Omdat mijn vaste collega vandaag haar boterhammetjes elders ging opeten, zat ik vandaag voor de eerste maal in mijn leven een boterham met dierloze paté te eten in het gezelschap van A. en iemand die sterft moest haar naam ooit verschijnen op Muggenbeet. Gewoonlijk discussieer ik met mijn disgenoten over hoogkwalitatieve subjecten zoals de verdwijning van de klassieke beeldbuis, de situering van de ginkgo biloba in het coniferenlandschap of de impact van een nieuw lettertype op de verhouding witruimte/tekst. Maar vandaag bepaalden de dames aan de tafel het gespreksonderwerp.
Verbaast het je dan dat het weer over s.. ging? Altijd als ik bij dames terechtkom, snijden ze juist dat thema aan omdat ze weten dat dat vervloekte onderwerp me niet ligt. Ik gaf hen ook meteen te kennen dat ik s..-iets-voor-dieren vind maar ze bleven maar doorhameren. Enerzijds was ik nog blij dat het niet over "vruchtwater en opening" ging, anderzijds smaakte mijn paté toch naar wax en vrouwenhaartjes na zoveel openhartigheid.
De vrouw die haar haar kort liet knippen (zie ook Jhonny Deine) had het bijvoorbeeld uitgebreid over vrouwenborsten. "Uit een wetenschappelijke studie blijkt dat geen enkele vrouwenborst hetzelfde is" smeet ze -niet illustratief- op tafel. Ik zweeg van zoveel jeugdige zondigheid, al had ik graag een leugentje boven gehaald door te stellen dat ik met plezier aan dat onderzoek had meegewerkt. Die mamologische conclusie lijkt me ook niet zo moeilijk te achterhalen. Zelfs met mijn NUHO korte type, wat natte-vinger-werk en met mijn ogen dicht wist ik dat!
Voorts voerde ze aan "dat niet alleen de mens maar ook de dolfijn vrijt voor het plezier". Nu, ik heb in mijn vorig leven twaalf jaar samengeleefd met een dolfijn maar ik kan met niet herinneren dat flipper ooit is klaargekomen. Ik blijf voorlopig dan ook twijfelen of het klopt. Het lijkt me eerder een wanhoopsretoriek te zijn om de hedendaagse, tegennatuurlijke, vrouwelijke eis op een orgasme niet als een abnormaliteit in de grote zoogdierenstamboom te laten classificeren.
"Ik vind dat we nu eindelijk eens moeten stoppen met zoveel tijdverlies. Geef ons, mannen, terug het recht op een dierlijk vluggertje en de rest is vrouwenwerk. Wat jezelf doet, doe je beter! Daarom pleit ik voor de rehabilitatie van het vluggertje als standaard geslachtsomgang" zei ik nog in de hoop om het gesprek op een hoger niveau te tillen. Maar het waren parels voor de zwijnen. In de vrouwelijke blikken ontwaarde ik niet veel begrip voor mijn exhaustief onderbouwd betoog. Ik zag vooral veel medelij met mijn vrouw al weten ze blijkbaar niet dat ze de gelukkigste vrouw ter wereld is. Samenleven met muggenbeet is voor haar een droom die werkelijkheid is geworden.
Graag had ik met mijn tof gezelschap nog gesproken over de aankomende vernieuwing in het onderwijslandschap, rekeninghoudend met de recente omzendbrief van minister Vandenbroucke, maar mijn naaste collega, die er ondertussen was komen bijzitten, herinnerde me er aan dat we nog een berg (zo hoog als 1000 borsten ongeveer) werk liggen hadden. Deze mededeling kwam erg gelegen want het gaf me een aanvaardbaar alibi om die tafel van ontucht en zonde met rasse schreden te ontvluchten.
Terwijl ik met veel goesting richting bureel stapte, hoorde ik vanop de tafel nog een diepe zucht van opluchting... maar naar alle waarschijnlijkheid vond die zijn oorsprong in het feit dat hun stoelen droog gebleven waren. Allez, ik denk dat toch.
link naar een ander waardeloos culineair kortverhaal.
"Ook penissen zijn allemaal verschillend. Hadden jullie dat nog niet gemerkt?"
BeantwoordenVerwijderenDat, beste kerel, had je moeten zeggen en je had je boterhammen rustig en alleen kunnen verorberen.