opwinding in Kaatsheuvel

Behalve van de vele attracties en details van bestratingen heb ik in de Efteling heel veel foto's genomen van bloemen, struiken en combinaties van vaste planten. Tuin- en natuurliefhebbers kunnen uren geboeid ronddwalen in één van de mooiste pretparken van de wereld. In totaal blikte mijn kodakske zowat 600 foto's in, of zo'n 200 per dag. Bij het bekijken van deze overvloed aan foto's stelde ik tot mijn verrassing vast dat mijn fototoestel minstens 2 foto's genomen heeft op eigen houtje, zonder mijn medeweten en zeker zonder mijn toestemming. Pas op: in de Efteling gebeuren veel geheimzinnige zaken, zo bijzonder is dat dus niet.

Zo was ik totaal verrast om deze 2 foto's terug te vinden:

Deze beide foto's werden niet door mij genomen en dat geldt ook voor de dames.

Nog belangrijker dan de bedenking 'hoe komen deze foto's op mijn geheugenkaart?' , is de vraag 'zou deze zichtbare opwinding van de koude zijn, of komt het door mijn aanwezigheid?'. Zonder pretentieus te willen overkomen, gok ik op dat laatste. Het overvalt me dagelijks dat in mijn zog de opwinding aanzwelt. Ter illustratie: zo wandelde ik, verkleed als doorsnee man, voorbij één van de souvenirshops -zo eentje dat nog ontworpen werd door de grote Anton Pieck- toen een aardige vrouw mij lonkte en fluisterend in mijn oren smeekte of ze alsjeblieft met mij op de foto mocht en of ik haar hierbij wilde omhelzen.

Natuurlijk wilde ik dat doen, voor fans doe ik alles. Zij gelukkig en ik gelukkig. Zoals in een sprookje.

Muggenbeet en fan, een onvergetelijk moment voor beiden.