het purperen randje

Helleborus orientalis, zaailing

Voor wie op zoek is naar winterbloeiers en geen kat in een zak wenst te kopen, is het nu het moment om langs kwekerijen en plantencentra te lopen. Vandaag stopten we bij 2 winkels. Ik uit nieuwsgierigheid voor het aanbod aan toverhazelaars en kerstrozen, mijn vrouw voor een stukje om op het kerkhof te plaatsen. Beide winkels waren druk in de weer om hun 'paasshow' op punt te zetten. Ze gaven een nogal lege, eerder belabberde indruk. Toch vond ik 2 interessante toverhazelaars: eentje (Arnold Promise) die prima vertakt was en bijzonder aangenaam en fris geurde en één griezel (Orange Beauty) waar ik nog wel enkele jaren leiwerk aan heb eer dat ding 'onder de mensen kan komen'.

In de andere winkel was het aanbod al voor de 2de maal op rij ondermaats en de prijszetting oninteressant. Tussen de vaste planten stond gelukkig nog een bakje zaailingen van de gewone Helleborus orientalis. Mits wat zoeken vond ik 3 schoon exemplaren. Eentje (zie foto) heeft een subtiel paars randje en dat kan me wel bekoren. In de namiddag heb ik alles in de tuin geplant met een flinke humuslaag rond het plantgoed. Als het zonnetje zo blijft schijnen en de vrieskou wegblijft, kan het nu snel gaan in de tuin. Ik denk niet dat daar iemand rouwig om gaat zijn. Ik lees hier en daar toch dat nog andere tuinliefhebbers in de startblokken zitten.

Morgen reizen we, na 20 jaar, nog eens naar het arboretum van Kalmthout. Ik ben benieuwd hoe het daar veranderd en gegroeid is. Persoonlijk vond ik vorige keer dat er een flinke zweem van snobisme in de Kalmthoutse lucht hing, alsof een toverhazelaar een goddelijke plant is waar alleen rijke mensen kunnen en mogen van houden. Ik vermoed dat het zovele jaren later allemaal wel in de plebejische plooi is gevallen. Moest het aanbod er zijn en het struikje betaalbaar (plusminus 25 euro) zou het wel eens kunnen dat we met een nieuwe rood getinte Hamamelis huiswaarts keren. We zien (en ruiken) wel.