vogels voeren en kijken

pimpelmees

Begin november startten we hier met het voeren van de vogels. Omdat we al jaren tevreden zijn over de silo-granenmix van Vivara kochten we ook dit jaar 3 zakken van 10 kilogram. Voor het eerst probeer ik nu ook nigerzaad uit. Ik meng deze fijne zaadjes door de rest. 

De pitten uit de zonnebloemen in de tuin lijken nu volledig opgegeten en de voedersilo wordt al aardig bezocht. Onze groep huismussen, de koolmeesjes en pimpelmeesjes vormen zo'n 90% van de tafelgasten. Er zitten ook vinken en sinds vandaag ook een zwart meesje. Op de grond zoeken een heggenmus en 2 houtduiven naar granen die de andere vogels gesmost hebben. Zo gaat er echt niks verloren.

Toch .... de leukste waarneming van deze late herfstperiode deed ik 10 meter verder. Op een overhangende tak aan de zwemvijver zag ik een prachtig gekleurde ijsvogel. Nog maar de tweede waarneming ooit in onze tuin. Hij of zij zit niet toevallig daar want er zwemmen heel wat vissen rond. Een duikvlucht of een visvangst heb ik nog niet gezien.

Nu de winter voor de deur staat, is het duimen dat de koperwieken van vorig jaar terugkeren. Ook de kepen en sijzen komen 's winters langs en dat is echt knap om zien. Nog een maand geduld oefenen en dan is de kans groot dat ze arriveren.

15 jaar Muggenbeet

Precies de dag van vandaag, 15 jaar geleden, startte ik met mijn blog Muggenbeet.
3532 titels staan intussen online en 10477 maal plaatsten jullie hierop een reactie waarvoor dank.
Er zijn stille momenten geweest maar ook intensieve periodes. Af en toe was er twijfel over de zin van het bestaan en ook hier sloeg de recessie toe bij de opmars van Facebook, Instagram en konsoorten.

Veel medebloggers van de begindagen hebben er intussen de brui aan gegeven. Ook heb ik de indruk dat het groepsgevoel binnen de blogosfeer grotendeels is weggeëbd. De eieren worden tegenwoordig elders gelegd, plekken waar ook een groter bereik is en de presentatie hipper en eigentijdser is. Zelf heb ik er ook vele jaren gesleten - met 600 volgers op Twitter - maar nergens kan ik mijn draai zo goed vinden als op mijn eigen blog.

Geen klote-advertenties, de lay-out die ik zelf bepaal, nooit het gevoel hebben dat een typetje als Zuckerberg de eindredactie doet en rust. Ja rust. Geen 200 meldingen per dag, geen tijdlijn waarvoor je een halve dag dient te scrollen om alles gezien en gelezen te hebben, nauwelijks machismo en narcistisch gekwijl en totaal verlost van die niets betekende vind-ik-leuks. Het extreem rechts gedachtegoed en andere dommigheid tieren er ook welig en daar word ik misselijk van.

Ik blijf op mijn gemakje bloggen en foto's nemen. De draad met andere bloggers moet ik weer wat aanhalen want er zitten heel wat toffe mensen bij. Bij de volgende ecotuindagen van VELT - het eerste weekend van juni - zetten we onze tuinpoort met graagte open en wie weet zien we mekaar dan in levende lijve. Toch nog steeds net dat tikkeltje interessanter dan de digitale ontmoetingen.

renovatieklus

na de renovatie

In november 2010 kreeg ik het in mijn hoofd om het stukje tuin aan de rechtergevel flink onder handen te nemen. Het saaie rechte pad kreeg wat krommingen, er werd een kastanjen hek geplaatst en vers plantgoed mocht het boeltje wat opfleuren. 9 jaar later drong zich een renovatiebeurt op. Van de oorspronkelijke vaste planten overleefden enkel de geitenbaarden en één herfstanemoon. Het pad was hier en daar omhooggeduwd door de wilde wingerd en hier en daar ingezakt door graafwerken van een pijpmakende tuinbewoner.

Met het beetje cement dat overbleef van deze karwei kon ik het pad terug begaanbaar maken. Links, in de plantvakken met slechts 8 cm goede grond, plantte ik gescheurde Geranium en een gele variëteit van duizendblad. Rechts kon ik me nog eens goed laten gaan. Ik koos voor varens, Viburnum nudum 'Pink Beauty' (wat een herfstverkleuring !), een afgeprijsde hortensia, 2 soorten Heuchera en wilde aardbeien uit de eigen tuin.

De voorbije week kreeg de voortuin ook nog een nieuwe boom. Ik waagde me terug aan een pruimenboom meer bepaald een halfstam van de gele Reine Claude d'Oullins.

eerst werken dan bloggen

Geranium "Rozanne"

Er werd niet veel geblogd de voorbije weken. Niet dat de goesting er niet was maar ik had mijn handen meer dan vol met grote tuinwerkzaamheden.  Het grote deel van dit werk vindt zijn oorsprong in de uitzonderlijke hitte en droogte van de voorbije twee zomers.  Zo werden een 20-tal rode beuken van de haag aan de straatkant gerooid omdat ze morsdood waren. Jonge beukjes werden aangeplant. Ook een deel van onze laurierhaag moest om deze reden vernieuwd worden.

De kruiwagen mag nu even uitrusten.

Het ijzeren prieeltje in de achtertuin kreeg een opfrissing met een vloer. Hiervoor gebruikte ik bijna alle betonnen en kleiklinkers die in de tuin nog rondslingerden. Rondom de vloer werden allerlei schaduwplanten gezet zodat de vrouw, die daar graag in stilte haar boeken leest, in goed gezelschap verkeert. Aan de garagepoort brak ik enkele vierkante meters klinkers op omdat ze schots en scheef lagen door alsmaar dikker wordende wortels van onze amberboom. Op zich was dit niet lelijk maar je kon er bij onoplettendheid je benen breken. Maar dé grote klus was het dode dennenbos (Pinus strobus) rooien en de vrijgekomen ruimte herinrichten. De dochters kochten zich een loungeset -zeg ik dit goed?- en daarmee was de bestemming vastgelegd.

De nieuwe zithoek (zonder de kussens) onder de beuken.

De composthoop diende te verhuizen en ook een groep kardinaalsmutsen moest worden verplaatst om het verhoogd terras te kunnen aanleggen waarop de zetels hun vaste stek kregen. Onder het bijhorend tafeltje voorzag ik een vloer met bloemtegels uit een 'Brusselse villa'. In 2012 ging ik er al eerder mee aan de slag.

De nieuwe zithoek werd omsloten met de verzaagde boomstammen en een takkenwal. Zo wordt tegelijk ook de wind gebroken. De aanplanting was prettig om te doen. Heerlijk om zovele vierkante meters terug aan te kleden. Een deel van het plantgoed haalde ik uit de eigen tuin (hazelaars, wilde kardinaalsmutsen, een blauwe roos, rode pavia, ...) maar het merendeel moest worden aangekocht. Bij gelegenheid toon ik de aanplanting wel eens. Het is nog niet volledig klaar maar dat is een kwestie van enkele weken. Nu ik 2/3 werk, heb ik 4 dagen per week om mezelf, de familie en de tuin aandacht te geven.