mosselquiche

De tijd van lachen is voorbij. Gisteren heb ik mij voor de 4de maal aan een quiche gewaagd en ik durf te stellen dat ik de techniek ondertussen onder de knie heb of in de vingers, zo je wil. Het begon allemaal met een overschot van zo'n 30 mosselen natuur. In een Amsterdams restaurant leerden we dat je deze de dag daarop in de pan met een mosterdsaus kan bakken -en dat was niet slecht van smaak- maar ik foefelde ze in een quichevulling en ook dat was een succes al kan ik, kok zijnde, hierin niet anders dan subjectief zijn. Probeer het zelf maar eens uit en laat weten wat je er van vindt.

ei, soja-room, kaas en mosseltjes

Voor de vulling: drie volledige eieren, 1 brikje Alpro soja-room, een handvol geraspte kaas, de dertig mosselen en een half blokje groentebouillon. Goed door mekaar roeren. Hierbij mengde ik nog een kleine hoeveelheid gestoofde ui (1 dikke) en prei (zie foto beneden). 

gestoofde ajuin en prei

Voor mijn quiches gebruik ik zelfgemaakt kruimeldeeg. In een grote kom meng ik in eerste instantie met een vork 150 gram (afgewogen) tarwebloem met 70 gram Alpro bakboter met een beetje zout. Met een deeghaak in de mixer probeer ik deze mengeling te optimaliseren. Tenslotte kneed ik met de hand het mengsel, na toevoeging van een klein scheutje water, tot een blok homogeen kruimeldeeg. Dit deeg leg ik in een diepvrieszakje een half uur in de koelkast.

voorbakken van zelfgemaakt kruimeldeeg

Op op maat gesneden bakpapier rol ik het deeg in een cirkel uit. Ik doe dit met een glazen fles omdat ik geen deegroller ter beschikking heb. Het deeg mét papier plooi ik in de bakvorm. Al wat over de rand komt gebruik in voor een mini-quiche. Zonder vulling bak ik het deeg zo'n 10 minuten (mag meer als het deeg wat dikker is) voor in een voorverwarmde oven op 180°C. Dit voorbakken is essentieel want anders is de quichebodem wak, niet doorbakken en dus ook niet lekker. Het voorgebakken deeg vul ik met de ei-prei-ui-mosselmengeling en ik plaats het geheel stante pede terug in de oven. Het afbakken duurt zo'n 20 à 25 minuten. De laatste drie minuten zet ik de oven op grill-stand zodat de bovenkant van het mengsel lichtbruin brandt.

mosselquiche in bakpapier

De mosselquiche is nu klaar. Je kan hem samen met het bakpapier gemakkelijk uit de vorm heffen. Je legt hem op een taartschotel en snijdt de quiche in stukken. Ik gebruik hiervoor een pizzaroller en dat gaat prima.

dampende quichetaart, gesneden met pizzaroller

Het plezantste deel komt nu: je mag de quiche opeten. Warm of koud, het kan allebei. Missie geslaagd. Volgende uitdaging: zelf pizzadeeg maken. Maar hierover later meer. In ieder geval, zo'n quiche is een originele en lekkere manier om overschotjes uit de vuilbak te houden. Je kan er echt oneindig veel variaties van maken. Broccoli, paprika, spruitjes, wortelen, ... ik heb het ondertussen allemaal uitgeprobeerd en ze waren stuk voor stuk zeer smaakvol.  Ik verwacht nu geen applaus, zo'n prestatie is het nu ook weer niet, maar ik weet zeker dat iedere vrouw die dit leest, de reflex gaat hebben van 'had ik ook zo maar een verfijnde man in huis'. Dat gemis moet zwaar zijn om dragen.