Op de dag dat Jezus aan het kruis werd genageld, kreeg Maria, de gipsen bewoonster van onze veldkapel, een gouden corona. Deze realisatie kon gebeuren dankzij de vondst van een stapeltje roestige taartschotels. Eentje daarvan kon nog een beetje gefatsoeneerd worden, de rest is 'verloren'. Met wat zilverpapier en water kon de achterkant van de schotel in die mate opgeschoond worden dat hij het juiste patina had. Met enkele proppen lijm en 2 stukjes hout om de corona tijdelijk op te spannen (zie onder), werd het zaakje geklaard. Toffe toevalligheid: door de uittanding in het metselwerk verschijnt er een kruisvormige weerspiegeling in de corona. Maria schittert nu als nooit tevoren. Ik denk dat ze nooit meer weg wil.
(gouden corona, the making of)
Het zonnetje in huis
weinig godsvruchtigheid bij mij , maar waw !
BeantwoordenVerwijderenGe zou van minder op u blote knietjes vallen - zo schoon!
BeantwoordenVerwijderendat wordt nog een bedevaartsoord bij jou
BeantwoordenVerwijderenletterlijk en figuurlijk schitterend!
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi is dit plekje nu geworden.
BeantwoordenVerwijderenIk ben niet katholiek opgevoed maar alleen al de titel van Maria als "Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand" doet me goed.
Daar denk ik onmiddellijk aan bij dit mooie geheel.
@Zem: mij is het meer om de kapelletjes langs Vlaamse wegen en velden te doen. Ze hebben hun cultuurhistorisch belang en spreken me aan door hun grote diversiteit. Ik heb er met liefde aan gewerkt en wil ook het interieur laten schitteren.
BeantwoordenVerwijderen