uur of half drie vandaag was alles aangeplant. De wind was enorm hevig (en is dat nog) maar omdat het hoofdzakelijk bodembedekkers en vaste planten betreft hoef ik niets te vrezen.

Nu afwachten wat het gaat geven op termijn. Het stukje is een geval apart. Op 2, 3 uren van de dag na staan de plantjes in de schaduw maar als de zon voorbij de gevel glijdt, is het bakken geblazen. De grond is aangevulde grond en is lemerig en dus anders dan de rest van mijn tuin (zandgrond).

Mijn keuze viel op geitenbaard, akeleiruit, Viola odorata en labradorica, herfstanemonen, Tiarella Wherryi, varens, salomonszegel en vrouwenmantel. Met de tijd zullen hier ook zaailingen allerhande tussen staan en mag het stukje zijn eigen gangetje gaan en verwilderen. Tegen de schutting aan straatkant heb ik 2 wilde clematissen gepland. Hier heb ik de grond wat gemengd met zeewierkalk (uitprobeersel) want uit natuurwandelingen, ondermeer in de Voerstreek, heb ik geleerd dat de Clematis vitalba het best gedijt op kalkrijke grond, wat anderen ook mogen beweren.

Bijna 4 uur. Tijd om een andere klus uit te voeren. In opdracht van, jawel, die van ons. Dat het maar snel terug school is.