afscheid van De Step

Voorbije week sloten we een heel lang hoofdstuk af: na 14 jaar -of zijn het er 15?- zijn al onze 4 kinderen, met dochter Heleen als laatste, het basisonderwijs ontgroeid en namen we afscheid van de Freinetschool De Step in Beringen. Zoals gebruikelijk op De Step werd er door de afzwaaiers een boom geplant als aandenken aan hun aanwezigheid op de school. De boom wordt verankerd aan een stevige paal waarin de namen van de kinderen gefreesd zijn. In de takken van de boom worden alle kleurrijke speeches van de kinderen opgehangen. Een mooi ceremonie is dat.

afscheidsspeech van Heleen voor de ceremonieboom

speech van de dochter in detail

Heleen zat als enigste meisje tussen de jongens in het 6de leerjaar. Volgend jaar gaat dat gegarandeerd anders zijn. Net zoals haar zussen en broer zal ze school gaan lopen in Diest. Voor zover ik ingelicht ben, zal ze starten in de Moderne met extra uren striptekenen. Dus, 's morgens alle 4 de bus op. Dat betekent ook dat Kristien -eindelijk- rechtstreeks naar haar werk kan rijden en geen kinderen meer moet afzetten en ophalen in Beringen. Dat gaat een gemak zijn.

klasfoto, Heleen tussen de jongens

Waar we ook niet gaan om treuren is het 'ouderengagement' dat nu stopt. Altijd graag gedaan, in de beginjaren met vuur en passie, maar na 15 jaren klussen, rondrijden, klassen stofzuigen en poetsen mag het ophouden. Die rust hebben we wel verdiend. Ik denk dat de school met de passage van de familie Rutten tevreden mag zijn. 4 brave kindjes en 2 betrokken ouders (in de fleur van hun leven) die nooit amok of problemen hebben gemaakt. Wie wil daar niet voor tekenen?

het getuigschrift van Basisonderwijs

Zelf heb ik er ook jaren in de schoolraad gezeten. Met nieuwe verkiezingen kwam ik zelfs met de meeste stemmen uit de bus maar omdat het gemeenschapsonderwijs verbiedt dat ouders die werken in het vrije onderwijs, zetelen in hun schoolraden, heb ik hier vrij snel ontslag moeten nemen. Een nogal sektarische gedachte, als je 't mij vraagt. Ik waakte erover dat de ouderbijdragen niet uit de pan swingden (de maximumfactuur bestond toen nog niet) en vele jaren was ik ook actief in de Werkgroep Tuinen. Op woeste grond plantte ik er 2 lange hagen met inheemse struiken maar 'helaas' is de school ondertussen verhuisd waardoor deze aanplant gedoemd is om te verdwijnen. Nochtans ligt ze er schitterend en vitaal bij.

Tijdens de overhandiging van het getuigschrift van het Basisonderwijs, heb ik met genoegen kunnen vaststellen dat ook de nieuwe ouders ferm hun best doen om de kinderen in contact te brengen met de natuur. Er zijn adoptiekonijnen, kippen, een hoekje met wilde bloemen, een levende tunnel van gevlochten wilgentakken, bloempjes in versleten laarzen, 'hanging baskets' in opgehangen pompbakken en de leerlingen gaan af en toe helpen op de Watersnip. Dat zit er goed.

Merci aan alle leerkrachten, klasse-ouders en medewerkers die voor onze kinderen het beste hebben gegeven. We zien en horen mekaar nog wel. Laat De Step swingen en hou Célestin Freinet in ere .... en laat me weten als er peren in de nieuwe boom hangen!