Dikkie's stokje

Enkele dagen geleden een stokje gekregen van Dikkie. Het gaat erom om enkele favoriete plekjes uit Tessenderlo aan jullie door te geven. Nu zit ik wel met huizengroot probleem want Tessenderlo is zo'n gemeente waar ik als 'gast' nooit uit vrije wil naar toe zou gaan. Geen haar aan mijn hoofd dat er aan denkt jullie aan te raden om Tessenderlo eens te komen bezoeken of de sfeer er te komen opsnuiven. Blijf er weg! Slechts één lichtpunt: het gebied vanaf ten huize Muggenbeet tot aan Averbode, ook al zijn ze daar volop bezig de boel te commercialiseren en te asfalteren.

Voor het geval dat je vliegtuig ooit neerstort in Tessenderlo...

Mijn favoriete “snelle hap”: ik eet altijd thuis en ga nooit in mijn gemeente ergens eten, noch traag noch snel. Iedere zaterdag gaan we wel frit halen. De dikke frit van Fritz vind ik erg lekker maar pas op: er zijn ook frituren in mijn gemeente die beter de varkens gaan voederen, al zullen die beesten wel afgekeurd worden door het Voedselagentschap.

Mijn favoriete shop: winkelen komt mijn keel uit, ik haat het. Gelukkig doet mijn vrouw het wel redelijk graag en zorgt zij voor zowat al onze aankopen. Voor zover ik nog zicht heb op het shopaanbod in Tessenderlo kan je er niks vinden wat je ook niet elders kan kopen. Van Blokker tot Kruidvat, je vindt er alle klerezooi van overal. Bovendien kan ik ook niks opnoemen wat ik nu eigenlijk nog nodig heb. Shoppen om te shoppen -het bestaat- lijkt me te wijzen op een aangetast gen.

Mijn favoriet restaurant: er bestaan restaurants in Tessenderlo. Naar 't schijnt zijn er enkele goede Italianen en een goede Chinees (Swatow in Diesterstraat, ooit nog door de bouwfirma Rutten rechtgetrokken!) maar 't is geleden van vorige eeuw dat ik er nog een voet binnen gezet heb. Sinds ik weet dat ik voor één tiende van de prijs zelf alles ook kan klaarmaken en meestal nog lekkerder schuif ik aan aan mijn eigen tafel. Met zessen op restaurant gaan, is iets wat we enkel op vakantie doen. Het duurt me allemaal ook veel te lang en mijn eetgewoontes zijn er meestal nog niet ingeburgerd, laat staan algemeen aanvaard.

Mijn favoriete plaats om bezoekende vrienden mee naar toe te sleuren: wie van slechte ruimtelijke ordening houdt, interesse heeft in afvalwaterlozingen, verwaarloosde historische gebouwen wil fotograferen, smakeloze monumenten wil aanschouwen, ... die zijn in Tessenderlo op hun plaats. Voor hen kan ik wel een daguitstapje regelen.

Maar toegegeven, we hebben ook een mooie, groene kant in Tessenderlo. Het gebied Gerhagen is al bij al wel best te doen maar hoe meer de 'gemeente' er zich mee moeit, hoe meer de authenticiteit en de rust verloren gaan. Gelukkig is de Vlaamse gemeenschap (afdeling natuur) er zich wat mee gaan moeien waardoor de natuurzorg toch op niveau begint te geraken.

Een favoriete plek die ik écht wil laten zien aan de vrienden is er niet. De Rode Berg en de Houterenberg (getuigenheuvels uit ijzerzandsteen) zijn wel plekken die mooi zijn maar mijn vrienden zien liever een pint bier en schoon vrouwen en die liggen meestal niet te wachten op een 'getuigenheuvel'.

Tot slot vijf noemenswaardige dingen: het doksaal in de Sint Martinuskerk is 'noemanswaardig'. Dit is wel iets bijzonders, 't is te zeggen ik zou het zelf niet kunnen maken. De ijskarren in de dreef nabij de abdij van Averbode (de dreef is half Tessenderlo-half Scherpenheuvel) verkopen ook erg lekkere ijs aan een zeer goede prijs. Zeker de moeite om er eens te stoppen en je hoeft er zelfs niet voor in Tessenderlo zelf te komen wat toch een geruststellende gedachte is. De wereldwinkel op de Vismarkt vind ik ook het vermelden waard. Dit is zowat het laatste restant van de progressieve beweging in mijn gemeente en de vrijwilligers zijn er actief en gedreven. Er zijn ten vierde ook nog wat 'bekende Looienaars': Minus van Looi, Louis Verbeeck, Tia Hellebaut (ingeweken), de zingende Kniezwengel,... maar ieder strontdorp heeft wel van die figuren.

Om aan vijf te geraken moet ik heel diep nadenken en kies ik voor Het oude Kerkhof op de Schoterweg (mijn straat). Twee van mijn grootouders en wat vrienden liggen er begraven en ze laten me beseffen dat iedereen maar 1 keer leeft en er het beste moet van maken. Uiteindelijk is dit niemands favoriete plekje maar wel iedereens laatste bestemming.

Dit stokje staat iedereen vrij op te nemen.