Primavera

Mijn allerjongste toverhazelaar is een Hamamelis x intermedia 'Primavera'. Deze nieuwe aanwinst is nog een kleine ent op onderstam, amper 50 cm hoog. De 'Primavera' is één van de vele selecties van wijlen Robert en Jelena de Belder die je allicht kent van het Arboretum van Kalmthout. De gele lintbloemen zijn momenteel aan het openrollen. Hiermee houdt hij gezelschap met de prille bloemen van de 'Orange Peel', de 'Sister Jelena', de 'Westerstede' en de Hamamelis japonica 'Arborea'. Het is een mooie aanwinst voor onze collectie. 

beste wensen

voor ieder van u

Jordaans bezoek

Via de Diepenbeekse Universiteit, waar een van de dochters biologie studeert, kregen we de mogelijkheid om buitenlandse studenten uit te nodigen. We twijfelden geen moment en lieten de dochter haar volledige goesting doen. De afspraak was gemaakt en zo ontvingen we thuis twee jonge Jordaanse vrouwen. Ze waren erg blij eens een huis aan de binnenkant te kunnen zien en ze genoten zichtbaar van mijn vegetarische videe met zelfgemaakte frieten. Zij hadden ook een cadeautje bij, lekkere Jordaanse koekjes met vijgenvulling. Het werd een bijzonder fijne ontmoeting, zo tof dat het niet bij een eenmalige gebeurtenis zal blijven. Vooraleer ze terug richting Jordanië vliegen, komen ze nog eens langs. Er valt dan ook veel te vertellen over dit prachtig land. 

de feesttafel met onze gasten

't Vloot

't Vloot bij guur weer vanop de zomerdijk
(klikken op de foto om te vergroten)

zure zondag

De zure zondag te lijf gegaan 

met een solowandeling

rond het Schulensmeer.

Zeven kilometer in de stilte.

Enkel wat ganzengekwaak 

en watergespat van
bijna dansende

opvliegende aalscholvers.

Ik steun Vogelbescherming

Voor 20 euro ben je lid van Vogelbescherming Vlaanderen vzw. Een prima investering ervaar ik al enkele jaren: juridisch combatief, consequent tegen de jacht, kennis van zaken en een prachtig tijdschrift. We willen in 2017 graag de kaap van de 10.000 leden overschrijden. Iets voor jou? Ik hoor er met plezier en overtuiging bij.

schaduwspel

Heel af en toe, als het zonlicht precies goed binnenvalt, werpt één van onze manshoge cactussen zijn schaduw op de muur. Dan hebben we dubbel zoveel cactussen 'aan dezelfde prijs'. Schaduwen zijn best de moeite waard om in detail te bekijken. Een klein plantje kan zo een ganse muur versieren en vaak zijn de schaduwtekeningen zo kunstig en apocalyptisch dat je ze zelf niet geschilderd zou krijgen. Het zonlicht of een strategisch goed opgesteld lampje kunnen wonderen verrichten.

ja, jij krijgt ook

Aan de voedersilo blijft het rustig. In de natuur is er inderdaad nog heel wat eten te vinden zodat de bezoekers momenteel de vogels uit eigen tuin zijn. De huismussen zijn het best vertegenwoordigd, gevolgd door de kool- en pimpelmezen. Voor het eenzaam tortelduifje dat rondhangt in de struiken vlakbij de woonst, is de silo veel te smal. Maar het duifje is slim genoeg om te weten dat de mussen en de mezen echte smodderaars zijn. Ze pikken er de beste zaden uit en de overschot kieperen ze op de grond. Iets wat de tortelduif best weet te appreciëren. Als het echt koud is, strooi ik voor het duifje en de merels ook wat zaden uit op de grond. Jammer voor de tortelduif maar blijkbaar is de partner gepakt door een roofvogel. Voorheen zat hier steeds een koppeltje maar helaas is er iets gruwelijks gebeurd.

sfeermaker

De dag na sinterklaas is er hier geen ontkomen aan. Die van ons wil dan een échte kerstboom in huis hebben want dat maakt het gezellig. Met wat Oekraïense en Poolse spulletjes maakt ze er telkens iets knaps van. Mijn enige job bestaat erin de boom met behulp van een kapbijl in de tuinparapluhouder te krijgen, de boom zonder stukken en scherven binnen te sleuren en de witte lichtjes in de boom te hangen. Ik ben net lang genoeg om dit zonder stoel of ladder te doen. Als het donker is en de lampjes branden (zie foto) dan moet ik mijn vrouw gelijk geven. Het brengt sfeer en gezelligheid in huis. Een gebruik dat in stand mag gehouden worden.

ijs

zwemvijver, laatste novemberdag 2016

kelkbladen als sterren

Er kunnen diverse redenen zijn waarom je van een plant houdt. Vaak gaat het om de schoonheid van de bloemen (kroonbladen), de heerlijke geur die verspreid wordt of de intense herfstverkleuring. Bij bovenstaande foto's zijn het de schattige kelkbladen die me bekoren. Ze zijn van de Abelia x grandiflora 'Kaleidoscope' (boven) en de Abelia x grandiflora. Surplus hebben ze beide een mooie herfstverkleuring. Het zijn nieuwe aanwinsten in onze tuin, gekozen op hun herfstkenmerken. Er zijn twijfels over de volledige wintervastheid van Abelia maar de gekweekte grandiflora's kunnen tegen een stootje, werd me verzekerd. 

imponerend heerschap

Blauwe reiger in een beuk 

Al enkele dagen komt hij meermaals in de tuin zitten. Heel af en toe strijkt hij neer in onze amfibiepoel. Nochtans is het een visvrije poel. Ook zonet landde hij op een dikke beukentak net boven deze poel. Vanop 50 meter afstand heb ik er een foto van kunnen maken. Eerdere pogingen mislukten want zodra hij me ziet of iets hoort, vliegt hij stuntelig op en verdwijnt hij. De blauwe reiger is zonder twijfel de meest imponerende vogel die hier te gast is. Door zijn grote vleugels heeft hij een vaste, takkenvrije landingsroute. Bij een haastig vertrek moet hij alles uit de kas halen om zonder blutsen en breuken uit onze 'jungle' weg te geraken. 

de vogelpret is begonnen

Sinds een twee weken ben ik terug de voedersilo voor de vogels aan het vullen. Het blijft relatief kalm maar er komt toch al leuk bezoek. De huismussen zijn present, de koolmezen en pimpelmezen eveneens én ook de boomklever (foto) komt al zijn graantjes meepikken.

Dertig kilo heb ik voorzien om de winter door te komen. Momenteel meng ik het verse spul met nog wat overschot van vorig jaar.

De silo hangt opnieuw zo'n 2 meter van mijn keukenvenster zodat ik van binnenuit kan fotograferen. Het dubbel glas breekt de scherpte maar nefast is het zeker niet.

gekraagde aardster

Op aanwijzing van een paddenstoelliefhebber, mijn nonkel Benoit met name, vond ik vandaag mijn allereerste gekraagde aardsterren. De meest fotogenieke fase waren ze al voorbij maar ze waren nog steeds heel bijzonder. De stervormige buitenlaag was grotendeels afgescheurd maar het vruchtlichaam was in opperste conditie. Met een klein tikje ertegen spoten de sporen in een wolkje  uit het gaatje. Een vijftal vonden we er. "Ze staan er niet elk jaar", zei mijn nonkel, "maar 4 of 5 jaar geleden vond ik ze hier ook". In elk geval is het een knappe verschijning voor het wandelgebied Gerhagen. Het gekke aan de aardster in deze fase, vind ik, is dat hij niet verankerd staat in de grond maar rust op de 'ster' (de ingescheurde buitenlaag) die hem eerder uit de grond heeft gehesen.

2 aardsterren tussen de dennennaalden en eikenbladen

Allerheiligenkapel

De toren van de Diestse Allerheiligenkapel

gefotografeerd vanaf de citadel.

In de verte zie je een sliert windmolens.

Zij staan naast het Albertkanaal.
Via de Allerheiligenberg heb je tegenwoordig
toegang tot het mooie citadelbos,
het vroegere trainingsdomein van de para's.
Een stukje Diest om duimen en vingers af te lekken.

vlammende herfstcollage

Na het aanvoeren van enkele kruiwagens bladeren richting composthoop, heb ik enkele beelden geschoten van opvallende heesters in onze tuin. In het midden zie je de pluizen van de Clematis vitalba. Sinds ik twee wilde bosranken in onze tuin toevoegde, vind ik her en der jonge zaailingen. Ik overloop even de anderen, te beginnen van links boven:

1. De Parrotia persica, uit de toverhazelaarfamilie

2. De Cornus kousa 'Pink Dwarf'

3. De Cornus kousa 'Blue Shadow', een van mijn nieuwste bloemkornoeljes

4. De Acer griseum, een mooie esdoorn met tevens een opvallende bast

5. De Cornus 'Eddie's White Wonder', de gekende kruising tussen de Cornus florida en nuttallii

6. De vurige Fothergilla 'Blue Shadow', eveneens uit de toverhazelaarfamilie

7. De eikenbladhortensia 

8. en tensotte een Epimedium, een van de betere bodembedekkers voor droge bodems.

De eerste nachtvorst is hier gepasseerd, het moment om de mispels te plukken.

nieuw model bijenhotel

De naakte stam van een grove den die pal op de middagzon gericht is, bracht me op een idee. Die plaatselijke warmte in de beschutting van het bos weten de metselbijen wel te waarderen. Laat me daarom eens een bijenhotel in mekaar steken, dacht ik, die de hoogte van de stam accentueert en toen kwam ik uit bij een snoer van stamrolletjes. Deze rolletjes zaagde ik uit een gerooide inheemse vogelkers (Prunus padus). Het kernhout van deze vogelkers tekent zich mooi af in het midden van de rolletjes. Voor de gaatjes gebruikte ik een houtborenset van 10 mm tot 5 mm. Het geheel wordt omhoog gehouden door een stevig touw van een Ikea-schommelset. Van bodem tot top gemeten is dit nieuwe hotel zo'n 2,5 meter hoog. Vrije tijd leidt tot creativiteit. Het verlof mag wat mij betreft nog een hele poos duren. Helaas ....

gesitueerd in het grotere geheel

aankleding met snoeihout

De gepunte boomstam met het steenuiltje kreeg gisteren de nodige aankleding. Met alle takken die rondslingerden in de tuin werd een gebogen houtwal gemaakt. Deze bevindt zich ten noorden van de stam zodat hij tegelijk ook de koude wind wat kan tegenhouden. Deze extra beschutting kan de nieuwe sierstruik aan de voet van de stam best gebruiken. Ik koos voor de bruin-paars verkleurende Clerodendron trichotomum ook gekend als de kansenboom of pindakaasboom. Op de achtergrond zie je de veldkapel met in de buurt 2  bomen in een aparte herfsttooi (onder in detail). Het zijn (links) de Metasequoia glyptostroboides - een bladverliezende naaldboom zoals de lork - en (rechts) de valse christusdoorn, de Gleditisa triacanthos 'Sunburst'. Het prachtriet tussen de twee bomen in, is de Miscanthus sinensis 'Malepartus'.

De jonge wilde wingerd tegen de veldkapel heeft de nok intussen bereikt. Om je het wegtrekkend bladgroen in de naalden bij de Metasequoia te tonen, geef ik je nog graag een detailfoto. Ja, zelfs naalden kunnen mooi verkleuren.

amusement aan de waterspiegel

verjaardagswandeling

Asdonk, Engsbergen

Tegelijk, een uurtje terug en een jaartje verder.

steenuil

Je kan natuurlijk een boom helemaal afzagen, tot op de grond zoals gebruikelijk. Of... je kan proberen er iets  speciaals van te maken. Ik scherpte er een punt aan -op zijn potloods-, zaagde er wat kringen in die hopelijk in de toekomst bewoond zullen worden door leden uit het zwammenrijk en maakte een nis voor een steenuil. Niet veel later zat er al een uil in, een stenen uil weliswaar, maar och, ik ben snel tevreden. Wat mij vooral interesseert is hoe deze stam van 2,50 meter hoogte de komende jaren gaat verweren en uit mekaar vallen. Of er speciale beesten zullen op af komen, en of die op hun beurt dan weer vogels aantrekken. Een experiment met sierwaarde dus.

Stenen uil in detail

kiezen op herfstkleur

Wie nog wat plaats heeft in zijn tuin en graag zijn eigen 'Indian summer' creëert, kan best nu de kwekerijen bezoeken. De schitterende herfstkleuren vallen meteen op, planten kiezen wordt hiermee heel gemakkelijk. Door het rooien van enkele stevige knapen, was ook hier ruimte vrijgekomen om wat nieuwe dingen aan te schaffen. Ik koos voor enkele planten met een warme gloed (zie foto): de Amerikaanse bosbes, de zuurbes (Berberis thunbergii 'Powwow''), bloemwilg (Itea virginica 'Henry's Garnet'), Cornus 'Eddie's White Wonder' (een kruising tussen de Cornus florida en C. nuttallii), Viburnum 'Le Bois Marquis' en een nieuwe Japanse esdoorn met name de 'Little Princess'.

Intussen is deze groep aangeplant en kan de tuin de winter in gaan. Rond mijn slaapkamerraam is de herfst ook ingetreden. Drie verschillende klimplanten fleuren het venster op: de wilde wingerd, de klimhortensia en de Ampelopsis met zijn koddige blauw-roze bolletjes. Wie zich intussen nog moest afvragen hoe het nu met mijn 'gezondheid' zit, wel, de dokters hebben de diagnose Lyme wel degelijk gesteld (na een dertigtal tekenbeten bestond die kans wel) en ik ben intussen aan mijn zesde dag antibioticum bezig. Heel wat gewrichten doen pijn en er is de abnormale vermoeidheid, maar ik vecht er tegen. Met tuinwerkzaamheden bijvoorbeeld.

studeren achter dubbel glas

.... en dat met zo"n vurig weer.

niet alleen

Ik was vandaag niet de enige die zich liet opwarmen door de deugddoende zon. Twee mannetjes blauwe glazenmaker hingen roerloos aan een stengel/tak met de staart zo omhoog gekeerd dat de zonnestralen een maximaal raakvlak hadden. Enkele dagen geleden zag ik ook een vrouwtje blauwe glazenmaker dat eitjes afzette. Ze verkoos hiervoor enkele toefen mos die boven de zwemvijver groeien. 

genieten van de herfstsfeer

De grote veranderingen in de tuin van de voorbije maanden beginnen nu echt te lonen. Er werden heel wat nieuwe dieptezichten gecreëerd, er valt deugddoend licht waar de zon jaren lang niet geschenen heeft en de herfstkleuren komen een heel pak beter uit de verf dan voorheen. Met het schitterend weer van vandaag heb ik al enkele uren in de tuin vertoefd. Voornamelijk om van de herfstsfeer te genieten maar ook om nieuwe plannen te smeden. Enkele jonge bomen worden in het najaar verplant omdat met het rooien van een drietal kanjers (ooit aangeplant als bosplantsoen om snel een vol resultaat te verkrijgen) ruimte vrijgekomen is waar ze hun beste troeven kunnen uitspelen. Gisteren heb ik nog een nieuwe, klein blijvende boom aangeplant, met name de Acer palmatum 'Sangokaku'. Hij verkleurt van groen over geel naar oranje en daar had ik in de buurt van de Parrotia's en ons terras nog een  plek voor vrijgemaakt. 

de nieuwe aanwinst: Acer japonicum 'Sangokaku'

met rode twijgen en prima herfstverkleuring

impressionisme in de natuur

Ik zit graag aan de waterrand. Op, rond en in het water valt altijd wel wat te beleven. Bewegend water, zij het door wat stroming, zij het door rondjes draaiende vissen, zorgt voor een verstoorde reflectie van het oevergewas. Met mijn Fujifilm (met superzoom) maak ik hiervan wel eens foto's omdat je daar soms rare foto's mee verkrijgt. Soms vraag je je af of de foto niet moet geroteerd worden. Ook wat in en wat buiten het water zit, wordt plots onduidelijk. Vandaag heb ik nog eens een reeks gefotografeerd en er zitten er enkele tussen die bijzonder impressionistisch zijn. Dromer zijnde, kan ik die foto's wel smaken. 

Boven het water zijn de heidelibellen nog steeds actief. Vandaag vloog er nog een koppeltje in paringswiel. Het valt me op dat ze heel goed te benaderen zijn wanneer ze aan 't zonnen zijn. 

mannetje bruinrode heidelibel

zonnebad op schildblad

Mannetje bruinrode heidelibel zonnebaadt op Darmera peltata

(foto: onderkant blad richting zon)

pirouetterend beukennootje

Neen, hier kwam geen enkele manipulatie aan te pas. Een beukennootje belandde tijdens zijn val in een spinnendraad. Bij elk briesje dat door de tuin blies, begon het beukennootje pirouettes te draaien. Ik vond het mooi - het kan aan het wespengif liggen - en hiermee werd de filmfunctie op mijn camera ook nog eens gebruikt. Het nootje doet me ook denken aan de klok in een glazen stolp van mijn grootouders. Daar hing onderaan een kwartet gouden ballen dat ook voortdurend links en dan weer rechts draaide.

op je schoot

Als de heidelibellen bij wijze van spreken op je schoot komen zitten, wordt het maken van een macro-opname heel wat gemakkelijker.

leven boven het water

De afgelopen weken is van het bloggen nauwelijks iets in huis gekomen. De opstart van het nieuwe schooljaar is zo'n energievreter dat ik in feite geen bal goesting overhoud om me nog achter de laptop te zetten. Af en toe eens een foto schieten, dat lukt nog wel. Zo trof ik bij één van de fotorondes 2 dode merels aan, eentje daarvan bleef enkele minuten voor zijn dood gewoon zitten toen ik mijn voet naast hem placeerde. Hier is meer aan de hand dan de ruiperiode. Het antwoord kwam in de media: het Usutuvirus. 

Er waren ook mooie taferelen. De libellen die ik elk jaar mag verwelkomen, waren ook dit seizoen van de partij (zie foto's boven). De heidelibellen (vermoedelijk de bruinrode), de houtpantserjuffers en de blauwe glazenmakers zorgden voor mooie taferelen: paren, eitjes leggen en het territorium verdedigen. Mooi om te zien. Eén nieuwe soort kon ik dit jaar aanvinken, met name de blauwe breedscheenjuffer. 

De tuin zelf, die snakt nog steeds naar water. Tessenderlo behoort tot één van de minst bedeelde regio's van Vlaanderen en dat valt te merken. Ondanks bodemverbetering en ondanks mulchen heeft het jong plantgoed het niet gemakkelijk. De regenput is leeg. De goesting is soms t o t a a l over! Dus: zet de hemelsluizen maar open!

screenshot van Waterinfo.be