De restyling van tv1 naar één kan me eerlijk gezegd geen moer schelen. Hugo Camps wel. Hij heeft op één namelijk het knietje van Andrea Croonenberghs gezien en is er helemaal ondersteboven van. Een hongerig man. Kwijlend om een knietje. Een hete rammelaar smachtend naar meer.
Zélf kijk ik uit naar de nieuwe afleveringen van 'Het Eiland' en het 'Geslacht De Pauw'. De openbare omroep weet me vaak te bekoren. Ook zonder blote knietjes of meer. Nogal een simpele keuze? Wel, ik schreeuw niet mee met de zelfverklaarde intellectuelen dat "er toch niks op de televisie is" en dat ze daarom maar - liefst Engelstalige en nog liever heel dikke- romans lezen.
Als je de tv-gids (ik pak altijd die van de Humo) gebruikt waarvoor hij dient (nl. op zoek gaan naar boeiende programma's) vind je bijna iedere dag een programma dat de moeite waard is om bekeken te worden. Zo zag ik gisteren voor de eerste keer 'het Bourgondisch Complot' met Michiel Hendryckx. Michiel vaart met zijn 'Maria Van Dam' van Gent naar het Bourgondische Macon. Deze reis is zo rustig en zo mooi in beeld gebracht dat ik me voorgenomen heb ook volgende keer te kijken. Voor wie het debiele 'blind date' links kan laten liggen, een zeer goed alternatief.
Gisteren ontving Michiel de muzikanten Patrick Riguelle en Chris Peeters op zijn boot. Ze brachten een hommage aan jazzlegende Django Reinhardt, de Belgische zigeuner-jazzgitarist wiens muziek me ook nauw aan het hart ligt. Aan het graf van Django in Samois sur Seine speelden Riguelle en Peeters een eigen versie van Nuages terwijl Michiel mooie foto's nam. Ontroerend schoon was dat. Daar kon Hugo's knietje niet tegenop. Al zal de Grote Columnist daar anders over denken.