mea culpa

gepiep in de beukenhaag

Normaal gezien is het snoeien van de ongeveer 50 meter lange beukenhaag een klus die ik klaar op een rustdag van de Tour de France. Maar het was toen zo'n kletsnat pokkenweer dat ik het uitgesteld heb tot gisteren. Een natte haag scheren is niet echt iets om naar uit te kijken. Het wordt al snel een geklodder.

Omdat het gisteren behoorlijk warm was, snoeide ik heel op 't gemakske. Met beurten van zo'n 20 minuten want er moet ook regelmatig gerust en gedronken worden. Aan de straatkant hoorde ik wel wat gepiep maar ik stond er verder niet bij stil. Tegen de avond ontdekte mijn vrouw, bij het opruimen van het snoeisel dat aan de kant van onze eigendom lag, een nest. Een merelnest zo bleek. Met 'de jong' er nog in.

Het nest dat allicht goed verscholen zat onder de rode bladeren van de beukenhaag hangt er nu wel een beetje te open en bloot bij. Mea culpa want had ik het geweten had ik de haag daar natuurlijk onaangeroerd gelaten. We leven hier ook aan de achterkant van ons huis. Zowat alle nesten in hagen, takkenwallen en nestkastjes en hun respectievelijke bewoners kan ik daar zo aanduiden maar aan de voorkant.... tja, daar komen we nauwelijks. Ik had dus geen flauw benul van dat merelnest. Laat ons hopen dat ze veilig en wel  groot kunnen worden.

De boze blik van de jonge merel op de foto -van smeerlapke dat ge zijt!- is terecht. Niemand heeft graag dat  zijn 'kamp' afgebroken wordt. Ik kon daar vroeger ook kwaad om worden. Les: volgende keer toch eerst de haag nakijken op eventuele nesten. Dat is zo gebeurd. Voor 't zelfde geld had ik er een paar onthoofd. Ik mag er niet aan denken.