Anne, de juf van agogiek, had haar best gedaan om een interessant examen op te stellen. Het was gebaseerd op inzicht en klakkeloos reproduceren was er gelukkig niet bij. Het was zeker niet gemakkelijk maar ook niet moeilijk. Diegenen die zich hadden voorbereid aan de hand van de doelstellingen werden beloond voor hun moeite. De laatste vraag vond ik zelfs plezant: een woordpuzzel waar je met de juiste antwoorden horizontaal, verticaal "agogiek" bekwam. Deze morgen was ik er niet zo gerust in. Mijn geheugen liet me totaal in de steek. Eigenaardig genoeg kon ik op het examen de leerstof toch 'naar boven halen'. Waar het vandaan kwam, weet ik niet. Ik ben er nu gerust in dat ik het examen prima heb afgelegd. Hier en daar zal wel iets ontbreken, maar foute antwoorden zijn er niet bij. Dus dat betekent:
zonder zenuwen mijn 'rapport' gaan afhalen en met volle teugen genieten van de bijhorende receptie. Oef, wat ben ik -en met mij al mijn kameraden- opgelucht dat het voorbij is. De GPB was verdorie geen lachertje. Buizen doen ze wel niet, of nauwelijks, maar als je goede resultaten wil halen -en dit was toch mijn betrachting- moet je er serieus voor werken. De vrije tijd die nu vrijkomt en het wegvallen van alles wat met 'naar school gaan' verbonden is, zal me deugd doen. Ik heb het nu ook wel echt nodig. Er nog een semestertje bij doen, neen dat overleef ik niet. Het is genoeg geweest, het was bij momenten echt verloren tijd maar bij momenten ook interessant en leerrijk. Gelukkig konden we afsluiten met toch één van de betere en één van de meer relevante vakken uit de opleiding.
Na de receptie... solliciteren in het onderwijs. De gezegdes van het 'leien dakje' en 'dat loopt gesmeerd' zouden niet langer van toepassing zijn. We zullen zien. Met de tsunami in het achterhoofd is DAT nu ook niet echt iets om vandaag wakker van te liggen.