naaktslak smult van hartgespan
Alhoewel ik die vraag ondertussen al meer dan beu gehoord ben, probeer ik toch steeds een ruimdenkend antwoord te geven. Biodiversiteit betekent voor mij dat alle beestjes op onze planeet het recht hebben om te leven. Om in leven te blijven moeten beestjes ook kunnen eten. Slakken verschillen hierin niet van koeien, apen, sprinkhanen en mensen. En hoe meer beestjes, hoe interessanter het wordt. Slakken, met of zonder huisje, zijn prachtige weekdieren. Hoe meer je ze bestudeert hoe groter de fascinatie. De 'schade ' die ze aanrichten aan hun lievelingskost, onze planten!, stelt absoluut niks voor in vergelijking met het mondiale drama dat de mensen aanrichten. "Oei, 't is ne echte", zie je de wenkbrauwfronsende mensen denken.
Voorts verzeker ik de mensen dat in onze ecologisch beheerde tuin nauwelijks slakkenschade voorkomt. Af en toe zien we wel leeg gevreten bladeren van de Ligularia, Hosta en hartgespan. Maar onze reflex is niet: hoe kunnen we van die beesten afgeraken? Geen giftige slakkenkorrels, ook geen minder giftige en ook geen nog minder giftige in de biologische variant hier. Aan ons wordt geen geld verdiend om beestjes af te maken. Niet bij de slakken, niet bij de mieren, niet bij de wespen, niet bij de luisjes,.... als je de gifindustrie moet geloven, is zowat alles dat kruipt een groot gevaar. In onze tuin rekenen we op het werk van de vogels en de egels. Binnenkort misschien ook op de extra hulp van kleine kippen. "Kippen eten geen slakken!", kreeg ik al als triomferend wederwoord van een non-believer, die me voor een grote groep schaakmat wou zetten. Rustig blijven, eens diep inademen en tussen de lijnen suggereren dat zijn kennis omgekeerd evenredig is met zijn grote mond.
Zie ik toch een slak in de tuin, pluk ik de tak waaraan hij mag verder knabbelen, af en leg hem vanachter in het bos. Geen verdrinkingsdood, bier drink ik liever zelf op. En zout doe ik op de patatten. Geef toe, slakken moeten de mensen toch als echte sadisten beschouwen. Wat maken ze niet allemaal mee?
Als er maar geen einde komt aan de slakkendiscussie (en ik ben in een grappige bui) heb ik 2 verhalen om af te ronden:
1. Er zijn groene tuiniersters die aan het experimenteren zijn om van het slakkenslijm een biologische vaseline te maken. Hiertoe mengen ze het slijm met de glibberige kern van Aloë vera. Het verkregen zalfje schijnt zelfs goed te zijn tegen onregelmatige maandstonden. Binnenkort kan je je slakken naar hen opsturen en -wie weet- word je er nog voor vergoed ook. Moeilijke mensen willen dan meestal over iets anders beginnen, wat de bedoeling is.
2. Het zal niet zolang duren of de "kap" komt ons ter hulp. Wetenschappers zijn volop aan het kruisen tussen de slakkenetende kip en de met jachtinstinct bezegende en energieke kat. Dat beest kan een tuin in een mum van tijd slakkenvrij maken. Een beetje Frankenstein maar gifvrij.
Zou het waar zijn, of is hij ons weeral iets aan het wijsmaken? Ik mag bij momenten ook zo mijn binnenpretjes hebben.
Missie geslaagd als ze uiteindelijk de onderliggende boodschap oppikken: zouden we niet beter alles een beetje op zijn beloop laten en wat meer verdraagzaam zijn voor de beestjes? Wie heeft ons doen geloven dat iedere slak er één teveel is? Kunnen we ons geld niet veel beter uitgeven bij een plantenkweker dan aan gifmengers?
Liever 100 slakken in mijn tuin dan 1 irritante anti-al-wat-met-groen-te-maken-heeft van onze soort. Dat weet ik wel zeker.
Haha, Ludo, dit is écht goed geschreven; to the point, gevat, overtuigend en super grappig !
BeantwoordenVerwijderenJe zou dit moeten opsturen vr in t magazine van Velt !
Trouwens ben het meer dan 100 procent eens met wat je schrijft ! Ik vind slakken onwaarschijnlijk mooie en grappige dieren. Geen haar op mijn of Martin zijn hoofd :-) dat eraan denkt om deze beestjes te doden ! Het is idd waar dat ze in onze tuin aanbod en plekjes genoeg hebben om niet aan onze lievelingsplanten te knabbelen en als dat al eens gebeurt... tja, is niet echt leuk, maar dan denk ik net als jou : de beestjes moeten toch eten.
Zou ik dan ook " een echte" zijn ?
wow, bestaat dat? Lezers die mijn stukjes goed vinden? :)
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk ben jij een echte Peggy. Iemand die zowel van paarden als slakken houdt, heeft het hart op de juiste plaats.
Natuurlijk, Ludo ! Uw stijl is echt wel super ! Daar moet je iets mee doen, jong !
BeantwoordenVerwijderenVan paarden en slakken en alles wat ertussen ligt :-)
Het punt is; als we de al overbevolkte mensenwereld willen voorzien van het nodige voedsel kunnen andere mee-eters (zoals Uw vriend de sprinkhaan, de luis; de slak; de witte vlieg enz) niet dulden. Als alle mensen een tuin hadden zoals die van U (en die maar weining met de achte natuur te maken heeft), zou er geen greintje echte natuur meer resten.
BeantwoordenVerwijderen@duveltje: nog niks veranderd zo te lezen :)
BeantwoordenVerwijderenSchone tekst.
BeantwoordenVerwijderenTot nu toe hier nog geen deergelijke opmerkingen gehad. Dat kan natuurlijk zijn omdat in die wildernis de slakken nauwelijks te zien zijn. Of het feit dat ik, als we dan toch eens een slak zien, vol enthousiasme 'kijk, kijk, een slak, cool' aan het roepen ben.
Beste Ludo,
BeantwoordenVerwijderenIn mijn ecologisch beheerde tuin komen massa's slakken voor. Als ik er in de lente en zomer 's avonds niet op uittrek om dagelijks zo'n 40 slakken van mijn courgettes en pompoenen te plukken, héb ik courgettes noch pompoenen uit eigen tuin en kan ik naar de winkel om groenten te kopen. Da's dus niet de bedoeling van een ecologische moestuin. Wegens een slakkenoffensief in augustus (ik was op reis) is geen enkel van de chinese kolen overeind gebleven. Om maar te zeggen, slakken komen voor in een ecologische moestuin en kunnen ervoor zorgen dat je van bepaalde groenten gewoon niets kan oogsten! Slakken zijn trouwens verre van bedreigde diersoorten en gaan dat volgens mij in de toekomst ook niet direct worden. Imho is er dan ook niets mis met het decimeren van de slakkenpopulatie i/d tuin om te eigen kweeksels te beschermen.
Groentjes,
Bert