lente in de vijver

de stermagnolia (Magnolia stellata)

Elke tuin met iet of wat biodiversiteit heeft intussen zijn kleurrijke hoekjes en kantjes. Er zijn al zoveel planten in bloei dat liefhebbers zich blij in de handen wrijven en bij fotografen het schuim in de bek komt. Terwijl de sleedoorn hier al bijna uitgebloeid is, gaat het krentenboompje, met glans, de rol van floraal vuurwerkleverancier op zich nemen. De typische lente-aankondigers, de Ribes sanguineum en het Chinees klokje (Forsythia), trekken de aandacht maar moeten het helaas afleggen tegen de uitbundig roze-bloemende perzikboom en de Magnolia stellata.

Op voethoogte is het eveneeens al een waar kleurfestijn. De smeerwortel, het longkruid, de blauwe druifjes, de sneeuwroem, de narcissen, gele en oranje elfenbloempjes, het muskuskruid, het klein hoefblad en allerlei viooltjes tonen dat klein ook verfijnd kan zijn. De meiklokjes hebben al heel wat bloemstengels gevormd maar de overheerlijk geurende klokjes zijn nog gesloten. Wie clematissen in zijn tuin heeft aangeplant, heeft ongetwijfeld al opgemerkt dat de nieuwe scheuten al aardig aan 't klimmen zijn. Alleen in het water en in de bijhorende moeraszones ontbreekt nog elke kleur.

de dotterbloem

Slechts één uitzondering: de dankbare dotterbloem. Dé spitsafbuiter van de natte zone. Zonder dotterbloem, geen lente in de vijver. Niet dat er compleet niets gebeurt in onze waterpartijen - de lissen staan al fier in 't water, de imposante bladeren van de waterlelies reiken bijna aan de lucht, er zijn de kikkers en padden, poelslakken en torren, de nieuwe stengels van de moerasandoorn en de zwanebloem, drijvende knollen van het pijlkruid, en zoveel meer - maar veel kleur komt daar niet bij kijken.

Alleen is daar dus de dotterbloem. Een erg gemakkelijke plant die maanden aan een stuk kan bloeien. In de modder geplant, wordt je plant alsmaar groter en groter waardoor je via scheuren gemakkelijk aan 't vermeerderen kunt slaan. Ook in kuipen gedijt hij uitstekend. Vliegen, kevers en bijen bezoeken de bloemen voor hun stuifmeel en nectar. De enkelvoudige dotterbloem (foto) is m.i. mooier en sterker dan de gevulde variëteit ('Plena'). Deze verdween op korte tijd uit mijn poel en ik heb er geen spijt van. De witte variëteit (Alba) heeft ook mooie, natuurlijk ogende bloemen maar zelf heb ik er geen praktijkervaring mee.

Met blijdschap kan ik nog meedelen dat de zwartkop en tjiftjaf ook de grauwe vliegenvanger uit het Zuiden hebben meegebracht. Ik zag hem de voorbije dagen al aardig jagen op insecten, zowat de enigste manier om de vogel te herkennen want qua kleur en zang is het een heel bescheiden en onopvallende soort. Vorig jaar was hij er ook dus mag ik al hardop hopen dat hij een vaste zomergast van onze tuin geworden is. Ik voel me vereerd.