Onze familie is een atletiekfamilie. Zelf heb ik ook enkele jaren atletiek gedaan. Mijn specialiteit was dat ik geen specialiteit had. Ik kon niks extreem goed, maar ik kon met zowat alles meedoen zonder me belachelijk te maken. Op het moment dat de tien rond er op de 100 zat aan te komen, ben ik beginnen te volleyballen omdat ik speedofobie heb. Nog wat later schakelde ik over naar handbal. Hier ben ik zelfs een aantal jaren scheidsrechter geweest. De bond riep mij meestal op om dameswedstrijden (2de nationale) te leiden. Ik was erg geliefd. Dit kwam omdat ik mijn fluitje slechts gebruikte als het echt nodig was. Zo kon het spel enige vaart krijgen. Het was ook de tijd van mijn bruingebrande benen. Zo is het me ooit overkomen dat jonge gasten na de match naar me toekwamen en zeiden dat "van iedereen die op het veld stond ik de mooiste benen had." Na die match ben ik niks meer blijven drinken.
De atletiekmicrobe is ondertussen doorgegeven aan de zoon des huizes. Zo gebeurt het dat hij naast voetballen en pingpongen ook al eens deelneemt aan een atletiekmeeting. Gisterenavond ging hij nog eens meedoen. Hij ging de 60 meter sprint doen, het kogelstoten en het verspringen. Om 7 uur startte de meeting. Rond half 10 uur waren we thuis. So what? Ik heb eens uitgeteld hoeveel minuten onze Jo werkelijk aan atletiek gedaan heeft. De sprint: 10,28 seconden. Verspringen: 3 X 15 seconden. Kogelstoten: 3 X 20 seconden en wat proefworpen. Samen zo'n twee minuten en half atletiek op een sportavond die voor ons 2,5 uur lang duurde.
Ik heb voor mijn kinderen alles over maar ik vond het een nogal povere avondvullende activiteit. In plaats van al dat wachten had ik liever de rupsjes van de dochter bestudeerd. Daar gaat hij weer? Neenee, de derde in rij is op school een vlinderproject gestart. Dit weekend staat het terrarium met koolwitjerupsen en enkele verpopte exemplaren thuis in bewaring. Ze krijgen regelmatig verse bladeren van witte- en boerenkool. Ook de papieren zakdoekjes op de bodem moeten dagelijks ververst worden ter voorkoming van ziektes. Want die constant koolvretende rupsen scheiden wat af. Deze morgen heb ik tientallen bolletjes opgeveegd. De drolletjes die in de hoeken van de lijsten bleven plakken, heb ik met mijn nagels losgepeuterd. Wie een epidemie wil voorkomen, mag niet vies zijn. En voor wat hoort wat. Jawel, een koolwitje werd geboren. Wat later klom het met zijn natte vleugels op een takje. Deze middag heb ik haar in de tuin de vrijheid gegeven. Het was een vrouwtje. Ik voelde me een beetje gynaecoloog. Gelukkig moest ik niet knippen of naaien want zoals je weet is een vlinder geen zoogdier en kan er ook niks dierbaars gescheurd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank je wel om een reactie achter te laten. Als je opteert om als 'Anoniem' te reageren omdat dit het eenvoudigst is, wil je dan je opmerking wel besluiten met je voornaam/naam? Het is plezant om te weten wie mijn blog bezoekt en reageert. Even simpel als 'Anoniem' is 'Naam/URL'. Van die URL hoef je je niks aan te trekken, je vult gewoon je naam of roepnaam of alias in en ... hopsakee, dat werkt ook. Merci.