Onze scholengemeenschap biedt een heel breed gamma aan nascholingen aan. Zonet heb ik me ingeschreven voor de wel heel aparte module 'Joggen'. Onder het motto 'een gezonde geest in een gezond lichaam' wil de school zijn personeel aan het lopen krijgen, zeg maar een eigen versie van de gekende Start to Run.
De inschrijvingen voor deze sportieve module zijn evenwel dun gezaaid. Voor zover ik er zicht op heb, slechts een handjevol. De ingeschrevenen zijn bijna allemaal collega's met een eerder zittend beroep die - althans naar eigen zeggen - "vroeger heel sportief zijn geweest" maar thans nog een schim zijn van zichzelf: een directeur, een technisch adviseur, twee leerlingenbegeleiders... van dat soort. Hoogstwaarschijnlijk, de mannen van NA de match.
Half januari, vlak na de feestdagen, beginnen we er aan. De bedoeling is om na drie maanden vijf kilometer te lopen zonder te stoppen of zonder in het geniep een autolift te nemen zoals onze leerlingen tijdens de les L.O. wel eens durven. 20 jaar geleden zou ik mezelf met deze uitdaging uitgelachen hebben want toen was ik, net als al mijn mannelijke jog-kompanen, nog een atletische verschijning met een lichaam zonder grenzen. Een jachtluipaard.
5 kilometer was toen iets voor kleuters. Ondertussen hebben wij onszelf beetje bij beetje zien degraderen van "mannen met een goddelijk lijf" naar "interessante personen" wat zoveel betekent als mannen-met-werk-aan. We hebben overigens allemaal dezelfde historiek: omdat in onze jonge tijd alle sportscouten blind waren en wij daarom maar niet ontdekt werden, hebben wij ons noodgedwongen toegelegd op de meer intellectuele branche. We hadden stuk voor stuk zo'n grote verantwoordelijkheid dat er gewoon geen tijd was om ons in 't zweet te werken. Of zoals in mijn geval, een genadeloze sportblessure bij een wereldmaneuver maakte abrupt een gipsen einde aan een lonkende sportcarrière. Alles zat gewoon tegen.
Het joggen zal door onze uit de haak geslagen BMI-index een hele klus worden. Het goddelijk lichaam zal helaas niet meer in ons bereik liggen. Maar verschiet niet als je ons binnenkort in het olympisch stadion van Beijing ziet verschijnen. Die zonder spleetogen, dat zijn wij.
29 november 2006
28 november 2006
sappige speurtocht
In een rijkgevulde fruitmand, die ons werd aangeboden door een leerling die ons erg dankbaar was, viel mijn oog op een vierkante oranje tomaat. Het was de eerste maal dat ik dit vreemd exotisch fruit zag en zomaar voor het grijpen had. Om het blutsen en smossen te voorkomen heb ik het fruit in mijn brooddoos mee naar huis gesmokkeld om vervolgens over te gaan tot een nauwkeurige dissectie en smaakproef.
De structuur van het malse vruchtvlees doet me wat aan een rijpe vijg denken en de smaak aan een papaya. Het lekker fruit is redelijk zoet en bevat, in tegenstelling tot heel wat exotisch fruit, geen hinderlijke pitten.
Maar wat zou de naam zijn van dit fruit en aan welke geheimzinnige boom zouden deze vruchten groeien? Weten jullie het, zonder opzoekingswerk te verrichten?
Ondertussen weet ik het ook en het verraste mij dat de boom met opmerkelijke mooie gele bloemen ook bij ons zonder problemen groeit en volledig wintervast is. Dit wordt misschien wel eens mijn volgende aankoop om de tuin verder op te vrolijken.
tijdsverdrijf of therapie?
Morgen ben ik precies twee jaar en één week aan het bloggen en dit is de 790ste post. Ik mag er niet aan denken wat ik allemaal had kunnen realiseren moest ik die zee van tijd aan iets nuttigs hebben besteed.
26 november 2006
de houtblazer
Antwerpen 0110, de baritonsax.
Zoveel blinkend metaal en toch een houtblazer... ik blijf het bizar vinden dat het rietje bepalender is voor de naamgeving dan de grondstof van het instrument zelf.
School van de toekomst
Op het geslaagde personeelsfeest van gisteren kon onze grote baas het heuglijke nieuws meedelen dat ons nieuwbouwplan door de Vlaamse regering is geselecteerd als één van de 211 projecten die tussen 2007 en 2011 gebouwd of verbouwd zullen worden via alternatieve financiering. Voor onze toekomstige leerlingen van de eerste graad betekent dit dat zij onderwijs zullen genieten in "een school van de toekomst" want ons goedgekeurd project behoort ook tot de 29 toonaangevende modelprojecten. Van de totale investering van 1 miljard euro is 3.237.992,91 euro voor onze school voorzien.
"Voor deze selectie heeft de commissie zich gebaseerd op de criteria opgesteld door de Vlaamse regering. Zo moesten de projecten bv. voldoende groot zijn, aan een reële nood tegemoetkomen en duurzaam zijn. In de lijst van 211 projecten zijn ook 29 modelprojecten aangeduid. Deze projecten kunnen model staan voor de "school van de toekomst". Ze moeten toonaangevend zijn op één of meerdere vlakken, bv. zuinig qua ruimtegebruik, heel goed afgestemd op de onderwijsvisie, ook bruikbaar voor andere activiteiten in de buurt of uitermate energiezuinig."
"Voor deze selectie heeft de commissie zich gebaseerd op de criteria opgesteld door de Vlaamse regering. Zo moesten de projecten bv. voldoende groot zijn, aan een reële nood tegemoetkomen en duurzaam zijn. In de lijst van 211 projecten zijn ook 29 modelprojecten aangeduid. Deze projecten kunnen model staan voor de "school van de toekomst". Ze moeten toonaangevend zijn op één of meerdere vlakken, bv. zuinig qua ruimtegebruik, heel goed afgestemd op de onderwijsvisie, ook bruikbaar voor andere activiteiten in de buurt of uitermate energiezuinig."
25 november 2006
playing the blues
Matt Schofield
Een heel zware, emotionele kloteweek achter de rug en dus nauwelijks nog zin en energie om de plezante uit te hangen op mijn blog. Maar shit happens. Mijn gemoedsstemming op vrijdagavond kon best wat bluesmuziek gebruiken en dus kwam de uitnodiging van mijn collega Willy, om mee te gaan naar the Lester Butler Tribute in The Borderline, als geroepen.
Nu is bluesmuziek niet iets wat ik thuis vaak opzet en ook van die Lester Butler had ik nog nooit gehoord maar hetgeen ik in Diest te horen kreeg, was van wereldklasse. Dit was grotendeels te danken aan de inbreng van de 29-jarige bluesgitarist Matt Schofield. Niet voor niets wordt hij één van de grootste bluestalenten van de nieuwe generatie genoemd. Zijn stringbendings op zijn Fenders (Strat en telecaster) waren hemels en gingen door merg en been. Schofield is een man om in de gaten houden en verdient het om snel beroemd te worden. Voor wie eens van zijn muziek wil proeven: zijn platenmaatschappij biedt vier gratis downloads aan.
Het drie uur durend concert kreeg nog extra schwung toen special guest Hook Herrera mee op het podium kwam. Rond half twee zat het concert er op en na nog een laatste pint bier voelde ik -mede door de bereidheid van mijn collega om als pispaal te dienen- dat mijn kopzorgen van de voorbije week grotendeels verwerkt of doorgespoeld waren al leeft er nog een greintje zin op wraak in mij. Maar uit ervaring weet ik dat ook dat over gaat.
Jammer voor mijn lezers, maar vermits er geen knappe vrouwen aanwezig waren -in tegenstelling tot enkele aanstellerige benenscherende fitnesstoestellenhangers- kan ik geen konde doen van enkele sappige anekdotes. Erratum: ééntje zat er wel te wiebelen aan de toog maar het spleetje in haar voortanden leek me te venijnig scherp om me er aan te verwonden. Bovendien waren ook haar haren aan de vettige kant en dat belooft nooit veel goeds voor andere lichaamsstreken. Jammer, uiteraard vooral voor haar.
20 november 2006
jezus christus!
Er zijn nog idealisten op de wereld. Donna Sheehan (76) en Paul Reffell (55) willen op 22 december een wereldwijde vredesmanifestatie op poten zetten. Niets bijzonders behalve dat ze de wereldvrede willen bereiken via een wereldwijd gelijktijdig orgasme en iédereen moet meedoen! Opgepast: het moet wel op 22 december gebeuren maar Donna en Paul laten op hun site weten dat je vrij bent het uur te kiezen net als de plaats van je klaarkomen en zelfs de mate van je privacy. Al maar goed want zo klaarkomen op order en bevel is nooit mijn sterkste kant geweest.
Je staat te popelen om er alles over te weten? Hier de website.
En je wil zeker ook de blog van de initiatiefnemers opvolgen? ... dat kan hier.
Volgende posts staan er al op:
Why The Global Oh!?
Why orgasm might save the world.
Welcome to the GlobalO Blog
19 november 2006
vrouwen en cactussen
Bij muggenbeet thuis op een zondagmiddag. Voor Lien: de zetels in 't kleur. En voor de cactusliefhebbers, hier een detailfoto.
de tekenacademie
De oudste dochter gaat al een paar jaar met een vriendinnetje naar de tekenacademie in Heusden-Zolder. Op het einde van ieder 'academiejaar' brengen ze een nieuwe oogst teken- en schilderwerk mee naar huis.
Ik ben natuurlijk heel erg bevooroordeeld maar in heel wat musea hangen dingen aan de muur die m.i. niet kunnen tippen aan de creatieve kunsten van Lieze en Loes. Deze indiaan in wasco bvb. vind ik erg mooi. Hij brengt kleur en vrolijkheid in onze woning. Het groen zit ook in onze muren en het oranje hebben we herhaald in de pas aangeschafte lamellen.
18 november 2006
één jaar gratis
Eén jaar gratis is terug gestart. "Zestien kandidaten werden zorgvuldig geselecteerd, niet zozeer op kennis of op intellect, maar op uitstraling en profiel." Het moet zijn dat de inwoners van mijn gemeente een bijzondere uitstraling hebben -misschien wel dankzij de lozingen van radioactiviteit door Tessenderlo Chemie?- want van de zestien zijn er twee kwissers uit Tessenderlo. Bovendien zijn ze allebei dan nog van hetzelfde gehucht, m.n. Schoot.
Achiel en Brendy, succes ermee! Zie nu wel dat ge er niet als eersten uitligt hé. Ik vind het ook knap van de VRT dat Pascal kan meedoen. Dat zie je niet snel. 't Is eens wat anders dan al die leeggemolken BV's.
Achiel en Brendy, succes ermee! Zie nu wel dat ge er niet als eersten uitligt hé. Ik vind het ook knap van de VRT dat Pascal kan meedoen. Dat zie je niet snel. 't Is eens wat anders dan al die leeggemolken BV's.
politie en zomerse droogte
Ik vind het echt lief van de federale politie. Had jij verwacht dat de vroegere rijkswacht grote kosten zou doen om 's zomers onze steden en gemeenten te helpen met het sproeien van al die mooie bloempjes? Dat had ik niet verwacht. In mijn jonge jaren was dat wel even anders.
het nieuwe salon
Ons nieuwe salon is gearriveerd. Het vorige was compleet afgeleefd. Er was dan ook al heel wat in gesprongen, gegeten, gesmodderd en nog van die dingen die onvermijdelijk zijn wanneer je kinderen hebt. Ik hield van de mooie, afgeronde elegante vormen van de ingeruilde zetels maar.... de grootste van de twee was net iets te klein om er me volledig te kunnen in uitstrekken. Als ik een dutje deed, moest ik dat steeds doen met lichtjes ingetrokken knieën. Het werkte op mijn zenuwen. Mannen verdienen beter.
Daarom dat we deze keer op zeker speelden en ook een drieëneenhalfzits hebben gekocht. Eindelijk kan ik mijn ganse 1,83 cm in het salon gooien. Uit het bed gekegeld worden, is niet langer een straf.
Weet je wat ook straf is? Dat ik bij Liens blog gezien heb dat ook zij een nieuw salon hebben gekocht en dat ze daar in het Gentse precies krak hetzelfde model (let op de armleuningen) hebben gekocht maar dan in hoekvorm en jaja, dat ze zowat hetzelfde model hebben afgedankt. Zelfs de kussentjes zijn dezelfde (ik zie het aan de stiknaden). Dat moet toch lukken, niet?
De kleur is lichtgroen maar voor het welzijn van je ogen naar sepia getransformeerd.
Daarom dat we deze keer op zeker speelden en ook een drieëneenhalfzits hebben gekocht. Eindelijk kan ik mijn ganse 1,83 cm in het salon gooien. Uit het bed gekegeld worden, is niet langer een straf.
Weet je wat ook straf is? Dat ik bij Liens blog gezien heb dat ook zij een nieuw salon hebben gekocht en dat ze daar in het Gentse precies krak hetzelfde model (let op de armleuningen) hebben gekocht maar dan in hoekvorm en jaja, dat ze zowat hetzelfde model hebben afgedankt. Zelfs de kussentjes zijn dezelfde (ik zie het aan de stiknaden). Dat moet toch lukken, niet?
De kleur is lichtgroen maar voor het welzijn van je ogen naar sepia getransformeerd.
16 november 2006
15 november 2006
ook blinden hebben plezier
De te hete maand november brengt de dierenwereld verschrikkelijk in de war. Omdat je het toch nooit zou geloven indien ik het niet op de gevoelige plaat zou hebben vastgelegd: kikkerina zabbert op het slurfje van Marino, de mol die onterecht denkt dat de hippe zonnebril hem onherkenbaar maakt.
bad idea
Geïnspireerd door de bronstige schildpad begint het hitsig spaarvarkentje aan een onmogelijke opdracht.
14 november 2006
12 november 2006
textiel van de doop
Enkel te dragen op mijn werk, na de uren uiteraard.
Minder textiel is er te zien op de uitgelekte foto's van de 41-jarige Heleen Van Rooyen (°9/3/1965). Typisch naakt voor Playboy, typisch bloot ook van een plus 40 met 2 kinderen.
update 13/10: de link naar de foto's is onbruikbaar gemaakt. Eerst met de kont bloot paraderen maar owee als er -zonder te betalen- naar gekeken wordt. Troost je, je vindt ze wel nog hier.
de doop
Verleden vrijdagavond tot zaterdag in de heel vroege uurtjes werd ik samen met 5 collega's 'gedoopt' op onze school. Weken op voorhand deed men tevergeefse pogingen om ons zenuwachtig te maken of de bibber op het lijf te krijgen maar op mijn leeftijd moet men al met een autobus nymfomane senioren afkomen eer men mij zo ver krijgt. Ik keek zelfs uit naar deze gebeurtenis.
We werden verkleed-als-landloper verwacht. Dit was voor mij een koud kunstje. Bovendien kon ik voor de eerste maal in mijn leven dat verschrikkelijke T-shirt aantrekken dat ik ooit voor mijn verjaardag cadeau kreeg. In vette letters staat er op: "ik heb geen bierbuik, hieronder zit de brandstoftank voor mijn sexmachine". Daar kan je in serieuze omstandigheden niet mee onder de mensen komen.
Op de doop kan dit wel, temeer omdat voor de andere aanwezigen dat soort humor heel gewoon is. Met het uiten van een ongezonde adoratie voor blote tetten (liefst redelijk omvangrijk) en bier word je meteen door hen in de groep opgenomen. Als gewezen bouwvakker was ook dàt een koud kunstje. Welk straf verhaal ook de ronde doet, ik kan er nog steeds een schepje bovenop doen. Helemaal verzonnen -uiteraard- maar dat hoeven ze niet te weten.
De doop zelf moet je je voorstellen als een revue, amusementstheater waar met een klad humor de draak wordt gestoken met de kleine kantjes van de collega's. De schachten krijgen hierin een heel beperkt doofstom bijrolletje. Wij worden op het podium gezet terwijl een beamer (projector) de resultaten van de zoektocht naar je verleden op het scherm projecteert. Soms vinden ze gênante feiten, oude lieven of foto's waarvoor je je diep moet schamen maar over zo'n brave, smaakvolle en elegante jongen als mij kàn men natuurlijk niets schokkends vinden.
Zo werd 'ontdekt' dat ik in het middelbaar volgens de leerkracht "voor niks goed was" en dat dit leidde tot het kortste oudercontact ooit dankzij mijn assertieve vader, dat mijn bompa mijn lief klein konijntje had afgemaakt en gevild en ik hierdoor vegetariër ben geworden, dat ik morele problemen had met het doden van mensen en het blind opvolgen van bevelen en hierdoor gewetensbewaarde ben geworden en nog steeds ben, dat ik bij de KSA was, dat ik vier kinderen heb, dat mijn energieleverancier moeilijk doet omdat mijn teller achteruit loopt.... en zo nog wat van die dingen. Allemaal zaken om fier op te zijn wat me trouwens achteraf van heel wat collega's complimenten heeft opgeleverd wegens het "bijzondere profiel". Al zal er ook wel een groepje 'antigroenen' me voortaan met een scheef oog bekijken. Maar so what? Er staan heel wat hoge bomen op de speelplaats en ze kunnen er in!
De 'ontgroening' is dus heel propertjes verlopen en de toeschouwers hebben plezier gemaakt. Hun avond is geslaagd en dan is die van mij dat ook. Toen ik samen met schachtgenote Isabelle in de uiensoep moest roeren, dacht ik heel eventjes dat we toch nog de vettige toer opgingen. Mijn vrees dat onze kompanen al windenlatend het weesjegroetje moesten opzeggen, bleek evenwel te ver gezocht.
Mijn collega-leerlingenbegeleidster werd op het einde nog verkozen als schachtenkoningin en zij mag daarom op het komende schoolfeest de dans openen met de directeur. Het is haar meer dan gegund. Ondertussen is ook duidelijk geworden dat niet zozeer de doop maar wel al-wat-eraan-vasthangt, de werkelijke beproeving van de dopelingen is.
Bij iedere schoolactiviteit, in de categorie 'zuip-en schranspartij', kunnen wij voor de catering en de schoonmaak zorgen. Vroeg gaan slapen is één van mijn hobby's dus dat wordt op mijn tanden bijten. Luisteren naar dronken zagepieten, die daardoor ook wat onbeleefder, handtastelijker en oversekst geraken, vergt bijzondere vaardigheden die ik sommige dagen wel eens mis. Andere dagen daartentegen kan ik er goed mee overweg, zeker als ik ertoe kan bijdragen dat iets grondig ontspoort.
The day after is dan altijd een reuze gniffelmoment. "Hoe is 't ermee?" vragen aan een lijkbleke, naar-kots-ruikende collega die wieweetwieallemaal over en in zich gekregen heeft, is toch een uniek ervaringsgericht leermoment dat in een pedagogische omgeving als een school meer dan op zijn plaats is! De meest ideale leerkrachten 'naar jongeren toe' zijn zij die vanuit de praktijk kunnen praten. De meest rechtvaardige sanctioneerders zijn zij die weten dat ze best zelf eens in de spiegel kijken.
We werden verkleed-als-landloper verwacht. Dit was voor mij een koud kunstje. Bovendien kon ik voor de eerste maal in mijn leven dat verschrikkelijke T-shirt aantrekken dat ik ooit voor mijn verjaardag cadeau kreeg. In vette letters staat er op: "ik heb geen bierbuik, hieronder zit de brandstoftank voor mijn sexmachine". Daar kan je in serieuze omstandigheden niet mee onder de mensen komen.
Op de doop kan dit wel, temeer omdat voor de andere aanwezigen dat soort humor heel gewoon is. Met het uiten van een ongezonde adoratie voor blote tetten (liefst redelijk omvangrijk) en bier word je meteen door hen in de groep opgenomen. Als gewezen bouwvakker was ook dàt een koud kunstje. Welk straf verhaal ook de ronde doet, ik kan er nog steeds een schepje bovenop doen. Helemaal verzonnen -uiteraard- maar dat hoeven ze niet te weten.
De doop zelf moet je je voorstellen als een revue, amusementstheater waar met een klad humor de draak wordt gestoken met de kleine kantjes van de collega's. De schachten krijgen hierin een heel beperkt doofstom bijrolletje. Wij worden op het podium gezet terwijl een beamer (projector) de resultaten van de zoektocht naar je verleden op het scherm projecteert. Soms vinden ze gênante feiten, oude lieven of foto's waarvoor je je diep moet schamen maar over zo'n brave, smaakvolle en elegante jongen als mij kàn men natuurlijk niets schokkends vinden.
Zo werd 'ontdekt' dat ik in het middelbaar volgens de leerkracht "voor niks goed was" en dat dit leidde tot het kortste oudercontact ooit dankzij mijn assertieve vader, dat mijn bompa mijn lief klein konijntje had afgemaakt en gevild en ik hierdoor vegetariër ben geworden, dat ik morele problemen had met het doden van mensen en het blind opvolgen van bevelen en hierdoor gewetensbewaarde ben geworden en nog steeds ben, dat ik bij de KSA was, dat ik vier kinderen heb, dat mijn energieleverancier moeilijk doet omdat mijn teller achteruit loopt.... en zo nog wat van die dingen. Allemaal zaken om fier op te zijn wat me trouwens achteraf van heel wat collega's complimenten heeft opgeleverd wegens het "bijzondere profiel". Al zal er ook wel een groepje 'antigroenen' me voortaan met een scheef oog bekijken. Maar so what? Er staan heel wat hoge bomen op de speelplaats en ze kunnen er in!
De 'ontgroening' is dus heel propertjes verlopen en de toeschouwers hebben plezier gemaakt. Hun avond is geslaagd en dan is die van mij dat ook. Toen ik samen met schachtgenote Isabelle in de uiensoep moest roeren, dacht ik heel eventjes dat we toch nog de vettige toer opgingen. Mijn vrees dat onze kompanen al windenlatend het weesjegroetje moesten opzeggen, bleek evenwel te ver gezocht.
Mijn collega-leerlingenbegeleidster werd op het einde nog verkozen als schachtenkoningin en zij mag daarom op het komende schoolfeest de dans openen met de directeur. Het is haar meer dan gegund. Ondertussen is ook duidelijk geworden dat niet zozeer de doop maar wel al-wat-eraan-vasthangt, de werkelijke beproeving van de dopelingen is.
Bij iedere schoolactiviteit, in de categorie 'zuip-en schranspartij', kunnen wij voor de catering en de schoonmaak zorgen. Vroeg gaan slapen is één van mijn hobby's dus dat wordt op mijn tanden bijten. Luisteren naar dronken zagepieten, die daardoor ook wat onbeleefder, handtastelijker en oversekst geraken, vergt bijzondere vaardigheden die ik sommige dagen wel eens mis. Andere dagen daartentegen kan ik er goed mee overweg, zeker als ik ertoe kan bijdragen dat iets grondig ontspoort.
The day after is dan altijd een reuze gniffelmoment. "Hoe is 't ermee?" vragen aan een lijkbleke, naar-kots-ruikende collega die wieweetwieallemaal over en in zich gekregen heeft, is toch een uniek ervaringsgericht leermoment dat in een pedagogische omgeving als een school meer dan op zijn plaats is! De meest ideale leerkrachten 'naar jongeren toe' zijn zij die vanuit de praktijk kunnen praten. De meest rechtvaardige sanctioneerders zijn zij die weten dat ze best zelf eens in de spiegel kijken.
8 november 2006
de krukassensor
Ik rijd al een paar dagen met een pruttelende motor. Ook stationair draait hij gebrekkig en op een te laag toerental. De toerentalteller valt na een tiental kilometer rijden volledig naar beneden. Bij een herstart doet hij het weer even. Omdat het probleem zich al enkele dagen handhaafde en het waarschuwingslicht op het dashboard een elektronisch probleem bleef aangeven, ben ik bij het naar huis komen van mijn werk snel even bij mijn Opelgarage gestopt.
"Ik zit met een elektronicaprobleem", vertelde ik op het onthaal. "Uw krukassensor is kapot", wist de garagehouder, die me had horen arriveren, me te vertellen. "Gij weet dat zo rap", bestoefde ik hem, "hoe weet ge dat?" "Ik heb je motor zonet horen pruttelen en het is je krukassensor".
Het onderdeel werd meteen vervangen en inderdaad, de auto bolt weer als nieuw. Dat doet me dus deugd, weet ge, dat er nog echte stielmannen bestaan. Mensen die de juiste diagnose stellen zonder de motorkap open te doen. Mensen ook die, ondanks de drukte, me toch meteen verder helpen. Ik blijf een erg tevreden Opel-klant!
"Ik zit met een elektronicaprobleem", vertelde ik op het onthaal. "Uw krukassensor is kapot", wist de garagehouder, die me had horen arriveren, me te vertellen. "Gij weet dat zo rap", bestoefde ik hem, "hoe weet ge dat?" "Ik heb je motor zonet horen pruttelen en het is je krukassensor".
Het onderdeel werd meteen vervangen en inderdaad, de auto bolt weer als nieuw. Dat doet me dus deugd, weet ge, dat er nog echte stielmannen bestaan. Mensen die de juiste diagnose stellen zonder de motorkap open te doen. Mensen ook die, ondanks de drukte, me toch meteen verder helpen. Ik blijf een erg tevreden Opel-klant!
kan dit bis?
Een nieuw ongelofelijk koppel. Zou het dan toch waar zijn wat Ratzinger (of was het Lieselotje?) zei? Dat het innerlijk of het uiterlijk van een man niet meetelt? Dat wie rad (lees rap) van tong is iedere vrouw kan versieren? Wel uitkijken voor kaakpijn hé Christophe! Hij kan er maar deugd van hebben. Het is eens iets anders als een dol-fijn.
Zou er voor mannen als mij dan toch nog hoop zijn?
Zou er voor mannen als mij dan toch nog hoop zijn?
7 november 2006
positief plassen
In het wielermilieu kan positief plassen binnenkort ook een reden tot feest zijn. Al is het niet volledig uitgesloten dat er voortaan niet meer in een bekertje geplast wordt maar dat sommige renners zelf bezeken moeten worden. Een nieuwe stap ook, in de verdere feminisering van de sport.
update 8/11: dat zou pas wat zijn, dat het rennerstruitje al meteen verkleurt indien de renner positief is.
update 8/11: dat zou pas wat zijn, dat het rennerstruitje al meteen verkleurt indien de renner positief is.
6 november 2006
landlopers
Vrijdagavond om 19.00 uur precies worden wij verwacht op school. Wij, dat zijn de 'schachten' die publiekelijk zullen worden ingewijd en ingelijfd tot het vast onderwijzend en opvoedend team van onze inrichting. 'De Doop' noemen ze het en onderwerp van spot zijn alle leerkrachten en opvoeders die voor het tweede jaar actief zijn. Ik sta ook op de lijst van gedupeerden.
Ieder jaar kiest de creatieve kern van de Vriendenkring een bepaald thema uit waarrond de avond zal draaien. Vorig jaar kaderde alles binnen het thema 'ziekenhuis', wijzelf kunnen vrijdag opdraven in wat als 'boerenpsalm' aangekondigd wordt. De schachten werden vandaag gevraagd om zich als landlopers te verkleden. Landloper spelen is toevallig één van mijn specialiteiten. Veel verkleden komt er niet bij kijken, in tegenstelling tot het plunje waarmee ik iedere dag ga werken. Dat komt dus goed uit.
Het hoort een beetje bij de gebruiken van de school dat de schachten opgejaagd, getreiterd en zenuwachtig gemaakt worden. Ze lichten dan een tipje van de sluier waaruit moet blijken dat ze heel diep gegraven hebben in je verleden. Dat ze HEEL VEEL weten wat je niet meteen verwacht. Maar ik heb geen geheimen, van mij mag alles geweten zijn. Ik ben fier op mijn verleden en ben nergens beschaamd voor. Ja, ik ben een ecologist, ja, ik ben vegetariër, ja, ik kan veel vertellen over het moeilijke leven van de hedendaagse man, ja, ik heb een hoog IQ, EI, SI en ja, ik lach graag en ja, ik kan ook heel venijnig en keihard uit de hoek komen als dat moet.
Noch ik, noch mijn vrouwelijke collega winden zich op. We blijven er ijzig kalm bij. Vrijdagavond zullen we er zijn, we ondergaan ons lot en drinken achteraf met de collega's, die eerder op de avond ons aan het uitlachen waren, een paar pinten aan de toog. Als de collega's zich geamuseerd hebben, is ook mijn avond gelukt. Plezier maken veronderstelt ook dat je af en toe het onderwerp van de grap moet kunnen zijn. Kwetsen, dàt is een andere zaak. Maar in tegenstelling dat enkele jaren geleden zou dit nu niet meer of minder gebeuren. Het niveau zou wat gestegen zijn. Pipi en kaka zouden nog maar heel zijdelings komen piepen.
Laten we afwachten en ons oordeel dan vellen. Moest het 'er toch zwaar over zijn', dan kan men zich op het werk voorbereiden op een jarenlange psychische terreur zoals dat alleen kan ontstaan in het gestoord brein van ondergetekende. Ik kwam, ik leed.... maar overwin uiteindelijk altijd. Of was het: ik overwon, ik leed en ik kwam? Dat kan ook.
Ieder jaar kiest de creatieve kern van de Vriendenkring een bepaald thema uit waarrond de avond zal draaien. Vorig jaar kaderde alles binnen het thema 'ziekenhuis', wijzelf kunnen vrijdag opdraven in wat als 'boerenpsalm' aangekondigd wordt. De schachten werden vandaag gevraagd om zich als landlopers te verkleden. Landloper spelen is toevallig één van mijn specialiteiten. Veel verkleden komt er niet bij kijken, in tegenstelling tot het plunje waarmee ik iedere dag ga werken. Dat komt dus goed uit.
Het hoort een beetje bij de gebruiken van de school dat de schachten opgejaagd, getreiterd en zenuwachtig gemaakt worden. Ze lichten dan een tipje van de sluier waaruit moet blijken dat ze heel diep gegraven hebben in je verleden. Dat ze HEEL VEEL weten wat je niet meteen verwacht. Maar ik heb geen geheimen, van mij mag alles geweten zijn. Ik ben fier op mijn verleden en ben nergens beschaamd voor. Ja, ik ben een ecologist, ja, ik ben vegetariër, ja, ik kan veel vertellen over het moeilijke leven van de hedendaagse man, ja, ik heb een hoog IQ, EI, SI en ja, ik lach graag en ja, ik kan ook heel venijnig en keihard uit de hoek komen als dat moet.
Noch ik, noch mijn vrouwelijke collega winden zich op. We blijven er ijzig kalm bij. Vrijdagavond zullen we er zijn, we ondergaan ons lot en drinken achteraf met de collega's, die eerder op de avond ons aan het uitlachen waren, een paar pinten aan de toog. Als de collega's zich geamuseerd hebben, is ook mijn avond gelukt. Plezier maken veronderstelt ook dat je af en toe het onderwerp van de grap moet kunnen zijn. Kwetsen, dàt is een andere zaak. Maar in tegenstelling dat enkele jaren geleden zou dit nu niet meer of minder gebeuren. Het niveau zou wat gestegen zijn. Pipi en kaka zouden nog maar heel zijdelings komen piepen.
Laten we afwachten en ons oordeel dan vellen. Moest het 'er toch zwaar over zijn', dan kan men zich op het werk voorbereiden op een jarenlange psychische terreur zoals dat alleen kan ontstaan in het gestoord brein van ondergetekende. Ik kwam, ik leed.... maar overwin uiteindelijk altijd. Of was het: ik overwon, ik leed en ik kwam? Dat kan ook.
5 november 2006
reünie
Ieder jaar komen we met een viertal koppels een keer samen om bij een lekker etentje bij te praten. De vriendschap houdt al zo'n 25 jaar stand en dateert nog van in de sociale school van Geel. Ook de vrouwtjes die er achteraf bijgekomen zijn, kunnen het goed met mekaar vinden. Het zijn steeds avonden die snel voorbijgaan en waar redelijk wat afgelachen wordt niettegenstaande er weinig over 't geld en 't gat gesproken wordt.
Tot drie jaar geleden nodigden we mekaar thuis uit. Maar voor één koppel was het dan altijd werken geblazen en ook voor het gesprek was al dat opdienen en afruimen niet bevorderlijk. Daarom dat we nu om beurt een goed restaurantje in de buurt uitkiezen waar we aanschuiven en betalen. Op deze manier leren we ook eens wat andere staminees kennen dan die van je eigen gemeente. Zo belandden we (via onze vrienden van Riemst) al eens in een Maatstrichts restaurant, in 't Hoeveke te Beringen en gisteren was het de beurt aan bistro Vincent te Geel.
Volgend jaar is het aan ons om onze vrienden uit te nodigen. Ik heb nog niet meteen een adres in mijn hoofd waar we naartoe zullen gaan. Het liefst van al eet ik vegetarisch maar de zaken die vlees- en visloze gerechten aanbieden, zijn in onze buurt erg schaars gezaaid. Misschien wordt het daarom wel de Hemelboom in Hasselt of een of andere Chinees. Nog tijd zat om hierover na te denken en wie weet wat is er tegen dan allemaal al gebeurd. Ik heb me gisteren laten vertellen dat tegen dan alle restaurants rookvrij zullen zijn en dat is alvast een prima uitgangspunt.
Tot drie jaar geleden nodigden we mekaar thuis uit. Maar voor één koppel was het dan altijd werken geblazen en ook voor het gesprek was al dat opdienen en afruimen niet bevorderlijk. Daarom dat we nu om beurt een goed restaurantje in de buurt uitkiezen waar we aanschuiven en betalen. Op deze manier leren we ook eens wat andere staminees kennen dan die van je eigen gemeente. Zo belandden we (via onze vrienden van Riemst) al eens in een Maatstrichts restaurant, in 't Hoeveke te Beringen en gisteren was het de beurt aan bistro Vincent te Geel.
Volgend jaar is het aan ons om onze vrienden uit te nodigen. Ik heb nog niet meteen een adres in mijn hoofd waar we naartoe zullen gaan. Het liefst van al eet ik vegetarisch maar de zaken die vlees- en visloze gerechten aanbieden, zijn in onze buurt erg schaars gezaaid. Misschien wordt het daarom wel de Hemelboom in Hasselt of een of andere Chinees. Nog tijd zat om hierover na te denken en wie weet wat is er tegen dan allemaal al gebeurd. Ik heb me gisteren laten vertellen dat tegen dan alle restaurants rookvrij zullen zijn en dat is alvast een prima uitgangspunt.
4 november 2006
ondertussen in Antwerpen....
... likt Dewinter zijn wonden bij de troostende Morel.
update: interessante aanbieding op Blokwatch: twee boeken gratis te downloaden!!!
3 november 2006
zelfverwenning
Nu we net klaar zijn met het grootste deel van de meubels terug op hun plaats te zetten en ook de TV en de stereo terug aangesloten zijn, heb ik me in de zetel gegooid met de laptop, een Cubaanse rum met lemon (Ron Varadero) in handbereik en met het bejubelde Guitar Groove van Philip Catherine in de cd-speler. Daar geniet ik nu van. Nu mogen ze hier een hele bus babes en bv's aan de voordeur afzetten, ze zullen er blijven staan. Ik ken wel enkele kandidaten om hen 'bezig' te houden, maar mij kunnen ze op dit moment gestolen worden. Zelfverwenning is de max.
plopperdeplop
Kunnen wij geld kakken? Je zou het stilaan gaan denken. Na de misplaatste vraag van Delta Lloyd om aan de privéjet van onze kleinste te denken, laat nu ook 'ons Fortisteam' weten dat ons zesjarig dochtertje een cadeautje kan verdienen mits er "voor 31/12 een saldo van 250 euro op de spaarrekening van onze kapoen staat".
"Om ons hierbij te helpen, staat er een Plop-spaarpot klaar in het kantoor. Kom hem zeker afhalen voor 30/11."
Kabouter Plop als kruiwagen om ons geld met de glimlach van dochterlief naar de bank te rijden. Weet ge wat de mensen zouden moeten doen? In de Plop-pot ne flinke draaien en het zo aan het loket afgeven. De boodschap zal duidelijk zijn.
"Om ons hierbij te helpen, staat er een Plop-spaarpot klaar in het kantoor. Kom hem zeker afhalen voor 30/11."
Kabouter Plop als kruiwagen om ons geld met de glimlach van dochterlief naar de bank te rijden. Weet ge wat de mensen zouden moeten doen? In de Plop-pot ne flinke draaien en het zo aan het loket afgeven. De boodschap zal duidelijk zijn.
Ik noem het brol
Dat iemand 135 miljoen dollar op tafel gooit om één van de meesterwerken van Gustav Klimt (Adèle Bloch-Bauer) aan te kopen, daar kan mijn verstand (en gevoel) nog bij. Klimt heeft het doek prachtig beschilderd en het vele goud laten Adèle schitteren.Maar dat No 5 van Jackson Pollock vanaf nu hét duurste schilderij ooit mag genoemd worden, dat is waanzin. 140 miljoen dollar voor een doek waar Pollock met een stuk in zijn voeten verf heeft laten opdruppen vanuit een blik met een gat erin terwijl hij rond zijn 'schilderij' huppelde en sprong... sorry hoor, dan mag de hele kunstwereld in extase zijn, ik noem het BROL.
Geef een chimpansee een paar potten verf en een blik of bind een kieken wat borstels aan zijn poten en laat ze zich maar uitleven op papier... het resultaat zal fel gelijken op de No 5. En het zal ook 'action painting' genoemd mogen worden. En ook hier zal je 'in het grote schilderij vele mini-schilderijtjes kunnen ontdekken'. Maar als het experiment voorbij is, belandden de verfpartijen waar ze thuishoren... in de vuilbak.
2 november 2006
meerval gevangen
De meerval uit Tongeren is gevangen. Het Belang van Limburg zette dit nieuws terecht op haar voorpagina van vandaag. Wat een kanjer, wat een monster! Met drie stevige mannen hebben ze haar op de oever gesleurd. Haar, schrijf ik, alhoewel ik niet zeker ben dat het ding een vrouwtje was maar zo te zien kan het niet anders.
Stel je eens voor dat je je zwembroek vergeten bent en aangevallen wordt door dat Tongers mottenmonster. Wedden dat ze, zoals alle vrouwen, niet van uw 'ding' kan afblijven? Je kan dan nog zo hard hopen dat het Jerooms pijpvis uit de Humo is, maar ik vrees dat je pier geen lang leven beschoren is. Ik kan het weten. Ik weet zoniet alles dan toch heel veel van het karakter van een meerval. Het gebaar van een kus maar de beet van een wolf.
Als overdrijving kan dit weeral tellen.
Stel je eens voor dat je je zwembroek vergeten bent en aangevallen wordt door dat Tongers mottenmonster. Wedden dat ze, zoals alle vrouwen, niet van uw 'ding' kan afblijven? Je kan dan nog zo hard hopen dat het Jerooms pijpvis uit de Humo is, maar ik vrees dat je pier geen lang leven beschoren is. Ik kan het weten. Ik weet zoniet alles dan toch heel veel van het karakter van een meerval. Het gebaar van een kus maar de beet van een wolf.
Als overdrijving kan dit weeral tellen.
tungolie
De beukenplanken schuren is één ding maar de vloer moet ook nog worden afgewerkt. Je kan daar allerlei scheikundige troep voor gebruiken (vernissen, industriële oliën) maar er bestaan ook heel wat bruikbare natuurlijke producten.Wij kozen voor tungolie. Deze olie wordt gewonnen uit de noten van de 'tungoiltree' (Aleurites fordii - wolfsmelkfamilie). Deze boom is afkomstig uit China, heeft mooie bloemen (ze lijken op die van de catalpa) en vruchten waarin 4 of 5 giftige noten zitten. Het eten van de noten kan tot de dood leiden maar de olie die eruit gewonnen wordt, is erg bruikbaar in de houtbewerking.
Het gebruik van de olie verspreidt een eerder onaangename geur in huis maar het is niet zo erg dat je beter tijdelijk elders gaat wonen. De olie droogt snel op (ongeveer 4 à 5 uren) en twee lagen volstaan. Kleine oppervlakten doe je met een pluisvrije doek, de vloer deed ik met een vloertrekker ('aftrekker'). De bleke houtkleur van beuk kreeg hierdoor extra karakter en diepgang.
De olie is wel redelijk geprijsd -reken maar op zo'n 30 euro voor een liter- maar dit is ook niet zo verwonderlijk als je weet dat daarvoor een heleboel noten moet worden geperst. Nu afwachten wat het resultaat is na enkele jaren intensief gebruik.
ze bestaan, werkende vrouwen
De grote baas (half Vlaams - half Oekraïens) heeft ook haar deel van het werk gedaan. Nadat ik even had voorgedaan hoe de stofzuiger werkte, was ze er snel erg handig mee.
Kaap van 100 miljoen websites gerond
Het aantal websites heeft wereldwijd voor het eerst de kaap van 100 miljoen genomen. Dat berekende het internet-monitoring bedrijf Netcraft. Het bedrijf telde in oktober 101.435.253 websites.
Ongeveer de helft van deze sites wordt actief vernieuwd en regelmatig bezocht. Uit deze cijfers blijkt ook dat het internet is verdubbeld in omvang sinds mei 2004, toen er sprake was van minstens 50 miljoen websites. In augustus 1995 werden er amper 18.000 websites geteld. De groei was de laatste jaren vooral te danken aan blogs en websites van kleine bedrijven. Ook het feit dat zo een site makkelijker te maken is dan vroeger, en de kostprijs van het internet daalt, droeg bij tot de groei. (Het Nieuwsblad)
Ongeveer de helft van deze sites wordt actief vernieuwd en regelmatig bezocht. Uit deze cijfers blijkt ook dat het internet is verdubbeld in omvang sinds mei 2004, toen er sprake was van minstens 50 miljoen websites. In augustus 1995 werden er amper 18.000 websites geteld. De groei was de laatste jaren vooral te danken aan blogs en websites van kleine bedrijven. Ook het feit dat zo een site makkelijker te maken is dan vroeger, en de kostprijs van het internet daalt, droeg bij tot de groei. (Het Nieuwsblad)
1 november 2006
inbraak
Enkele uren geleden is er ingebroken bij de zus van mijn vrouw. Ik ben net terplaatse geweest en heb de politie gebeld. De agenten zaten reeds vlakbij, enkele huizen verder, om er de nodige vaststellingen te doen. Bleek dat de inbrekers (of inbreker) vandaag een hele reeks woningen op de Vismarkt te Tessenderlo hadden uitgekozen om hun slag te slaan.
Het winteruur is terug van kracht en hierdoor zijn de avonden lang. Het valt snel op of iemand thuis is of niet. Veel families zijn bovendien op vakantie of waren vandaag op familiebezoek naar aanleiding van Allerheiligen en het bijhorend kerkhofbezoek. Gouden tijden voor inbrekers, eindeloos veel werk voor de politiediensten.
Ze waren duidelijk op zoek achter geld en juwelen. Heel wat kasten en laden waren overhoop gehaald. Voor zover kon worden achterhaald, zijn al zeker de twee gouden ringen van mijn overleden schoonouders weg. Geld was niet aanwezig en de laptop en TV staan er nog. Gelukkig werd er verder geen schade aangericht. Er zijn geen deuren of ramen afgebroken. De vliegenraam was de zwakke schakel en langs daar was het een klein kunstje om binnen en buiten te geraken.
Ze waren duidelijk op zoek achter geld en juwelen. Heel wat kasten en laden waren overhoop gehaald. Voor zover kon worden achterhaald, zijn al zeker de twee gouden ringen van mijn overleden schoonouders weg. Geld was niet aanwezig en de laptop en TV staan er nog. Gelukkig werd er verder geen schade aangericht. Er zijn geen deuren of ramen afgebroken. De vliegenraam was de zwakke schakel en langs daar was het een klein kunstje om binnen en buiten te geraken.
vrij, maar hoe vrij?
De energiemarkt is vrijgemaakt. Prima, maar wat levert dat concreet op?
Als Limburger was ik automatisch klant bij de standaardleverancier Luminus. Ik had mijn bedenkingen over hun tarief, hun facturatie, hun telefonische assistentie en hun gebrek aan groene stroom. Dus ging ik op zoek naar een alternatief. De overstap heeft me bloed, zweet en tranen gekost. Foutieve eindafrekeningen ontnamen me heel wat levensvreugde. Stalking, daar leek het op.
Via een tussenstop bij Essent Groen, belandde ik uiteindelijk bij Citypower, een kleine speler op de markt die toen volop aan het investeren was in groene stroom. Over de prijs en de facturatie was ik al bij al redelijk tevreden. Ik vond dat ik er goed zat. Tot ik deze week een schrijven in de bus vond. Citypower houdt op te bestaan en heet voortaan LUMINUS. Kust nu mijn .... .
Als Limburger was ik automatisch klant bij de standaardleverancier Luminus. Ik had mijn bedenkingen over hun tarief, hun facturatie, hun telefonische assistentie en hun gebrek aan groene stroom. Dus ging ik op zoek naar een alternatief. De overstap heeft me bloed, zweet en tranen gekost. Foutieve eindafrekeningen ontnamen me heel wat levensvreugde. Stalking, daar leek het op.
Via een tussenstop bij Essent Groen, belandde ik uiteindelijk bij Citypower, een kleine speler op de markt die toen volop aan het investeren was in groene stroom. Over de prijs en de facturatie was ik al bij al redelijk tevreden. Ik vond dat ik er goed zat. Tot ik deze week een schrijven in de bus vond. Citypower houdt op te bestaan en heet voortaan LUMINUS. Kust nu mijn .... .
Abonneren op:
Posts (Atom)