16 op 17

Deze morgen aan de keukentafel: zelf mijn boterhammen smeren voor de tweede werkdag. Uit de vele broodzakken met restjes van de week kies ik enkele sneden van het ronde notenbrood. Besmeerd met milkachoco of smeerkaas eet ik dat graag, ook al is het brood een paar dagen oud.

"'t Is vandaag de 17de", zegt mijn wederhelft. "17 augustus?" repliceer ik, "dat zegt me niets". "We zijn vandaag 16 jaar voor de wet getrouwd!", krijg ik als antwoord. Het klonk niet verwijtend, ze kent me dan ook al langer als vandaag. "Ben je daar wel zeker van, zijn we op de 17de augustus getrouwd? Was dat niet op de 11de?" pruttel ik wat tegen, me goed bewust van mijn lekkend en vooral ook selectief geheugen. "Neen, de 17de en dan zijn we op huwelijksreis vertrokken naar Amsterdam".

Ja, dat herinner ik me nog, die reis naar Amsterdam. We sliepen er in een klein hotel waar ooit Mata Hari nog zou gelogeerd hebben. Maar die datum? Ik twijfel... en betwijfel vooral ook dat het al 16 jaar geleden zou zijn.

Hoe komt dat toch dat ik blijkbaar zo'n belangrijke datum als de trouwdag vergeten ben? Dat ik zelfs niet aanvoel dat er in deze periode memorabele data van ons leven voorkomen? Hoe komt het toch dat het vrouwtje dit allemaal wel zo goed weet? Zou het voor haar onvergetelijker zijn geweest dan voor mij of zijn vrouwen nu eenmaal snuggerder in dit soort aangelegenheden?

Luidop zeggen dat vrouwen in iets beter zijn dan mannen doe ik principieel niet. Tenzij in een vermeende "grappige bui" en dan noem ik dingen zoals psychische terreur en menstrueren maar daarmee houdt het dan ook op. Ik smeerde dan maar verder en ben gaan werken. Zijt met zoiets getrouwd! 16 jaar lang!