timmeren aan 'ecoduct'

De voorbije dagen heb ik mij in mijn tuin nog eens fysiek uitgeleefd met het bouwen van een brug met recuperatiehout. In feite is het een afscheiding met doorgang tussen de siertuin en het bos. Het idee viste ik op tijdens onze driedaagse in de Efteling waar je in de buurt van De Vliegende Hollander er een maxi-uitvoering van kunt terugvinden.

Het begon allemaal met het rooien van 2 bomen: een linde die al jaren roetdauw druppelt op de onderliggende planten en een wilde kers die met zijn takken de nabijgelegen eetkersen verstikte. De stammen ervan vormen de basis van mijn constructie.

De stam van de wilde kers

Het begin: de wilde kers wordt op een hoogte van 1, 90 meter vlak afgezaagd. Deze levende stam staat met zijn wortelgestel bijzonder stevig in de grond verankerd. Rondom deze kers wordt de constructie getimmerd. Deze onderstam is allesbehalve loodrecht gegroeid en dat verleend een bijzondere natuurlijke charme.

De 4 hoekpalen en dwarsliggers

De met klimop begroeide wilde kersenstam krijgt het gezelschap van 3 andere hoekpalen. Zij worden in een gegraven gat van 60 à 70 cm diep neergepoot. Het uitgegraven zand wordt rond de boomstammen flink aangeduwd. Het gieten van een emmertje water extra rond iedere hoekpaal verstevigt de verankering. De voorste 2 hoekpalen en de achterste 2 hoekpalen worden met mekaar verbonden door een stevige dwarsbalk. De dwarsbalken worden daarvoor gedeeltelijk vlak gezaagd omdat een ronde paal niet zo stevig ligt. Met 4 keepernagels per paal hamerde ik alles vast. Het geheel geeft bij het duwen geen krimp meer.

Dwarsbalkjes op het dak

Met kleine knuppeltjes op de twee dwarsbalken wordt het dak provisoir dichtgetimmerd. Dit kan met latnagels of negermennekes. Hierop komt later de dakafwerking: met bamboestokken, een viltdoek, grond en een houten kader wordt op het dak een plantvak gecreëerd waarin sedums, sempervivums en wilde bloemen geplant of gezaaid worden. En dan kan het stapelwerk aan de zijkanten beginnen. 

Al het hout dat vrijkwam bij het rooien van de 2 bomen of dat nog ergens op mijn geleeg rondslingerde werd op maat gezaagd met een elektrische kettingzaag. De mooiste balkjes stapelde ik tegen de hoekpalen omdat zij zichtbaar blijven. Stapel met zorg. Zie dat alles goed vast ligt. 

Het voorlopig resultaat voor de eindafwerking

(aan de rechterkant zie je de kromme stam van de wilde kers)

Zowel aan de linker- als aan de rechterkant moet ik nog een beetje hout bij stapelen. Op het gestapelde hout kieper ik nog fijn hakselhout. De allerkleinste takken van de gerooide bomen moeten toch nog door de hakselaar. Deze fijngemalen houtsnippers gaan de balkjes nog steviger doen liggen. Bovendien zal er zich na korte tijd een verteerde mulchlaag ontwikkelen waarop gras en wilde bloemen zich kunnen gaan nestelen. Op termijn zal de brug dus aangekleed worden met een natuurlijk groendak. In het najaar zal ik er ook een klimroos tegenaan planten.

Ik vind zo'n doorgang een mooi alternatief voor mensen die hun hout niet in de kachel stoppen. Ik heb in het verleden al zitbanken, houtwallen en een stapeltoren in mekaar geflanst maar op deze 'ecoduct' ben ik toch het fierst. Het was 2 dagen hard werken en de hulp van mijn vader en zijn kettingzaag was dan ook erg welgekomen. 

Waar zo'n bezoek aan de Efteling toch niet goed voor kan zijn.