Ward Beysen is dood teruggevonden in een vijver. Men denkt dat hij een einde heeft gemaakt aan zijn leven. Tevergeefs op zoek geweest naar nog een spatje macht. Op de dool. Zichzelf aanschurkend tegen extreem-rechts om uit het dal der nietigheid te kruipen. Uitkijkend naar een vlag die de aandacht van de spotlights trok. Dewelke maakt niet uit. Liberaal appel? Vlaams Blok? Mezelf als kern van de zaak. Belangrijkheid, iets te betekenen hebben, talentloosheid verstoppen achter een ministeriële functie. Hopeloze queeste voor verbitterde narren. Ontknoping van het leven: zelfmoord en een minuut stilte van het Vlaams Blok. Dewinter treurt. Niet om het verlies. Maar hij had grootse plannen. Fascistische staatsgreep in Antwerpen. Natte droom in het water. Postume herdenking door de grafdelvers van de democratie. Zielig einde. Bruin-zwart als kleur van rouw. Uitgewuifd naar het hiernamaals. Met gestrekte arm richting hemel.