5 dinges over muggenbeet

Als een trouwe hond neem ik de stokjes op van Goya en Schoefske. 't Gaat over dat stokje waarmee je vijf minder of niet gekende dingen over jezelf dient te vertellen. En het zou nog interessant moeten zijn zeker? En voor iedereens ogen bestemd? Wel, ik doe een poging. Eigenlijk een tweede poging want mijn eerste schrijfsels zijn bij Blogger ergens tussen de patatten terechtgekomen.

1. Uit mijn kindertijd herinner ik me dat ik geen spruitjes, gestoofd witloof en gebakken lever lustte. Dat laatste vies bruin bloedzuiveringsorgaan blijf ik walgelijk vinden. Witloof en spruitjes eet ik daarentegen tegenwoordig heel graag. Spruitjes zijn zelfs mijn favoriete groente geworden. Niet zomaar afgekookte spruitjes maar wel de restjes die de dag erna met een kwak boter opgewarmd worden en dan dat onderste laagje half aangebrande spruitjes, mmmm. Of hoe het kan keren.

2. Ik rook niet, ik drink nauwelijks, ik ga niet vreemd, ik hou niet van voetbal en wagens interesseren me ook geen zier. Ik ben, wat men noemt, een abnormale man. Ik compenseer dit 'gemis' met wat onnozelheden en fantasiën, zoals je op deze blog wel kunt merken. Wat ik wel heel graag doe, is zo af en toe een glasje cognac of Cubaanse rum (zie foto - lekkerder dan een vrouw en 't zaagt niet) tot mij nemen. Hoe ouder, hoe liever. Daar kan ik intens van genieten, evenwel niet in combinatie met mijn lievelingsgroente.

3. Op mijn leeftijd niks speciaals maar ik heb, behalve op mijn ziel, al heel wat littekens opgelopen. Tijdens het eerste leerjaar in de lagere school ben ik tijdens het sjotten met mijn kop frontaal tegen een regenpijp gevallen. De arts heeft de gapende wonde nogal veterinairs opgelapt waardoor ik er nu een snapke heb. Wat later ben ik tijdens mijn op-het-dak-en-in-de-boom-klimmen-periode eens van een schuin dak afgeschoven met mijn been recht in de schrikkeldraad (pinnekesdraad). Een litteken van zowat 10 cm wild vlees vindt u sindsdien aan de achterkant van één van mijn benen. Een derde litteken dateert uit mijn bouwvakkerscarrière. Onoplettend liep ik tegen een betonijzer dat nogal diep in mijn vlees drong. En bloeden dat dat deed. Mannen mét littekens zijn hot.

4. Onze familie is een atletiekfamilie. Ik heb dan ook al heel wat afgelopen, gekogelstoot en gespeerwerpt. Ooit, in Mol nota bene, won ik een jeugdveldloop. Niet omdat ik de snelste was, wel omdat de jongen die voor mij uitliep de verkeerde weg inliep. Stommerik, haha. Op het podium kreeg ik een mooi aandenken. Bij de prijsuitreiking, waar ik als winnaar een ruime keuze aan ramsjgoederen en onbenulligheden had, koos ik mijn eerste vinylsingle. Het probleem was wel dat wij thuis nog geen platendraaier hadden. Dat kwam pas jaren later wanneer ik mijn eigen centjes mocht investeren.

5. Ik lach graag en provoceer graag. In die mate dat mijn vrouw gewoonlijk preventief de tafelgenoten inlicht over mijn dirty gewoontes. Ik kan bvb. met vuur een stelling innemen en verdedigen alhoewel ik zelf er absoluut niet mee eens ben. Gewoon om te zien hoe de mensen (en vooral vrouwen dan die met een half oor aan 't meeluisteren zijn) hierop reageren. Vooral mijn historisch inzicht dat "alles beginnen fout lopen is sinds de vrouwen denken dat ze een eigen mening mogen hebben" is een kaskraker. Ook aan nepblondines vragen waarom ze hun haar in 't midden zwart verven (in feite de zgn. uitgroei) doe ik graag en dat met zichtbaar leedvermaak. Wat een rare kwast, zie ik ze zo denken en ik kan ze geen ongelijk geven. Ik ben een slechte mens met slechts één positieve kant nl. dat ook ik ooit eens mijn kopke neerleg.