Beurre de Merode

Nog zo'n 20 peren schieten er over.

In onze straat stonden vroeger een grote perenboom en een okkernotenboom. Wanneer we in de late namiddag met de fiets van school kwamen, konden we onderweg peren en okkernoten rapen. Meestal aten we ze terplekke op. De peren leverden weinig problemen op al moest je opletten dat er geen wormpje in zat. De noten, dat was een ander paar mouwen. Daar moest je serieus kunnen voor stampen.

Toen we jaren geleden onze eigen voortuin aanlegden, vond ik dat er ook een grote perenboom vlakbij de straat moest staan. Voor de prachtige bloesem maar zeker ook voor de jaarlijkse lading vers fruit. Ik koos voor de zogenaamde 'dubbele Flip', een oude ziektevrije soort en een boom die vrijwel overal gedijt. De peer is ook gekend onder de poëtische naam 'Beurre de Merode".

Dit jaar plukten we twee emmers vol. Er resten nog zo'n 20 peren. Ze liggen grijpklaar op de tafel van het terras. Als de boom nog wat flinker uit de kluiten gewassen is , zullen ook onze peren langs de fietspad opgeraapt kunnen worden. De nieuwe generatie schoolkinderen mag er gratis en voor niks zijn buikje mee vullen. Ik heb er echt geen bezwaar tegen al heb ik zo'n voorgevoel dat die lekkere peren hun geen fluit kunnen schelen. Misschien weten ze tegen dan zelfs niet meer dat het peren zijn en dat zoiets eetbaar is.