minder fotograferen

Meestal wandel ik samen met mijn vrouw al doe ik het ook graag op mijn eentje. De laatste tijd laat ze al eens verstaan dat ze het ambetant vindt dat ik met al mijn 'fotogetrek' het ritme verstoor. Dat zo de drive eruit gaat. Allicht maakt ze zich ook zorgen dat met al dat getreuzel de verbranding van mijn calorieën op een te laag pitje verloopt. 

Er zijn nog mensen die geloven dat je mét kodak minder van de natuur kan genieten dan zonder. Ik begrijp wat ze bedoelen maar voor mezelf geldt dat credo niet. Met mijn compact op zak kijk ik anders naar de omgeving, ontdek ik dingen die me anders zouden ontgaan of zoek ik naar plaatsen en hoekjes waar het zicht net dat tikkeltje meer biedt dan vanop de platgelopen wandelpaden. En niet onbelangrijk ... achteraf kan ik nogmaals genieten van alle beelden die vastgelegd werden. Meer dan eens doe ik thuis nog ontdekkingen als ik inzoom op details.

Tijdens de wandeling vanuit Borgloon heb ik gekozen voor de gulden middenweg. Met zo'n 60 foto's op 12 kilometer stappen doorheen Haspengouw kan men toch niet klagen, denk ik. Daarbij, ik ben een snelle werker. Alle foto's zijn een kwestie van seconden: een mooie cadrage, de juiste belichting en meer niet. 3 uur deden we erover, even rekenen, dat is een gezapig tempo van 4 km per uur. Ik was er moe van en heb er goed kunnen van slapen. 

rood huis tussen de suikerbieten en een naderend onweer

Op en top Haspengouw: een glooiend landschap, koeien en fruitteelt. Cultuur en natuur als buren.

Het (gedeeltelijk Romaans) kerkje van Groot-Loon