onrust bij Tessenderlo Chemie.

De aankondiging dat er ten huize TC vier slechtvalkjes geboren zijn, heeft niet kunnen voorkomen dat er thans grote onrust heerst bij chemiereus Tessenderlo Chemie. De vlam schoot in de pijp toen Gérard Marchand, de voorzitter van de Raad van Bestuur, eergisteren op de algemene vergadering zijn traditionele 'donkerewolkenspeech' uitsprak. Naar 'goeie' gewoonte van het bedrijf werden de vakbonden, de overheid en de milieuwetgeving gekapitteld omdat zij de toekomst van het bedrijf in het gedrang zouden brengen. Hij sloot niet uit dat bepaalde afdelingen op termijn dicht moeten.

De dreiging van Marchand was vooral gericht aan de vakbonden. Dat de algemene vergadering gehouden werd net op het moment dat er CAO-onderhandelingen bezig waren, is daar uiteraard niet vreemd aan. "Met onredelijke looneisen zal men de fabrieken niet kunnen behouden", poneerde de voorzitter nogal plat. Vandaag hangt er een staking in de lucht want de arbeiders hebben met grote meerderheid het CAO-voorstel afgeschoten. Marchand heeft blijkbaar weinig indruk gemaakt.

Ook de overheid werd er nog maar eens aan herinnerd dat teveel milieueisen en de 'hoge elektriciteitsprijzen' niet goed zijn voor Tessenderlo Chemie. Alhoewel TC momenteel -dankzij een betwiste vergunning van Ludo Sannen- een nieuwe chloorfabriek van 150 miljoen euro in het centrum van Tessenderlo neerplant, declareerde Marchand: "Eigenlijk is West-Limburg de slechtst mogelijke plaats om chloor te produceren. Moesten we herbeginnen, dan zouden we hier niet meer van start gaan." Is hier dan niet eerder sprake van een slecht investeringsbeleid i.p.v. een moeilijke overheid?

Ook van een té streng milieubeleid kan volgens de milieubeweging geen sprake zijn. De milieuwetten zijn er voor alle bedrijven en dus niet uitsluitend voor TC. Bovendien is het wel het bedrijf zelf dat er voor gekozen heeft om sulfaten en de erg vervuilende fosfaten te produceren temidden van zoetwaterrivieren en om Seveso-activiteiten te ontplooien vlakbij het wooncentrum van Tessenderlo. Het is dan ook niet meer dan evident dat er ernstige inspanningen worden gevraagd voor leefmilieu en veiligheid. Hierover moet niet worden gezaagd en geklaagd, dat is de logica zelf.

Wat Marchand ook gemakshalve vergeet, is dat een openstaande rekening van zo'n 1 miljard euro voor bodemsanering nog steeds niet aan het bedrijf werd gepresenteerd. En dat het bedrijf onnoemelijk veel uitstel heeft gekregen om hun zoutlozingen te conformeren aan de wetgeving. De overheid is dus eerder te laks dan te streng.

De bedrijfsleiding van TC zou er toch eens goed aan doen hun eigen "doen en laten" tegen het licht te houden. Bangmakerij, dreigementen en het in vraag stellen van de milieuwetgeving getuigen van een arrogante mentaliteit die veronderstelt dat grote bedrijven, met bestuursleden die zichzelf enorm belangrijk achten, moeten kunnen doen wat ze zelf willen. En dit in de eerste plaats met het doel zoveel mogelijk winsten te incasseren. Het is die mentaliteit die landen zoals China voor de TC-directie zo interessant maken: erg lage lonen, goedkopere investeringen, zwakke milieuregels,... ze watertanden ervan.

Het is alleen maar de vraag hoelang zij nog aan de Aziatische verlokking kunnen weerstaan. De vakbonden en de overheid zijn ondertussen prima zondebokken om bij een eventuele verhuis met de vinger te wijzen. Dat Marchand en Co stinkend rijk willen worden in de nieuwe Chinese speeltuin, dat willen zij immers niet gezegd hebben. Officieel zal niet hun liefde voor het geld hen weggedreven hebben maar wel al diegenen die het aandurfden deze chanterende lieden iets in de weg te leggen.


Onrust achter het maïsveld in Tessenderlo.