Zie je die kleine roze bloempjes? Enkele jaren geleden verschenen ze plots in onze tuin. Momenteel worden de plantjes gekoesterd want het blijkt de glanzige ooievaarsbek te zijn, een "zeldzame" soort. Ze zaaien zich gelukkig een beetje voort, niet zo sterk als robertskruid, maar ze vermeerderen zichzelf toch. Het moet niet altijd uit de winkel komen, de natuur schenkt af en toe een mooi cadeau.
Zittend op een bank, gisterenavond. Nog niet te zien maar veel belovend: de Stewartia pseudocamellia (links) staat vol bloemknoppen. Ook veel blauwe en rode waterjuffers. Op de achtergrond brengt de zanglijster haar lied ten berde.
Dit voorjaar heel wat meikevers zien vliegen. Ook heel wat doden gevonden. Dit vrouwtje zat er ergens tussenin. Het blijven toch indrukwekkende schepsels, dat ze met zo'n formaat kunnen opstijgen. De gekste vondst was een copulerend paartje waarvan het mannetje dood was en het vrouwtje nog leefde.
Momenteel zit er weer een groepje in de tuin. De mannetjes hebben ongelooflijk lange antennes: de geelbandlangsprietmotten. Een tijdje geleden zater er veel smaragdlangsprietmotten.
Hier op Cornus kousa
Sommige kardinaalsmutsen hangen deze dagen weer vol met spinsels vol met rupsen. Het zijn de rupsen van de kardinaalsmutsstippelmotten. Ze vreten de boom helemaal kaal, niet fraai, maar voor de struiken kan het geen kwaad want de bladeren komen er later op het jaar terug op. Als de rupsen groot genoeg zijn, laten ze zich aan een draadje zakken tot op de grond waar ze hun leven verderzetten.
Ik ben nu toch al 61 jaar jong/oud maar deze grote blinkende metallic kever heb ik nog nooit gezien. Dus een foto van gemaakt, ingevoerd op waarnemingen.be en geleerd dat het een "gedeukte gouden tor" is. De larven ervan leven in een mierennest.
Vandaag nog eens iets speciaals gevonden in de tuin, iets "zeldzaam". Wat België betreft: vorig jaar nul van waargenomen, in heel 2022 2 exemplaren en dit jaar (laatste 12 maanden) nog maar 2 met zekerheid. Eentje hiervan zojuist in Tessenderlo. Een Macrophya teutona (bladwespsoort) op Euphorbia polychroma (kleurige wolfsmelk). Een zekere blijdschap is me nu niet vreemd.
Deze mistige morgen, in de vroege uurtjes, nog een stuk opnieuw aangeplant. De 5 vlinderstruiken (Nanho Blue) van vorig jaar waren zo goed als dood. Deze eerst ergens anders een nieuwe kans gegeven -weggooien doe ik niet snel- en dan een flink uit de kluiten gewassen Cornus kousa geplant en een groep bloeiende Viburnum plicatum 'Pink Beauty'. Zo'n opentuinenweekend stimuleert je echt wel om wat harder te 'werken' dan gewoonlijk.
Tomaten, daar waag ik me niet aan uit zelfkennis. Het groen bolletje op de foto is mijn allereerste en enige nashipeer. Het hangt aan een nieuwe boom, de Pyrus pyrifolia 'Shinseiki'. Omdat we altijd perenroest krijgen in gewone peren, raadde de veredelaar deze boom aan. De bloemen vind ik ook mooi. De smaak is nog afwachten, hopelijk krijgen we deze ene "appelpeer" lekker rijp. Mogelijks moeten we in de toekomst een tweede soort bijplanten om de bevruchting een boost te geven. Ondervinding zal het uitwijzen.
Zonet een nieuw beestje voor onze tuin gespot op een rozenblad:
de ereprijszandbij
Meer dan de 'commentaar' van soortgenoten (mensen), zegt de biodiversiteit me of we hier al dan niet goed bezig zijn.
Alhoewel het regenweer veel insecten inactiveert, waren er toch heel wat hommels aan het foerageren. Het viel me op dat ze graag de Geranium macrorrhizum bezoeken. Deze ooievaarsbek (foto) bedekt hier vele vierkante meters bodem omdat hij zo gemakkelijk is en zo goed toepasbaar. Hij groeit zo vlot dat ik al honderden planten heb weggegeven.
Glorietijden voor de Rhododendron. Deze werd nog aangeplant door wijlen schoonvader Jos Testelmans in 1990. Vandaag schafte ik me nog een nieuw jong plantje aan, de Rhododendron 'Caroline Allbrook'. Op de kwekerij viel hij meteen op. Deze laagblijvende soort belandde in een grote pot waar 3 Ligularia's kaalgevreten werden door de naaktslakken. Géén slakken in Rhododendron (oef!), wel hommels.
Er diende wel wat takken weggesnoeid te worden, maar uiteindelijk vond ik toch een prima plek voor het plaatsen van het open-tuin-bord. Het zelf geschilderd bord herken je ongetwijfeld van voorgaande jaren. Ik blijf het maar hergebruiken ook al is de prent erop al lang geschiedenis. Enkel de datum pas ik iedere deelname aan. 1 en 2 juni ... het komt er zo aan. De blauw-gele paal is ook nieuw, je moet de verfresten van je borstel ergens kwijt.
