slangenesdoorn

de Acer capillipes heeft een mooi gestreepte bast

Onze slangenesdoorn, ook wel slangenhuidesdoorn genoemd, kocht ik ooit als zaailing van enkele centimeters hoog in een P9-potteke. Het was op de (intussen opgedoekte) plantendag van de Vlaamse Vaste Planten Vereniging op de terreinen van de windhondenraces in Beringen. Ondertussen is het tere plantje uitgegroeid tot een meerstammige boom van zo'n 5 meter. De slangenesdoorn doet de goede naam van de esdoornfamilie alle eer aan.

Deze esdoorn behoeft nauwelijks zorgen -af en toe haal ik er een dode tak uit - , hij verkleurt mooi naar het rode in de herfst, hij produceert van die dubbele schroef-helikopters als zaad en hij heeft wel een heel aparte, gevlamde bast die hem ook zijn Nederlandse naam gaf. Eerst stond hij in de schaduw van een zelf opgekweekte moeraseik maar om de slangenesdoorn maximale ontplooiingskansen te geven heb ik van mijn eik stamrolletjes gemaakt. 

Er zijn nog heel wat bomen met een prachtige bast of schors. Bij de aanschaf van onze bomen was dit één van de eigenschappen die zeker meetelde. Zo waren we gecharmeerd door de diep gegroefde kurkbast van de amberboom en ook bij de aankoop van de Acer griseum was het de afpellende schors die de doorslag gaf. En hoeveel charme zou de berk niet verliezen zonder zijn witte bast of de plataan zonder afbladderende schors?