Eén van mijn dromen is uitgekomen. Al een hele tijd maar het doet elk jaar weer deugd om te kunnen luieren, lezen, eten en filosoferen onder een bloeiende appelboom. In ons geval is het een roodbloeiende variëteit zonder naam want hij is gekiemd uit een weggegooid klokkenhuis. Zijn silhouet gelijkt in de verste verte niet op een kwekersboom. De takken groeien alle kanten uit met ook heel veel verticale zijscheuten die bij onderhoudssnoeiwerken er als eerste uitgeknipt worden. Aan de donkere kant van de stam is het een schraal geval maar aan de zonnige kant is hij een van de mooiste bomen van de tuin. De bijen en hommels houden er luidruchtige schranspartijen, zij genieten ervan net als wij.
Ik kan er uren zitten. De krant wordt er gelezen, met een tas koffie meestal. De ledenmagazines komen er op tafel te liggen. We eten er. We leven er. Nu we extra corona-vrije tijd toebedeeld krijgen, is het ook een van mijn natuurobservatieposten geworden. Ik kan er de vele vogels zien die komen drinken aan de vijver, de huismussen tsjilpen er vlakbij, de zwartkoppen en tjiftjaffen zorgen er voor muziek en af en toe ontdekken we van hieruit een nieuwe soort. Zo verscheen gisteren een 'nieuw gezicht' op de nok van ons pannendak. Toch geen roodstaart? "Dat zou wat zijn" opperde ik tegen die van ons. De superzoom erbij gehaald om dat kleine vogeltje daarboven op het dak te identificeren en het bleek een witte kwikstaart te zijn. Geen zeldzame vogel op sommige plekken maar in onze kleine biotoop nog nooit eerder waargenomen. Zo breng ik hier de dagen door, zonder één moment van verveling. Lanterfanten met af en toe een opstoot van klusserij... daar ben ik voor geboren.
 |
| De witte kwikstaart op het dak |
Heerlijk!
BeantwoordenVerwijderenToen ik, begin jaren negentig, het lap grond kocht dat later onze tuin werd, zag ik er alleen maar kwikstaart. Maar die was niet blij met al mijn bomenplanterij, vermits ie fan is van open graslanden om op te jagen.
BeantwoordenVerwijderenHeel bijzonder, die schitterende appelboom uit een weggeworpen klokhuis.
BeantwoordenVerwijderenMaar helemaal blij werd ik van je laatste opmerking: geboren om te lanterfanten en zo nu en dan een klusje.
Ja, bij die visie voel ik mij helemaal thuis!
Oh die bloesem! Da’s toch wel het allermooiste wat er bestaat hè, een bloeiende appelboom! Kan ik geloven dat je daar graag zit! Ik geniet hier mee van hoe je het vertelt.
BeantwoordenVerwijderenEn die kwikstaart. Da’s zeker 20 jaar geleden dat ik die nog eens mocht waarnemen. Waar we toen woonden, waren ze met velen. Maar ze zijn daar stilletjes aan verdwenen. En hier heb ik ze nog nooit gezien.