op clematisbezoek

Er was gisteren in 't land zoveel te doen dat het niet zo simpel was om er een keuze uit te maken. Het autovrije Brussel en Antwerpen spraken me ook erg aan, toch koos ik ervoor om een kleinschalige clematiskwekerij in Rillaar te gaan bezoeken.

In het kader van 'op de siertoer' stelden heel wat plantenkwekers hun geleeg open voor mensen die ook geïnteresseerd zijn in de bedrijvigheid achter hun zaak. Al vaak had ik die serres van de clematiskwekerij vlakbij de carpoolparking in Rillaar (nabij Scherpenheuvel) zien liggen. De mogelijkheid om nader kennis te maken met de eigenaars en de clematisteelt liet ik nu niet aan me voorbijgaan. Als je goede, op praktijkervaring berustende uitleg wenst, moet je bij de vakman zijn.

die van ons en de kleinste voor een grote partij clematissen

We werden vriendelijk verwelkomd door een van de twee gebroeders Van Nuffelen die de clematiskwekerij runnen. Zo'n 600 sterke en rijkbloeiende soorten kunnen ze te koop aanbieden. Stekken, verzorging en inpotten doen ze allemaal zelf. Ze leveren grotendeels aan de detailhandel maar ook particulieren kunnen er op zaterdag (van tien tot vier) terecht om hun favoriete clematissen op de kop tikken.

Echt goedkoop zijn ze niet -geen opruimprijzen- maar je krijgt hier zeker waar voor je geld. Alle clematissen worden in een tweeliter pot aangeboden, de plant is gegarandeerd ziektevrij en de goedgevormde clematissen bestaan uit drie tot vier stengels. En als je op zoek bent naar deskundige uitleg kunnen de gebroeders u zeker wegwijs maken in de geheimen van de koningin der klimplanten. Zelf sukkel ik als een echte sukkel met clematissen in mijn tuin. Hooguit twee jaren en dan geven ze de geest. Wat zou er schelen?

Eén van de zes clematissen ('Anita') die thuis wacht om geplant te worden

Ondertussen heb ik een antwoord. De bosgrond is ok maar wat mijn planten missen is paardenmest of koemest. In het plantgat moet voldoende organisch materiaal gemengd worden om de clematis jaar na jaar in de bloei te krijgen. En ik geef toe, hier ben ik nogal lui in. Eens geplant denk ik dat de natuur wel zijn plan zal trekken maar bij de bosranken volstaat dat niet. Af en toe moeten de mouwen worden opgerold en moeten de clematissen in de watten gelegd worden. Een tweede fout is een tekort aan water. Ik geef ze blijkbaar in droge periodes veel te weinig water (ik giet eigenlijk nooit) zeker omdat mijn bosgrond tijdens droogteperiodes in een mum van tijd volledig uitdroogt. In fijne stiefzand groeit natuurlijk niks.

Met de aankoop van 6 nieuwe planten ga ik nog eens een nieuwe kans wagen. Ik heb me voorgenomen om deze keer alles volgens de regels der kunst uit te voeren (een groot plantgat, veel water, paardenmest, goede potgrond) en eens zien wat dat op termijn geeft. Als het nu niet lukt dan zal het "de laatste keer" zijn dat ik me een partij clematissen aanschaf. Al weet iedere tuinliefhebber dat het verdorie moeilijk is om een elegante bosrank als de clematis montana of tangutica in bloei uit je winkelkar te houden.