Tegen mijn eigen ecologische tuinvisie in, zijnde het milieuvriendelijkste pad is geen pad (ik durf mijn visie nogal eens laten bepalen door het recht op luiheid), heb ik eergisteren de bouwvakker in mij terug wakker geschud en ben ik een pad beginnen aanleggen. Het konijnenpad zo je wil.
De eerste dag heb ik de beide boorden geplaatst en de grond op diepte uitgeschoffeld. Hierbij werd de bestaande grondslag zoveel mogelijk gerespecteerd wat betekent dat de waterpas achterwege bleef. Omdat de verharding zou worden opgebouwd uit restmaterialen (overschot bouw kapel en uitgebroken klinkers van de inkomhal) werd de breedte van het pad bepaald door 6 x de breedte van de betonklinkers of ook 3 x de lengte van de kleiklinkers).
Gisteren heb ik dan het pad in mekaar gepuzzeld. Omdat er niet meteen auto's of camions in onze tuin verwacht worden, volstond een bedje van Mols witzand. Geen mengeling met cement dus waardoor het water goed weg kan en de voegen kunnen bewoond worden door wat gewoonlijk onkruid en vuiligheid genoemd wordt. Met een zware hamer werd steen voor steen in het zand geklopt. Hiermee kan je een speels effect verkrijgen en wat meer is, je kan lawaaierig en stofferig slijpwerk vermijden. Hiertoe werk je volgens het karrewielmodel - ik verzin dat model hier terplekke - wat betekent dat je aan de binnenkant van de bocht de stenen dicht tegen mekaar legt en dat je de voeg alsmaar laat verbreden naar de buitenkant toe. Op deze manier kan je met rechte stenen toch een bocht maken.
Bij het leggen, gezeten met de knieën op de grond, werden de voegen meteen een eerste maal dicht gestrooid. Als de puzzel klaar was, werd dit alles met emmers water aangegoten zodat de stenen goed vast kwamen te liggen (zie resultaat op de onderste foto). Vandaag worden de stenen een tweede maal met fijn zand ingeborsteld en klaar is kees. Volgende week worden nog wat planten gezet die gelijdelijk aan over de rand groeien.
het nieuwe tuinpad nadat het zand met water werd begoten
Ge hebt dat weer goed gedaan, Ludo !
BeantwoordenVerwijderenkunnen wij u ook inhuren voor zo'n klusjes? ge hebt daar verdraaid veel handigheid in!
BeantwoordenVerwijderenPerfecte timing dit bericht, ik heb ook zo'n pad (her) aan te leggen. Hoe diep maak je de zandlaag onder de stenen Ludo?
BeantwoordenVerwijderen@Bart: ik denk hier zo'n 6 of 7 centimeter, zorg dat je de stenen goed kunt aankloppen in de witte zand. De rode stenen zijn dikker dan de grijze klinkers. Onder de rode zit nog zo'n 2 centimeter zand. In dit geval heb ik gewoon de volledige inhoud van de zandbak van de kinderen (die ik tegelijk heb ontmanteld) verdeeld over gans het pad.
BeantwoordenVerwijderenKnap werk! Uw Madame zal content zijn!
BeantwoordenVerwijderenDit is natuurlijk het betere paadjes-werk. Daar kan ik met mijn houtsnipperpaadjes niet tegenop.
BeantwoordenVerwijderenLudo wijst ons het pad... Flink gewerkt, en dat met zo'n hondenweer...
BeantwoordenVerwijderen't Ziet er in ieder geval goed uit.
Als er later nog wat groen tussen de voegen groeit, zal het pad helemaal 'af' zijn. Mooi gedaan.
BeantwoordenVerwijderenAls je dan toch een pad moet leggen, dan zijn deze klinkertjes toch het mooiste. Je zal het wel koud hebben gehad...
BeantwoordenVerwijderenIk bedenk me nog wat, je had ook het hazenpad kunnen kiezen met die kou, 't is bijna Pasen toch ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk heb vaak met vriestemperaturen op de bouw gestaan. Soms moesten we zout aan de mortel toevoegen opdat hij niet aan het truweel zou vastvriezen. Omdat onze tuin reeds goed met groen omsloten is, bleef de koude wind achterwege. Een tuin kan de gevoelstemperatuur met enkele graden positief beïnvloeden.
BeantwoordenVerwijderen