Uit ieder plantgat haalde ik zowat 2 kruiwagens stuifzand, ja, ook hier is't pokkedroog. Deze minikraters vulde ik op met goede tuincompost. Bij de klimrozen vlechtte ik met vers gesnoeide takken uit onze hazelaars een natuurlijke klimrek. Zo'n klimrek brengt zelfs zonder rozen een mooi ogend verticaal accent in de tuin. De planten werden goed aangegoten en lichtjes organisch bijbemest. Ik heb me zelfs voorgenomen om de snoeitips die vermeld staan op het bijhorend productenkaartje op te volgen, iets wat ik anders nooit doe.
Als het deze keer niet lukt met de rozen, moet ik besluiten dat ik mijn geld beter aan iets anders besteed. Al bedenk ik nu dat de Rosa New Dawn in de voortuin ook al meer dan 15 jaar netjes bloeit en daar heb ik nooit veel Latijn ingestoken. Zorgeloos trekt hij zijn plan en zo heb ik het het liefst. Genoeg gepalabeerd, hier de foto's:
de natte Zorba, met geel-oranje nieuwe bloemen.
De struikroos Rosa Edith Holden, in pot geplant tussen een groep Echinacea purpurea
de oersterke witte climber Rosa Filipes Kiftsgate,
geplant tegen een inheemse vogelkers (Prunus padus)
Rambler Rosa Maria Lisa, kan zo'n 4 meter hoog klimmen en bloeit trosgewijs met roze bloempjes met een geel hartje. Hier wat aan de verwaaide kant :)
De rode klimroos Rosa The Prince's Trust bloeit tot in oktober. De rode bloemen zijn in onze tuin eerder gewaagd. We pootten hem neer vlakbij het tuinpoortje.
De wit gevulde Rosa Waltz kozen we om een donkere grijze afscheiding op te fleuren. Het is een zeer resistente soort.
Rosa 'Filipes Kiftsgate' werd hier zo'n acht jaar geleden aangeplant tegen de grote pergola over het schaduwterras, alwaar hij lustig kat en muis mocht spelen met de Duitse Pijp (Aristolochia durior).
BeantwoordenVerwijderenOf hij dat ook doet, vraagt u?
Meer nog: hij is simpelweg niet in te tomen! De langste ranken (en dat zijn er veel) halen ondertussen met gemak de zes meter, zijn ieder jaar dikbezaaid met witte bloempjes en worden quasi ongemoeid gelaten (wegens de moeilijke snoeibereikbaarheid).
Een fantastische, ijzersterke plant, zoveel is zeker. Alleen voor wie hem de nodige ruimte geeft.
@menck: precies wat we daar op die plek kunnen gebruiken. Die duitse pijp heb ik me nog niet durven aanschaffen. Lijkt me geen simpele plant te zijn.
BeantwoordenVerwijderen@ Muggenbeet
BeantwoordenVerwijderenDe eerste jaren van een Duitse Pijp zijn het moeilijkst. Eens je hem daar kan doorloodsen, dan is er geen houden meer aan. De plant komt erg traag op gang, is als frisse jongeling zelfs nog wat vorstgevoelig maar vanaf het derde à vierde jaar vindt hij zijn tweede adem en groeit hij uit tot een sublieme klimplant die weer en wind al glimlachend trotseert.
Pluspunt: de bloempjes (letterlijk in de vorm van een Duitse pijp) zijn vanaf dan ook iedere lente bijzonder talrijk.