Onze familie is een atletiekfamilie. Zelf heb ik ook enkele jaren atletiek gedaan. Mijn specialiteit was dat ik geen specialiteit had. Ik kon niks extreem goed, maar ik kon met zowat alles meedoen zonder me belachelijk te maken. Op het moment dat de tien rond er op de 100 zat aan te komen, ben ik beginnen te volleyballen omdat ik speedofobie heb. Nog wat later schakelde ik over naar handbal. Hier ben ik zelfs een aantal jaren scheidsrechter geweest. De bond riep mij meestal op om dameswedstrijden (2de nationale) te leiden. Ik was erg geliefd. Dit kwam omdat ik mijn fluitje slechts gebruikte als het echt nodig was. Zo kon het spel enige vaart krijgen. Het was ook de tijd van mijn bruingebrande benen. Zo is het me ooit overkomen dat jonge gasten na de match naar me toekwamen en zeiden dat "van iedereen die op het veld stond ik de mooiste benen had." Na die match ben ik niks meer blijven drinken.
De atletiekmicrobe is ondertussen doorgegeven aan de zoon des huizes. Zo gebeurt het dat hij naast voetballen en pingpongen ook al eens deelneemt aan een atletiekmeeting. Gisterenavond ging hij nog eens meedoen. Hij ging de 60 meter sprint doen, het kogelstoten en het verspringen. Om 7 uur startte de meeting. Rond half 10 uur waren we thuis. So what? Ik heb eens uitgeteld hoeveel minuten onze Jo werkelijk aan atletiek gedaan heeft. De sprint: 10,28 seconden. Verspringen: 3 X 15 seconden. Kogelstoten: 3 X 20 seconden en wat proefworpen. Samen zo'n twee minuten en half atletiek op een sportavond die voor ons 2,5 uur lang duurde.
Ik heb voor mijn kinderen alles over maar ik vond het een nogal povere avondvullende activiteit. In plaats van al dat wachten had ik liever de rupsjes van de dochter bestudeerd. Daar gaat hij weer? Neenee, de derde in rij is op school een vlinderproject gestart. Dit weekend staat het terrarium met koolwitjerupsen en enkele verpopte exemplaren thuis in bewaring. Ze krijgen regelmatig verse bladeren van witte- en boerenkool. Ook de papieren zakdoekjes op de bodem moeten dagelijks ververst worden ter voorkoming van ziektes. Want die constant koolvretende rupsen scheiden wat af. Deze morgen heb ik tientallen bolletjes opgeveegd. De drolletjes die in de hoeken van de lijsten bleven plakken, heb ik met mijn nagels losgepeuterd. Wie een epidemie wil voorkomen, mag niet vies zijn. En voor wat hoort wat. Jawel, een koolwitje werd geboren. Wat later klom het met zijn natte vleugels op een takje. Deze middag heb ik haar in de tuin de vrijheid gegeven. Het was een vrouwtje. Ik voelde me een beetje gynaecoloog. Gelukkig moest ik niet knippen of naaien want zoals je weet is een vlinder geen zoogdier en kan er ook niks dierbaars gescheurd worden.
30 september 2006
philip catherine
Op zondag 26 november kan je in Zichem in Den Hemel Philip Catherine aan het werk zien samen met Philippe Aerts (b) en Mimi Verderame (dr). Ik zal er als grote fan van Catherine ook zijn. Het gebeurt ook niet elke dag tot zo'n jazztopper vlakbij de deur komt spelen. Ook reuzeinteressant en dus present: flat earth society (Oesterprinses) nu vrijdag 6 oktober in het CC van Hasselt.
Sinds 'Guitars', de LP uit 1975, volg ik Philip Catherine op de voet.
Sinds 'Guitars', de LP uit 1975, volg ik Philip Catherine op de voet.
vijverplanten
Een mayonaisepotteke met enkele stengels waterkruid kost al snel twee euro. Deze week ben ik van plan om mijn vijvertje uit te mesten. Ik kap dan altijd zo'n twee kruiwagens waterplanten op de composthoop. Ik vind dat zo'n zonde. Daarom deze oproep: als er natuurliefhebbers zijn die wat vijverplanten kunnen gebruiken (watermunt, pijlkruid,....), je kan ze bij mij komen halen. Een snel mailtje volstaat (muggenbeet@gmail.com). Dit aanbod geldt niet voor commerçanten of rechtse rukkers. Wel zelf af te halen in Tessenderlo!
28 september 2006
lachen met mij
"Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten!
Ik leverde bewijs van mijn bestaan,
Omdat door het verleggen van die ene steen,
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan!"
Onze goeie Bram Vermeulen verlegde een steen maar hij kreeg wel een beroerte. Dan moet ik nog niet klagen. Ik heb 10 jaar in de bouw gewerkt, vrachten en palletten stenen gesjouwd, ingeladen, uitgeladen en op mekaar gemetst en ik leef nog. Zelfs na urenlang drilboren. Oef. Maar of dat nog lang gaat duren, leven bedoel ik dan, dat weet ik niet zo zeker.
De kinderen verzoeken mij hun plastieken zwembadje naar het containerpark te verhuizen en een echte zwemvijver in onze tuin te maken. Ik verheug me erover dat ze denken aan een "zwemvijver" en niet aan zo'n afgrijselijke blauwe betonnen kuip met chloorwater maar beseffen ze wel wat een werk dat dat is?
Dat wordt zweten van 't graven en kruien want een graafmachine geraakt niet meer tot in onze tuin. Handwerk dus. Met de spade en de kruiwagen.
Aan 't kruis was het waarschijnlijk minder afzien.
Daarnet herinnerden ze me er nog eens aan. Je had beloofd na de vakantie papa! Ik heb uitstel verkregen tot het allerheiligenverlof. Dan heb ik wat vrije dagen. Dit leek hen een goed argument. Het is écht zo: op werkdagen zit fysische arbeid er niet meer in. Uitgeput kom ik thuis, ook al doe ik hoofdzakelijk complexe psychologische denkoefeningen. Als ik dan kan kiezen tussen stomende...(patatten voor de minderjarigen) of slapen dan moet ik geen seconde nadenken.
Op het werk lachen ze me telkenmale uit als ik dit zeg. En ze gaan helemaal uit de bol als ik ze vertel dat een zeldzame rups in je eigen tuin veel interessanter is dan wat doordeweekse mannen het absolute hoogtepunt van genot vinden. "Hier hebben ze weer ne frisse aangeworven", zie je ze dan denken. Met een onderbouwd discours toon ik dan aan dat 'patatten' erg overgewaardeerd worden maar aan de reacties te zien -rimpels op het voorhoofd, kruisgekrab, neengeschud- leid ik af dat ik niet van deze wereld ben. Een kalf onder hengsten.
Maar dit geheel terzijde. Of ik blog binnenkort over de vorderingen aan de zwemvijver of je leest (n)ergens dat ik finaal beland ben tussen de engerlingen en de wormen. Als die van het werk mijn doodsprentje gaan bijeenschrijven, kan je al raden wat de teneur gaat zijn:
Hij ligt nu waar hij het liefste ligt.
Insecten en ongedierte waren zijn grote liefde.
Treur niet.
Hij gaat zich nog amuseren daar onder de grond.
Eindelijk geniet hij van het leven.
En dan maar lachen op de koffietafel.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten!
Ik leverde bewijs van mijn bestaan,
Omdat door het verleggen van die ene steen,
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan!"
Onze goeie Bram Vermeulen verlegde een steen maar hij kreeg wel een beroerte. Dan moet ik nog niet klagen. Ik heb 10 jaar in de bouw gewerkt, vrachten en palletten stenen gesjouwd, ingeladen, uitgeladen en op mekaar gemetst en ik leef nog. Zelfs na urenlang drilboren. Oef. Maar of dat nog lang gaat duren, leven bedoel ik dan, dat weet ik niet zo zeker.
De kinderen verzoeken mij hun plastieken zwembadje naar het containerpark te verhuizen en een echte zwemvijver in onze tuin te maken. Ik verheug me erover dat ze denken aan een "zwemvijver" en niet aan zo'n afgrijselijke blauwe betonnen kuip met chloorwater maar beseffen ze wel wat een werk dat dat is?
Dat wordt zweten van 't graven en kruien want een graafmachine geraakt niet meer tot in onze tuin. Handwerk dus. Met de spade en de kruiwagen.
Aan 't kruis was het waarschijnlijk minder afzien.
Daarnet herinnerden ze me er nog eens aan. Je had beloofd na de vakantie papa! Ik heb uitstel verkregen tot het allerheiligenverlof. Dan heb ik wat vrije dagen. Dit leek hen een goed argument. Het is écht zo: op werkdagen zit fysische arbeid er niet meer in. Uitgeput kom ik thuis, ook al doe ik hoofdzakelijk complexe psychologische denkoefeningen. Als ik dan kan kiezen tussen stomende...(patatten voor de minderjarigen) of slapen dan moet ik geen seconde nadenken.
Op het werk lachen ze me telkenmale uit als ik dit zeg. En ze gaan helemaal uit de bol als ik ze vertel dat een zeldzame rups in je eigen tuin veel interessanter is dan wat doordeweekse mannen het absolute hoogtepunt van genot vinden. "Hier hebben ze weer ne frisse aangeworven", zie je ze dan denken. Met een onderbouwd discours toon ik dan aan dat 'patatten' erg overgewaardeerd worden maar aan de reacties te zien -rimpels op het voorhoofd, kruisgekrab, neengeschud- leid ik af dat ik niet van deze wereld ben. Een kalf onder hengsten.
Maar dit geheel terzijde. Of ik blog binnenkort over de vorderingen aan de zwemvijver of je leest (n)ergens dat ik finaal beland ben tussen de engerlingen en de wormen. Als die van het werk mijn doodsprentje gaan bijeenschrijven, kan je al raden wat de teneur gaat zijn:
Hij ligt nu waar hij het liefste ligt.
Insecten en ongedierte waren zijn grote liefde.
Treur niet.
Hij gaat zich nog amuseren daar onder de grond.
Eindelijk geniet hij van het leven.
En dan maar lachen op de koffietafel.
27 september 2006
boemboemboem
De 0110-CD zit wel degelijk bij de Humo en terwijl ik dit typ, knalt hij uit de boxen. Heerlijke baslijn bij Axelle Red.
26 september 2006
het korte geheugen
"Vandaag, meer dan ooit, moet ik vaststellen dat ons werk (het blijven waarschuwen tegen extreemrechts en het VB) meer dan noodzakelijk is. Wij horen en zien zoveel dingen die ons aan vroegere tijden doen herinneren. Er is niet alleen de electorale doorbraak van het VB in ons land, maar ook in gans Europa neemt het neonazisme angstwekkende proporties aan. De opmars van die design fascisten doet me huiveren en beelden uit het verleden doemen weer op. Het doet me enorm veel pijn te moeten vaststellen dat het geheugen van de mensen zeer kort is."
Regine Beer -overlevende uitroeiingskamp- op Blokwatch (artikel Rony Boonen)
Regine Beer -overlevende uitroeiingskamp- op Blokwatch (artikel Rony Boonen)
puzzel met 6 stukken
Vlaanderen gaat zich in het buitenland profileren met een nieuw logo. Minister van Toerisme Geert Bourgeois stelde het nieuwe logo vanmorgen voor.
Maar wat blijkt? Die drommelse leeggemolken leeuw wordt nog maar eens uit zijn kot gehaald. 't Is wel geen heel agressief exemplaar met van die afgrijselijke klauwen waarvan je kippenvel krijgt, dat gelukkig niet, maar waarom in godsnaam weer een leeuw? Hoeveel leeuwen leven er in Vlaanderen? Een paar opgesloten in de dierentuin van Antwerpen, een paar rechtse snullen die zich leeuw wanen maar in feite brulapen zijn en dan nog een aantal bronzen en arduinen exemplaren.
Is het dan echt zo'n wereldvreemde vraag om eindelijk eens een modern logo te ontwerpen zonder deze Afrikaanse vleeseter? Hij mag dan al de koning der dieren zijn, maar wat heeft dit met de Vlaamse biotoop te maken? Waarom geen konijn, een trekpaard, een kieken of een mossel? Als jij een doorsnee Vlaming ziet, denk je dan aan een leeuw? Of als je de minister van toerisme bezig hoort, brult er dan een roofdier of zie je zijn gouden lokken wapperen? Niet dat ik van slechte wil ben, maar ik denk eerder aan een stokstaartje.
Zou die leeuw gewoon niet moeten dienen om te doen alsof we iets voorstellen? Wij, dat inktvlekje op de wereldkaart?
25 september 2006
.jpg)
24 september 2006
vlinderpracht
copyright: muggenbeet
Tijdens de onderbreking van het WK in Salzburg even de tuin in gewandeld. Tot mijn grote verbazing fladderde er een tiental vlinders rond de herfstastertjes. Het mild zonnetje bracht de dagpauwogen en de gehakkelde aurelia's op het lumineuze idee om Muggenbeet op te vrolijken.
Vliegensvlug mijn kodakje bovengehaald en een twintigtal foto's geschoten. De vlinders leken wel verslaafd aan de nectar want ik kon ze tot op enkele centimeters afstand benaderen. A lucky day. Op de foto één van de gehakkelde aurelia's. De diepe insnijdingen bij de vleugels verklaren waarom deze aurelia gehakkeld genoemd wordt.
dagpauwoog op FlickR
gepruts met foto's
De Raad voor de Journalistiek heeft een Richtlijn uitgevaardigd over beeldbewerking. De Raad wijst erop dat bewerkte journalistieke foto’s of bewerkt journalistiek beeldmateriaal de nieuwsconsument niet mogen misleiden. Om verwarring te voorkomen zal zo nodig in een begeleidende tekst of in het beeldonderschrift worden aangegeven dat het om bewerkte beelden gaat.
De afgelopen maanden zijn er, zowel in binnen- als in buitenlandse media, verscheidene incidenten geweest met foto’s die zodanig waren bewerkt, dat ze de realiteit vervormden. Zo waren er het 'kloonstempelen' van demonstranten, het extra toevoegen van 'vliegtuigraketten', het indrukwekkender maken van rookwolken, etcetera. "De geloofwaardigheid van de journalistiek dreigt hierdoor in het gedrang te komen", aldus de Raad.
De afgelopen maanden zijn er, zowel in binnen- als in buitenlandse media, verscheidene incidenten geweest met foto’s die zodanig waren bewerkt, dat ze de realiteit vervormden. Zo waren er het 'kloonstempelen' van demonstranten, het extra toevoegen van 'vliegtuigraketten', het indrukwekkender maken van rookwolken, etcetera. "De geloofwaardigheid van de journalistiek dreigt hierdoor in het gedrang te komen", aldus de Raad.
regenboogtrui
Zo'n 30 minuten geleden is in Salzburg het startschot gegeven voor het wereldkampioenschap wielrennen op de baan. De sportliefhebbers zijn natuurlijk allemaal benieuwd of Tom Boonen zijn regenboogtrui mag behouden.
Alhoewel België op het WK reeds een eerste gouden medaille veroverd heeft, dankzij een prachtprestatie van Dominique Cornu in het tijdrijden bij de beloften, zou het toch een ontgoocheling zijn mocht Tom naast het goud grijpen. Met minder zijn de mensen tegenwoordig niet meer tevreden. Zilver is iets voor de vergeethoek. Wij zijn ook benieuwd en zetten ons meteen voor de televisie tot de finish.
Voor de regio Mol-Balen zou het tevens een welgekome opkikker zijn want de voorbije dagen is het droefenis troef geweest. Op één week tijd werden we geconfronteerd met een mannenlijk in een beek, een vrouw die omwille van de moordende 'dodehoek' door een vrachtwagen werd doodgereden en een gewezen leerling van onze school die omkwam bij het oversteken van de weg. Tom is ook een ex-leerling van onze school. Succes is mooi maar erg relatief.
Alhoewel België op het WK reeds een eerste gouden medaille veroverd heeft, dankzij een prachtprestatie van Dominique Cornu in het tijdrijden bij de beloften, zou het toch een ontgoocheling zijn mocht Tom naast het goud grijpen. Met minder zijn de mensen tegenwoordig niet meer tevreden. Zilver is iets voor de vergeethoek. Wij zijn ook benieuwd en zetten ons meteen voor de televisie tot de finish.
Voor de regio Mol-Balen zou het tevens een welgekome opkikker zijn want de voorbije dagen is het droefenis troef geweest. Op één week tijd werden we geconfronteerd met een mannenlijk in een beek, een vrouw die omwille van de moordende 'dodehoek' door een vrachtwagen werd doodgereden en een gewezen leerling van onze school die omkwam bij het oversteken van de weg. Tom is ook een ex-leerling van onze school. Succes is mooi maar erg relatief.
23 september 2006
mysterie opgelost
Gisteren, toen ik naar huis reed van het werk, passeerde ik ter hoogte van Meerhout een hele stoet sjieke wagens met blauwe zwaailichten en vlaggetjes. Er was uitgebreide begeleiding door onze zwaantjes. Op het einde van de colonne reed er een superdeluxe mini-autobus. Zag ik dat wel goed? Allemaal Chinezen? Was het een mobiele target voor de Quick Response oefeningen? Of waren de uitbaters van de chinese restaurants in groep naar zee geweest? Neen, het moeten heel hoge pieten geweest zijn.
Ondertussen is het mysterie opgelost.
Ondertussen is het mysterie opgelost.
schacht
Sinds gisteren weet ik het officieel: mijn collega en ik worden in november 'gedoopt'. Iedereen die bezig is met het tweede jaar dienst in ons instituut wordt als "schacht" beschouwd en heeft de eer een hele avond lang te fungeren als janlul. Niet meteen mijn denk- en leefwereld maar naar 't schijnt zou het allemaal wel meevallen.
zadelpijn
Herinner je je nog die Bicycle Race-clip van Queen waarbij meer dan 60 naakte modellen een tourtje rijden op een fiets? Omdat de originele clip té aanstootgevend werd bevonden, moest hij al snel bewerkt worden met wat gekleurde animaties die de weelderige borsten en billen verhulden. Het verhaal doet zelfs de ronde dat de fietsverhuurfirma er op stond dat Queen al de zadels opkocht nadat ze te weten kwam dat de zitsels ingereden waren zonder broekje.
Een gelijkaardige bicycle race vindt morgen zondag plaats in Tessenderlo (24/9/06). Zelfs Gella Vandecaveye en Saartje Vandendriessche zullen meefietsen. Probeer er als gezonde snoeper niet van te profiteren om er in 't geniep tussen te fietsen want de Lotto Ladies Bike is wel degelijk een women only fietstocht.
dan toch
Op de startpagina van Google België
Het internetbedrijf werd vorige week veroordeeld na een klacht van Copiepresse, een organisatie die Duits- en Franstalige kranten in België vertegenwoordigt. In het opmerkelijke vonnis stelde de Brusselse rechtbank dat Google News verschillende wetten, inclusief het auteursrecht, met de voeten heeft getreden. Steen des aanstoots waren nieuwsberichten die op de news.google.be -site
22 september 2006
holle slogan
Eén van mijn buurmannen komt ook op bij de verkiezingen. Hij hoopt zijn gemeenteraadszetel terug in de wacht te slepen. Zo'n raadslid, daar mag je toch van verwachten dat hij de gemeenteraadsbesluiten kent en naleeft of niet soms? En dat hij het goede voorbeeld geeft? Wel,...
Als het in onze buurt stinkt of als je als de bliksem de vensters van de slaapkamer moet sluiten, dan heb je één kans op de twee dat deze buurman zijn berg afval aan het opstoken is. Naar 't schijnt, is de politie een tijdje geleden paal en perk gaan stellen aan deze lokale dioxinebron. Veel weet ik er niet van maar voor een gemeenteraadslid moet zo'n interventie van de gemeentepolitie toch redelijk gênant zijn? Ik zou er rood van worden.
Bovendien is de man lid van de partij die de subsidies aan de Bond Beter Leefmilieu heeft afgeschaft omdat deze het aandurfde om een vergunning van een vervuild bedrijf uit onze gemeente aan te vechten. Diezelfde partij schreef tussendoor ook nog een vergunning uit voor een gecontesteerd motorcrossterrein terwijl zowat alle adviesverleners njet hadden gezegd. En de burgemeester van diezelfde partij ging zelfs nog persoonlijk lobbyen bij de minister opdat deze toch maar een multinational zou toelaten om in ons centrum 400.000 ton giftig chloor per jaar te kunnen brouwen.
Ze doen maar op maar ik krijg dan wel het 'vliegend schijt' van de titel op hun propagandafolder: voor een groene en leefbare gemeente! Wat een lef!
Als ook de meest holle slogan te verkiezen viel, zou ik meteen weten welk bolletje te kleuren. Maar vermits dit niet kan, zullen we het anders moeten oplossen.
Als het in onze buurt stinkt of als je als de bliksem de vensters van de slaapkamer moet sluiten, dan heb je één kans op de twee dat deze buurman zijn berg afval aan het opstoken is. Naar 't schijnt, is de politie een tijdje geleden paal en perk gaan stellen aan deze lokale dioxinebron. Veel weet ik er niet van maar voor een gemeenteraadslid moet zo'n interventie van de gemeentepolitie toch redelijk gênant zijn? Ik zou er rood van worden.
Bovendien is de man lid van de partij die de subsidies aan de Bond Beter Leefmilieu heeft afgeschaft omdat deze het aandurfde om een vergunning van een vervuild bedrijf uit onze gemeente aan te vechten. Diezelfde partij schreef tussendoor ook nog een vergunning uit voor een gecontesteerd motorcrossterrein terwijl zowat alle adviesverleners njet hadden gezegd. En de burgemeester van diezelfde partij ging zelfs nog persoonlijk lobbyen bij de minister opdat deze toch maar een multinational zou toelaten om in ons centrum 400.000 ton giftig chloor per jaar te kunnen brouwen.
Ze doen maar op maar ik krijg dan wel het 'vliegend schijt' van de titel op hun propagandafolder: voor een groene en leefbare gemeente! Wat een lef!
Als ook de meest holle slogan te verkiezen viel, zou ik meteen weten welk bolletje te kleuren. Maar vermits dit niet kan, zullen we het anders moeten oplossen.
braver dan de echte
Ook die foto gezien van de kartonnen papa? Als de echte papa vecht in Irak of Afghanistan kunnen de kinderen zich troosten met de tweedimensionele versie ervan.
Sergeant eerste Klas Barbara Claudel: "If there's something we can do to make it a little easier on the families, then that's our job and our responsibility. It brings them a little bit closer and might help them somewhere down the line".
Zo'n kartonnen surrogaat-mannetje, dat komt me heel bekend voor. Ik ben zelf ooit ook al uitgeknipt geweest.
20 september 2006
40 jaar
Eerst zou hij schandalig veel krijgen. Kokhalzend veel. Dan toch een strijdlustige regering. Hij zou geen rotte frank krijgen. Een fiere minister glunderde. De dwarsligger gedumpt. Gewone werkende mensen vonden dit de gewoonste zaak van de wereld. Rechtvaardigheid geschiedde.
Vandaag werd opeens een akkoordje bereikt. Met Tony. De uitgespuwde Tony. Buitengezwierd maar dan toch weer binnengehaald voor het bedisselen van een vette cheque. Doodleuk en ongegeneerd krijgt hij opnieuw schandalig veel. Kokhalzend veel maar dan gedeeld door twee. 775.000 euro ontslagpremie. Evenveel dan ik zou verdienen als ik 40 jaar ga werken.
40 jaar wroeten gelijkgesteld met een vliegende ezel. Ik denk dan: ontsla me, nu, nog, harder, ontsla me. Maar ik heet niet Tony of Mary. Gewone werkende mensen, wat verdragen we toch veel. Een gloeiende pook in ons achterste, wasknijpers op onze ballen, een kapbijl in onze schedel. Een vette cheque, geschreven met ons zweet. En wat doen we morgen? We zweten verder.
Vandaag werd opeens een akkoordje bereikt. Met Tony. De uitgespuwde Tony. Buitengezwierd maar dan toch weer binnengehaald voor het bedisselen van een vette cheque. Doodleuk en ongegeneerd krijgt hij opnieuw schandalig veel. Kokhalzend veel maar dan gedeeld door twee. 775.000 euro ontslagpremie. Evenveel dan ik zou verdienen als ik 40 jaar ga werken.
40 jaar wroeten gelijkgesteld met een vliegende ezel. Ik denk dan: ontsla me, nu, nog, harder, ontsla me. Maar ik heet niet Tony of Mary. Gewone werkende mensen, wat verdragen we toch veel. Een gloeiende pook in ons achterste, wasknijpers op onze ballen, een kapbijl in onze schedel. Een vette cheque, geschreven met ons zweet. En wat doen we morgen? We zweten verder.
19 september 2006
België vrij!
Deze week zal iedere Belg zich veilig voelen. We worden sinds vandaag namelijk bevrijd door ons eigenste Belgisch leger. Al leven we tijdelijk niet meer in ons toffe België maar in "Coralland". Zowel de luchtmacht, de landmacht, de zeemacht als het medisch team nemen deel aan Quick Response, zoals het uitgebreide bosspel gedoopt werd. Wel jammer dat de Engelse tolk niet mee mocht. Dan had men misschien geweten dat oefening niet 'exercice' maar 'exercise' geschreven wordt.
Maar laat dit de pret niet drukken. De website van het Belgisch leger geeft u de mogelijkheid om de vorderingen op het terrein op de voet te volgen. Deze morgen verschenen volgens de berichten "de silhouetten van twee marineschepen aan de horizon". Behalve wat werkende cloaca's van opgeschrikte meeuwen was er van enige weerstand geen sprake. Tja, dan lijkt me een strandlanding niet zo moeilijk.
Maar dit is nog niet alles: "even later doken negen Zodiac motorboten op -tussen ons gezegd, de waterskiclub van Erpskwerps is indrukwekkender- met aan boord een zeventigtal militairen van het Regiment Ardense Jagers, het 2de Bataljon Commando's en het Franse 3de Regiment Genie." Jawel, 70 man, daar kan je 's avonds al een heuse zettersprijskamp mee opzetten. Tenzij de soldaten verkiezen om in Zeebrugge wat lokale snaken boven het kampvuur te braden. Dan zal de hoofdprijs, een gebraden varkentje, over niet veel deelnemers te verdelen zijn.
Voor zover we de bevrijding van hieruit kunnen inschatten, zullen de mosselen en de garnalen zich gekeerd hebben van het lachen, al denken ze daar in Thailand ondertussen heel anders over. Net op het moment dat onze troepen voet aan wal zetten op Coralland werd er daar een échte staatsgreep gepleegd.
Zou het kunnen dat er een Zodiacje is afgedreven en dat de kok en de kapper met mes en schaar Thailand de stuipen op het lijf aan 't jagen zijn? "You Corals, we Belgians. You now free!"
zowat de helft van het parate Belgisch leger kwam per vliegtuig.
Maar laat dit de pret niet drukken. De website van het Belgisch leger geeft u de mogelijkheid om de vorderingen op het terrein op de voet te volgen. Deze morgen verschenen volgens de berichten "de silhouetten van twee marineschepen aan de horizon". Behalve wat werkende cloaca's van opgeschrikte meeuwen was er van enige weerstand geen sprake. Tja, dan lijkt me een strandlanding niet zo moeilijk.
Maar dit is nog niet alles: "even later doken negen Zodiac motorboten op -tussen ons gezegd, de waterskiclub van Erpskwerps is indrukwekkender- met aan boord een zeventigtal militairen van het Regiment Ardense Jagers, het 2de Bataljon Commando's en het Franse 3de Regiment Genie." Jawel, 70 man, daar kan je 's avonds al een heuse zettersprijskamp mee opzetten. Tenzij de soldaten verkiezen om in Zeebrugge wat lokale snaken boven het kampvuur te braden. Dan zal de hoofdprijs, een gebraden varkentje, over niet veel deelnemers te verdelen zijn.
Voor zover we de bevrijding van hieruit kunnen inschatten, zullen de mosselen en de garnalen zich gekeerd hebben van het lachen, al denken ze daar in Thailand ondertussen heel anders over. Net op het moment dat onze troepen voet aan wal zetten op Coralland werd er daar een échte staatsgreep gepleegd.
Zou het kunnen dat er een Zodiacje is afgedreven en dat de kok en de kapper met mes en schaar Thailand de stuipen op het lijf aan 't jagen zijn? "You Corals, we Belgians. You now free!"
zowat de helft van het parate Belgisch leger kwam per vliegtuig.
tevredenheidstest
Ik ben precies niet zo erg tevreden over het beleid in mijn gemeente. Je zou voor minder. Test op vrtnieuws.net.
17 september 2006
zo voorkom je ruzie
Nog voor Tessenderlo een eigen wereldwinkel had, waren mijn vrouw en ik vrijwilliger in de wereldwinkel van Diest. Eén van de betere klanten was een klooster waar, naar ik aanneem, alleen maar erg kuise zusters vertoefden.
Regelmatig kwam één van de zusters in de winkel inkopen doen. Daar er niet meteen een beroepsgeheim geldt voor de WW-vrijwilligers en onze herinnering trouwens ook al verjaard is, mag ik u bij deze wel verklappen dat de bananen telkens weer bijzondere aandacht genoten van de inkoopster van dienst. Iedere banaan werd gekeurd, gewogen en vergeleken met de rest van de tros.
Op een keer had het zustertje in de gaten dat ik haar gewik en geweeg met bijzondere interesse gadesloeg. "De zusters staan er op dat alle bananen even groot en even dik zijn", maakte ze onbewogen duidelijk. "Anders is er ruzie" voegde ze er nog aan toe.
De kans is klein dat zuster Banana aan hetzelfde dacht dan ik maar vermits ook mijn vrouw haar lach niet kon inhouden, weet ik wel zeker dat mijn fantasie zich op dat moment niet zonder reden op een glad spoor bevond. Fair trade maakt mensen diep gelukkig.
Regelmatig kwam één van de zusters in de winkel inkopen doen. Daar er niet meteen een beroepsgeheim geldt voor de WW-vrijwilligers en onze herinnering trouwens ook al verjaard is, mag ik u bij deze wel verklappen dat de bananen telkens weer bijzondere aandacht genoten van de inkoopster van dienst. Iedere banaan werd gekeurd, gewogen en vergeleken met de rest van de tros.
Op een keer had het zustertje in de gaten dat ik haar gewik en geweeg met bijzondere interesse gadesloeg. "De zusters staan er op dat alle bananen even groot en even dik zijn", maakte ze onbewogen duidelijk. "Anders is er ruzie" voegde ze er nog aan toe.
De kans is klein dat zuster Banana aan hetzelfde dacht dan ik maar vermits ook mijn vrouw haar lach niet kon inhouden, weet ik wel zeker dat mijn fantasie zich op dat moment niet zonder reden op een glad spoor bevond. Fair trade maakt mensen diep gelukkig.
Magere mannequins niet welkom in Spanje
Hoe slanker, hoe beter, was lange tijd het motto in de modewereld. Maar in Spanje hebben ze genoeg van al die graatmagere modellen, die jonge meisjes anorexia bezorgen. Modellen die geen gezond gewicht hebben, mogen niet meer meedoen aan de Spaanse modeweek. (titel is externe link)
stop misbruik roofvogels
Samen met Vogelbescherming Vlaanderen maakt het Natuurhulpcentrum zich ernstige zorgen over het toenemend aantal roofvogeldemonstraties.
Her en der duiken er zogenaamde 'valkeniers' op tijdens evenementen, festivals of markten. Steeds zijn de vogels rijkelijk voorzien van riemen, touwen of kettingen...
De roofvogels worden uitgehongerd zodat ze tijdens de show toch maar zeker naar de handschoen met het eendagskuiken komen gevlogen. Uilen worden tijdens klaarlichte dag in volle zon tentoongesteld, roofvogeljongen worden uit de natuur geroofd en 'tam' gemaakt,...
Dagelijks krijgt het Natuurhulpcentrum telefoontjes van valkeniers wiens vogels zijn ontsnapt. Blijkbaar hebben de roofvogels het toch niet zo goed bij hun baasjes?
We hopen dat de overheid snel maatregelen treft tegen de drang van sommige mensen om roofvogels te houden!
Bespaar dierenleed en weiger vanaf nu deel te nemen aan evenementen waar roofvogelshows worden opgevoerd!
Teken hierde petitie! De column van Sil Janssen kan je hier lezen.
Her en der duiken er zogenaamde 'valkeniers' op tijdens evenementen, festivals of markten. Steeds zijn de vogels rijkelijk voorzien van riemen, touwen of kettingen...
De roofvogels worden uitgehongerd zodat ze tijdens de show toch maar zeker naar de handschoen met het eendagskuiken komen gevlogen. Uilen worden tijdens klaarlichte dag in volle zon tentoongesteld, roofvogeljongen worden uit de natuur geroofd en 'tam' gemaakt,...
Dagelijks krijgt het Natuurhulpcentrum telefoontjes van valkeniers wiens vogels zijn ontsnapt. Blijkbaar hebben de roofvogels het toch niet zo goed bij hun baasjes?
We hopen dat de overheid snel maatregelen treft tegen de drang van sommige mensen om roofvogels te houden!
Bespaar dierenleed en weiger vanaf nu deel te nemen aan evenementen waar roofvogelshows worden opgevoerd!
Teken hier
10 september 2006
muizenhumor
Tom Van Dijck schittert opnieuw met zijn typetje Dirk Debeys op www.0110.be en ondertussen ook op heel wat blogs. Moest je 't nog niet gezien en vooral ook beluisterd hebben, moet je dat zeker doen. Maar mijn favoriete clip van Debeys blijft toch de deze.
Beurre de Merode
Nog zo'n 20 peren schieten er over.
In onze straat stonden vroeger een grote perenboom en een okkernotenboom. Wanneer we in de late namiddag met de fiets van school kwamen, konden we onderweg peren en okkernoten rapen. Meestal aten we ze terplekke op. De peren leverden weinig problemen op al moest je opletten dat er geen wormpje in zat. De noten, dat was een ander paar mouwen. Daar moest je serieus kunnen voor stampen.
Toen we jaren geleden onze eigen voortuin aanlegden, vond ik dat er ook een grote perenboom vlakbij de straat moest staan. Voor de prachtige bloesem maar zeker ook voor de jaarlijkse lading vers fruit. Ik koos voor de zogenaamde 'dubbele Flip', een oude ziektevrije soort en een boom die vrijwel overal gedijt. De peer is ook gekend onder de poëtische naam 'Beurre de Merode".
Dit jaar plukten we twee emmers vol. Er resten nog zo'n 20 peren. Ze liggen grijpklaar op de tafel van het terras. Als de boom nog wat flinker uit de kluiten gewassen is , zullen ook onze peren langs de fietspad opgeraapt kunnen worden. De nieuwe generatie schoolkinderen mag er gratis en voor niks zijn buikje mee vullen. Ik heb er echt geen bezwaar tegen al heb ik zo'n voorgevoel dat die lekkere peren hun geen fluit kunnen schelen. Misschien weten ze tegen dan zelfs niet meer dat het peren zijn en dat zoiets eetbaar is.
"papa's zijn grote kinderen"
Bloggen of internetten in de tuin onder één van de appelbomen... mmm... dit is nog één van mijn weinige dromen met materialistische inslag. Vanaf volgende week kan het er eindelijk gaan van komen. Als alles goed zit, zou er morgen maandag een bestelling moeten aankomen met daarin een laptop met draadloze internetverbinding en bijhorende router. Een speelgoedje voor de papa, al zal wellicht ook dit kastje snel door de kinderen veroverd worden.
We kozen, na een dagenlange maniakale prijs/kwaliteitsvergelijking, toch niet voor één van de Acers van de school van mijn ega maar wel voor een Dell-aanbieding in het kader van hun 'terug naar school'-promoties. Dit leverde zo'n 150 euro korting op, geld dat meteen kon geïnvesteerd worden in 2 nieuwe zetels voor ons totaal afgeleefd salon. Hierover later meer maar de grasgroene kleur van het stofke zal ongetwijfeld gespreksonderwerp worden in de familie.
3 september 2006
keinijge solo met pijporgel
De grote en overdrukke festivals van dit seizoen heb ik zonder veel spijt stuk voor stuk gemist. Een voelbare leegte heeft dit niet nagelaten. Mocht er dan toch ergens een gat in mijn cultuur geslagen zijn, werd dit vast en zeker gedempt door het sublieme verrassingsoptreden van de onbekende man met het rustiek pijporgeltje waarvan ik getuige was in Kaatsheuvel nabij Tilburg. Je weet wel, in Ravels achter Turnhout aan het kruispunt naar links en dan aan de tweede rotonde de derde afslag richting naftstation en dan altijd rechtdoor. Tenzij er werken zijn.
Vrienden, geniet van mijn persoonlijk beeldverslag en let op die passie, dat fingerspitzengefühl, die ontroering. Dranouter, Marktrock, Werchter... deze kunstenaar moet op de affiche!
Vrienden, geniet van mijn persoonlijk beeldverslag en let op die passie, dat fingerspitzengefühl, die ontroering. Dranouter, Marktrock, Werchter... deze kunstenaar moet op de affiche!
en de hond ... blaft
Negen uur 's avonds. De bel aan de voordeur rinkelt. De kinderen doen open want het zal de tante wel zijn. Wat een verrassing, het is onze nieuwe buurvrouw. "Of wij soms een hond hebben?" Neen, we hebben er altijd één gehad maar wij hebben Zappa in juli laten inslapen. "Er loopt er één los op straat en hij zit nu bij ons. Weet gij soms van wie hij is?" Neen, dat weten we niet. We kennen niemand in de buurt met een bruingele labrador.
Onze kinderen zijn enthousiast. "Kijk, net onze Zappa! Mogen we hem niet houden?" Neen, die hond is van andere kindjes en die zijn nu heel verdrietig. Maar we zullen hem wel laten overnachten in onze tuin. Dan wordt hij zeker niet platgereden en dan bellen we morgen naar de politie. Wie een goed hart zoekt, belt bij ons -eerste klas naïevelingen- aan de juiste voordeur. Had ik toen maar beter geweten!
Het beest bleek aan de erg magere kant. Al het eten dat nog restte in onze voorraadkast werd in een mum van tijd opgevreten. Een blik kattenvoer...slokslok en leeg. Een zak nicnacjes... mjammjam, binnengespeeld. Zelfs onze laatste boterhammen en een nieuw pak hesp dat we van de oma kregen, offerden we op aan het uitgehongerde dier.
Als dank voor zoveel lekkers begint de hond om middernacht te blaffen, te janken, te huilen... het houdt niet op. Hemeltergend. Om er de haren van uit te rukken. Gegeneerd voor de buren ben ik om één uur, om drie uur en om vijf uur opgestaan om te hond te entertainen, er een babbeltje mee te slaan en om hem de emmer putwater te tonen. Misschien had hij wel dorst? Zijn reactie was niet erg lief: een hele rij ontblote tanden. Geen oog heb ik dichtgedaan. Zelfs geen half. Vervloekt heb ik het dier. Ik, dé dierenvriend. En dan zwijg ik nog over ons bloemenperkje met herfstanemonen en zilverkaarsen of wat er van over blijft.
Platrijden? Hij had het eigenlijk verdiend.
Met een zware kop telefoneerde ik de dag nadien van op mijn werk naar het thuisfront. De politie was ter plekke en heeft de eigenaar kunnen identificeren. De jongeman was erg blij met het weerzien van zijn springlevende jonge hond. Hij kwispelde met zijn staart. Als onze kinderen willen, mogen ze de hond eens gaan opzoeken. We waren bedankt.
Thuisgekomen van het werk heb ik nog een viertal verse drollen opgeschept en de besmeurde schop aan het natte gras schoongeveegd. Aan tafel, de verwachte vraag: "krijgen wij een nieuwe hond?". "Volgend jaar misschien", antwoordde ik. Stilletjes in mezelf hoopte ik dat ze deze vraag na de winter vergeten zullen zijn. De kinderen op hun beurt zie ik hopen dat hun papa tegen dan vergeten is wat een slapeloze rotnacht hij heeft overleefd.
De hoop van kinderen... wie durft hem fnuiken?
Onze kinderen zijn enthousiast. "Kijk, net onze Zappa! Mogen we hem niet houden?" Neen, die hond is van andere kindjes en die zijn nu heel verdrietig. Maar we zullen hem wel laten overnachten in onze tuin. Dan wordt hij zeker niet platgereden en dan bellen we morgen naar de politie. Wie een goed hart zoekt, belt bij ons -eerste klas naïevelingen- aan de juiste voordeur. Had ik toen maar beter geweten!
Het beest bleek aan de erg magere kant. Al het eten dat nog restte in onze voorraadkast werd in een mum van tijd opgevreten. Een blik kattenvoer...slokslok en leeg. Een zak nicnacjes... mjammjam, binnengespeeld. Zelfs onze laatste boterhammen en een nieuw pak hesp dat we van de oma kregen, offerden we op aan het uitgehongerde dier.
Als dank voor zoveel lekkers begint de hond om middernacht te blaffen, te janken, te huilen... het houdt niet op. Hemeltergend. Om er de haren van uit te rukken. Gegeneerd voor de buren ben ik om één uur, om drie uur en om vijf uur opgestaan om te hond te entertainen, er een babbeltje mee te slaan en om hem de emmer putwater te tonen. Misschien had hij wel dorst? Zijn reactie was niet erg lief: een hele rij ontblote tanden. Geen oog heb ik dichtgedaan. Zelfs geen half. Vervloekt heb ik het dier. Ik, dé dierenvriend. En dan zwijg ik nog over ons bloemenperkje met herfstanemonen en zilverkaarsen of wat er van over blijft.
Platrijden? Hij had het eigenlijk verdiend.
Met een zware kop telefoneerde ik de dag nadien van op mijn werk naar het thuisfront. De politie was ter plekke en heeft de eigenaar kunnen identificeren. De jongeman was erg blij met het weerzien van zijn springlevende jonge hond. Hij kwispelde met zijn staart. Als onze kinderen willen, mogen ze de hond eens gaan opzoeken. We waren bedankt.
Thuisgekomen van het werk heb ik nog een viertal verse drollen opgeschept en de besmeurde schop aan het natte gras schoongeveegd. Aan tafel, de verwachte vraag: "krijgen wij een nieuwe hond?". "Volgend jaar misschien", antwoordde ik. Stilletjes in mezelf hoopte ik dat ze deze vraag na de winter vergeten zullen zijn. De kinderen op hun beurt zie ik hopen dat hun papa tegen dan vergeten is wat een slapeloze rotnacht hij heeft overleefd.
De hoop van kinderen... wie durft hem fnuiken?
Britney ontwormen
Met zessen op één pc, dat is om problemen vragen. Wat volgt, is een verhaal van muggenbeet aka kabouter Klus in het PC-bos.
De voorbije dagen sloop de computer als een slak. Nieuwe internetpagina's opladen duurde een eeuwigheid. Zelfs een oersimpele operatie zoals mijn mailbox ledigen, gebeurde op filesnelheid. Als leek in het vak is er wel veel ergernis maar weinig technische bagage om die etter uit je kast te zwieren.
Ad-aware laten draaien: behalve wat cookies, niks gevonden. De online-scanning van Panda: niks bijzonders gevonden. Wat logisch nagedacht en via zoeken: *.exe alle programma's opgevraagd. Wat daar tevoorschijn kwam, tartte iedere verbeelding. Het gesputter van de PC was meteen verklaard, een hele zwerm ongevraagde exe.bestanden had zich op mijn harde schijf genesteld. De freescan van McAfee de hele handel laten doorlichten en de dader werd met zijn pietje gepakt: een worm! De W32.Netsky@mm-worm. Hoogstwaarschijnlijk binnengeslopen via een aanlokkelijke bijlage van een e-mail.
De opgesnorde info over die worm verklaarde meteen ook waarom heel wat bestanden die ik al meermaals de prullenbak had ingekieperd, telkens weer onuitroeibaar terugkwamen. Als windows wordt opgestart, worden de bestanden automatisch terug in enkele schimmige mappen op je harde schijf gezwierd. Ogenschijnlijk zijn het onschuldige JPG/MP3/doc-bestanden: cracknummers, adobedownloads, een sexfoto van Spears, cumshot, Eminem blow job, Harry Potter book,... maar ik weet ondertussen beter.
Maar het mooie van internet is dat er niet alleen achter iedere hoek een virus, een trojaans paard of een worm schuilt maar dat ook de remedies aangeboden worden. De removal tool van Symantec klaarde de klus. Volgens het rapport werden er 515 bestanden vernietigd:
"W32.Netsky has been successfully removed from your computer!
The total number of the scanned files: 119599
The number of deleted files: 515
The number of viral processes terminated: 1
The number of registry entries fixed: 1"
Onze huispc draait weer als tevoren. Oef. Maar meer dan ooit geldt de huisregel: mails van onbekenden worden stante pede vernietigd. Met de gasbrander erop! Echte pc-ratten lachen zich nu een breuk (storm in een glas water etcetera) maar voor een simpele, arme, selfeducated papa met vier kinderen, drie katten, een opel, een boekentas en een wormgevoelige vrouw was dit toch een hele onderneming. Rest me nu, het leven zonder Britney.
De voorbije dagen sloop de computer als een slak. Nieuwe internetpagina's opladen duurde een eeuwigheid. Zelfs een oersimpele operatie zoals mijn mailbox ledigen, gebeurde op filesnelheid. Als leek in het vak is er wel veel ergernis maar weinig technische bagage om die etter uit je kast te zwieren.
Ad-aware laten draaien: behalve wat cookies, niks gevonden. De online-scanning van Panda: niks bijzonders gevonden. Wat logisch nagedacht en via zoeken: *.exe alle programma's opgevraagd. Wat daar tevoorschijn kwam, tartte iedere verbeelding. Het gesputter van de PC was meteen verklaard, een hele zwerm ongevraagde exe.bestanden had zich op mijn harde schijf genesteld. De freescan van McAfee de hele handel laten doorlichten en de dader werd met zijn pietje gepakt: een worm! De W32.Netsky@mm-worm. Hoogstwaarschijnlijk binnengeslopen via een aanlokkelijke bijlage van een e-mail.
De opgesnorde info over die worm verklaarde meteen ook waarom heel wat bestanden die ik al meermaals de prullenbak had ingekieperd, telkens weer onuitroeibaar terugkwamen. Als windows wordt opgestart, worden de bestanden automatisch terug in enkele schimmige mappen op je harde schijf gezwierd. Ogenschijnlijk zijn het onschuldige JPG/MP3/doc-bestanden: cracknummers, adobedownloads, een sexfoto van Spears, cumshot, Eminem blow job, Harry Potter book,... maar ik weet ondertussen beter.
Maar het mooie van internet is dat er niet alleen achter iedere hoek een virus, een trojaans paard of een worm schuilt maar dat ook de remedies aangeboden worden. De removal tool van Symantec klaarde de klus. Volgens het rapport werden er 515 bestanden vernietigd:
"W32.Netsky has been successfully removed from your computer!
The total number of the scanned files: 119599
The number of deleted files: 515
The number of viral processes terminated: 1
The number of registry entries fixed: 1"
Onze huispc draait weer als tevoren. Oef. Maar meer dan ooit geldt de huisregel: mails van onbekenden worden stante pede vernietigd. Met de gasbrander erop! Echte pc-ratten lachen zich nu een breuk (storm in een glas water etcetera) maar voor een simpele, arme, selfeducated papa met vier kinderen, drie katten, een opel, een boekentas en een wormgevoelige vrouw was dit toch een hele onderneming. Rest me nu, het leven zonder Britney.
Abonneren op:
Posts (Atom)