29 april 2020

vierde verdieping: covid

Aandenken aan de ziekenhuisopname

Vrijdag liep het grondig mis: koorts, een grauwe kleur, pijn in de borststreek en een moeilijke ademhaling. In allerijl naar de huisarts die mij op haar beurt met de 100 en extra spoedartsen naar het ziekenhuis van Geel liet wegvoeren. In de ziekenwagen hoorde ik de dokter resoluut stellen dat er Covid in het spel was. 'Zonder twijfel', 'zet uw maskers maar allemaal op'. Het zweet brak me toen helemaal uit.

In het ziekenhuis werd ik afgeleid naar de Covid-zone. Meteen onder een CT-scanner om mijn longen door te lichten. Een hartinfarct was eerder uitgesloten door middel van een 'hartfilm'. Niet veel later lag ik al op een kamer op de vierde verdieping: de Covid-afdeling. Ik zag veel plastieken afscheidingen, dokters en verpleegsters met maskers en kreeg 2 infusen, aan elke hand één, en een bewakingsmonitor naast mijn bed die permanent mijn ademhaling, hartslag en zuurstofgehalte weergaf. Was de gemeten waarde afwijkend ging er een alarm, kwam er een kabeltje op mijn lijf los of de krokodillenklem op mijn oor, ging er ook alarm. Elk uur werd er automatisch een band aan mijn arm opgeblazen, héél strak op het pijnlijke af, om de bloeddruk te meten. Twee staven werden in mijn neus gestoken en die vertrokken naar een labo. Plassen diende te gebeuren in een urinaal. De hele kamer rook naar een ontsmettingsmiddel, een geur waar ik slecht tegen kan.

36 uur laten, bijna tegen middernacht, kreeg ik van een verpleegster te horen dat het laboresultaat binnen was. Negatief. Geen Covid. Opgelucht, een pak van mijn hart. Ik was er echt niet gerust in. Mijn rug deed pijn van altijd in bed te liggen. Wat later werd ik verhuisd naar een eigen kamer op de derde verdieping, de cardio-afdeling. Van hieruit werd ik met een moderne rolstoel naar een reeks onderzoeken geleid: een CT-scan van mijn hart, een echo van mijn hart en een neurologisch onderzoek of in mijn kop alles nog normaal functioneerde. De 'parameters' werden voortdurend opgemeten door een verpleegster en een draagbaar kastje werd met stickers en kabels met mijn lichaam verbonden. Ik kreeg spuiten in mijn buik, pilletjes voor het hart en een drankje met kalium.

Alle resultaten bleken achteraf evenwel geruststellend. Mijn kop, hart en longen zijn nog gezond, De pijn in de borst bleef maar bloeddruk en koorts waren terug normaal. Ik voelde me -50 uren later- terug heel wat beter.

tekening van de jongste dochter op de kamer


Vanuit mijn kamer keek ik op de kerk van Sint Dimpna. De vensters moest ik sluiten want het buitengeluid was irritant. Alsof je in een industriepark lag. De tijd doodde ik met tv-kijken en lezen. Mijn altijd zorgzame vrouw had de weekendkrant in mijn valiesje gestoken. Zelfs met een pen erbij om de cryptogram op te lossen. Bezoek was verboden. Als vegetariër kreeg ik die dagen vreemd genoeg vis, kip-curry en witloof-hesp-kaas maar dan zonder de hesp. Geen gezeur hierover, de mensen deden het beste voor mij en zovelen anderen. Er zijn wel grotere problemen daar.

Maandag in de vroege avond mocht ik het ziekenhuis verlaten. Ik heb wel een verpleegster moeten aanspreken hoe het nu eigenlijk zat met mijn ontslag want ik was al enkele uren aan het koekeloeren op mijn kamer na de mededeling dat ik mocht vertrekken. Het meisje koppelde me los en wat later wandelde ik versuft met mijn valies door verdieping 3 naar de uitgang. De drie dochters pikte me op en dat was een heel emotioneel moment. Dit had heel anders kunnen lopen. Voortdurend dacht ik aan het verhaal van de patiënt die behoorlijk gezond met Covid binnenkwam en wat later al dood was of aan al die mensen die zonder omringd te zijn door hun familie hun laatste adem uitblazen. De dood die plots voor je staat, is een beeld dat al van kinds af mijn leven verkloot.

Ik ben onder de indruk van de organisatie binnen het ziekenhuis en de goede zorgen van de verplegers, poetspersoneel en dokters. Dat Covid-ding vraagt heel veel van die mensen en ze zetten hun buitengewoon in om er het beste van te maken.

Gisteren heb ik alle onderzoeken besproken met de huisarts die me verder van dichtbij gaat opvolgen. Belangrijkste is dat alle onderzochte organen (hersenen, longen en hart) nog gezond zijn. Er is wel werk aan de winkel om het zo te houden. We starten met medicamenteuze ondersteuning: ik heb elke dag 4 medicamenten in te nemen maar gelukkig geen hele berg. Van elk pilletje slechts één per dag. Tot enkele dagen geleden was mijn anamnese een quasi blanco blad, het kan snel veranderen.

Afdeling vier. De triage. De ziekenwagen. "Covid" horen zeggen, meermaals. Angstzweet. Ongeruste kinderen en vrouw. Bij elke beweging de hartslagmeter zien pieken. Die maskers. De kamer die niet verlaten mag worden. Je lichaam aan infusen en kabels. De wil om te overleven.

Een ervaring die heel diepe sporen heeft nagelaten. Aan intrinsieke motivatie om anders te gaan leven geen gebrek. Zet je gezondheid altijd op de eerste plek.

(Omwille van mijn vermoeidheid en nodige herstel kan deze tekst met haken en ogen aan mekaar hangen maar dat zal je me wel vergeven zeker). En... aan Loes, mijn oudste dochter, een gelukkige 25ste verjaardag. Gezien de afloop, kan dit nu wel gevierd worden.

Opgelucht, terug thuis. Een straffe ervaring rijker.





13 opmerkingen:

  1. Dat was een benauwd avontuur, Ludo.
    Gelukkig geen duidelijke grote problemen en geen Covid.
    Wél een waarschuwing van het lichaam.
    Nu maar bijkomen van de schrik en herstellen in je fijne huis en fantastische tuin.
    Wát een opluchting bij jou en je familie.
    Van harte beterschap verder, Zem.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kan goed geloven dat je je de pleuris schrok toen je in de ambulance te horen kreeg dat de verplegers COVID-19 vermoedden. Een mens zou voor minder een halve beroerte krijgen.
    Edoch, je lichaam heeft je een onmiskenbaar en niet te negeren signaal gegeven. Verzorg je goed. Of beter: laat je goed verzorgen/opvolgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat eng allemaal zeg! Ik ben blij dat je terug gezond en wel thuis bent en hoop dat je deze ervaring snel verwerkt krijgt!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een kafkaiaanse situatie, zeg maar. Maar dan toch met een min of meer happy end.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heeeel blij dat je terug thuis bent ❤️

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een verhaal zeg. Gelukkig zonder dramatische wending. Hou je sterk.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een avontuur ... Hopelijk krijg je er geen nachtmerries van. Ik ben er gerust in dat je thuis goed omkaderd wordt om te bekomen en weer op te fleuren. Je fans zijn heel blij met de goede afloop!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een verschrikkelijke ervaring. Een engel op je schouder gehad, ontsnapt aan de hel.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Maar allez ... Ik lees drie dagen geen blogs en één van mijn geliefkoosde bloggers ligt opeens op de covid afdeling! Gelukkig loos alarm. Maar ben je nu te weten gekomen wat het wel was?

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @biodiversetuinier: alle onderzoeksresultaten werden achteraf met de huisarts besproken. Probleem zit voornamelijk in het bloed en zuurstoftransport via bloed. Pijn in borstbeen is nog niet verklaard, kortstondig verliezen van bewustzijn wel. Met de 4 medicamenten zou het moeten beteren. Er is ook een korte medische opvolging voorzien.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Dank aan allen voor het medeleven en de mooie reacties.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik schrik van dat te lezen, waar ze en mens kunnen laten doorgaan... Pijnlijk, maar héél blij dat je terug thuis bent. Het ganse gezin op zijn kop gezet. Ergens is een mens tegenwoordig nooit meer gerust. Ik ben tot nu toe door de ganse pandemie blijven verder werken. En ook altijd ergens ongerust, zeker nu er in mijn shift bij iemand met zekerheid covid 19 is vastgesteld. Uiteindelijk zijn er ruimtes die je altijd gemeenschappelijk gebruikt in een fabriek. Spoedig herstel. Vele groeten aan allen thuis.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. wat een verhaal ludo...
    blij dat je terug thuis bent...

    BeantwoordenVerwijderen

Dank je wel om een reactie achter te laten. Als je opteert om als 'Anoniem' te reageren omdat dit het eenvoudigst is, wil je dan je opmerking wel besluiten met je voornaam/naam? Het is plezant om te weten wie mijn blog bezoekt en reageert. Even simpel als 'Anoniem' is 'Naam/URL'. Van die URL hoef je je niks aan te trekken, je vult gewoon je naam of roepnaam of alias in en ... hopsakee, dat werkt ook. Merci.