groeiruimte

de gecreëerde zaaiplek

Zo'n 60 zaden van allerlei Oost-Indische kersen - klimmende en bodembedekkende - in je hand hebben, maar geen plaats vinden om ze in de grond te steken. Dat betekent groeiruimte scheppen en dus werd de klimop voor de golvende houten wal grondig verwijderd waardoor er zo'n 15 m² grond vrijkwam voor nieuwe ideeën. Tegelijk werd de pad langs één kant afgeboord met overschot van de kleiklinkers.

Vlakbij het gestapelde hout werd klimmende Tropaeolum gezaaid en tussen het klein fruit de laagblijvende soort. Langs de boordstenen stak ik bollen van een soort klaverzuring (Oxalis) dat mijn wederhelft in de Lidl kocht. Er zou een mooie rode bloem in komen en de klavers hebben een gevlekt blad. Mooi, zo te zien op de foto, maar niet winterhard. Voor een keertje wil ik het wel eens uitproberen maar normaal gebruik ik alleen blijvende bollen en knollen. 

Alle 60 zaden ben ik er niet kwijtgeraakt. Dus heb ik er her en der in de tuin wat rondgestrooid en onder bestaande klimrekken in de compost geduwd. De verrassing mag volop spelen. Ook in de voortuin werd er gezaaid, reuzezonnebloemen met name. Hier hetzelfde probleem: geen plaats. 'Gelukkig' stonden er enkele manke, grotendeels kapot gevrozen Escallonia's die verwijderd konden worden. Vlakbij de brievenbus, nabij de perenboom , kan nu een veldje zonnebloemen richting hemel groeien. Een mooier visitekaartje voor een ecologische tuin is haast niet denkbaar. 

Ook de kracht van de natuur kan niet duidelijker worden gemaakt dan met een simpele zonnepit. Zo klein ... en weken later zit je met een stengel van 2 meter hoog en een prachtbloem van 30 cm doorsnede! En wat ook wel eens vergeten wordt: de eenjarige, gewone zonnebloem is een feestmaaltijd voor de bijen. Nectar en stuifmeel van de bovenste plank.

sterhyacint in bloei