zo maken ze er geen meer

Hoorde ik dat goed? Jawel, mijn naaste collega is getuige. Wij hoorden dat goed. De collega die vooral heel anoniem wil blijven, kwam vandaag met een even lumineus als smakelijk idee.

Donderdags heeft ze toch een aantal springuren in blok en in plaats van met haar vingers te draaien, wil ze dolgraag, telkens tegen half twee, een klein gerechtje klaarmaken met de microgolfoven in het leraarslokaal. Half twee is, allicht niet toevallig, het uur dat de voltallige leerlingenbegeleiding afzakt om hun middagmaal te nuttigen. En waarschijnlijk heeft ze in de motten gehad dat we altijd grote honger hebben. Ik vind dat zooo tof, vooral omdat ze zelf met dat idee kwam.

"Voel soeps moeten we niet verwachten", dekte ze haar eigen culinaire beperktheden bij voorbaat in. "Behalve wat patatten en boontjes klaarmaken, ken ik niet veel". Een gegeven paard kijken we echter niet in de bek. Het is het gebaar dat telt. "Op dinsdag verwacht ik ten laatste de bestellingen, leg ze maar in mijn bakje"... ja, zelfs over de praktische uitwerking heeft ze diep nagedacht. Nochtans eerder iets waar mannen sterk in zijn.

Waar ik me wel nog wat zorgen over maak: ik denk dat de microgolfoven niet echt met een korstje kan bakken. Voor een pizza of zo is dat toch nogal belangrijk. Daar moet nog iets op gevonden worden.

(Hier alvast onze bestelling voor overmorgen: witloofroomsoep, kroketjes met bloemkolen en sojaworst, een ijsje met warme chocoladesaus en als aperitief denk ik aan een majito met verse muntblaadjes.)

met vrouwen aan tafel

culinair kortverhaal

Omdat mijn vaste collega vandaag haar boterhammetjes elders ging opeten, zat ik vandaag voor de eerste maal in mijn leven een boterham met dierloze paté te eten in het gezelschap van A. en iemand die sterft moest haar naam ooit verschijnen op Muggenbeet. Gewoonlijk discussieer ik met mijn disgenoten over hoogkwalitatieve subjecten zoals de verdwijning van de klassieke beeldbuis, de situering van de ginkgo biloba in het coniferenlandschap of de impact van een nieuw lettertype op de verhouding witruimte/tekst. Maar vandaag bepaalden de dames aan de tafel het gespreksonderwerp.

Verbaast het je dan dat het weer over s.. ging? Altijd als ik bij dames terechtkom, snijden ze juist dat thema aan omdat ze weten dat dat vervloekte onderwerp me niet ligt. Ik gaf hen ook meteen te kennen dat ik s..-iets-voor-dieren vind maar ze bleven maar doorhameren. Enerzijds was ik nog blij dat het niet over "vruchtwater en opening" ging, anderzijds smaakte mijn paté toch naar wax en vrouwenhaartjes na zoveel openhartigheid.

De vrouw die haar haar kort liet knippen (zie ook Jhonny Deine) had het bijvoorbeeld uitgebreid over vrouwenborsten. "Uit een wetenschappelijke studie blijkt dat geen enkele vrouwenborst hetzelfde is" smeet ze -niet illustratief- op tafel. Ik zweeg van zoveel jeugdige zondigheid, al had ik graag een leugentje boven gehaald door te stellen dat ik met plezier aan dat onderzoek had meegewerkt. Die mamologische conclusie lijkt me ook niet zo moeilijk te achterhalen. Zelfs met mijn NUHO korte type, wat natte-vinger-werk en met mijn ogen dicht wist ik dat!

Voorts voerde ze aan "dat niet alleen de mens maar ook de dolfijn vrijt voor het plezier". Nu, ik heb in mijn vorig leven twaalf jaar samengeleefd met een dolfijn maar ik kan met niet herinneren dat flipper ooit is klaargekomen. Ik blijf voorlopig dan ook twijfelen of het klopt. Het lijkt me eerder een wanhoopsretoriek te zijn om de hedendaagse, tegennatuurlijke, vrouwelijke eis op een orgasme niet als een abnormaliteit in de grote zoogdierenstamboom te laten classificeren.

"Ik vind dat we nu eindelijk eens moeten stoppen met zoveel tijdverlies. Geef ons, mannen, terug het recht op een dierlijk vluggertje en de rest is vrouwenwerk. Wat jezelf doet, doe je beter! Daarom pleit ik voor de rehabilitatie van het vluggertje als standaard geslachtsomgang" zei ik nog in de hoop om het gesprek op een hoger niveau te tillen. Maar het waren parels voor de zwijnen. In de vrouwelijke blikken ontwaarde ik niet veel begrip voor mijn exhaustief onderbouwd betoog. Ik zag vooral veel medelij met mijn vrouw al weten ze blijkbaar niet dat ze de gelukkigste vrouw ter wereld is. Samenleven met muggenbeet is voor haar een droom die werkelijkheid is geworden.

Graag had ik met mijn tof gezelschap nog gesproken over de aankomende vernieuwing in het onderwijslandschap, rekeninghoudend met de recente omzendbrief van minister Vandenbroucke, maar mijn naaste collega, die er ondertussen was komen bijzitten, herinnerde me er aan dat we nog een berg (zo hoog als 1000 borsten ongeveer) werk liggen hadden. Deze mededeling kwam erg gelegen want het gaf me een aanvaardbaar alibi om die tafel van ontucht en zonde met rasse schreden te ontvluchten.

Terwijl ik met veel goesting richting bureel stapte, hoorde ik vanop de tafel nog een diepe zucht van opluchting... maar naar alle waarschijnlijkheid vond die zijn oorsprong in het feit dat hun stoelen droog gebleven waren. Allez, ik denk dat toch.

link naar een ander waardeloos culineair kortverhaal.

kleiner en kleiner en kleiner

En zoals aangekondigd: ze wordt kleiner en kleiner. Het zwart gedeelte is zo goed als weg. Wou foto maken maar zag alleen bericht 'batterij vervangen'. Dat heb je met "professionele bloggers". Grrr.

mijn Zweeds kan beter

Jullie zullen, net als ik, op 20 september jl. ook wel in The Local (Sweden's news in English) gelezen hebben dat er in Zweden een feministische groepering protesteerde omdat ze niet topless mocht zwemmen. Nu, je kan daar op twee manieren op reageren. Ofwel denk je, dat zijn weer van die akelige feministen die je levenslang impotent maken ofwel reageer je zoals ik: ook al zijn het maar halfnaakte Zweedse meiden, zij hebben ook het recht om geholpen te worden.

Ik heb dan ook, na een moeilijk overleg met die van ons, een aangetekende brief gezonden naar die Zweedse feministen, die zich redelijk voor de hand liggend Bara Bröst (Blote Borsten) hebben gedoopt. Nu ik thuis zelf een vijvertje heb waar je kan in zwemmen, wou ik hen wel politiek asiel verlenen. Met de Zweedse kennis van twee jaar "één jaar gratis" achter de rug (dankjewel Herman Van Molle) waagde ik me aan een Zweedse brief. Mannen willen imponeren, je kent dat wel.

Ik schreef Ragnhild Karlsson en Kristin Karlsson dat ze erg welkom waren, dat ze al hun vriendinnen mochten meebrengen zolang ze maar 'de veren van hun vel' geschoren hadden en dat het niet was om mijn 'vogel' te plezieren maar zweer-o-zweer enkel en alleen om te zwemmen. De tetteraars en kwakers vroeg ik om thuis te blijven tenzij ze als steunpilaar voor mijn clematissen wilden dienen.

Deze middag stond ik hen, volgens de afspraak en als een getrainde ijsbeer, op te wachten. Helaas was de levering niet meteen wat ik verwacht had. Borsten genoeg, vogels genoeg, veren genoeg, kwakers genoeg maar geen vrouwen. Er moet iets misgelopen zijn met mijn vertaling, vermoed ik.

Ik weet het, het lijkt zielig zo tussen de eendjes zwemmen. Maar onder het water vallen ze eigenlijk enorm mee :-) . Of zouden die feministen mij, MAN zijnde, een kloot hebben willen aftrekken? Zouden ze zo slim zijn? Kunnen vrouwen humor hebben?

ook meegenomen: eendjes zijn ook erg volgzaam en hebben geen eigen mening, oef.

bijnamen op school

Toen ik op 't college van Tessenderlo mijn broek zat te verslijten, hadden wij voor zowat alle leerkrachten een bijnaam. Een aantal "troetelnaampjes" waren gewoon een verbastering van de echte familienaam (de Nuits, de Vanhuit, den detjé) maar anderen waren eigen sappige vondsten die het bijzonder uiterlijk of karakter moesten onderstrepen: de Spin, de Blabber, de Boenga, zwette Jezus, kuifke petet, en nog van dat.

Eén van de dingen die mij opviel bij de start in mijn huidige school (als leerlingenbegeleider) was dat er niemand een bijnaam had. De leerlingen spreken iedereen aan met mijnheer dit of mevrouw dat. Ongelooflijk maar waar.

Toch begint er verandering te komen. Voorlopig ben ik nog mijnheer Rutten maar onder impuls van de new director vindt De Cock stilaan wijde verspreiding. Naar 't schijnt kan ik nogal veel misdaadjes op schoolniveau oplossen. Voor mij valt het dus nog mee.

De voorbije dagen duiken evenwel ook nieuwe bijnamen op. Het zijn er nog niet veel , ik weet begot niet wie ze uitgevonden heeft en ze zijn zeker nog niet algemeen gekend maar ik vind ze ergens wel origineel gekozen. We hebben al 'de sprinkhaan', 'de lampenkap', 'de streepkestrekkers' en 'de vuurtoren'.

Behalve 'de lampenkap' - volgens mij doelend op haar opvallend lichtgevend kapsel - zijn het allemaal heren. Neen, namen noem ik niet. Dat moet iedereen zelf maar uitzoeken. Ik vind het alvast een aardige tendens. Zolang het leuk bedoeld is, kan ik het alleen maar toejuichen.

bosbeheer alsmaar toleranter

In de uitgestrekte bossen van Tessenderlo (Gerhagen-Averbode) ben ik nooit zo'n bord tegengekomen. Maar tijdens mijn zondagse wandeling in de Postelse bossen kon ik er niet naast kijken. Voor zover ik kennis ter zake heb, denk ik niet dat het bord betekent dat je er met een tandem mag fietsen zonder fiets. We moeten met de tijd meegaan zeker?

de smartenpijn is nu wel compleet

Alsof alle tegenslag op een hoop MOET komen, kreeg ik net nog dit overlijdensbericht in de mailbox. Nu heb ik het voor vandaag wel gehad.

stop geweld tegen mannen

Normaal gezien las u hier alweer een boeiend artikel van één van Belgies minst invloedrijkste blogschrijvers. Jammer genoeg dient de actualiteit zich zodanig brutaal aan dat het feminien hypocriet zou zijn indien ik vandaag zou doen alsof mijn neus bloedt.

Wat er gebeurde: de aanvankelijk erg aangename walking dinner met de mooiste mensen van de zaal rondom mij (t.w. Nic, die van ons en het russisch eitje op een bedje van bladerdeeg) is op het einde nabij de toiletten toch nog danig uit de hand gelopen. Een banale discussie met een groepje vrouwelijke collega's over de witte lintjescampagne, die ik tot gisteren volledig onderschreef, ontaardde in een nagelscherpe catfight waarbij het bloed uit mijn gezicht spoot. Een ferme rechtse van die van fysica (of die wiskunde, of die van Mavo of die van Engels ???... het ging zo snel) leverde me surplus ook nog een blauw oog op. En of dat nog niet genoeg was, vond één van de dames in kwestie het nodig om met de volle kracht van haar ingewanden een soort oerwind los te laten zodat ik helemaal groggy was. Ze had duidelijk varkensgebraad gegeten maar dit gewoon terzijde. Hoe ik dan thuis geraakt ben, weet ik niet meer en wat er onderweg nog allemaal met mij uitgevoerd werd, al helemaal niet.

En TOCH blijf ik erbij: dé dag tegen het mannengeweld op vrouwen is wél vandaag op 25 november! Mijn wraak zal zoet zijn!

Hoera: 3 jaar muggenbeet

22 november 2004, de start van Muggenbeet

proficiat aan al diegenen onder jullie
die het al 3 jaar lang
volhouden hier.
Een dikke merci!

walking dinner

Nog nooit was ik op een walking dinner. Ik weet zelfs niet wat ik me er moet bij voorstellen: is het de bedoeling dat wij al wandelend moeten eten, lopen er garçons de godganse avond rond met dampende schotels of is 't de bedoeling dat de rondlopende kiekens en varkens zelf nog gevangen en gebraden moeten worden? We zullen het zaterdag weten want dan is 't op mijn werk 'personeelsfeest', voor de gelegenheid herdoopt tot ... 'walking dinner'.

Zo'n personeelsfeest vind ik altijd erg interessant. Ik ben altijd nieuwsgierig naar de wederhelften van mijn collega's. "Op ieder potje past wel een dekseltje" wordt er gezegd maar soms zie je toch een kurken stop bij een geleipot lopen of een schroefdopje naast een snelkookpan. Wat me op zo'n ontluisterende momenten dan boeit, is wat die twee mensen precies bindt. Was 't van moeten? Hebben ze samen gestudeerd? Hebben ze elkaar gevonden op een (gore) datingsite? Kennen ze mekaar van in de Joepie? Van die dingen zo, dat intereseert me.

Ook het dansvloergebeuren vind ik reuzeinteressant. Van die eerder stijve en nuchtere 'harken' die plots beginnen te swingen en te salsaën dat je het voor onmogelijk houdt. Of van die collega's die op het werk nogal close zijn met elkaar en dan op de dansvloer -gespeeld koeltjes- mekaar passeren in de armen van eigen man- of vrouwlief. Of van die ademende grafzerken of triestige frigo's die ineens openbloeien op de kuskesdans of een Weense wals. Ook broeken durven wel eens afzakken... of was dat alleen op hamer-krijt?

Soms verschiet ik ook van de lievelingsmuziek van mijn collega's. Zo zou er dit jaar iemand zijn die zot staat van Iron Maiden. Een groep die op haar hoogtepunt was toen de collega nog niet geboren was. Mijn naaste collega hoort dan weer de Bee Gees graag. En mijn ex-baas fleurt op bij het horen van the sound van een echt Decap-orgel. Muziek zegt veel over de mensen. Met iemand die Zappa niet kent, zal het nooit klikken.

Al verwacht ik ook dit jaar geen minutenlange gitaarsolo's toch kijk ik al uit naar zaterdag. Ik hoop er niet alleen lekker maar vooral ook veel te eten en ik bid ervoor dat er veel lol moge worden gemaakt. In mijn buurt lukt dat meestal wel al zal die van ons ook dit jaar weer regelmatig moeten benadrukken dat wat ik uit mijn nek klets "om te lachen is", dat het niet echt zoooo bedoeld is en dat ik thuis wél een lieverdje ben. Niet iedereen, aldus mijn wederhelft, begrijpt mijn vorm van 'erg directe communicatie', laat staan dat iedereen het weet te smaken. En dan is 't goed dat er iemand naast me loopt die de brokken lijmt en mijn doen en laten kadert in een groter geheel van viriele stoornissen en afwijkingen.

Genoeg gezeurd nu, mijn vrouw heeft ondertussen het bed opgewarmd en ik ga mij erbij leggen. Nog twee keer slapen en ik heb iets groots te vieren. Die 'wandelmaaltijd' komt dan ook als gedroomd. U hoort er nog van.

met muggenbeet terug pit in je relatie

Gelezen in Slickx: "In de wetenschap dat een potje vrijen nooit zo intens is als na een fikse ruzie, brengt Muggenbeet nu ondergoed (women only) op de markt onder het label "make love, not war". Volgens de bedenker is de slip ook perfect bruikbaar voor vrouwen die hun vriend of man op subtiele wijze willen duidelijk maken dat het tijd is voor ander en beter. Verkrijgbaar in alle kleuren behalve rood, blauw, groen, zwart, oranje en geel."

Op de achterkant de leuze "graag gedaan, muggenbeet"

ja, ik pownce nog steeds

Zin om mee te powncen? Invites zijn er overal te krijgen. Bij mij nog zo'n 28. Mailtje volstaat of een comment kan ook.

nog steeds een wakkere burger

Morgen moeten alle bezwaren tegen een nieuwe milieuvergunning voor Tessenderlo Chemie binnen zijn. Na enkele uren zwoegen en vooral puttend uit mijn volgepropt geheugen, is ons bezwaarschrift klaar.

De laatste jaren heb ik als maar minder tijd en goesting gehad om me ermee bezig te houden -dat komt ervan als je je mooiste 20 jaren daarin hebt geïnvesteerd- maar op cruciale momenten als de deze ben ik nog graag even "wakkere burger". Het zou ook een echte schande zijn als gans die oude en erg vervuilende zwik opnieuw zou vergund worden.

Wat ik dan precies wil?

In grote lijnen twee dingen: 1) de watervervuiling moet stoppen. Neen, niet door een nieuwe grote pijp aan te leggen richting Dijle maar wel door de verantwoordelijke fosfaatafdeling eindelijk eens het zwijgen op te leggen. De Demer en de Nete zullen er erg blij mee zijn. En 2) de gevaarlijke chloorchemie (Sevesoactiviteiten) in het centrum van Tessenderlo moet een concreet afbouwscenario meekrijgen. Ook Tessenderlo heeft recht op een behoorlijke ruimtelijke ordening. En het gebruik van kwik moet op heel korte termijn verboden worden.

Dit dossier is in ieder geval een heel interessante case om te ontdekken hoe menens het is met de overheid om van het leefmilieu een prioriteit te maken. Samen naar het filmpje van Al Gore gaan kijken, volstaat echt niet. Wat we nu nodig hebben, is een overheid die Tessenderlo Chemie eindelijk eens duidelijk maakt wat mag, maar vooral, wat niet meer mag.

clickx is god de vader niet

Gepost bij de comments van Gerdernissen omtrent dat Clickx-gedoe:

" ... Ik vind je criteria goed gekozen, al leg ik zelf veel de nadruk op originaliteit, creativiteit en humor. Heel dat clickx-gedoe loopt natuurlijk mank bij “de selectie van clickx”. Wie selecteert, met hoeveel zijn ze, zijn het mannen of vrouwen, welke criteria hanteren zij, zijn het saaie computernerds of kennen ze ook iets van milieu, politiek, satire,…. ???? Waar is het juryrapport?

Om het een beetje in het belachelijke te trekken: misschien zijn diegenen wel verkozen die de clickx-redactie een goeie pijpbeurt hebben aangeboden? Er zijn geen aanwijzingen... voor de stelling maar ook niet tegen de stelling. ..."

Inderdaad, zo zie ik het. Ieder van ons heeft minstens dezelfde bekwaamheid als de ganse clickx-redactie tesamen om zelf wel te beslissen wat voor hem/haar de beste blog (die in feite niet bestaat wegens onbeperkte criteriamogelijkheden) is. Ik zie niet in waarom we meer waarde zouden hechten aan de keuze van een PC-blad dan aan de individuele keuze van ieder van jullie. In ieders straat woont toch ook een mooiere vrouw dan het product "miss België"?

Daarom, vind je een blog goed, super, geweldig, origineel, grappig of wat dan ook... een leuke comment is zo geplaatst. Jouw waardering is goud waard. De prijs van clickx is ocharme maar een papiertje.

postzegels voortaan met een cijfer

zoon Jo als koning

lisa was te duur

kunst op het werk

eer van Diest gered

Gingen we vorige week nog met het kleinst mogelijke verschil onderuit in Leuven, gisterennacht stond er na meer dan drie uur strijd de afgetekende overwinning 12 tegen 4 op het scorebord. Werchter, dat nochtans uit 4 jonge, sportieve en vitale spelers bestond, was kansloos tegen onze "vaders-van-échte-spelers-ploeg" waarvan ooit door een grote pingpongkenner gezegd werd dat we blij mochten zijn als we ooit één match zouden kunnen winnen.

Met deze overwinnig was Diest T de eerreddende ploeg van de speeldag in Diest. We werden dan ook, zoals het in de Grauwzustersstraat 10 de gewoonte is, massaal getracteerd en met lofbetuigingen overladen. Gelukkig kon ook Diest O, de beloftevolle ploeg van de gebroeders Maesen, onze Jo (10 jaar) en Thomas met een schitterende overwinning tegen Wemmel thuiskomen.

Vermelden we nog dat het ook een bijzondere avond was voor onze nestor Rudy die eindelijk een eerste verlossende wedstrijd op zijn naam kon schrijven. Zelf had ik de eer om rond half twaalf ons laatste winningpoint te maken in een felbevochten belle (vijfsetter - 13/11) met een gedurfde backhandsmash juist achter het net. Mijn belle-trauma is hiermee hopelijk van de baan.

Neen, we deden dat weeral niet slecht en het etentje (beloofd door de voorzitter als we niet laatst zouden eindigen in de competitie) kan ons nu nog heel moeilijk ontglippen. Het zal daar smaken in het Hof van Cleve.

(Frank 4/4, Jerry 4/4, Ludo 3/4 en Rudy 1/4) - klassement: 8/16

mijn kroost

en dan heb ik er op school nog eens 870 ;-) Klik er maar eens op: is er iemand bij die op mij gelijkt (zie header)?

circus maximus

Het overkomt me niet vaak meer dat ik nog eens muziekgroep ontdek waarvan ik achterover val. Met zowat alle bestaande Zappa-, Vai- en Dream Theatermuziek in de bovenste lade van mijn platenkast ligt mijn lat ondertussen wel erg hoog.

Toch is het deze week mij nog eens overkomen. Via last fm was ik aan het luisteren naar "Dream Theater's similar artists" en dan hoor ik daar plots Circus Maximus, een noorse vijfmansformatie met Mats Haugen aan de gitaar.

Verdomme, wat was dat een schoon liedje! Ondertussen heb ik zowat gans hun oeuvre (twee ceedeetjes) op de laptop staan en ik heb vandaag al 5X het wonderlijke instrumentale biosfear uit "the 1st chapter" achter mekaar afgespeeld. Deze ontdekking heeft mijn week weer goed gemaakt. Liefhebbers van DT .... dit is echt iets voor jullie!

sluit HIV uit, niet wie seropositief is.

verdorie, ik moet gaan opletten

"Vlaamse vrouw houdt niet van avontuurlijke seks". Deze titel uit het Laatste Nieuw online trok vandaag mijn aandacht alhoewel, zoals je weet, dat thema me niet echt ligt. Dat het in bed in Vlaanderen niet veel soeps is, dat wist ik al lang. Ge ziet het aan de sippe gezichten tegenwoordig dat het verveling troef is. Maar mij interesseerde vooral voor welk soort man de Vlaamse vrouw tegenwoordig valt. En theoretisch blijkt dat -beangstigend genoeg- ikzelf te zijn.

"De man moet vooral groot zijn (99 procent), breedgeschouderd (40 procent) en zonder snor of baard (95 procent). Tengere mannen (1,6 procent) en kale mannen (1,7 procent) kunnen maar weinig Vlaamse vrouwen bekoren."

"Trouw zijn staat afgetekend bovenaan. 92 procent van de jongere vrouwen vindt het belangrijk. Op de tweede plaats komt grappig zijn (83,2 procent), op de derde plaats staat koken (66 procent) en algemeen helpen in het huishouden, zowel de mannen- als de vrouwenklusjes." Manlief, dit is het complete profiel van muggenbeet!

"Nog eisen voor de man? Wel ja: intelligentie en kunnen dansen worden door één op vijf vrouwen gesmaakt." Dat dansen interesseert me niet. Hier ga ik af als een gieter maar voor de rest een zeer hoge score.

De puzzelstukjes beginnen nu in mekaar te vallen. Het was me al opgevallen dat de laatste tijd zoveel collega's mij subtiel het hof maken. Onlangs zei nog een collega tegen mijn naaste medewerkster: "ik snap niet dat gij met dieje Rutten kunt samenwerken!", een andere collega begint meteen de krant te lezen als ik verschijn in het leraarslokaal (de krant wel ondersteboven houdend... maar dat was alleen mij opgevallen) en nog een andere collega switcht haar messenger altijd op "lunchpauze" als ik online ga. Allemaal signalen om mij te verleiden? Natuurlijk. Vrouwen blijven toch ingewikkelde en verwarring zaaiende wezens. ;-)

vecht mee tegen ontucht

Dienstmededeling: download hier de banner van mijn nieuwe campagne. Vecht mee tegen ontucht en VOOR een kuise samenleving.

zou het geregend hebben?

De Zandberg, Gerhagen Tessenderlo

aan alle vrouwen

Een plezante vrouwendag vandaag. Dus, je kan de strijk laten staan tot 12.00 uur deze nacht. Goesting om met de deegrol te kloppen? Helaba, niet vergeten: 't is ook wapenstilstand vandaag. xxx

vrouwen veranderen, mannen niet

copyright: muggenbeet

kasteelbier, dagelijkse kost

scenario:

Muggenbeet (langgerekt liggend in de zetel, met één hand aan 't bloggen en de andere hand op zijn Al Bundys in de broek): 'Vrouw, ik weet niet wat het is, maar ik mis iets'

Die van ons (spontaan en uit liefde de dienende rol met plezier spelende): een kasteelbiertje?

Muggenbeet (verrast door 'zoveel' mannenkennis):

Parijs' terrasje in Mol

Omwille van een dwingende tafeltennismatch arriveerde ik gisterennacht pas om 12.00 uur op mijn school alwaar de jaarlijkse schachtendoop plaatsvond. Het toneelstuk was reeds afgelopen en dat gold ook voor de maaltijd, vidée, dus sowieso niks voor mijn vegetarische appetijt.

Ik heb me in het bijzijn van mijn beste collega's nog wel geamuseerd en ik heb ook nog interessante ontwikkelingen gezien in wat ik voorlopig de hormonenhuishouding van TISP zal noemen. Toch vond ik de 5 euro die ik verzocht werd te betalen nogal veel voor de zaal te zien opkuisen en de twee spa bruizen die ik dronk. 100 frank voor een spa... dat doet me denken aan het tarief van een Parijs' terrasje. Het uitzicht bij nacht op de Moulin Rouge lijkt me anders wel ietwat idyllischer en sfeërieker dan het lerarenlokaal. Allez, het kruis erover.

Ik onthoud van die avond ook nog twee complimenten van vrouwelijke collega's:
collega 1: ben jij niet erg grijs geworden de laatste tijd?
collega 2: ben jij de laatste tijd niet erg grijs geworden?
Voorts genoot ik erg van de ontgoochelende blikken NA 1 uur (rara) en als ik de Willy goed begrepen heb, zou ik dringend the editors eens moeten beluisteren.

Wat hoor ik Zappa's 'titties and beer' toch zo graag! Dat liedje is echt zo tispy.

allemaal in koor: loser, loser!

Ja, ik beken. Ik ben geen échte man, ik ben een watje want weet je weet ik namiddag gedaan heb? Ik heb twee klassen van de kinderen hun school zitten poetsen. Eerst stofzuigen en dan met een natte dweil opgenomen. En of dat nog niet volstaat, begin ik zo meteen het eten nog te koken: patatten schillen, wortelen dunschillen, sojaburgers bakken.... waar gaat dat eindigen met mij?

leraren worden alsmaar minder ziek

In 2006 daalde het totaal aantal ziektedagen van het Vlaams onderwijzend personeel met bijna 90 000 dagen tegenover het jaar voordien. Meer dan de helft van de Vlaamse onderwijsmensen was in 2006 geen enkele dag afwezig wegens ziekte.

Psychosociale aandoeningen blijven de grootste oorzaken van ziekteverlof onder leraren, al zijn de afwezigheden wel minder lang dan vorige jaren. Op twee volgen rugklachten. Op drie staan bij de mannen gewrichts- en bij de vrouwen gynaecologische problemen. (uit Schooldirect)

zo kennen we de humo weer

jonge vrouwen kennen geen manieren meer

Je mag het aan mijn collega vragen of checken bij mijn wederhelft: als ik voor mezelf een koffie haal, zal ik steeds vragen of zij ook koffie wenst. De eerste tas die ik inschenk, geef ik aan de collega. Zo heb ik het geleerd. Dit zijn de goede manieren.

Daarstraks schoof ik aan bij die nieuwe koffieautomaat van de school. Net voor mij een nieuwe vrouwelijke collega. Alhoewel we verbaal niks uitwisselden, vertelde mijn blik duidelijk dat ik met grote honger en dorst zat. Zij vulde het plastieken bekertje en ik dacht 'dat is een meisje met manieren en die gaat die koffie aan haar collega met meer anciënniteit geven' maar ze nam het bekertje uit de automaat en vertrok met de koffie. En ze dronk dat gewoon zelf uit!

Andersom zou het niet waar geweest zijn. Als man ken ik nog nette manieren. Zouden ze dat niet meer leren op het regentaat? dacht ik zo bij mezelf. Want wat is nu 't beste: "wil jij misschien deze lekkere koffie door mij aangeboden krijgen" kunnen vertalen in tien talen of het gewoon doen? Wat geeft er nu meer voldoening aan een vrouw dan de man kunnen dienen?

mannen zijn tovenaars

Een jonge vrouw die ik ken is zwanger. Het is haar eerste keer. Als gentleman deel ik in haar intense vreugde. Maar het grootste plezier verschaffen haar verhalen wanneer ze weer eens de ganse nacht boven de wc-pot heeft gehangen. Ik vind dat geweldig schoon, zo vrouwen die moeten overgeven. Als je ziet dat zo'n klein kwakje van die grote brokken opleveren, dan moet je toch concluderen dat mannen tovenaars zijn?

kleine ergernissen

Wat ik toegevoegd heb aan mijn lijstje van kleine ergernissen:

- blogfeeds die je niet kan of mag lezen tenzij je beschikt over een wachtwoord. Kan in dat geval het klein kransje van gekenden geen mail gestuurd worden of kunnen ze niet opgebeld worden?

- my space's die je verwelkomen met "vergeet het maar, ik ben reeds in een relatie!". Precies alsof je DAARvoor even langskomt. Lijkt fel op hoogheidswaanzin.

- de reactiemodules die ingesteld staan op moderatiefunctie precies alsof je nog moet opgevoed worden. Hallo, er bestaat ook zoiets als deleten als het te grof is.

- gemekker over problemen met de harde schijf, de back-up, de internetprovider, de hosting, de telefoonverbinding, de rekening, ... . Techniek is feilbaar, we maken het allemaal wel eens mee. Waarom ons ermee lastigvallen net wanneer het bij ons eens vlekkeloos verloopt?

- dat nog niemand uit mijn blogroll 'het mooiste achterwerk' (ja, dat tweebillig-sloggiewonder van de Bulgaarse Kristina Dimitrova) heeft gepubliceerd. Hallo, leven jullie nog in zonde of niet? Wat voor vriend(inn)en heb ik eigenlijk?

bericht aan alle ouders

De entourage van de enige echte Sint uit Spanje (ja, die met zijn staf) vraagt mij om jullie mee te delen dat "de grote kindervriend een lichte beroerte heeft gekregen". Geen paniek, hij ademt nog... maar de kans dat hij tijdens de nacht van 5 op 6 december speelgoed zal kunnen brengen, wordt als zeer klein bestempeld. Men vraagt of het mogelijk is om dit jaar zelf voor sint te spelen.

Zwarte pieten kunnen er wel geleverd worden maar er wordt aan herinnerd, speciaal voor de ouders uit het Brusselse, dat ze in geen enkel geval mogen ingezet worden om in de bomen te klimmen en bananen gaan te eten.

Wat precies de oorzaak is van de beroerte is, wenste de woordvoerdster van de sint niet precies mee te delen. Zij insinueerde dat het om een hardnekkige vorm van zadelpijn zou gaan maar wij weten natuurlijk wel beter. Muggenbeet wenst hem ( en "hem" ook natuurlijk) in ieder geval een spoedig herstel toe.

Wie zou dat nu gedacht hebben van Pieter De Crem?

is Marc Reynebeau een goddelijke reïncarnatie?

Het gelaat van Toetanchamon werd vandaag voor de eerste maal tentoongesteld aan het publiek. De mummie werd hiervoor uit zijn sarcofaag gehaald en in een klimaat-geregelde glazen vitrine geplaatst.

Deze gebeurtenis vindt plaats 85 jaar nadat zijn graf 'ontdekt' werd door de Britse onderzoeker Howard Carter. Tot de dag van vandaag konden nog maar zo'n 50 mensen het gezicht zien van het koningskind dat meer dan 3000 jaar geleden op 19-jarige leeftijd stierf.

Over de precieze doodsoorzaak bestaat veel speculatie. Een CT-scan van 2005 deed onderzoekers evenwel besluiten dat Toetanchamon niet vermoord werd maar eerder stierf aan de complicatie van een gebroken been. In 2005 werd er door "wetenschappers" tevens een reconstructie gemaakt van het gelaat van Toetanchamon (zie links op de foto).

Blijkbaar hebben de opdrachtgevers gevraagd om er 'een mooie jongen' van te maken want je moet niet erg slim zijn om meteen te zien dat de mummie als twee druppels water gelijkt op onze Vlaamse Marc Reynebeau. Wat mij de stelling doet verdedigen dat Reynebeau de enige echte reïncarnatie is van deze jonge farao uit het Oude Egypte.

klacht tegen illusionist Copperfield

Een vrouw heeft klacht ingediend tegen illusionist David Copperfield wegens verkrachting. (Ik weet het: opnieuw erg "vrouwvriendelijk")

nieuwe blooper bij Rad van Fortuin

word ook VIP voor de biodiversiteit.

Ik wil je graag de website http://www.vips.biodiv.be/ laten ontdekken. Biodiversiteit is immers van levensbelang voor de huidige en toekomstige generaties. Ervoor zorgen betekent leven geven aan onze planeet! Surf dus snel naar http://www.vips.biodiv.be/ en maak het verschil door je in te zetten voor biodiversiteit. Doe zoals ik... en hartelijk dank voor je engagement!

mijn engagementen:

Ik eet geen vlees om ethische en milieuredenen (intensieve veeteelt stimuleert monoculturen).

Ik plant een boom of haag in mijn tuin of in de buurt van mijn school of werk.

Ik koop lokaal geproduceerde seizoensgroenten en -fruit.

Ik maak mijn eigen natuurlijke meststof door keukenresten, takken, bladeren en maaisel te composteren.

Ik gebruik geen producten eindigend op -cide: herbicide, pesticide en insecticide.

Ik kies voor producten van de biologische landbouw.

Ik leg een vijvertje aan in mijn tuin of in de buurt van mijn school of werkplaats.

Ik koop geen souvenirs op basis van koraal, zeesterren, zeepaardjes, schildpadden of levende exoten zoals kikkers en schildpadden.

Ik laat de natuur haar gang gaan in (een deel van) mijn tuin.

hophollandhop

Omdat de Hollanders nog meer van Muggenbeet houden dan de Vlamingen heb ik gisteren in Weert het nationale tafeltennisshirt overgehandigd gekregen, na het gekocht en betaald te hebben weliswaar. Voortaan zal ik iedere wedstrijd, buiten de officiële competitie, spelen in oranje.

Wist je dat ze in Weert plat Limburgs klappen? Je zou haast denken dat ge nog in België bent. Totdat je een dropshop tegenkomt, Gulpenerbier aangeprezen ziet en merkt dat de vele fietsenrekken allemaal bezet zijn. Indrukwekkende kerk overigens. En dezelfde patroonheilige als in Tessenderlo.

een mooi "lijntje"

Hingis stopt met tennissen nadat ze positief testte op cocaïnegebruik.

niet geschikt voor deze blog

Het zelfgeprepareerd prentje dat bij onderstaande tekst hoort, is niet geschikt voor deze blog. Aldus het oordeel van de baas des huizes. Zelf vond ik wel dat het kon maar mijn vorm van humor zou maar begrepen en gesmaakt worden door een heel klein weirdo-segment van alle mensen die hier soms wel eens passeren. Daarom voor éénmaal aan zelfcensuur gedaan al zullen de pornaddicted lezers niet snappen wat mij bezielt.

De Sint bereidt zich voor.

Allerheiligen. Misschien het geschikte moment om eens een weetje te vertellen over de heilige sinterklaas:

Nog enkele dagen en de goede sint vertrekt vanuit Spanje om alle kinderen weer gelukkig te maken. Terwijl de zwarte pieten de zakken vullen met speelgoed, chocolade en speculaas dient ook de sint zo zijn voorbereidingen te treffen. Meer dan een maand lang zal de sint onderweg zijn. Voor een man, ook al is hij stokoud, is dat niet niks. Zeker niet als je als niet uit je rol mag tuimelen.

Prentje.

onderschrift: wat Pieter de Crem in Spanje doet, dat weet ik ook niet maar dat hij weer in de weg loopt, dat weet ik wél!

(hier het prentje toch openen maar op eigen risico en niet zagen over smakeloosheid achteraf!)