De achillespees was geboren en de dikke pees van de kuitspier naar de hiel geldt nog steeds als één van de kwetsbaarste radertjes van het atletenlichaam. Ik weet er ondertussen alles van. De start-to-run begint steeds verdere afstanden te omvatten en vandaag ondervond ik een erge pijn in mijn rechter achillespees. Even dacht ik aan stoppen maar een schoenwissel (en mijn beresterk karakter natuurlijk ook) met de trainer bracht enig soelaas.
Het blijkt nu dat alle voorwaarden om een zere achillespees op te lopen in mijn geval aanwezig zijn: slechte en afgesleten loopschoenen met een te harde zool, een beetje -gracieus maar overbodig- overgewicht, een te harde ondergrond (piste), onvoldoende rekoefeningen en opwarming, een geringe beenlengteverschil en een al wat gevorderde leeftijd.
Het resterend gedeelte van de start to run, waar de afstanden alsmaar verder opgevoerd worden, zal moeten gebeuren met betere en zachtere loopschoenen. Anders gaat het niet lukken. Een dieetje om het overgewicht weg te werken lijkt ook niet te vermijden, al zal mijn vrouw het buikje uit de duizend enorm missen. En hopelijk zoeken we ook de bossen op om te lopen zodat de humus wat schokdempend kan werken.
Het is op dit moment niet zeker dat mijn achillespees zal stand houden tot de uiteindelijke 5 kilometer. Daarvoor is er nu al teveel gewankel en gemank. Maar de wil om het tot het einde van de rit vol te houden, is er zeker en vast. Een man kan lijden, zelfs uit vrije wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank je wel om een reactie achter te laten. Als je opteert om als 'Anoniem' te reageren omdat dit het eenvoudigst is, wil je dan je opmerking wel besluiten met je voornaam/naam? Het is plezant om te weten wie mijn blog bezoekt en reageert. Even simpel als 'Anoniem' is 'Naam/URL'. Van die URL hoef je je niks aan te trekken, je vult gewoon je naam of roepnaam of alias in en ... hopsakee, dat werkt ook. Merci.