Gisteren op uitnodiging Iftar gevierd in Hasselt, samen met Palestijnse moslims. Vandaag feesten we met de eigen familie. De appelbloesems (e.a.) kleuren de tuin. De wereld kan mooi zijn maar dan zonder machtswellust, egoïsme-hebzucht en psychopaten. We blijven erin geloven. Fijne Pasen voor iedereen!
Een specialletje maar hij doet het hier goed en zorgeloos: de Parrotiopsis jacquemontiana. Een Nederlands naam is me onbekend maar letterlijk vertaald, de schijnparrotia. Lid van de toverhazelaarfamilie. Hij bloeit dit jaar bijzonder bloemrijk. Zoals je kan zien, dragen de witte schutbladen bijzonder bij tot zijn uitstraling, zoals we dat ook kennen bij de vaantjesboom (Davidia) en de bloemkornoeljes.
 |
| Parrotiopsis jacquemontiana gelukkig zijn niet alle Latijnse benamingen zo moeilijk. |
Momenteel in bloei: Camellia japonica, Chaenomeles rood, Sieramandel Rosea Plena en Chaenomeles zalmkleurig. Dé blikvangers zijn momenteel evenwel de krentenboompjes.
De appel valt (gelukkig) niet ver van de boom. Eén van de dochters die als leerkracht naar Wenen is, stuurde me zonet deze foto. Onze Hundertwasser-reizen zijn blijkbaar toch ergens blijven hangen.
 |
| foto: Sara Rutten .... en van Gustav Klimt zijn er ook al enkele in mijn digitale brievenbus beland. |
 |
| Liever soep dan nectar? |
Een aantal citroenvlinders, een dagpauwoog, het eerste bont zandoogje, een boomblauwtje en deze gehakkelde aurelia. Al een hele meute gisteren in de tuin. Zo'n warme dag met veel zonnewarmte doet de vlinders zichtbaar deugd. Zelf heb ik ook meer energie bij zo'n weer. Al het snoeihout werd bijeengeraapt en naar achteren gedragen om ooit eens te verhakselen. 2 kaduke nestkastjes werden van de boom gehaald met de bedoeling ze te restaureren maar er was geen beginnen aan. Eentje zat niet alleen vol nestmateriaal maar huisvestte ook een klein leger kevers en oorwormen. De bodem van de zwemvijver kreeg een eerste oppervlakkige opruimbeurt met een visnet. Tenslotte wipte ik ook een plantencentrum binnen om nieuwe Silphiums te kopen want de slakken hadden een recente aanplant naar de verdoemenis geholpen. Surplus nam ik ook enkele Acteae japonicum (zilverkaars) mee.
 |
| Waren ook present: muurwesp (Ancistocerus gazella) en kegelbijvlieg |
 |
| Fotocollage (Muggenbeetarchief) van 0110 |
En plots.... hebben we een kikkerjager in huis.
We dachten dat Remi, onze adoptiehond, schrik gepakt had van water sinds hij eens in de zwemvijver tuimelde maar hebben we ons daar toch zwaar in misrekend. Plezier dat hij heeft in het moerasgedeelte. Dat moet zijn 50% poedelgenen zijn. Eens hij de geur van de bruine kikkers in de smiezen heeft, zijn alle remmen los.
... maar de perziken zouden best lekker zijn.
Deze rode bloem hoort toe aan de Prunus persica 'Melred', een perzik die vooral als sierboom wordt aangeplant omwille van zijn afwijkende kleur maar die wel degelijk perziken produceert die best smakelijk zijn. Dat laatste is van horen en lezen en nog niet van ondervinden. Dat komt hopelijk nog. De Melred heeft het enkele jaren heel moeilijk gehad, meer dood hout dan levend, maar hij doet het nu toch prima. Daar in het zonnetje en uit de wind heeft hij het naar zijn zin. Hij heeft wel wat begeleiding nodig om een echte hoofdstam te vormen maar dat gaat wel lukken.
De zondagmiddag zakte ik af naar het ecocentrum van Mol (baan richting Postel). VELT organiseerde er iets en er waren ook wat planten te koop. Ik heb een paar standhouders gesteund en hier en daar een babbeltje geslagen. In nam mee: wilde chicorei voor het blauwe bloemetje, de moschataroos 'Mozart', de bodembedekkende roos 'Pink Spray' en een gaspeldoorn. Ooit hadden we hier een grote gaspeldoorn maar ineens werd hij volledig bruin. Naar 't schijnt is hij vorstgevoelig en dat is jammer want het is een prachtige, bijzonder diervriendelijke, struik. Wat me in Mol opviel: heel veel volk. Dat doet deugd want soms denkt een mens dat heel de wereld de bruine afgrond in rolt.
 |
Na het onderhoud, terug zoals vroeger de bedoeling was: |
 |
| Een deel van het afgevoerde materiaal |
 |
| Totaalbeeld met achteraan het keienmoeras |
Onze wilde peer aan de straatkant krioelt van de bloemen. De oorspronkelijke Beurre de Merode heb ik jaren geleden op de entplaats afgezaagd wegens alsmaar toenemende perenroest. De onderstam bleek een wilde peer te zijn en dus konden we hem volledig zijn gang laten gaan. Hij kreeg een krans nieuwe scheuten en vormde zo een volle struikvormige, doornige perelaar. Hij is mooier en gezonder dan ooit. Alles voor de bloesems. En..... fijn meegenomen, de perenroest is volledig verdwenen. En de eetbare peren dan? Wel, eerlijk gezegd, we waren niet wild van de smaak. Ik heb niet het idee dat we veel missen.
De geelbloeiende Berberis aan de bosrand krijgt veel bezoek van hommels en zweefvliegen. Af en toe vind ik er een soort die niet zo algemeen voorkomend is, zoals deze bosbandzweefvlieg. In detail bekijkend, kan je niet anders dan verwonderd staan van de schoonheid van dit vliegend beestje: een mooi wespachtig achterlijf, een prachtig koperkleurig borststuk en wat behaarde ogen. Het zijn deze kleine wezentjes die een tuinwandeling extra boeiend maken. Ik kan nog steeds verwonderd loeren naar de bloesempracht maar zit er een beest(je) in de buurt dan geniet ik toch dat tikkeltje extra.
Momenteel staat onze Magnolia 'Galaxy' in bloei. Hij staat tussen ons huis en de zwemvijver zodat we er vanuit de living en de keuken mooi zicht op hebben. Het is de eerste maal dat hij zoveel bloemen draagt. Voor zover ik me herinner, schaften we hem aan bij Pépinière Le Try, een toffe kwekerij waar we ook toverhazelaars en bloemkornoeljes op de kop tikten. Magnolia's zijn in onze tuin moeilijk op gang te trekken maar deze doet het prima. De mooie kleuren ontleent de Galaxy uit de kruising tussen Magnolia liliflora Nigra en Magnolia sprengeri Diva.
Niet alleen de tweekleurige zandbijen zijn verlekkerd op de schijnhazelaar, gisteren bleek dat ook de vosjes wel pap lusten van de Corylopsis chinensis. Twee vrouwtjes waren er druk in de weer. Dat is wel een aangename verrassing omdat ik het niet verwacht had. Ik schafte me de schijnhazelaar enkele weken geleden aan (in bloei) omdat de gele bloemen zo vroeg op het jaar al tevoorschijnkomen. Dat onze wilde bijen erin geïnteresseerd zouden zijn, was helemaal niet in me opgekomen. Maar je ziet wel, 'uitheems' betekent niet automatisch 'oninteressant' voor onze insecten.
Op drachtplanten - imkerpedia lees ik dat deze Corylopsis een score haalt van 3 op 5 voor nectarwaarde en een nul voor pollenwaarde.
Wat aarzelende Magnolia-bloemknop.
Vanmorgen verplantte ik een Spirea japonica omdat ik er een groepje wilde van maken. De hele tijd had ik het muzikale gezelschap van een zanglijster. Ik ging naar hem op zoek en vond hem in een hoge valse acacia, duidelijk genietend van de alsmaar warmer wordende ochtendzon. Wat later verschenen er ook een aantal vlinders waaronder een dagpauwoog, twee citroenvlinders en een gehakkelde aurelia. In de namiddag vielen me een aantal wilde solitaire bijen op. Een heel kleintje zat op de bloemen van de schijnhazelaar, de Corylopsis chinensis. Het was een vrouwtje van de tweekleurige zandbij (foto). Op de kop en het borststuk liggen er enkele stuifmeelkorrels. Zoals de naam het suggereert, maken ze hun nest in de grond.
 |
| De tweekleurige zandbij (v.) |
Er is een halve autobus kikkers gemigreerd van de kikkerpoel naar de zwemvijver. De aanpalende moeraszone, die tevens dienst doet als helofytenfilter, is een geliefkoosde plek om kikkerdril achter te laten. Het water is daar heel ondiep en dus veel sneller opgewarmd dan in de andere waterpartijen. Op de foto een groep kikkers in de zwemvijver zelf, vermoedelijk omdat ze mij als gevaar interpreteerden. In de vijver kunnen ze meteen de diepte in duiken, veilig voor een warmteminnende persoon gelijk mij. Dat leverde bovenstaande koddige foto op.
Het is haast onbeschrijflijk en totaal ontoelaatbaar wat er momenteel in de Gaza gebeurt. Meer dan 30.600 Palestijnen gedood.... dit is de beschaving ver voorbij. Genoeg gemoord, tijd voor vrede. In Genk lieten we daarom gisteren, samen met zo'n 500 andere warme mensen, onze stem nog eens horen.
 |
| Limburg voor Palestina. |
Er wordt wat lawaai geproduceerd in onze kikkerpoel. En dat niet alleen, het aantal eiklompen (kikkerdril) van de bruine kikkers neemt toe. In het ondiepe water zie ik heel wat paartjes waarbij de mannetjes zich vastgeklampt hebben aan de vrouwtjes. Het nageslacht van de bruine kikkers is weer voor een jaartje verzekerd. Toch is er niet alleen goed nieuws. In een andere poel, daar waar ook onze salamanders leven, diende ik enkele dagen geleden 12 dode bruine kikkers van het water te scheppen. Dat is altijd treurig. De oorzaak is voor mij niet duidelijk, in de buurt was het ook van dat. Gelukkig is de populatie bruine kikkers hier helemaal niet bedreigd, ze is springlevend. Groene kikkers, die hebben we nooit gehad en padden .... zie ik hier niet meer. Daar scheelt duidelijk wél iets mee!
 |
| Koppeltje bruine kikker. |