1/2000ste van een seconde

't Is nog niet helemaal zoals ik wil maar op sluitertijd 1/2000 van een seconde (uit losse hand) ziet de vliegende glazenmaker en zijn vleugelslag er zowat uit zoals ik wil. Met een statief was het wellicht nog iets scherper geweest maar oefening baart kunst. Volgende keer beter. De bloedrode heidelibel is wel fijn gedetailleerd maar dat was niet moeilijk. Dat mannetje kwam gewoon naast me zitten en verroerde zelfs niet als ik mijn compact 30 cm boven zijn lijf hield. Af en toe kwam er een koppeltje bloedrode heidelibellen langs waarbij het vrouwtje zo nu en dan een eitje deponeerde in het water.

ice bucket challenge

....dat lachje op 't einde (hahaha)

uitzonderlijk schoon moment

Na een halve minuut terug losgelaten, hopelijk gaat het verder goed

met dit aardig muisje.

grandioze gymnastiek

koppeltje houtpantserjuffers met ei-afzettend vrouwtje (foto vergrootbaar)

Als de herfst ontegensprekelijk te voelen is, komen hier de heidelibellen en de houtpantserjuffers in actie. Intussen weet ik waar deze pantserjuffers te vinden zijn. De mannetjes zitten aan de rand van de zwemvijver, heel vaak in uitgebloeide toortsen. Als ik een ei-afzettend koppeltje wil zien, moet ik me vlakbij de perzikboom positioneren. Enkele takken hangen boven de zwemvijver en gegarandeerd dat daar het vrouwtje, vastgehouden door het mannetje, de eitjes in de bast legt. Voor elk eitje boort ze hiervoor met haar legboor een gaatje door de zachte schors. Zoals op de foto goed te zien is, gebeurt deze ei-afzetting middels grandioze gymnastiek. Het vrouwtje plooit haar achterlijf 2 x in een hoek van 90 graden zodat de legboor loodrecht op de tak kan geplaatst worden. Ik zie ze graag bezig. Niet zelden zie ik op een tak 2 of 3 koppeltjes tegelijk in actie.

fleurig hoekje

Aan de voet van de amberboom nabij de parkeerplaats heb ik gisteren een deel van de verharding opengebroken om er een nieuw (bescheiden) fleurig hoekje te maken. Na eerst nagekeken te hebben hoe de normale draaicirkel van de auto is, wist ik dat mijn sloop- en opbreekwerken beperkt moesten blijven. De zware hamer is er aan te pas gekomen om de chappe los te kloppen en ook de handzaag werd gehanteerd om de wortels van de Liquidambar uit het plantgat weg te krijgen.

De brokken zand-cementmengeling werden vanonder in het plantgat gelegd en de uitgeschopte arme zand werd volledig hergebruikt. De bovenste 10 centimeter werd wat verbeterd en tegelijk basischer gemaakt met zeewierkalk. Aan de rand plaatste ik een nieuwe afboording die contrasteert met de parking.  Vermits dit nieuwe hoekje pal op het zuiden ligt en droogte onvermijdelijk zal zijn, koos ik voor 3 Perovskia's atriplicifolia 'Blue Spire' (kalkminner) met als onderbegroeiing  Sedum 'Carl' omdat ik op de kwekerij zag dat ze mooi bij mekaar passen. Voor 20 euro en na drie uurtjes werk was alles beklonken.

duomo

Welke superfijn afgewerkte Italiaanse duomo (Dom) is er nu weer verzeild geraakt op de blog? Je vraagt het je ongetwijfeld af. Siena? Firenze? Lucca? Matera of Monza? Het had gekund maar deze bevallige toren vind je op de Leuvensesteenweg (N2), de baan van Diest naar Leuven.  Het is de klokkentoren van de neoromaanse Bekkevoortse Sint-Pieterskerk (1881). Ik ben er van onder de indruk, ongetwijfeld omdat ik zelf jaren in de bouw gezeten heb en al wel eens met een truweel in de wiggel geweest ben. Maar zoals dat gaat, iets wat in godsnaam op de Leuvensesteenweg staat, daar gaan we toch niet lyrisch over doen? Laat staan enige waarde aan hechten? Ik zeg u, de metsers, timmermannen en architect kenden er iets van. Ze verdienen beter dan de respectloze onbesprokenheid die hun ten deel is gevallen. Negeren is een ernstige vorm van minachting. 

De N2, dat is toch daar waar 't Gouden Kruispunt is en de vele hoerenkoten? 

Bekkevoort

Deze namiddag trokken we nog eens naar de Hagelandse heuvels om onze spieren los te gooien. Ik vind het Hageland, net als Haspengouw, een knappe streek om te wandelen. Je hebt er de fruitteelt, mooie holle wegen en hier en daar prachtige vergezichten. Vandaag vertrokken we aan de bib van Bekkevoort en via het knooppuntensysteem maakten we een toertje van 9 km. Echte kilometervreters zijn we niet, 't is meer een kwestie van in beweging te zijn en te genieten van het landschap. Onderweg trakteerden we ons zelf op een huisbereide ijscrème van geitenmelk (2 bollen vanille met speculaassaus voor mij) want de verbruikte energie moet ergens vandaan komen. Mensen vergeten dat nogal eens. 

(vertrek bib - 3 - 30 - 33 - 35 - 301 - 82- 304 - 37 - 36 - 38 - 39 - 31 - 3)

Wandelen is bij ons ook kapelletjes kijken

Op deze wandeling zie je in de verte regelmatig de basiliek van Scherpenheuvel opduiken. Ook de watertoren van Bekkevoort loert hier en daar om de hoek (zie foto). Tussen knooppunten  304 en 37 stroomt de Begijnebeek, die sinds kort de terug opengelegde Demerbedding in Diest van water voorziet. 

"Detail" uit het Hageland

doodskopzweefvlieg

vrouwtje van doodskopzweefvlieg op Rudbeckia fulgida 'Goldsturm'

lekkerrr

Mijn nieuwe klimroos heeft gasten, 't schijnt te smaken.
(naw: de rupsen van de rozenbladwesp)

de laatste week

Nog een weekje en dan zit mijn volledige loopbaanonderbreking er op. Twee jaar ben ik er dan tussenuit geweest. Denk niet dat dit lang is, het lijken twee weken geweest te zijn. Maar ze hebben deugd gedaan. Zonder dit even-terug-op-adem komen, iets wat ik iedereen kan aanraden, was ik allicht een wrak geweest, uitgebrand tot op het bot. Financieel was het een flinke aderlating maar er gaat niets boven de kwaliteit van het leven. Het leven dat van jou is, het enige dat je krijgt en voorbijvliegt als een sperwer in duikvlucht. 

nieuwe combinaties

In de vernieuwde voortuin heb ik geprobeerd om ook voor het najaar enkele interessante combinaties aan te planten. Tegelijk wil ik de bijen en vlinders in de watten leggen. Gisteren heb ik nog een laatste hoek aangepakt waarbij klimop en enkele zaailingen van Spiraea japonica verwijderd werden. In de vrijgekomen ruimte, zo'n 2 m², heb ik nieuwe combinaties uitgeprobeerd:

Bovenste foto: Echinacea purpurea (voorgrond rechts) tussen loodkruid, met een mooi blauw bloempje en een oranje-rode herfstverkleuring, en de heel donkere Sedum 'José Aubergine'.

Middenste foto: Centraal in de groep van bovenvermelde planten heb ik een Perovskia atriplicifolia 'Lacey Blue' geplaatst. De talrijke blauwe tot lichtpaarse bloempjes van deze "reuzenlavendel" (of "Russische salie") passen perfect bij de rode zonnehoeden. Deze Perovskia is ook een goede bijen- en hommellokker.

Deze nieuwe plantengroep wordt links en rechts vergezeld door witte en donkerpaarse vlinderstruiken (Black Knight). In de vernieuwde zijtuin (overwegend halfschaduw) verloopt het intussen zoals gewenst:

Geranium 'Rozanne' aangewend als weefplant

Spaanse vlag op vlinderstruik

De herinrichting van de voortuin tot een zonnigere en meer nectarrijke biotoop is niet zonder succes gebleven. De talrijke vlinderstruiken hebben aanbidders bij de vleet en dat bracht me zonet in stelling met de kodak in de hand. De bedoeling was om de frivole koolwitjes vast te leggen maar daar kwam een Spaanse Vlag de planning even overhoop halen. Als nectarplant had hij gekozen voor één van de witte Buddleja's.

De Spaanse Vlag is een dagactieve nachtvlinder en staat nog steeds als "zeldzaam" maar "niet bedreigd" geboekt. Op waarnemingen.be -waar ik de nogal ongewone zaken ingeef- zie ik dat deze soort de voorbije dagen ook in Zichem, Averbode Bos & Heide en Molenstede verschenen is. Vorig jaar heb ik hem ook in onze tuin gespot, precies rond dezelfde periode, maar toen rond de veldkapel en op Veronicastrum. 

Kleine Holle Weg

Foto-oefening waarbij ik het beetje blauw in de lucht - op zoek naar wat meer drama - weggefilterd heb.
Hier en daar een klaproosje was perfect geweest, maar die vind je meestal op het veld.
(Foto is vergrootbaar)

op kerkbezoek

Een bezoek aan Borgloon kan tegenwoordig niet meer passeren zonder ook de "Doorkijkkerk" op te zoeken. Het moet zowat de meest gefotografeerde kerk van het moment zijn. Blogs, fotosites, wandelroutes, toeristische magazines, .... je kan er niet naast kijken. Het moet toch zijn dat dit kunstwerk in de smaak valt. Ook op mijn verlanglijstje stond het kerkje al lange tijd met stip genoteerd. Intussen is deze wens in vervulling gegaan en kan ik me alleen maar aansluiten bij de grote groep liefhebbers: dit is echt wel bijzonder, een mooi staaltje van hedendaagse kunst. Neergepoot op de perfecte plek.

De 'Doorkijkkerk' is van de hand van het architectenduo Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh en draagt de naam 'Reading Between The Lines'. De constructie staat op een stevige betonnen sokkel en is opgebouwd met 100 lagen staal met een totaal gewicht van 30 ton. De site is vrij toegankelijk (te voet of met de fiets) en je kan zowel rondom als binnenin het technisch vernuft van de Doorkijkkerk bewonderen. Zelf zie ik in de opbouwmethode Gregoriaanse muzieknotitie maar allicht was dit niet de bedoeling van de scheppers. De locatie, bovenop het natuurdomein Bollenberg, biedt een mooi uitzicht over het Haspengouwse landschap. Zoek zeker ook eens de positie op waar je zowel de Doorkijkkerk als de Borgloonse kerk in één beeld hebt.

Kunstliefhebbers kunnen in de open ruimte van Borgloon-Heers nog andere werken bezoeken. Meer informatie vind je op deze PIT-site. Wij bezochten ook het Project Burchtheuvel van Tadashi Kawamata. De Servatiuskerk van Groot-Loon was niet toegankelijk (doopplechtigheid) waardoor we de geluidsinstallatie van Paul Devens gemist hebben.

ei-afzetting blauwe glazenmaker

Vandaag vond ik op de rand van de zwemvijver een vrouwtje van de blauwe glazenmaker.

Tussen het mos dat op de boordstenen leeft, zette ze haar eitjes af.

Zoals je goed op de foto kan zien, is het vrouwtje helemaal niet blauw maar eerder bruin/groen.

(Het mannetje zie je hier, hij heeft een duidelijk blauw 'lantaarntje')

minder fotograferen

Meestal wandel ik samen met mijn vrouw al doe ik het ook graag op mijn eentje. De laatste tijd laat ze al eens verstaan dat ze het ambetant vindt dat ik met al mijn 'fotogetrek' het ritme verstoor. Dat zo de drive eruit gaat. Allicht maakt ze zich ook zorgen dat met al dat getreuzel de verbranding van mijn calorieën op een te laag pitje verloopt. 

Er zijn nog mensen die geloven dat je mét kodak minder van de natuur kan genieten dan zonder. Ik begrijp wat ze bedoelen maar voor mezelf geldt dat credo niet. Met mijn compact op zak kijk ik anders naar de omgeving, ontdek ik dingen die me anders zouden ontgaan of zoek ik naar plaatsen en hoekjes waar het zicht net dat tikkeltje meer biedt dan vanop de platgelopen wandelpaden. En niet onbelangrijk ... achteraf kan ik nogmaals genieten van alle beelden die vastgelegd werden. Meer dan eens doe ik thuis nog ontdekkingen als ik inzoom op details.

Tijdens de wandeling vanuit Borgloon heb ik gekozen voor de gulden middenweg. Met zo'n 60 foto's op 12 kilometer stappen doorheen Haspengouw kan men toch niet klagen, denk ik. Daarbij, ik ben een snelle werker. Alle foto's zijn een kwestie van seconden: een mooie cadrage, de juiste belichting en meer niet. 3 uur deden we erover, even rekenen, dat is een gezapig tempo van 4 km per uur. Ik was er moe van en heb er goed kunnen van slapen. 

rood huis tussen de suikerbieten en een naderend onweer

Op en top Haspengouw: een glooiend landschap, koeien en fruitteelt. Cultuur en natuur als buren.

Het (gedeeltelijk Romaans) kerkje van Groot-Loon

zicht op Groot-Loon

Wandeling naar aanleiding van 24 jaar huwelijk 

(foto: Ludo Rutten)

aanplant nieuwe hortensia's

Blauwe glazenmaker boven de zwemvijver

Bij tuinwandelingen dezer dagen kom ik vaak blauwe glazenmakers tegen. Is het niet boven de zwemvijver (foto) dan wel in de buurt van hun geboorteplek. Deze echte libel heeft sinds enkele jaren zijn volledige levenscyclus in onze tuin wat het boeiend maakt om daar wat extra aandacht aan te schenken: je ziet de vrouwtjes eitjes leggen, de larven die langs plantenstengels uit de modderpoel kruipen, de jonge imago's die uit hun achterblijvende larvenhuidjes sluipen en uiteindelijk de jagende volwassen exemplaren die met horten en stoten toertjes draaien boven het wateroppervlak.  Maar er is de voorbije dagen ook gewerkt.

Als er geen plaats meer is, dan maken we plaats

Een grote hoop takken afkomstig van een gerooide kerselaar en recent snoeiwerk werd door mijn hakselaar geduwd wat me een flinke berg snippers oplevert die ik op paden en tussen planten kan gebruiken. Drie uren ben ik daar zoet mee geweest en vermits dit toch wel wat lawaai maakt, draag ik altijd oorbeschermers en doe ik deze karwei enkel als het (zachtjes) regent en de buren binnen zitten. 

Plezanter dan dat was de creatie van een nieuw plantenvak vlakbij het prieeltje waar die van ons in alle rust al eens een boek leest. Er stond al een toverhazelaar (H. x intermedia 'Sister Jelena') maar die kon best wel wat gezelschap gebruiken. Alleen is ook maar alleen. Dus heb ik opnieuw weer wat gras laten verdwijnen om de tuin meer kleur en biodiversiteit te geven. Het was de vondst van een mooie, dieprode hortensiasoort op de kwekerij die alles in gang zette. Als ik tegenwoordig een plant echt mooi vind, schaf ik hem aan en zoek ik (lees: creëer ik) een geschikte plek.  "Later dit" of "later dat", die tijd is voorbij.

na de aanplanting van de hortensia's en de Potentilla

Mijn oog viel op de Hydrangea paniculata 'Wim's Red', één van de mooiste rode pluimhortensia's die verkrijgbaar zijn. Vijf stuks van de deze en ook twee 'Pinky Winky' werden met zorg aangeplant. De schrale bosgrond werd verrijkt met zes kruiwagens selfmade-compost. De hortensia's kregen meteen ook een onderbegroeiing mee: de rode ganzerik Potentilla nepalensis 'Miss Willmott'.

Voor mensen zoals ik, die een magere, snel uitdrogende tuingrond hebben is de pluimhortensia een goede keuze. Hij is duidelijk minder kieskeurig dan de andere soorten. Extra voordeel: de pluimhortensia snoeien is kinderspel. Elk voorjaar alle takken diep snoeien tot zo'n 30 centimeter hoogte. Dit is niet noodzakelijk om bloemen te krijgen maar denk eraan dat zonder snoeien de pluimhortensia richting 3 à 4 meter hoogte groeit en de bloemen alsmaar kleiner zullen worden.

Wim's Red is genoemd naar wijlen Wim Rutten (geen familie). De struik mag niet voort gekweekt worden omdat het een 'kwekersrechterlijk beschermd artikel' is. De jonge bloeiwijze start in het wit en naargelang het jaar vordert, verkleurt het wit via roze naar donkerrood. Ook de stengels zijn rood. Bij bezoekers van het Arboretum van Wespelaar kan de naam Wim Rutten een belletje doen rinkelen want daar staat een Magnolia 'Wim Rutten'.

fotoboek gewonnen

Merci Agentschap voor Natuur en Bos voor het Facebook-spelletje
en het gewonnen boek.

vroeg uit de veren

Het was kil en klammig deze morgen in de tuin. Met een warm jasje ging ik even kijken naar de werkzaamheden van gisteren. In de achtertuin heb ik (alweer) wat gras ingeruild, deze keer voor een groep rood verkleurende hortensia's. Er is weinig leven te bespeuren en en er zijn nauwelijks dierengeluiden te horen. Twee eekhoorns 'plukken' de beukennootjes en laten deze op de grond vallen. Dat doen ze al enkele dagen. Huisjesslakken zijn op wandel in de kaardenbollen en spinnen wachten op een prooi. Veel vliegt er evenwel nog niet rond. Tot mijn verbazing zijn er wel hommels actief. Akkerhommels denk ik. Ze vliegen op mijn groepen Helianthus 'Lemon Queen' en van dichtbij zie ik dat de hommels zelf ook kleddernat zijn. Ze reageren nauwelijks op mijn aanwezigheid en fotograferen gaat erg gemakkelijk omdat de beestjes schijnbaar niet de energie hebben om weg te vliegen.

spiegeltje, spiegeltje aan de wand ...

De Helianthus 'Lemon Queen' trekt veel volk aan, de ene al schoner dan de andere.

toegevoegd op 13 augustus, de dambordvlieg.

het proberen waard

Nandina domestica 'Richmond' in bloei

Intussen is de aangeschafte Nandina, ook wel als "hemelse bamboe" gekend, uitgebloeid en worden de opvallende rode bessen gevormd. Ook de bladeren worden nog knalrood wat van de Nandina één van de allermooiste herfstbloeiers maakt die ik ken. Qua vurigheid wat te vergelijken met de Euonymous alatus.

Zo'n rood accent kon ik aan de rechterzijde van de zwemvijver nog wel gebruiken, aan de linkerzijde gaat een Japanse esdoorn met alle aandacht lopen. Ik schrijf 'het proberen waard' want hoe vorstbestendig deze struik precies is, moet ik nog ondervinden. Sommigen raden aan om de Nandina in pot te houden en hem in de winter binnen te halen maar ik heb hem in volle grond geplant en daar blijft hij staan. Vriest hij kapot dan is dat maar zo en dan weet ik dat de hemelse bamboe niet geschikt is voor ons klimaat. Van nature komt hij voor in China en Japan en mijn winterervaringen met planten uit deze oosterse contreien zijn positief.

De variëteit die ik op de kop tikte is éénhuizig en geeft dus altijd bessen terwijl de botanische Nandina tweehuizig is. Moest hij deze winter het loodje leggen, hoor je er nog van.

Zappa in Vilnius

Moest ik ooit eens in Vilnius belanden dan zou ik zeker het Frank Zappa-standbeeld gaan opzoeken. De kans dat de Lithouwse hoofdstad mij ook effectief als gast zou ontvangen, leek me quasi nihil totdat die van ons dit jaar de Baltische staten uitkoos als reisbestemming. Voor dat ik het goed en wel besefte stond ik, na wat kaartlezen en vergissen, oog in oog met het 'eerste Zappa-standbeeld ter wereld'. Echt waarheidsgetrouw leek me het gezicht van Zappa niet en het parkje waar hij zijn stek kreeg (Kalinausko 1), wijst er niet meteen op dat Zappa van grote betekenis is voor het Litouwse volk.  Als je weet dat aan de overkant van de straat de Belgische ambassade is gehuisvest dan weet je genoeg in welke godvergeten uithoek van de stad het beeld is terechtgekomen. Maar toch tof dat er daar een aantal goede-kloten-met-muzikale-smaak dit initiatief hebben genomen. 

Ik ben toch blij dat ik het beeld heb gezien - ik heb zelfs enkele niet toonbare foto's waar ik tegen de hoge paal poseer - niet alleen omdat ik grote Zappafan ben maar ook omdat er een interessant verhaal achter steekt. Mijn Capitoolgids zegt hierover: "na de dood van Zappa wilde een groep plaatselijke artiesten de afgekondigde vrijheid in het pas onafhankelijk geworden Litouwen op de proef stellen. Tot hun verrassing werd hun voorstel om een Zappabeeld te plaatsen goedgekeurd."

 De kop werd gemaakt door Konstantinas Bogdanas, ginds bekend vanwege zijn beelden van Lenin en andere prominente communisten.

Hundertwasser in Wittenberg

Bij onze terugrit vanuit de Baltische staten overnachtten we een laatste keer in Magdeburg, de voormalige Oost-Duitse stad waar Hundertwasser met de Grüne Zitadelle voor frisse lucht zorgde. Omdat het nog vroeg in de namiddag was toen we Magdeburg naderden, kreeg ik de ingeving om onze ontdekkingsreis af te sluiten in Wittenberg. Er staan enkele Unesco-werelderfgoed-gebouwen maar ook Hundertwasser heeft er getekend voor een project: het Luther-Melanchthon-Gymnasium. Net als vorig jaar, toen we op het einde van ons Oekraïens avontuur de Biertoren in Abensberg bezochten, bleek de Hundertwasser-creatie in het echt veel mooier te zijn dan op de prentjes ervan.

'Architectuurdokter' Hundertwasser heeft de naar zijn plannen omgebouwde school nooit in levende lijve gezien. De transformatie geschiedde in de jaren 1997 - 1999 (onder leiding van Peter Pelikan), in 2000 stierf Hundertwasser. Een bezoek aan de werf is er nooit van gekomen. Wij liepen er wel rond en vermits er op zondag geen lessen zijn, konden we ongestoord het eindresultaat bewonderen. Het schoolterrein was vrij toegankelijk en op een jong koppeltje na was er voorts niemand te bespeuren. Om de school te kunnen vinden, gingen we op de toeristische dienst van de stad eerst de precieze locatie vragen, evenals een stadsplan. Hundertwasser is in Wittenberg immers maar een detail, alles draait er rond Maarten Luther en Phillip Melanchthon. In 2017 wordt in de stad 500 jaar Reformatie herdacht. Alle kerken en het Lutherhuis staan er momenteel in de steigers voor een opknapbeurt.

Hoe de school er voor de ombouw uitzag, is nog steeds te zien want een klein gedeelte werd behouden om het verschil duidelijk in de verf te zetten. Het spreekt voor zich dat de wijzigingen die naar Hundertwassers ontwerp aan de steriele, rechtlijnige en kleurloze prefabstructuur (cfr. veel van onze eigen scholen) werden aangebracht de schoolsite een eigenzinnig karakter en levensvreugde geven. Alle gekende elementen van Hundertwassers succesformule zijn aanwezig: kleurrijke zuilen, mozaïeken van gebroken tegels, opvallend veel boomhuurders (bomen die hun eigen kamertje betrekken en uit de vensters groeien), het doorbreken van de eenvormigheid bij ramen en deuren, een groene speelzone, golvende wandelpaden, een fontein, gouden bollen  en twee kronen op het dak.

Hundertwasser verwoordde het zo: "de school zal te midden van de zogenaamde rationele huizen een oase zijn voor de mensheid en de natuur, ze zal de creativiteit van de kinderen bevorderen en het verlangen van de mensen naar romantiek realiseren."  Veel zal natuurlijk ook afhangen van de schoolcultuur, de pedagogische aanpak van directie en leerkrachten zeg maar. Ik geloof dat een schoolbestuur die de buitenkant zo verfrissend, gedurfd en kleurrijk transformeert tegelijk te kennen geeft dat ze wil breken met een schoolregime waarin de persoonlijkheden van leerlingen niet mogen meetellen, waar uniformiteit de regel is en waar creativiteit onvoldoende kansen krijgt. Ook de natuur rondom de school is een duidelijk statement. De vrije momenten van de leerlingen zullen alvast heel wat aangenamer zijn. Liggen in 't gras is toch wat anders dan rechtop staan op het asfalt.

Met het bezoek aan de school in Wittenberg kan ik mijn lijstje van bezochte Hundertwasser- architectuurprojecten weer aanvullen. De bezochte bouwwerken in Tallinn, Riga, Vilnius, Torun en Tartu waren zeer bijzonder maar het ongeplande ommetje naar Wittenberg krijgt bij mij toch een bijzondere plek in het geheugen.

In Europa heb ik intussen bijna alles bezocht (nog 3 stuks waarvan eentje in Zwitserland) maar Japan en Nieuw-Zeeland blijven onontgonnen gebied. En dat zal zo ook wel blijven. Wat ik nu het allermooiste vind? Op dit moment zou ik zeggen, het allereerste dat ik zag: de 17 woningen "In den Wiesen" in Bad Soden am Taunus. Thermendorp Bad Blumau komt dicht in de buurt. De mozaïekvloer van het presbyterium van de Sint Barbarakerk in Barnbach is mijn favoriet detailwerk.