heerser der aarde

Een niet meteen opbeurend maar toch mooi gemaakt animatiefilmpje over wat de mens zoal uitspookt op de aarde.

 

de betoverende toverhazelaars

Hamamelis x intermedia 'Westerstede', een zwak geurende maar mooie gele toverhazelaar

De Prunus subhirtella 'Autumnalis Rosea', de Viburnum bodnantense 'Dawn' en de ondergewaardeerde winterjasmijn zorgen al enkele weken voor mooie bloemen in de tuin. De roodbloeiende Parrotia persica opent hier en daar zijn eerste rode kwastbloempjes. Op de heerlijk geurende Chimonanthus praecox is het nog even wachten maar de vroege toverhazelaars zijn, mede door het zachte weer, reeds paraat. Dat wordt weer genieten want hun opkrullende lintbloemen en de bijhorende zoete geuren zijn telkens weer een opbeurende en onovertroffen gebeurtenis in onze wintertuin.

Twee nieuw aangekochte toverhazelaars (vorige winterperiode) hebben evenwel de geest gegeven en dit in dezelfde omstandigheden als een al even onfortuinlijke drietandesdoorn. Pijnlijk om de al vrij grote 'Jelena' en 'Arnold Promise' te moeten verhakselen maar er zit niks anders op. Als we de komende weken de tijd vinden om nog eens naar het Arboretum van Kalmthout te rijden, kan het zijn dat ik dit verlies goedmaak met een soort die ik nergens anders kan vinden. Vorig jaar zag ik daar bijvoorbeeld de 'Spanish Spider' en die zou ik maar al te graag aan onze tuin vervoegen.

De hamalisfeesten van het arboretum gaan dit jaar door van 14 januari tot 24 februari. Echt de moeite waard want Kalmthout bezit een betoverende collectie toverhazelaars. Hun verzameling is de grootste van heel Europa. Aan de uitgang worden toverhazelaars in alle maten verkocht -evenals andere winterbloeiers- maar ze kennen er wel hun prijs. Voor de doorsnee variëteiten kan je dus beter elders rondkijken maar voor een rariteit ben je op de juiste plek. Let wel op het wortelgestel want vorig jaar zag ik er toverhazelaars waarbij de man of vrouw met de spade wel erg dicht bij de stam had toegeslagen.

(Ook betoverd door toverhazelaars? Dan zal dit artikel je zeker interesseren)

Onze driedaagse in Gent

Foto-album (42 foto's) van onze driedaagse in Gent (klikken op Roodkapje)

- Commentaar of reacties zijn mogelijk per foto -

Veel kijkplezier, de foto's zijn chronologisch gerangschikt.

't Was somber weer, het regende vaak en de avonden vielen snel.

Naast de avondwandelingen (wat een mooie verlichting!) deden we 2 lange dagwandelingen aan de hand van de vele tips die ik ontving via Muggenbeet, FB, Twitter én de fantastische kaart met low-budget-tips van use-it (kenden we al van in Praag).

foto uit het album: het graffitistraatje (Werregarenstraat)

Richting Gent

Brussel, deel van de Belgacom-torens

In februari 2011 bezochten we met de ganse kroost onze hoofdstad Brussel. De buurt rond het Justitiepaleis en de Marollen is sindsdien vrij goed gekend. Niets is zo leerzaam als ergens langzaam en te voet - met een stadsgids in de hand - doorwandelen. Na Brussel is nu Gent aan de beurt. De jeugdherberg is reeds geboekt. 3 nachten en evenveel ontbijten. Dat moet voldoende zijn om een eerste, vrij degelijke indruk te verwerven.

Via Facebook en Twitter gaven enkele vrienden/volgers mij al heel interessante tips. Dingen die we moeten gezien hebben of bijzondere eet- en drankgelegenheden. Waarvoor dank. Moest iemand van jullie ook nog van die speciale plekjes of onontdekte pareltjes kennen, laat het me zeker weten. Het zou zonde zijn om er pas over te horen als ik terug languit in onze zetel hang. Alvast bedankt.

- Lezers die hier wel eens vaker passeren, zullen opmerken dat er hier wat veranderd is. Dat klopt. Ten behoeve van de mensen die wat minder goede ogen hebben, werden de tekst en de foto's vergroot. Van drie kolommen zijn we teruggekeerd naar 2 kolommen en enkele overbodige prullaria werden verwijderd. Alle links naar collega-bloggers werden verzameld onder 'Linklijst'. De nieuwe header is een extract uit een schilderij van F. Hundertwasser.-

Coldplay

Op Holland 3 keek ik gisteren naar de live-registratie van Coldplay's Mylo Xyloto-tour. Alle lampen werden hier gedoofd behalve de kerstverlichting in onze boom. Puur genot was dat. Hartverwarmende muziek. Volume op stand 50. Maar bovenal was het toch het kleurgebruik van Coldplay die het hem deed. Die lichtshow, het vuurwerk, de fluo-armbandjes, de gitaren, ... ze vervulden onze huiskamer met een warme gloed en positieve vibes. Puik werk van de groep en het team . Ik heb er van genoten en dat kwam niet ongelegen. 

aan mijn trouwe lezers

Warme feestdagen en de ....

Wie zich afvraagt wat deze rare foto precies is, vindt er alles over op dit stukje.

de meerwaarde van de natuur

De dag van de rapportafhalingen. Een drukke dag voor de papa-pendeldienst Tessenderlo - Diest. Voor 't gemak en de duidelijkheid hebben we in de oranjestad een eigen op- en afstapplaats gekozen: de parking nabij de ruïne van de Sint-Jan-de-Doperkerk. Meestal is er daar wel een plekje vrij en de wachttijd kan ik zinvol invullen met een bezoek aan deze indrukwekkende ruïne.

sierlijke bogen en een open dak

Heel veel van de kerk uit de 13de eeuw staat niet meer overeind maar toch voldoende om je ogen goed te kost te geven. Het metselwerk van ijzerzandsteen, typisch voor onze streek, bijvoorbeeld. Het gotische koor (zie foto) met zijn hoge lichtvensters heeft van zijn sierlijkheid niets verloren. De wilde natuur mag er volop zijn gang gaan en verleent aan de site een onmiskenbare meerwaarde.

Deze spontane vegetatie in, rond en op de ruïne vindt allicht zijn oorsprong bij het voormalige kerkhof rond de kerk. Armdikke klimoppen beklimmen de muren en bieden nestgelegenheid en slaapplaatsen à volonté aan heel wat vogels. De nectar en het stuifmeel van de klimopbloemen lokken in het hersftseizoen dan weer allerhande insecten en nachtvlinders.  De vloer van de kerk  is er lekker zacht want hij bestaat uit een opvallend ongeschonden grastapijt. 

smeedijzeren kruisbeeld nabij indrukwekkende Taxus

Let bij een bezoek zeker op de enorme Taxus baccata bij het smeedijzeren kruis. Daar waar je aan de achterkant van de portaalmuur een diepgegroefde klimop kan vinden van bijna een meter stamomtrek, haalt deze taxus net geen 3 meter omtrek (informatiebron) wat werkelijk fenomenaal is. Zowel de klimop als de taxus worden op zo'n 160 jaar oud geschat. Je kan ze beiden terugvinden op de website van Monumental Trees. Ze verkeren in prima conditie en glimmen van de gezondheid.

Terecht staat deze site op het lijstje van bezienswaardigheden in Diest. Net zoals bij de citadel en het Leopoldfort is het boeiend om te zien hoe historie, architectuur en natuurontwikkeling hier hand in hand gaan. Deze gebouwen zouden nog geen fractie van hun magie overhouden indien de natuur er niet zijn gang kon gaan. Een prima keuze van het stadsbestuur al is de site nogal krap afgebakend. 

Op You Tube vind je een kort filmpje waar je de Sint-Jans-ruïne van alle hoeken en kanten kan bewonderen. De ruïne ligt aan de buitenrand van de binnenstad, op wandelafstand van het begijnhof (Unesco-erfgoed) en het recreatiedomein De Halve Maan.

schoonheid onder je voeten

Averbode Bos en Heide

Ludo, als je nu niet gaat wandelen met zo'n zacht weer, dan moet je nooit gaan! In feite kon ik mezelf geen ongelijk geven. Dus trok ik mijn waterdichte wandelschoenen aan begaf me naar het allernieuwste ven in het gebied Averbode Bos en Heide. Zoals steeds nam ik mijn fototoestel mee, je weet nooit wat er gebeurt of te zien valt. Het somber weer deed me meer dan anders loeren naar de details in plaats van naar de wijdse ruimte of de schoonheid van het landschap. 

Tot mijn grote vreugde viel ik van de ene bewondering in de andere. De schoonheid onder mijn voeten was om duimen en vingers af te likken. Ik heb gepoogd om de mooiste beelden op mijn geheugenkaart vast te leggen. Zoveel natuurschoon kan ik niet voor mij alleen houden. 

(Alle foto's werden groter dan normaal geüpload - klik erop en de foto's vergroten)

Averbode Bos en Heide, monding van beekje in een ven

Averbode Bos en Heide, erosie door straaltje water

Averbode Bos en Heide, pas geplagd terrein

Averbode Bos en Heide, braam verovert de wereld

Op Google+  vind je het volledige (openbare) fotoalbum. Voor natuurliefhebbers of hobby-fotografen. Ga gerust eens kijken.

quiche witloof

De quiche op bakpapier

't Was lang geleden, maar zonet heb ik me nog eens gewaagd aan een quiche, een witloofquiche dan nog. Ik ben de enigste thuis die deze bleke bladeren lust. Veel enthousiasme hing dus niet in huis.

Benodigdheden:

voor het deeg: 120 gram bloem, 100 gram boter, een beetje water en zout

voor de vulling: 2 ajuinen, 3 kroppen witloof, 100 ml. sojaroom, 3 eieren en enkele plakjes geitenkaas

kruiding: zout, peper, muskaatnoot (lekker bij witloof), bijkruiden naar persoonlijke voorkeur

het lekkere en dampende resultaat op mijn bord

Bereiding: 

meng de deegingrediënten tot een homogene deegbol en laat deze een kwartier rusten. Zet de oven op 180°C en bak het op bakpapier uitgerolde en geprikte deeg een tiental minuten voor. Haal uit de oven en schep vervolgens de witloof-ajuinvulling in de taart.

De ajuinen en witloof werden vooraf grof gesneden en gebakken in een pan. In een grote kom werd het baksel gemengd met de room, de eieren, brokken geitenkaas en de kruiden. Met een visspaan schep ik de gekruide groenten op het voorgebakken deeg zodat het grootste nat er niet mee in gaat.

Bak het geheel zo'n 25 minuten op 200°C af. De laatste minuten switch ik de hete lucht naar grill zodat de bovenkant een licht bruin korstje krijgt. Wie een flinke korst wil, kan extra kaas op de vulling strooien. Zorg er evenwel voor dat de unieke, licht bittere smaak van het witloof niet verloren gaat.

onder de douche

Gisteren nam ik voor het eerst én als allereerste een deugddoende douche in de volledig vernieuwde ruimte. De logica werd hiermee gerespecteerd: wie zich in het zweet werkt, heeft recht op voorrang. Tegelijkertijd was deze douchebeurt een waterproof-test. Jammer genoeg blijkt er aan de deur nog een kleine hoeveelheid water naar buiten te sijpelen. Dat wordt zoeken seffens. Deze lek moet worden gedicht anders zitten we op termijn met hetzelfde probleem als maanden geleden: natte muren en vloeren met waterkringen. Benevens deze kleine domper op de feestvreugde was het een heerlijke ervaring in onze eigenzinnige douche te kunnen staan. Maar mijn plezier zal pas compleet zijn als het foutje weggewerkt is. Water is iets vies, elk minuscuul spleetje is er één teveel. Dedju toch!

kerststemming in de hal

.... en sfeer dat er is, echt ongelofelijk.

Dankzij een overdachte selectie uit de mooie verzameling van ons Sara zit de kerstsfeer er ten huize Muggenbeet goed in. Lekker kitscherig en heel wat eigentijdser dan die plaasteren beeldjes die het jaar 0 moeten evoceren. Het plezier spat helemaal van het plafond als de konijntjes -mits het verschuiven van een knoppeke- in beweging worden gezet. Zowel muzikaal als gymnastisch halen zij dan een niveau waar pasgeboren Jezuske ver moet achter blijven. Door heel wat smaakloze mensen worden de Duracell-konijntjes aan het kruis genageld maar hier zijn ze volledig in ons hart gesloten. 

duo met ooievaar

Niet dat er buiten niets te beleven valt maar mijn wederhelft wees me terecht op de mooie oranje-rode bloeikolven aan onze witte flamingoplant. Deze gedijt prima aan het grote vensterraam. Onze metalen ooievaar vertoeft zo - dankzij zijn lange nek - met zijn minimalistische kop tussen de talrijke tropische bloemen. Zonder dat hij er benul van heeft, vormen zijn witte kop en oranje snavel het perfecte gezelschap voor de gelijkgekleurde spadix en spathe. 

samen slim

Mijn laatste deelname aan een quiz moet toch zo'n 2 jaar geleden zijn. Het kunnen er zelfs 3 zijn. Ik had me destijds voorgenomen om er mee te stoppen omdat het toch altijd zo verschrikkelijk laat werd, bovendien hield ik niet zo van de professionalisering van de teams. Van die scores tegen de 100% werd ik een beetje misselijk. Sommige zaken kan en mag je niet weten tenzij je een supernerd bent die enkel de buitenlucht opsnuift als de mama het venster openzet.

Enkele uren geleden zat ik dan toch terug midden in een quiz. Een quizavond voor normale mensen in een organisatie van de tennisclub van Laakdal. Mijn schoonbroer zijn ploeg, De Klimmers, dreigde forfait te moeten geven want slecht 2 mensen (Marc zelf en kameraad Guy) konden paraat zijn. Of ik niet mee wilde doen? Toegezegd en ook mijn zoon Jo en mijn neef Frank meegenomen. Alhoewel niemand van ons vijven buitengewoon slim is of zich ook maar 5 minuten per week toelegt op feitenkennis, bleek onze gelegenheidsploeg allesbehalve een bleek figuur te slaan. Integendeel, samen slim.

het eindresultaat en mijn prijs

We eindigden op een tiende stek op 71 ploegen waaronder heel wat doorwinterde teams. Met 131 juiste antwoorden op 152 kwam er - mijns inziens dankzij opvallende prestaties van Guy en neef Frank- een percentage van 86% uit de bus. Onverwacht sterk. We vulden mekaar erg goed aan en zelfs onze Jo leverde zijn persoonlijke bijdrage door enkele sport- en muziekvragen juist te beantwoorden. Wie zingt 'waar is dat feestje?', bijvoorbeeld. Ik zou het zelf niet weten en ik wil dat eigenlijk ook niet weten.

Voor de fauna en floravragen wordt mijn richting uitgekeken. Met mijn parate kennis, geholpen door mijn middelbare studies Latijn-Grieks en flinke scheuten cafeïne, laat ik zelden punten liggen. De Plantago major ('Grote Weegbree'), de kleinste marterachtige ('Wezel'), de Humulus lupulus ('Hop') en 'Blauwe Reiger' waren weggevers. Eénmaal hadden de quizmakers me toch te grazen. Tot welke orde behoort ondermeer de zeeduivel,...? De 'Vinarmigen' of de 'Armvinnigen' kostte onze ploeg een punt. Niemand die me dat kwalijk nam en ik zelf nog het minst.

Doordat er in de meeste rondes een rode draad liep, konden we -via deductie- een aantal leemtes correct wegwerken. Een vijftal vragen of foto's hadden we juist moeten hebben -SHIT!- maar dat gevoel kent elke quizploeg wel. Toch, de piepjonge Joan Armatrading, Gerd De Ley en Gordon Brown hadden ons in de fotoronde nooit mogen ontglippen. Idem voor Bo Hamburger bij de 'dopingzondaars'. Het had ons een beperkt aantal plaatsen hoger in de top 10 opgeleverd maar, geloof me, we waren meer dan blij met ons behaalde resultaat. "We zouden dat eigenlijk meer moeten doen".

Aan de prijzentafel waren de schaarse vette vissen al weg gekaapt. Heel wat ploegen voor ons deden zelfs niet de moeite om naar voren te komen of waren ze beschaamd dat ze niet in de top 5 eindigden? De psyches van verstokte, eergevoelige quizzers kennen blijkbaar rare kronkels. Ons probleem niet, Jo koos een rekenmachientje, Marc een kaars, Frank een zilverkleurig potje en Guy en ik breidden ons werkgeriefarsenaal uit met een degelijke rolmeter. Ik neem aan dat een gevoel van jaloersheid je thans volledig vreemd is.

Samengevat: we maakten met De klimmers een mooie rentree en ergens heel diep in dat verouderende lichaam blijkt toch voldoende beschikbare kennis voorhanden te zijn om -zelfs zonder dementieremmende medicatie- je aardig uit de slag te kunnen trekken. De eerlijkheid gebiedt me toe te geven dat 'als ze het zeggen, weet ik het ook terug' de voorbije nacht bijzonder van toepassing was. 'Ichtyoloog', wie verzint ook zoiets?

12 jaar op 12.12.12.

Heleen, onze jongste dochter, verjaart vandaag. Door het toeval -of was het kunde?- is ze jarig op wel een heel bijzondere dag: ze wordt namelijk 12 jaar op 12/12/12, overigens de laatste complete getallenreeks van deze eeuw. Graag had ze vandaag thuis gebleven maar de plicht van de school riep. Ter compensatie wordt er deze namiddag wel een feestje georganiseerd en .... starten morgen de examens. 

vrouw in de kerstboom

De glazen broccoli, de komkommers, de pinguïns en de auto's die we in het Poolse Zlotoryja kochten, hebben fijn gezelschap gekregen in de kerstboom: een matrushka.  De Oekraïense roots van mijn gezinsleden is hier natuurlijk niet vreemd aan.

Ondertussen hebben ze hier al een mooie verzameling van matrushka's of babooshka's. Oorspronkelijk stellen de in-mekaar-passende poppetjes vrouwenfiguren voor, gehuld in traditionele klederdracht. Maar tegenwoordig is zowat alles te verkrijgen. De kleinste hier heeft een set met de figuranten uit Roodkapje. In Praag vonden ze zelfs de spelers van Standaard (of Anderlecht of... maar zowat alle hoofden zagen er hetzelfde uit, alleen het tenueke verschilde). Ook de Russische presidenten worden vaak geschilderd. De schoonste poppetjes zijn handgeschilderd en kosten een flinke duit. Het zijn dan ook echte kunststukken.

onze nieuwe blikvanger in de kerstboom

Onze nieuwe matrushka was betaalbaar. Ook al komt ze van heel ver, uit China met name. Hoe dan ook, naast onze woonkamer fleurt ze nu ook deze blog op. Is ze niet schattig?

een nieuwe auto

Vandaag heb ik nog eens wat geld uitgegeven. Bij mijn bezoek aan de jaarlijkse geschenkenbeurs van de Looise wereldwinkel heb ik me een nieuwe wagen aangeschaft. Een Citroën. Nooit gedacht dat ik dat merk in huis zou halen. Maar 't is wel een schoontje: een zwarte met een imponerend voorste, made in Madagascar.

vakkundig handwerk, perfect voor onder de kerstboom.

Volgens de autopapieren kreeg de producent voor zijn werk 'voldoende betaald om zich een betere levensstandaard te kunnen opbouwen'. De auto werd geïmporteerd door De Evenaar. Het volledige kunstwerkje werd gemaakt uit gerecycleerd blik - van lege spuitbussen om precies te zijn- en hoe dat precies in zijn werk gaat, daar lees je alles over op deze webpage. Aan één autootje wordt met zijn tweeën een uur lang hard gewerkt, lees ik er. Chapeau! Bewondering is mijn deel... 

detail van mijn nieuwe auto, ...

ik krijg er wat schrik van.

tegelzetten als een wilde tuin

Het tegelzetten in ons douche-renovatieprojectje heb ik gisteren beëindigd. De komende dagen worden de voegen met witte specie ingewassen en opgeboend. Pas dan kunnen de mengkraan en de deur er ook in. Het plafond dient vervolgens nog een verflaag of drie te krijgen en als er dan nog een gekke bui komt binnenwaaien, geef ik ook de vloer nog een beperkte make-over. Omdat ik me bij dit alles vrijelijk creatief kan 'uiten', gestuurd door de improvisatie van het moment, voelt het niet aan als werk maar als een scheppend proces met een flinke saus non-conformisme.

nog inwassen en dan kunnen de deur en kraan erin

- Filosofisch intermezzo - Een mens zou dat eigenlijk meer moeten doen: leven en werken naar eigen goeddunken. Moest ik nu tien levens hebben dan zouden we er eentje kunnen verprutsen door naar andermans pijpen te dansen of de dagen te slijten naar andermans normen en verwachtingen. Maar dat 1 leven is zo'n kostbaar goed dat ik het beter zelf inkleur en er alles probeer uit te halen wat erin zit. Leef je leven, het is het jouwe. Mijn jaar loopbaanonderbreking past in dit plaatje. Eindelijk terug tijd voor mezelf en de mogelijkheid om een normaal -menselijk- leven te leiden, zonder een strak geregisseerde en gecontroleerde dagindeling en zonder opgesloten te zitten in een hok. 

Je eigen gang gaan, tegen de 'normale gang van zaken' in. In een wereld gelijk de onze is dit een zeer gezonde vorm van rebellie. Het betekent dat er inzicht is in wat fout loopt en hoe het beter kan. Ecologisch tuinieren en respectvol omgaan met de natuur is zo'n logische keuze. Geen vergif, geen kunstmeststoffen, een wild bloemetje niet uittrekken, de mol niet verpletteren in een klem, bewondering voor de mossen, geen CD's in de kersenbomen ophangen, kromme takken niet recht forceren, de flora niet in perfecte vierkanten of cirkels dwingen, dode bomen laten rotten tot genoegen van spechten en boomklevers, genieten van kleuren en geuren,... voor mij zo evident maar het heeft al wat reacties opgeleverd hoor!

Twee van die reacties die tekenend zijn voor de heersende doch zieke mentaliteit:

Tijdens het opentuinenweekend hoorde ik iemand zeggen 'als dit mijn tuin was liet ik een bulldozer alles opscheppen'. Een ander geluid dat we regelmatig horen is 'dat jullie een mooi huis hebben maar dat het toch zo jammer is dat het verstopt zit achter al die bomen'. 

Dat soort reacties verwacht ik nu ook op mijn tegelzetterij in de douche. "Speciaal"... en dan weet je genoeg. Nochtans heb ik daar gewoon de principes van de wilde tuin toegepast. In plaats van uitsluitend witte of grijze tegels te gebruiken heb ik ook andere kleuren toegelaten.  Een tuin met alleen maar rode tulpen vind ik nogal saai waarom zou dat binnenshuis anders zijn? De eentonigheid van 1 tegelformaat, verlijmd in een perfecte rechte lijn, heb ik via de hamer of de tegelsnijder doorbroken door allerlei formaten te crëeren. Ze kregen hun plekje op de muur naar de inval van het moment, zonder plan op papier. Spontane vegetatie zo je wil. Stukken die normaal worden weggegooid kregen een plekje in een kleurrijke mozaïek, de composthoop van de douche. In plaats van afstompend bandwerk te verrichten, zeg maar de obligate lavendel in het buxusperkje, was er maar één richtlijn: de vrije fantasie. 

Hundertwasser zorgde voor mijn inspiratie zonder hem evenwel te willen kopiëren. Behalve Hundertwasser zie ik er zelf ook een partituur van een gitaarsolo van Frank Zappa -op 4 december reeds 19 jaar dood- in. "Shut up 'n play your guitar" bijvoorbeeld (nee, ik zit niet aan de paddo's). Maar bovenal is het toch op en top iets van mezelf. Je houdt ervan of je vindt het maar niks. Ik zal er met plezier een douchke nemen.

knutseldeknutsel

"Wat doet de Ludo eigenlijk zo den hele dag, behalve eten maken?". Heel wat mensen denken dat een jaartje loopbaanonderbreking zalig luieren moet zijn. In mijn geval is dat (voorlopig) niet het geval. Terwijl ik nog volop bezig ben met de eerste douchemuur van de drie - Wat? Is dat nu nog niet af? - zit mijn hoofd al bij de zoldertrap die nog moet geplaatst worden, de binnenbekleding van 2 Veluxen die vernieuwd moet worden en de slaapkamer die op een grondige remake zit te wachten. Maar alles op zijn tijd. Vandaag heb ik zo'n 4 uur gewerkt aan 1 mozaïek. Het ruwe werk ziet er zo uit:

Zoals de ondertitel stelt, is het een mozaïek met een duidelijke Hundertwasser-referentie. Niet alleen werkte ik met kapot geslagen muurtegels, ik voorzag ook een typische HW-sluitsteen in de omlijsting en zelfs het 'schilderijtje' is geïnspireerd op een golvende muur die ik fotografeerde in het Grugapark van Essen. Hier bouwde Hundertwasser het Ronald Mc Donaldhaus, een verblijfplaats voor familieleden van ernstig zieke kinderen die in het vlakbij gelegen ziekenhuis verpleegd worden.

Zie je de gelijkenis een beetje?

Morgen denk ik de eerste muur klaar te hebben, inwassen niet meegerekend. Nog 2 muren te gaan maar die worden eenvoudiger betegeld. Dit is dus wat de Ludo momenteel aan 't doen is. Nog vragen?

de wonderbaarlijke genezing in 't klein

Gisteren blogde ik nog dat er dit jaar opvallend veel zwarte meesjes in de tuin aanwezig zijn. Deze kleine mezen lijken van ver wat op de koolmezen maar missen de duidelijke gele kleur met zwarte plastron. Zowat een kwartier lang poogde ik -zonder succes evenwel- deze snelle vogeltjes te fotograferen terwijl ze van de voedersilo kwamen snoepen. En dan ineens .... vliegt een vogeltje tegen het venster, iets wat zelfs niet jaarlijks gebeurt. Statistisch gezien nauwelijks mogelijk maar het was zo'n zwart meesje. "Toch niet dood?", vroegen de dochters paniekerig. Het leek er in ieder geval op.

klaar om terug vrij te laten

De kinderen durfden het vogeltje niet op te rapen. Voorzichtig nam ik het donzig hoopje in mijn hand. De kat kon er in ieder geval al niet meer aan. Het vogeltje was compleet murw maar leefde nog. Het had duidelijk meer geluk dan de groenling in 2007. Vaak breekt de nek en dan kan geen enkele hulp nog baten. Hier leken de vleugels en de poten gehavend te zijn. 

duidelijk al wat bekomen

Binnen gekomen herstelde het vogeltje zich wonderwel. De vleugels werden al eens uitgespreid maar op de poten staan zat er niet in. Ik hield het meesje in mijn warme hand en toen ik merkte dat er beetje bij beetje wat kracht in de poten terugkwam en nergens een breuk zichtbaar was, plaatste ik het vogeltje buiten aan het keukenraam. Het kakte een wit plasje. Er werden wat foto's genomen van de wonderbaarlijke genezing die zich aan het voltrekken was. 

nog behoorlijk van slag, bekje open en niet steunend op de poten

Toen het vogeltje klaar leek om terug de wilde natuur in te vliegen, nam ik het voorzichtig terug in mijn hand. Het vogeltje was erg op zijn gemak. Veel zin om uit mijn hand weg te vliegen was er niet. Ik plaatste het vervolgens op een tak van één van onze dennen, de natuurlijk habitat van de zwarte mees. Na wat gewip van de ene tak naar de andere, vloog het meesje uiteindelijk meters ver, hoog en veilig de boom in. Een mooi moment, dat het dagdagelijks tuinplezier ver overstijgt. Iedereen blij. Met iets meer pech moest er een gat gegraven worden om een stokstijf en koud vogeltje te begraven. Dit zwart meesje mag van geluk spreken.

Update: Vogelbescherming Vlaanderen liet me zonet weten dat je met gewonde vogels steeds terecht kan in één van de opvangcentra. Meestal hebben de vogels die tegen een venster vliegen een hersenschudding. In een kartonnen doos laten herstellen, wordt aangeraden. Als het vogeltje terug rondtrippelt kan je het vrij laten. Blijft het suf, kan je dus terecht in een opvangcentra.

de eerste sneeuw

.... bij nader toezien blijkt smurrie een beter woord. Maar niettemin mooi om te zien.

zicht vanuit onze 'living'

In de winter, als alle bladeren van de boom gevallen zijn, kunnen we tot helemaal vanachter onze tuin kijken. Op deze foto zie je centraal onze hoogstam appelboom waarin we de voedersilo voor de vogels opgehangen hebben. Zo hebben we vanuit onze warme living prachtig zicht op de vele vogels die op en af vliegen. Rechts van de appelboom staat het konijnenhok. Achter het kastanjehek bevindt zich onze grootste waterpartij: de zwemvijver met filterende waterplantenzone. De linkse afscheiding bestaat uit groenblijvende taxussen en hulsten, tegelijk de ideale uitvalbasis voor de kleine, hongerige vogels. 

Zoals Vogelbescherming en Natuurpunt al meermaals verkondigden, zijn de vogels dit jaar extra op bijvoeder gesteld. In de natuur blijken veel minder zaden en noten te vinden zijn dan gewoonlijk. Dat is hier goed te merken: de voedersilo, een buis met vier eetgaten en zo'n 40 cm lang, is op een dag helemaal leeg gegeten. De talrijkste bezoekers zijn mezen: pimpelmezen, koolmezen en opvallend aanwezig dit jaar, de zwarte mees. Maar ook het roodborstje, de groenlingen en de kloeke boomklever zorgen dat ze niks te kort komen. Ook dit jaar nog steeds geen kepen opgemerkt. Hun aanwezigheid blijft beperkt tot 1 winterseizoen. 

de teneur is gezet

Een fragment uit het werk van vandaag

Zo'n 7 uur snijden, puzzelen en kleven heb ik er vandaag al op zitten. Ik ben gestart met de muur waarop je kijkt als je douche betreedt. De muur in 't zicht, zoals ze zeggen. Het stuk dat buiten de eigenlijke natte ruimte valt, is zo goed als klaar. Natuurlijk moet ik de tegels wel nog proper maken en inwassen maar dat is voor later. Zoals je ziet, is de teneur al gezet. We werken met dezelfde tegels van Villeroy & Boch die we ook in het toilet verwerkten. De papegaaien uit de afgebroken douchemuur worden gerecycleerd, op vraag van de jongste dochter.

In de linker bovenhoek zie je een schuin gesneden tegel. Dit is de onderlijn van een hellend stuk (zo'n 60 cm hoog) dat radicaal breekt met de verticale en horizontale lijnen. Links van de papegaai werd een expres kapot geklopte blauwe tegel gekleefd. 3 x kloppen met de hamer en je bekomt een puzzel van 4 stukken met elegante voeg. Met een tegelsnijder bekom je nooit zo'n mooi resultaat. De plastieken kruisjes blijven bij de normale doe-het-zelver zitten wanneer er ingewassen wordt. Zo bekomt men overal dezelfde voegdikte. In mijn geval gaan ze eruit zodra de lijm wat opgesteven is. Ik gebruik ze enkel om te vermijden dat de stukken tegels tegen mekaar afzakken.

Slijpwerk komt er niet bij kijken. Dat scheelt qua lawaai en stof. De tegels worden op formaat gemaakt met de hamer en de tegelsnijder. Met een trektang worden hier en daar een storend hoekje weggeknipt. Omdat er geen bandwerk kan geleverd worden, voorzie ik elk stukje tegel apart van lijm. De normale praktijk is dat de tegellijm met een kam op de muren uitgesmeerd wordt.

Omdat ik zowel uitvoerder als eigenaar ben hoef ik niet bang te zijn voor een C4 of niet betaalde facturen. Moest je ooit voor derden een muur betegelen, begin dan niet zonder overleg op boven beschreven manier aan de werkzaamheden. In geen enkel geval kan ik, pleger van dit geweldig interessant stukje, verantwoordelijk gesteld worden voor eender welk debacle, noodzakelijke herstelwerken of echtelijke ruzies. Schoonheid is iets heel persoonlijks.

update 1/12/2012, een tweede detail uit de douchemozaïek:

van de papegaaien restten nog 2 stukken die niet bij elkaar pasten,

ze gaan er evenwel beiden in.

scheve inspiratie voor de douche

Zover ben ik al dat ik vandaag of morgen kan beginnen met het betegelen van onze doucheruimte. Omwille van natte muren van de aanpalende ruimtes zag ik me genoodzaakt om alles, maar dan ook écht alles uit te breken: tegels, douchedeur, douchebak en zelfs grote stukken plakkerij.

Zowat 2 maanden heb ik de kletsnatte muren laten drogen maar de voorbije dagen werd hier weer naarstig gewerkt met, uiteraard, regelmatig de nodige pauzes. De snelbouwmuren werden hier en daar gecementeerd en volledig bekleed met een waterdichte vezeldoek. De naden kregen er nog een smalle strook bovenop zoals voorgeschreven. Er zit een nieuwe douchekuip in en de oude afvoerpijp kon lekvrij hergebruikt worden. Maar nu dus het tegelwerk.

Net zoals op ons toilet wil ik iets speciaals doen ook al kost me dat veel, heel veel extra werk. Om me mentaal gerust te stellen dat er niks verkeerd is om af te wijken van de voorschriften en de algehele verwachtingen, heb ik mijn Hundertwasser-boeken en foto's er nog eens bijgehaald. Niet om klakkeloos te kopiëren maar als bron van fantasie.

De groene citadel van Maagdenburg

De foto's van onze trip naar het voormalig Oost-Duitse Maagdenburg, waar Hundertwasser "die Grüne Zitadelle" neerpootte, zijn niet alleen plezant om terug te bekijken maar ook bijzonder inspirerend in het kader van de werkzaamheden. We huurden er 2 kamers -dat heb je als je met zessen bent- wat ons toeliet de binnenafwerking te bestuderen. De slaapkamers zijn maar heel gewoontjes maar de sanitaire ruimtes zijn op zijn Hundertwassers betegeld. Kijk maar:

niet meteen wat gangbaar is....

De overheersende kleur is altijd wit. De rechte opgaande hoeken worden afgerond en met smalle stroken betegeld. De voegen lopen nooit waterpas omdat Hundertwasser het niet zo begrepen heeft op de rechte lijn. Af en toe breekt een gekleurde muurtegel de kleurenmonotonie. Door met een hamer op een tegel de kloppen, breekt deze in stukken waarna hij weer samengepuzzeld op de muur gekleefd wordt. De vloeren worden altijd golvend uitgevoerd. Ik vind het eindresultaat meestal schitterend. Af en toe -zoals de lavabo's van het station in Uelzen en de toiletten onder het wegrestaurant in Bad Fischau (Wenen-Graz)- valt het te druk uit of werd het te slordig uitgevoerd.

scheef maar toch inspirerend

De beide foto's hierboven kunnen dan al als heel speciaal ervaren worden maar voor Hundertwassers doen zijn de getoonde toiletten nog erg braafjes en kleurloos. Hundertwasser was dan ook niet betrokken, zelfs niet aanwezig bij de concrete uitvoering van de tegelwerken wegens al  overleden. Hij stierf immers op 19 februari 2000 terwijl de eerste steen van die Grüne Zitadelle gelegd werd op 19 maart 2004. 'Naar de geest van' is dan ook een betere omschrijving.

In Nieuw-Zeeland, meer bepaald in Kawakawa, bouwde hij wél zelf openbaar toiletten die wereldberoemd geworden zijn. Nergens ter wereld worden de toiletten zo dikwijls bezocht zonder gebruikt te worden. Het resultaat is dan ook formidabel. Je kunt 'kawakawa toilet' (je kunt horen waarvoor het dient) eens googelen of je kan mijn artikel over het WC-boek of 'een plaske waard' herlezen en je zal zien wat ik bedoel. 

Nu is het aan mij. 

Ramsj in de bib

Die van ons is vaste klant in de bib. Ze wist me te vertellen dat er momenteel een ramsj-verkoop van boeken en CD's doorgaat. Alle CD's aan 1 euro! Ik ben dan maar eens gaan loeren of het allemaal geen rommel was. Dingen die je nog niet voor niks in huis wilt. Viel me dat daar goed mee.

23 CD's voor 17 euro (korting inbegrepen)

Na een half uurtje snuisteren in de honderden CD's had ik er toch zo'n 23 opzij gelegd die ik de moeite vond (zie foto). De wereldmuziek (Mali, Ethiopië, Portugal, Brazilië,....) heb ik dan nog links laten liggen alhoewel je voor 1 euro nooit gefopt kunt zijn. Tussen de aankoop toch enkele toppers. Nochtans was hét criterium om tussen de 'rommelverkoop' te geraken het feit dat de bib ze aan geen hond krijgt uitgeleend. Dus moeten ze plaatsmaken voor nieuwe aankopen.

de mooiste CD-hoes is deze van de Finse Värttinä

Voor de prijs van één nieuwe CD heb ik mijn collectie uitgebreid met: Värttinä, Erkan Ogur (fretloze gitaar met o.m. Philip Catherine), Jazzviolist Didier Lockwood, David Linx-Diederik Wissels, Charlie Parker, Bill Frisell, Pat Metheny, Steve Lukather (met o.m. Steve Vai), Astor Piazolla, Joe Jackson, Jeff Healy, James Labrie (de zanger van Dream Theater), Circus Maximus, Joe Jackson live (met DVD), een verzamel-CD van Youssou N'Dour, .... en een paar stevige gokken, op goed geluk dus (Fish, Dirk Blanchart, Walter De Buck, Charles Trenet, de filmmuziek van War of the Worlds, Killing Joke, Tuxodemoon, the B-sides van Manic Street Preachers en songs from Yugoslavia -een land dat niet meer bestaat).

Zeker de moeite om eens naar de Looise Vismarkt/Rode Heide af te zakken. Voor wie iets voelt kriebelen: er ligt nog heel veel. Ook klassiek, al zag ik gisteren een gelukkig iemand met zo'n 40 CD's klassieke muziek huiswaarts gaan. Heel verstandig van die jongen.

(info Bib alhier)

resistent gen

Soms merk je aan de kleine dingen dat de kinderen wel degelijk van jou zijn.

Wars plantentip

Wie voor de eerste maal zijn ecologische tuin openstelt voor het publiek krijgt vooraf een bezoek van een VELT-medewerker. Hij of zij loopt dan eens door de tuin en babbelt wat met de eigenaar. De bedoeling is nogal evident: toetsen of het concept wel klopt en aansluit bij de VELT-ideeën. Secundair: vermijden dat mensen terechtkomen op plekken waar bij wijze van spreke de gifspuit klaar staat of -al even erg- waar de flora zich beperkt tot een mini-Versailles van buxussen.

Ik had het geluk de betreurde War Smeyers over de vloer te krijgen. Het klikte meteen met deze Molse pionier. Tijdens een tas koffie - het kan ook een glas wereldwinkel-fruitsap geweest zijn - bleek dat we, naast het ecologisch tuinieren, nog iets gemeen hadden: een nogal heftig en strijdlustig milieu-activisme. Voor mij zijn dat ook twee zaken die niet van mekaar te scheiden zijn. Louter ecologisch tuinieren terwijl de lucht en het water naar de kl.... geholpen worden dat is zoiets als een strobalenwoning bouwen op een industrieel stort.

Een goede milieukwaliteit is de basis van alles: een gezond leven, een rijke biodiversiteit en ... bevredigend tuinieren.

de Schizophragma hydrangeoides 'Moonlight' doet het prima

War was behoorlijk onder de indruk van het wild karakter van onze tuin en onze plantenkeuze. Het sierde hem dat hij boven alles zijn gezond boerenverstand liet spreken. Hij had geen enkel probleem met hier en daar een plant die 'niet van bij ons' komt. In je tuin moet je kunnen planten wat je mooi vindt. Over de groene Bekaertdraad die we 20 jaar geleden samen met onze buur optrokken zei hij 'als er iemand een venijnige opmerking over maakt zeg je maar dat "Bekaertdraad nu écht een product van bij ons is". Ook het snobisme dat je toch vaak in tuinmiddens ontwaart, was War volledig vreemd.

Tijdens ons gesprek sprak War me over bentoniet. Iets wat ik niet kende - en wat ik tot op heden nooit gebruikt heb - maar wat mijn snel uitdrogende Kempische zandgrond wel flink zou verbeteren. "Als je clematissen wil zetten, gooi dan een grote put vol met met bentoniet verbeterde grond." Ook gaf War me een planttip nadat hij onze flinke klimhortensia had gezien. "Probeer eens een Schizophragma", zei hij. Diafragma en schizofreen kende ik wel maar dat ding wat hij opnoemde klonk als verbasterd Chinees.

Ondertussen heb ik Wars tip al een half jaar tegen mijn Noordergevel staan. De variëteit 'Moonlight' doet het daar uitstekend en hij staat momenteel nog steeds in blad. Wat toch redelijk straf is. Op een half jaar tijd is hij bijna 3 meter hoog  geklommen. Zonder hulp, want hij heeft hechtwortels zoals de gewone klimhortensia. Klimmen doet hij met sierlijke  felrode stengels en in juli-augustus mogen we heel veel bloemen verwachten. De wintervastheid moet nog getest worden maar ik verwacht op dat vlak geen problemen. 

Ook met deze goede doch bijzondere tip bevestigde War zijn open mind. De Schizophragma komt namelijk uit China en Korea en dat hij, als gerenommeerd VELT-lesgever, deze 'vreemdeling' aanraadde, dat vind ik nog steeds klasse. Schone planten moet je verwelkomen, zonder naar hun identiteitspapieren te vragen. 

zicht op windmolen

zicht vanuit onze tuin naar het Noordoosten

Als je op de achtergrens van onze tuin staat, tussen de Spaanse aken die ons perceel afboorden, dan heb je best wel een schoon uitzicht. De vele hectares bewerkte grond die zich uitstrekken tot tegen onze tuin, zijn op het gewestplan ingekleurd als beschermde landbouwgrond. De stal vooraan op de foto heeft lange tijd onderdak geboden aan een uil. Of het nu nog het geval is, weet ik niet.

Het volgende huis dat even komt piepen, is de Groenpoort. Een zeer gekende Looise boerderij. De vele kinderen Bertels die er geboren zijn, zijn allemaal neven en nichten van mijn vader. Het bos in herfsttooi bevindt zich op de Baalberg. In mijn jeugdjaren werd gezegd dat Sus Vergif er de baas was en dat je er beter geen kastanjes ging rapen. Er zouden wolfsklemmen liggen.

Achter het bos hebben we zicht op 1 windmolen. Deze windmolen behoort tot het windmolenpark van Nike in Laakdal. We zien de meest rechtse van allemaal, deze die vlakbij het Sas van Genendijk in de grond gebetonneerd is. Nergens is er één storend element te zien: geen pijp, geen hoogbouw, geen pretparktoestanden. Over de zielige toestand van de tiendenschuur, waar we ietsje oostelijker ook een flard kunnen van opvangen, zwijgen we nu even. 

Als de wind uit het Noorden komt horen we wel de E313 - de vele auto's bedoel ik dan - en af en toe een kortstondig hels lawaai van een boot op het Albertkanaal of de Essochem. Dankzij dit fabriek kunnen we af en toe ook genieten van een steekvlam met bijhorende pekzwarte rookpluim. 

Het beeld zou nog mooier zijn als op de landbouwgrond niet alle struwelen zouden weg gekapt zijn of als de betrokken boer niet opteerde voor grootschalige monoculturen van maïs of aardappel. Maar het kan ook slechter. Gezien de bescherming door het gewestplan is het quasi zeker - 'quasi' omdat we nu eenmaal in het Vlaanderen van K. Peeters leven - dat de groene invulling behouden blijft. We bekijken momenteel of we de Spaanse aken niet zodanig kunnen snoeien dat we één of meerdere schone doorkijken creëren.

I love it

Je hebt een idee, je voert het uit en wat later blijkt dat je opzet volledig geslaagd is. I love it when a plan comes together. Ook de wat wildere tuiniers hebben zo hun vreugdes. Subtiel en schuilend in een klein hoekje. Onbetekenend voor mensen zonder groene vingers. De juiste plant op de juiste plek is zoiets.

Vingergras en zijn schaduw

Na de afwerking van de veldkapel zocht ik plantgoed dat bij de roodpaarse tint van de gebruikte stenen past. Niet te klein maar ook niet te hoog. Mijn keuze viel op vingergras, meer bepaald de Panicum virgatum 'Squaw' en 'Rehbraun'. In de herfst verkleuren ze opvallend rood, roodpaars of roodbruin. Bij de avondzon gisteren (foto) wierpen ze daarenboven nog hun sierlijke schaduw op de westerkapelmuur. Alhoewel het hier maar over stenen en gras gaat, vind ik toch dat het een heerlijk plaatje is. Precies omdat beiden de perfecte buren zijn. 

Aster pringlei 'Monte Cassino'

Het keermuurtje voor de kapel heeft dan weer een meer witgrijze tint. Hier ging mijn keuze voor het gezelschap naar een herfstaster, meer bepaald de vlindervriendelijke Aster pringlei 'Monte Cassino' met een frisgroene stengel en kleine witte bloemen met een geel hartje. Ook dat blijkt echt mooi te staan. Denk er nu nog wat dagpauwogen en atalanta's bij ... en wie zou er niet weg van zijn?

- Bloggen betekent voor mij voor een groot stuk 'schoonheid delen'. Bij deze. -

Fatsia japonica

... of de vingerplant. Uit voorzorg wordt hij door de meeste plantenliefhebbers in pot gehouden en gaat hij bij nachtvorst binnen. Beschut, bijvoorbeeld tussen warme muren in een stedelijk milieu, kan hij evenwel redelijk wat vorst verdragen. Daar kan hij met succes in de volle grond gehouden worden. Tijdens een boottochtje in Brugge zag ik zo een groot en gezond exemplaar in een achtertuin staan. Een ander mooi exemplaar, in bloei dan nog, vonden we vorige week in het Antwerps Begijnhof. Zie hier:

de bloeiwijze van de vingerplant

Dat Antwerps begijnhof in de Rodestraat is zeker een ommetje waard. Spijtig voor de site werd het wél voorgesteld maar niet weerhouden op de UNESCO-werelderfgoedlijst (slechts 13 van de 26 voorgestelde begijnhoven werden weerhouden). Het Antwerps begijnhof is grotendeels van het binnenpleintype: een mooie, grote tuin centraal in het midden, omgeven door kasseien en aan de buitenzijde de eigenlijke begijntjeswoningen. Achteraf werd er nog een steegje aan toegevoegd zodat het nu 'officieel' als een begijnhof van het gemengde type beschreven staat. 

Tuinliefhebbers zullen aangenaam verrast zijn door het centrale park dat via open poortjes vrij toegankelijk is. Behalve de Fatsia zijn er ook een bescheiden waterpartij, een mooie beeldengroep en natuurlijk de magnifieke appelbomen.

de centrale tuin met appelbomen

In het begijnhof zijn verschillende stemmige hoekjes met mooie bloemen in pot of waar er bloeiende stokrozen zijn gekiemd in de brede voegen van de kasseien. Grappig is het bord aan de toegangspoort. Hierop kan je lezen dat manspersonen beleefd verzocht worden om zich na 6 uur 's avonds niet meer aan te bieden voor boodschappen of bezoeken. Tja, wat heet een boodschap? Voor mezelf was het dan weer plezant om voor de eerste keer in België de heilige Ludovicus terug te vinden. Als was het maar op een banderol in het steegje:

weg triestige gevel

Kiekeboe in de Antwerpse Paradijsstraat

Kortelings geleden had ik het over het gebruik van "trompe l'oeil" in de tuin. Maar bij geen enkele toepassing komt deze foefelarij beter tot zijn recht dan bij muurschilderingen. Het is een kunstje dat al honderden jaren wordt toegepast, niet zelden om welgestelder te lijken dan men werkelijk is. Fake marmeren zuilen of uitzichten op immense Engelse parken bijvoorbeeld. Heel recent zijn daar ook nog keigoede straattekenaars bijgekomen die kloven op stoepen tevoorschijn toveren waar je niet over durft lopen uit schrik om er in te vallen.

Een zeer interessante 'trompe l'oeil' zag ik het voorbije weekend in de Paradijsstraat van Antwerpen vlakbij de Ossenmarkt. De stripmuur van Merho fleurt er niet alleen de nogal triestige gevel van een hoekhuis op maar wekt ook de illusie dat je daar een groen steegje kan inslaan. De Paradijsstraat wordt er bijna echt een paradijs. Liefhebbers van stripmuren kunnen in Antwerpen trouwens een stripmurenroute volgen.

Ook een schoontje zag ik op de binnenkoer van het Rockoxhuis, waar de ARGUS-prijsuitreiking plaatsvond. Naast een aantal klassieke uitvoeringen waarbij vergezichten worden gesimuleerd kan je er ook dit tafereeltje vinden:

mooie mannetjespauw met kippen

Niet zo mooi als echte beesten -vooral minder beweeglijk- maar het brengt kleur in de keet. Liefhebbers van 'trompe l'oeil' moeten zeker eens gaan kijken op deze website waar je duizenden voorbeelden kan bewonderen. Zoals je kan merken, zijn er nog mensen/kunstenaars die van deze wereld een schonere plek willen maken. Wellicht behoor je er zelf ook toe, of niet?

Ons babka 101

Babka, de Oekraïense grootmoeder van mijn vrouw...

en de overgrootmoeder van mijn kinderen is vandaag 101 jaar geworden. Zondag hebben we 't met de hele familie reeds gevierd en vandaag kwam de burgemeester langs. In het Belang van Limburg staat een reeks foto's. Naast babka vind je er ook haar nog 2 levende dochters, Lena en Therese. Ook de taart staat erbij.

niet met mij!

Phishing in mijn inbox. Een poging om mijn bankgegevens te onfutselen. G-mail gooide de e-mail automatisch in de spamfolder. Toch even op de bijhorende link geklikt en opnieuw meldde Google Chrome mij dat het een bekende phishing-website betrof. Prima van Google. Opgelet dus: men is bezig met de KBC-klanten in de zeik te nemen. Maar niet met mij krapul.

Gisteren had de bank zijn klanten nog gewaarschuwd voor internetcriminelen. Die phishing-wormen stuurden mij volgend (vals) bericht: