laat me niet te lang staan

Binnen enkele minuten start het nieuwjaarszingen in Tessenderlo. De kinderen uit de buurt komen een heel korte nieuwsjaarswens aan de voordeur 'zingen' en in ruil krijgen ze dan een snoepje. Ik weet niet of dit gebruik in veel gemeentes bestaat. Ik hoor dat elders iets gelijkaardigs geschiedt bij Driekoningen (voor geld) en Sint Maarten.

Het meest gebruikte liedje gaat als volgt:

"nieuwjaarke zoete, 'k heb kouw voete, laat me niet te lang staan want ik moet nog op een ander gaan". De klemtoon ligt mijn inziens op 'laat me niet te lang staan' meer dan op de nieuwjaarsgroet. De bedoeling is immers om binnen beperkte tijd zoveel mogelijk snoep te verzamelen, niet om de geburen een écht gemeend vrolijk 2007 te wensen. Wie zijn trouwens die ouwe zakken die de deur komen opendoen?

Onze kinderen zingen tegenwoordig volgend deuntje:

"wij wensen met vreugde u ahallemaal, een zalig en gelukkig nieuwjaar". Het zijn nog altijd dezelfde liedjes als in mijn jonge jaren. Ze worden als cultureel erfgoed doorgegeven van generatie op generatie. De oudere kinderen begeleiden ook de kleinsten. In 't begin doen de kleine dropkes alsof ze zingen maar op het einde van de dag kennen ze het liedje ook echt.

Alhoewel het slecht is voor hun tandjes, wens ik de Looise kinderen toch een prettige dag en een heel goed gevulde snoepzak.