magnolia grandiflora

 

Het huis van mijn schoonouders werd verkocht. Vermits mijn schoonvader een groot plantenliefhebber en een kleinschalig tuinaanlegger was, had hij heel wat - zeker voor die tijd - unieke planten op zijn geleeg staan. Eén daarvan was een flinke Magnolia grandiflora. Hij was toen al zo'n 3 meter hoog en de grote vraag was 'kunnen we deze nog verplaatsen naar ons eigen huis?'. We hebben de gok gewaagd: met zorg uitgegraven, vervoerd met een kleine vrachtwagen, een groot plantgat en de groenblijvende Magnolia sloeg aan en is nu een van onze mooiste bomen.

 

Tot ons groot jolijt staat deze Magnolia dit jaar terug mooi in de bloemen na enkele jaren daar geen zin in gehad te hebben. Mogelijks heeft het te maken met de sterfte van enkele sparren vlakbij (droogte en letterzetter!) waardoor er meer licht in het bos is. De reuzebloemen staan wel hoog waardoor er een trapladder aan te pas kwam om enkele foto's te nemen. Je moet er natuurlijk  iets voor over hebben. Ik las dat de bouw van de magnoliabloemen nog dateren uit de oertijd, toen de bestuiving nog door kevers geschiedde. Dat maakt het allemaal nog wat interessanter.

 

De magnoliafamilie is heel uitgebreid. De nieuwe variëteiten (zaaiselecties) zijn niet meer bij te houden. Naar mijn smaak zitten er ook enkele 'monsters' tussen die de natuur nooit zelf op de aarde zou loslaten. De tuincentra zien er wel brood in want ik zie ze regelmatig in de verkoop staan. Ieder zijn goesting maar die Frankensteincreaties laat ik aan mij voorbijgaan. Gelukkig wordt ook de Magnolia grandiflora tegenwoordig zeer ruim aangeboden. Deze soort komt van nature voor en doet het in ons klimaat prima. Ik ben er zeer tevreden over. Een mooier aandenken aan mijn 'groene' schoonvader kan ik me niet meteen inbeelden.