gif in pc's.

Wil je zo milieuvriendelijk mogelijk surfen en bellen? Kijk dan in de Greenpeace Guide to Greener Electronics. Hierin worden electronica-bedrijven gerangschikt naar hun gebruik van schadelijke stoffen en de manier waarop zij hun producten recyclen.

ramp of bolwassing?

Er viel maar liefst 100 liter per vierkante meter in amper 6 uur tijd. Premier Verhofstadt, die in zijn botten de Oostakkerse drenkelingen een blitzbezoek kwam brengen, beloofde de wateroverlast zo snel mogelijk als een "ramp" te laten erkennen. 2500 oproepen kreeg de 100-centrale te verwerken. De brandweer, de redder in nood bij vuur én water, rukte 700 keer uit.

Overvloedige regen door de ministerraad opgewaardeerd tot een ramp. Zonder water, geen leven maar regenen mag het blijkbaar alleen op mensenmaat en dan nog liefst op een dag en een uur wanneer het past. Denken we nu echt dat de wolken aan onze van-de-pot-gerukte wensen kunnen voldoen? Dat de waterkringlopen rekening houden met onze kroppen salade en de diepvriezers in de kelder? Dat er voor de hemelsluizen op de Wetstraat 10 een bedieningsknop kan geïnstalleerd worden?

Wat écht het predikaat ramp verdient, zijn de gedempte beken en grachten, de bouwvergunningen in broek- en overstromingsgebieden, onze pleinen van beton en asfalt, de heetgestookte aarde waardoor eeuwenoude gletsjers wegsmelten en bergtoppen met folie worden aangekleed, de illusie dat water gecontroleerd en geleid kan worden in buisjes en leidingen, kortom: onze zielige hoogmoed als zouden we heer en meester zijn over deze oceaanblauwe planeet. Of erger nog, het summum van de evolutie of de schepping.

Soms verdienen we een grondige bolwassing. Hopelijk zien de gelaarsde gouverneur en premier in al dat water niet alleen de stront en de verloren gezwommen goudvissen maar ook de weerspiegeling van het falend beleid. Een beleid dat veel te weinig durft in te gaan tegen de egoïstische stroming van het zichzelfnekkende anti-ecologisme. De stroming van mensen die zichzelf altijd als slachtoffer zien, nooit als mededader. Aan wie steeds moet gegeven worden maar nooit iets gevraagd.

Zou de premier, uren later Live op de tribunes van de Memorial Van Damme, nog aan Oostakker hebben gedacht? Zag hij naast de koersen van de atleten ook nog zijn eigen koerswijziging? En de van-Kim-dromende prins, zou die soms ook gummilaarzen aantrekken of staat zijn kasteel hoog genoeg?

naakte problemen

Het casino van Beringen heeft volgens het BVLimburg problemen met een naaktfoto van Jonny Vekemans waarop een gesluierde vrouw haar geboortepakje laat zien. De Limburgse krant neemt het op voor de Jonny en zet het controversieel naakt online op haar website. Dit zijn we niet gewoon van het Belang van Limburg. Is dit een aanzet tot een dagelijkse page 3?

laptops

Via haar school kan mijn wederhelft een laptop aankopen. Twee 'professionele laptops' van het merk Acer worden er aangeboden: de Acer Travelmate 4222 WLMI en Acer Travelmate 2451 WLMI. Heeft iemand hiermee praktijkervaring? Heeft zo'n ding ook een TV-out?

De school laat verder ook weten dat "door haar grote investering in informatica en dit jaarlijks terugkerend project" de beide laptops tegen een zeer scherpe prijs en prima service en betalingsmogelijkheden kunnen worden aangeboden. Die zeer scherpe prijs valt na een vergelijking met de normale winkelprijs toch nogal mager uit. Het gaat om een korting van amper 20 euro of zo'n 2,5%.

We denken nog na.

Pype

Heidi Lenaerts -ja, die van sex in de biechtstoel- heeft voor de tweede reeks van Shoot! een nieuwe copresentator gekregen ter vervanging van de in kinderkringen gevreesde Tom Gernaey. De keuze is gevallen op allittererend ketnetwrapper Peter Pype. Of Heidi mét Pype nu minder dan meer werk gaat hebben, moet nog blijken. Peter is begrijpelijk "erg gemotiveerd".

toch geen twaalf

Ik had deze week al wat zitten opscheppen over het feit dat ons zonnestelsel voortaan 12 planeten zou tellen. Ik had het ergens horen vliegen. Maar het congres van de Internationale Astronomische Unie (IAU) in Praag besliste daar vandaag evenwel anders over. Het congres oordeelde dat Pluto niet langer een planeet is maar een dwergplaneet. Voortaan zijn er in ons zonnestelsel nog maar acht volwaardige planeten.

Pluto is in 1930 ontdekt en werd toen een planeet genoemd. Door de ontdekking van kleine planeetachtige hemellichamen nog verder in ons zonnestelsel was de discussie of Pluto al dan niet een planeet mag genoemd worden, opnieuw op gang gekomen. Pluto is nu officieel een dwergplaneet van de familie van de Pluto-achtigen. De dwergplaneten in ons zonnestelsel zijn nu Pluto, Ceres (dat ooit al eens planeet was maar tot asteroïde werd "gedegradeerd") en het mysterieuze object UB313 (officieus Xena) dat drie jaar geleden werd gevonden.

Naast de 8 traditionele planeten, de Pluto-achtigen zijn er ook nog de kleinere hemellichamen van het zonnestelsel. Onder het begrip "kleine objecten van ons zonnestelsel" worden asteroïden, kometen en andere kleine objecten geplaatst die geen maan zijn en die rond de zon cirkelen. De eventuele 12de planeet "Charon", waarvan vorige week sprake, blijft een maan van Pluto.

Het is werkelijk ongelofelijk maar Wikipedia meldt vandaag al:
"Huidige samenstelling van zonnestelstel (sinds 24/8/2006):

1 Mercurius 2 Venus 3 Aarde 4 Mars 5 Jupiter 6 Saturnus 7 Uranus 8 Neptunus ".

Loois festival

Meer info vind je op de website.

detail uit Hauterives

Cheval: "voor goede mensen zijn alle volkeren broeders, onze lijfspreuk is van iedereen te houden."

le Palais Ideal

Er ontsnapte geen detail van het bizarre kunstwerk aan mijn aandacht

Tijdens onze vakantie naar de Jura en de Alpen brachten we ook een bezoek aan het 'ideale paleis' van facteur Cheval (1836-1924) in Hauterives. Het bouwwerk viel iets kleiner uit dan ik persoonlijk verwachtte maar voor de rest voldeed het compleet aan mijn verwachtingen. Hoedje af voor de facteur die in zijn ééntje dit voor mekaar kreeg.

Het verhaal van facteur Cheval begint als volgt (1879): "mijn voet stootte tegen een steen en ik viel bijna. Ik wilde weten wat het was. Het was een struikelblok met een vorm die zo vreemd was dat ik hem in mijn zak heb gedaan om het rustig te kunnen bewonderen. De volgende dag kwam ik op dezelfde plaats en heb er nog mooiere gevonden. Ik zei tegen mezelf: als de natuur wil beeldhouwen, zal ik het metselwerk en de architectuur verzorgen." En de uitvoering van de droom kon beginnen.

Tijdens zijn dagelijkse 32 km lange postrondes verzamelde Cheval stenen, stapelde ze opeen en s'avonds ging hij ze met zijn kruiwagen ophalen. Zo bouwde hij vanaf 1879 gedurende 33 jaar aan zijn paleis.

In 1969 wordt het Palias Idéal tot nationaal monument verheven door André Malraux die het als enige architectonische voorbeeld van naïeve kunst beschouwt. Van 1983 tot 1993 wordt Chevals creatie gerestaureerd net als de omliggende tuin. Een jaar later wordt het monument aangekocht door de gemeente. Ieder jaar komen duizenden bezoekers naar Hauterives om het kunstwerk te bewonderen. Ook Hundertwasser sprak tijdens zijn leven vol bewondering over Le Palais Idéal.

python versus muggenbeet

(film included) We hadden het gisteren getroffen in de Efteling. Was het door het dreigende weer of hadden we toevallig een dag uitgekozen dat normaal volk gaat werken, wie zal het zeggen, feit was dat we nauwelijks hoefden aan te schuiven. Alle attracties konden in een mum van tijd aangedaan worden, zelfs meer dan één keer. Smullen dus.

Drie 'grote' uitdagingen stonden me te wachten: de Bobbaan, de vliegende Hollander en de verschrikkelijke Python met zijn dubbele looping en kurkentrekker.

De vliegende Hollander bleek nog niet klaar. De Efteling heeft besloten deze nieuwste attractie dit seizoen niet meer in gebruik te nemen. Het was de bedoeling om deze aanwinst in 2006 te openen, maar vanwege de complexiteit van de attractie is meer tijd nodig dan gepland. Het bouwwerk en de coaster van 420 meter waar je in een sloep met een snelheid van ruim 70 kilometer per uur overheen raast en uiteindelijk in het water belandt, zien er veelbelovend uit. Dit zal voor een andere keer zijn.

Sinds 1985 kun je ook bobsleeën in de Efteling. De baan is 524 meter lang en 20 meter hoog. De topsnelheid bedraagt 60 km/u. Omdat andere bezoekers ons en vooral de kinderen dan, bang hadden gemaakt, hadden we onze bobslee-initiatie altijd maar uitgesteld. Die angst bleek al snel totaal overbodig. De Pegasus, die we al jaren 'onder de knie hebben' vonden we allemaal een pak heviger. Zelfs onze kleinste -5 jaar- is nu gek van bobsleeën. Gaan we nog een keer, papa?

Een ander paar mouwen is de Python. Deze slangvormige achtbaan "voor de echte durfals" is 750 meter lang en 29 meter hoog, heeft twee loopings en twee kurkentrekkers. In 140 seconden neemt de Python de bezoeker mee met een snelheid van 85 km/u. De val is 22 meter. "Het maximaal aantal G-krachten dat je hier ervaart is 3,5 positief (in je stoel) en 0 negatief (uit je stoel)", leert me de website. Wat ik met mijn eigen ogen zie, is dat je een aantal maal over kop gaat en dit met een verschrikkelijke snelheid. Het gekreis van de inzittenden is in heel de Efteling te horen.

Ik heb er nooit echt zin in gehad. Het gedacht alleen al doet mijn maag omkeren. Meer nog, ik heb nooit de toelating gekregen van mijn kinderen om mee te rijden met deze verschrikkelijke slang. Ook gisteren niet.

Tot ik mezelf dwong mijn grenzen te verleggen -even heldhaftig terugdenkend aan mijn vier valschermsprongen in Schaffen op mijn 17de- en mezelf verplichtte plaats te nemen in de Python. Wie niet probeert, kan niet meespreken. Eens vastgeklemd, is er geen weg meer terug.

Het was niet meteen wat je een ontspannende rit kan noemen -de automatisch genomen foto die verscheen op de monitor bij de uitgang sprak boekdelen- maar ik durfde toch mijn ogen openhouden, heb niet gegild, gebleten of overgegeven. De benjispringer van 'in de gloria' (Frank Focketeyn/aflevering 9) kwam er heel wat bekakter van af. Bij mij smaakt het naar nog.

Mijn vrouw heeft in het bijzijn van mijn drie ongeruste dochtertjes mijn rit in de python met ons fototoestel gefilmd. Het moest maar eens onverwacht de laatste opname van hun papa zijn. Meteen ook mijn primeur op Youtube.

over kop

Nog nooit ben ik in een attractiepark over kop gegaan. Misschien vandaag wel?

onveiligheidsgevoel

enkele figuren die meebepalend zijn voor het onveiligheidsgevoel.

Met de ontsnapping van de gewezen gevangenen in Dendermonde is het onveiligheidsgevoel in onze samenleving er niet op verbeterd. Maar vrijheid opzoeken zit nu eenmaal in de genen van ieder zoogdier ingebakken. De meeste gevangenen die onlangs ontsnapt zijn, zullen daarvoor vermoedelijk ook geen extra straf krijgen.

"Het principe is dat gevangenen in België het recht hebben om te vluchten", zegt professor Strafrecht Raf Verstraeten op vrtnieuws.net. "Ze zijn niet verplicht om zich vrijwillig te onderwerpen aan hun gevangenschap en als ze ontsnappen, zijn zij dus niet extra strafbaar."
"Alleen als ze tijdens hun vlucht strafbare feiten plegen, dan kunnen zij voor daarvoor wel een extra sanctie krijgen. Maar dus niet voor de ontsnapping zelf", aldus nog Verstraeten.

koers voor de deur

Volgens de details van de 5de rit van de Eneco-Tour (Hasselt-Balen), zouden de renners omstreeks 15.30 u. ook ons huis voorbij fietsen.

De Eneco-Tour heeft een zeer verdienstelijk deelnemersveld. De held van vandaag wordt, los van de eigenlijke uitslag, ongetwijfeld Tom Boonen. Er is op km 65 niet alleen een doortocht voorzien in Balen, Toms 'tweede verblijfplaats' naast Monaco zoals je weet, er is nog een eerste passage over de eindmeet in Balen op km 168 én ook de aankomst is in Balen. De fans van Tom worden dik in de watten gelegd.

De ENECO Tour is een nieuwe wielerwedstrijd in België en Nederland, die in 2005 werd opgericht op verzoek van de UCI bij de opstart van de UCI ProTour. Eerder was ENECO Tour ook de benaming van de Ronde van Nederland. De organisatie ligt in handen van octagon/cis (Paal-Beringen) dat vanuit haar kantoor ook de verdienstelijke website sport.be onderhoudt.

nachtmerries

Op een hopelijk heel erg natte zondag 20 augustus 2006, vandaag dus, blaast extreemrechts Vlaanderen voor de vijfde maal verzamelen op de IJzerwake in Steenstraete (nabij Diksmuide). Eén van mijn persoonlijke honderd redenen waarom ik daar in de verste verte niet te bespeuren zal zijn:


ik beken, ik heb deze illustratie ooit nog éénmaal gebruikt :-)

de tijd van toen

Ik heb nooit geweten dat er een heilige Ludo(vicus) bestond. Ik was er van overtuigd dat het onmogelijk was. Een soort contradictio in terminis. En wat vinden we dan in Vienne?


Gevaar voor brokstukken: veel stevigheid bezit de woordcombinatie blijkbaar niet.

Alpe d'Huez bedwongen

Zowat iedere wielerliefhebber wil zich meten met de Alpe d'Huez

(vakantie) Omdat we zowel Hauterives als de Alpencols wilden verkennen vanuit onze tweede camping, kozen we voor Le Coin Tranquille in Les Abrets. Mooi gelegen in de helft tussen Lyon en Chambery en dus perfect voor de geplande uitstappen.

We missen thuis waarschijnlijk zelden of nooit een uitzending van de bergetappes in de Tour. De rit waar de beklimming van de Alpe d'Huez in voorkomt, is altijd één van onze hoogtepunten (in de namiddag dan toch). 21 haarspeldbochten telt de col en ik geloof dat er nog nooit een Belg als eerste over de eindmeet is gereden. Een speciaal geval dus, uitgelezen kost voor zonderlingen en/of gedopeerden. De snelste beklimming staat nog steeds op naam van Marco Pantani zaliger. In 1997 vloog hij er tegenop in 37,15 minuten. Met wat we nu weten, wellicht dankzij een klein labo aan hulpmiddelen.

Alpe d'Huez was dan ook de eerste col die we wilden beklimmen om hem beter te leren kennen. Het viel me op dat iedere haarspeldbocht een nummer droeg. Haast op iedere draai vind je wel een familielid of een liefje van een wielerliefhebber die de naad uit zijn broek koerst. Ze moedigen aan, doen hun schattebolletjes zichzelf overtreffen -"mannen presteren beter als iemand toekijkt"- en trekken vooral foto's voor het nageslacht en ongelovige Thomassen. Net zoals enkele gehaaide commerciële firma's die met krachtige telelenzen pogen zweet en emotie te vereeuwigen. De zwoegende renners die passeren krijgen van hen een lullig bonnetje in hun handen gestoken met uitleg hoe en waar ze de "niet te missen foto" kunnen bemachtigen. Leed kan ook opbrengen. Ook enkele zeemvellen broekjes gezien rond een vrouwenpoep. Straffe grieten!

Dankzij onze wagen verpulverden we de tijd van Pantani. Niettegenstaande we vaak gehinderd werden door zwalpende fietstoeristen met onaangepaste snelheden. Helemaal niet moe van onze inspanning wandelden we op de top van Alpe d'Huez op zoek naar de eindmeet. Moeilijk was dat niet want gans de col staat in het teken van de Tour. Bordjes met Itinéraire du Tour de France wijzen je de weg. Onderweg vaak 'Tom' op het wegdek. Naast een bergbeekje prachtige alpendistels. Jammer van de verschrikkelijke, schreeuwlelijke architectuur op de top. Schoon is iets anders.

Mooie vergezichten en het echte Alpengevoel vonden wel op de vlakbijgelegen Col de la Croix de Fer (2067 meter) die we ook kennen van de Tour en die samen met de Galibier en Alpe d'Huez een legendarisch trio vormt. Het is er heel frisjes op de top. Geen massatoerisme hier. Nauwelijks sportlui op een fiets. De beklimming is een stuk langer en hij lijkt ons daarom ook lastiger. Het weggetje naar de top is erg smal. Geconcentreerd en langzaam rijden is aangewezen. Maar eens boven, loont het de moeite. Dit is wat ik van de Alpen verwacht: pure natuur, intimiderend, kleinerend, iets waar je stil van wordt. We plukten er heerlijke bosbessen, vonden wilde euphorbia's en de kinderen kropen als gemzen op uitdagende rotsen.

We vergaten het schreeuwlelijke van Alpe d' Huez en daalden erg onder de indruk van deze reus de Col de la Croix de Fer af. Op een slakkengangetje en voortdurend remmend op de motor. Het verbaast ons dat hier niet meer wielrenners verongelukken. Doping of niet, deze bergen tegen een rotvaart afdalen en heelhuids aankomen, is grote Kunst.

Floss halva

Turks snoepgoed

Turken zijn warme mensen. Meer mijn type. Vriendelijk, attent, behulpzaam, zuiders,... kortom, ik voel me er veel meer mee verwant dan met diegenen die staan te brullen ze van mijn eigen volk zijn. Maar van Turks snoepgoed hou ik niet. Van nog geen enkel gebakje, koekje of snoepje herinner ik mij dat het me gesmaakt heeft.

Deze week was het weer van dat. Een doos Pismaniye, traditional floss halva, gekregen. Een Turkse specialiteit daterend van 1907 en -volgens de ingrediënten- eetbaar. 500 gram! Viel me dat zwaar tegen. Zoet, extreem zoet, dat wel maar allesbehalve appetijtelijk. Hoe zou ik het omschrijven? Een poging: een kruising tussen een mottenbol, een suikerspin, een doorweekte tampon, een bol samengeklit kattenhaar en een prop isolatieglaswol met daarop een karrenvracht suiker. Ik krijg het niet binnen of ik moest maanden zonder eten in een schuilkelder gezeten hebben. Toch neem ik aan dat onze Turkse vrienden dit snoepgoed lekker vinden.

Zou het omgekeerde ook waar zijn? Dat Turken ons snoepgoed niet te vreten vinden?

update 20/8: bij de beschrijving vergat ik nog 'een keutel asbest', waarvoor mijn excuses.

normvervaging

Sinds de nieuwe tuchtwet bij de politiehervorming is het aantal sancties tegen agenten spectaculair gestegen. Vorig jaar kregen 690 agenten een lichte of zware straf, vijf keer zoveel als in 2001 bij de invoering van de wet. Het gaat vooral om het gebruik van alcohol en drugs tijdens de diensturen, het laattijdig afhandelen van pv’s en gewelddaden tegen personen (herinner je je deze ex-flik?) of goederen.

Opvallend is dat een vijfde van de tuchtzaken tegen agenten slaat op gedrag buiten de uitoefening van het politieambt. ,,Het toenemend aantal klachten en aangiften wijst op de normvervaging bij het korps'', aldus het Comité P. .

ocharmeocharme

Voetbal laat me koud. Ik vind het een minderwaardige sport die haar bezoekers en kijkers constant belazert en ontgoochelt. Het is een prutssport die zelden het bekijken waard is. Het is een non-spektakel. Voor de vulling van de tribunes zijn er gelukkig nog wat mannen die zo aan het gekijf van hun vrouw kunnen ontsnappen en ook nog wat vrouwen met een te hoog testosteron- en nicotinegehalte die hopen opgemerkt te worden door een gemanicuurd Gilles de Bilde-type dat hun misschien wel een gratis sjakoske kan bezorgen wanneer ze hun te diepgekropen string laten zien.

Maar gisteren werd er vuurwerk beloofd. Ze gingen die prutsploeg uit Kazachstan platwalsen. Liefst met een zo groot mogelijk verschil. Het moest en zou lukken want K. was volgens de opgevoerde analisten zonder meer de zwakste ploeg uit de reeks. In dat geval wil ik nog wel eens kijken. Iemand in de pan zien hakken, blijft leuk. Zeker als er bangelijke rode duivels in het spel zijn.

Naar 't schijnt bleef het 0-0. Ik ben gaan slapen na de eerste helft. Het was dan ook erg slaapverwekkend. Een afgang. Kolder. Beschamend en nog wat van die maagzweerverwekkende woorden. Gelukkig werd er nog een fluitconcert te berde gegeven al kon ik er niet meteen een melodie in herkennen. De dodenmars was het alvast niet maar het had gekund en zeker gemogen.

Dat noemen ze dan rode DUIVELS. Echte duivels zouden met zo'n wanprestatie meteen een helse C4 krijgen en met nagellak en een haardroger in hun survivalpak hun leven lang verbannen worden naar de oervervelende hemel. Maar wat doen we in godsnaam met onze duivelonteerders? Onze pottekestampers zonder ballen?

Wordt het niet hoogtijd dat we de echte duivels in ere herstellen en ons hoopje onkunde op sjotterssloffen een andere naam meegeven? Wat dacht u van schaamluizen of gazonkabouters?

Meer dan ooit mag je het begin van dit stukje herlezen. De feiten geven me gelijk.

16 op 17

Deze morgen aan de keukentafel: zelf mijn boterhammen smeren voor de tweede werkdag. Uit de vele broodzakken met restjes van de week kies ik enkele sneden van het ronde notenbrood. Besmeerd met milkachoco of smeerkaas eet ik dat graag, ook al is het brood een paar dagen oud.

"'t Is vandaag de 17de", zegt mijn wederhelft. "17 augustus?" repliceer ik, "dat zegt me niets". "We zijn vandaag 16 jaar voor de wet getrouwd!", krijg ik als antwoord. Het klonk niet verwijtend, ze kent me dan ook al langer als vandaag. "Ben je daar wel zeker van, zijn we op de 17de augustus getrouwd? Was dat niet op de 11de?" pruttel ik wat tegen, me goed bewust van mijn lekkend en vooral ook selectief geheugen. "Neen, de 17de en dan zijn we op huwelijksreis vertrokken naar Amsterdam".

Ja, dat herinner ik me nog, die reis naar Amsterdam. We sliepen er in een klein hotel waar ooit Mata Hari nog zou gelogeerd hebben. Maar die datum? Ik twijfel... en betwijfel vooral ook dat het al 16 jaar geleden zou zijn.

Hoe komt dat toch dat ik blijkbaar zo'n belangrijke datum als de trouwdag vergeten ben? Dat ik zelfs niet aanvoel dat er in deze periode memorabele data van ons leven voorkomen? Hoe komt het toch dat het vrouwtje dit allemaal wel zo goed weet? Zou het voor haar onvergetelijker zijn geweest dan voor mij of zijn vrouwen nu eenmaal snuggerder in dit soort aangelegenheden?

Luidop zeggen dat vrouwen in iets beter zijn dan mannen doe ik principieel niet. Tenzij in een vermeende "grappige bui" en dan noem ik dingen zoals psychische terreur en menstrueren maar daarmee houdt het dan ook op. Ik smeerde dan maar verder en ben gaan werken. Zijt met zoiets getrouwd! 16 jaar lang!

onbenullige primeur

Mijn eerste middagpauze tijdens mijn eerste werkdag na de vakantie... dat verdient -dacht ik zo - wel een postje op mijn blog. Bovendien de eerste posting die ik vanuit mijn werk op het net gooi. Een onbenullige primeur, je sais, maar is bloggen en bij uitbreiding ons leven, sowieso niet onbenullig?

Geen tijd om verder door te bomen. Mijn boterhammetjes met kaas wachten.

zonnebaden op een stuk regenwoud?

Het is alweer een hele tijd geleden dat hier nog eens een zinvolle campagne in het zonnetje werd gezet. Bij deze: met 'Languit in de tuin. Ja, maar tegen welke prijs!' legt WWF het verband tussen de aankoop van tuinmeubilair en de razendsnelle verdwijning van het tropisch regenwoud. Ongeveer 15 miljoen hectaren tropisch bos verdwijnen elk jaar (vijfmaal de oppervlakte van België) en bijna 56% van het ingevoerde tropisch hout in België is afkomstig van illegale handel.

Het doel van de campagne is de schadelijke invloed op bossen te beperken door consumenten FSC-hout, uit duurzaam beheerde bossen, te laten verkiezen boven niet-gelabeld hout.

WWF roept consumenten op tot het versturen van een brief naar de verdelers met een dubbele vraag: meer FSC-hout aanbieden en zorgen voor duidelijke en zichtbare informatie in hun catalogi en winkels.

magnifieke cascades

Onze eerste camping was de driesterrenmunicipal in Champagnole. De ideale uitvalbasis om de Jura en het stukje Zwitserland boven Lac Leman uit te vlooien. De kinderen hadden er hun zwembad, er waren ruime standplaatsen en de sanitaire paviljoenen waren behoorlijk net.

De mooiste uitstap die we van hieruit ondernamen, was zonder enige twijfel de trektocht langs de 'cascades du Hérisson'. Veel mooier kan de natuur niet zijn: twee samengestroomde beekjes vormen er een serie van 31 watervallen, waaronder sommigen recht uit een sprookje zijn gestapt. Onvergetelijk, verbluffend, onwaarschijnlijk,... zo indrukwekkend schoon dat je beseft dat je iets wonderbaarlijks aan het beleven bent. Coo is plots potsierlijk.

Al in 1896 werd er een wandelroute uitgestippeld. In totaal zo'n 3,7 km (heen) avontuur. Brede wandelpaden langs een rustig kabbelende rivier worden afgewisseld met moeilijke, stijle en soms gladde klimpartijen. Enige conditie is niet overbodig. Maar de geleverde inspanning wordt meer dan beloond. Elke waterval kan je zowel van bovenuit als onderaan bewonderen, rotsblokken in de rivier nodigen je uit om je blote voeten te laten strelen door het verfrissende water en onderweg kan je genieten van de wilde bloemenpracht. Hierbij voor mezelf een primeur: een hele partij van de zeldzame witte nieswortel (veratrum album) in volle bloei!

De bekendste en mooiste watervallen zijn l'Eventail ("waaier", 65 meter) en Le Grand Saut ("de grote sprong", 60 meter). Deze laatste biedt de dappersten onder ons -Horum omnium fortissimi sunt Belgae- de mogelijkheid om via een klein paadje tegen de rots achter de waterval door te lopen. Nergens hebben we zo duidelijk de kracht van zo'n waterval in ons lijf gevoeld. Het lawaai van het neerstortende water, de stevige wind en de gegarandeerd natte kleren schrikten eerst wat af maar dit moet je gedaan hebben. Voor de kinderen een onvergetelijk en spannend avontuur.

De Saut Girard (tweedelige waterval van 35 meter) vlakbij Ilay sluit de wandeling prachtig af. Omdat er vermoedelijk in deze streek nog enkele lynxen vertoeven (ooit uitgezet door Zwitsers), heeft dit roofdier hier een standbeeld gekregen. Vlakbij is er ook een hoeve waar je ijsjes en fritten kunt kopen. Trakteer jezelf want dit heb je ook verdiend. Bedenk wel dat je het ganse traject in omgekeerde richting opnieuw dient te doen als je geen wagen klaarstaan hebt. Of doe zoals wij, wandel eenmaal vanuit Ilay tot aan de top van Le Grand Saut en voltooi het overige gedeelte vanuit het bezoekerscentrum (via Doucier).

De watervallen van Hérisson zijn voor alle wandelaars en natuurliefhebbers iets wat je moet beleefd hebben. Wie in de buurt van de Jura komt, zal het zich niet beklagen als hij hiervoor een ommetje maakt. Ik kan me moeilijk voorstellen dat er -zo dichtbij huis- nog plekken zijn die even mooi zijn als deze cascades.

Saut Girard met lynx (copyright: muggenbeet)

goud in Göteborg

Dagen te laat, maar met de vakantie als geldig excuus, wil ik mijn dorpsgenote Tia Hellebaut toch nog proficiat wensen met haar Europese titel hoogspringen. 2,03 meter, dat is verdomme terecht een gouden medaille.

Ondertussen verneem ik dat ook 'het gemeentehuis' Tia ontdekt heeft. Nu de natte dromen over Kate Ryan achterwege blijven, krijgt Tia vanuit die broek hoek toch eindelijk de aandacht die ze verdient. Beter laat dan nooit. "Als je wint, heb je vrienden" (Brood/Vrienten 1984).

Baume-les-Messieurs

Gisteravond na 800 km autorijden terug thuis aangekomen. De ganse dag gebold met de ruitenwissers op. Ik werd er zowat tureluurs van. Vandaag, the day after, de gebruikelijke klusjes: de vuile was sorteren, de auto uitmesten, de door alpenregen kletsnatte tent laten opdrogen, de stapel kranten doornemen (Tia en Kim, mooi toch?), een tweede hete douche genomen en de geheugenkaart van de kodak opgeladen op de PC.

485 foto's was de oogst... de Jura en de Alpen waren dan ook fotogeniek. Ik ga jullie niet te veel lastig vallen met onze belevenissen. Maar hier en daar is er wel iets gebeurd of heb ik wel iets gezien wat ik graag met u deel. De komende dagen kan je dus hierover wat geleuter op mijn blog vinden.

Baume-les-Messieurs bijt de spits af. Deze bijzondere plek draagt de kwalificatie 'mooiste dorpje van Frankrijk' (... zoals x-aantal anderen?). Deze eretitel verdient het dorpje omdat het geheimzinnig verscholen ligt in het hart van een doodlopend dal met indrukwekkende verticale wanden (reculées) van 200 meter hoog. Naast de keizerlijke abdij, die gesticht werd in de 6de eeuw en waarin een driedelig Antwerps retabel de show steelt, is het vooral de sprookjesachtige tufstenen waterval die de talrijke bezoekers bekoort. Ook de enkele drankgelegenheden zijn blij met deze natuurlijke schoonheid want het doet de kas goed vullen.

Volgens de toeristische gids van de Jura "mag u Baume-les-Messieurs niet missen". Misschien té superlatief uitgedrukt maar erg mooi is dit dorpje zeker. De waterval, die plaatselijk de 'paardenstaart' wordt genoemd, is zo sierlijk dat alle toeristen hun digitaaltjes bovenhalen. Maar geloof me, hét plaatje evenaart zelden hetgeen je werkelijk ervaart. Hieronder één van mijn pogingen: de paardenstaart met het silhouet van een onbekende fotograaf.

ieder zijn stek

de zespersoonstent

Een van deze dagen vertrekken we met onze zespersoonstent op vakantie. De vier kinderen puberen nog niet echt en gaan dus nog mee. De reis in detail voorbereiden doen we nooit. We pinnen ons nooit vast op een strak schema, dat is alleen maar goed voor stress en gejaagdheid. Beiden kan ik op vakantie missen als de pest. Meestal schikken we ons naar de verleidingen van het moment.

We overnachten bij voorkeur op rustige campings temidden de natuur. Disco's of een teveel aan opdringerige 'animatie' heeft op ons hetzelfde effect als een anaconda in de slaapzak. Wegwezen! Voor de ouders is ook de goedkeuring van de sanitaire blok een verplichte voorwaarde - de tijd dat we volgekakte Franse wc's aanvaardden is voorbij -, de vier snaken vinden een zwembad dan weer doorslaggevender. Wie zijn wij om hun wensen te negeren?

Wat wél vaststaat, is dat het ook dit jaar Frankrijk zal worden, misschien ook een flardje Suisse. De neus van de auto zal gericht zijn op de Jura, de Alpen en dan via de Ardèche al zwalpend tussen de Gorges du Tarn richting Albi . Waar het wauw-gevoel in ons opkomt, stappen we uit. "Weeral?", ik hoor de kinderen het al zeggen.

Slechts drie plaatsen wil ik kost wat kost bezoeken:

1. Le Palais Ideal du facteur Cheval in Hauterives,
2. Alpe d'Huez en
3. De brug van Millau.

Voor de rest zijn we zo vrij als een vogeltje en hoop ik er veel deugd en ontspanning aan te beleven. Bloggen is er niet bij, zo'n freak ben ik nu ook weeral niet. Wie beeldt zich trouwens in dat er iemand is die op zijn/haar blog zit te wachten?

Het zal dus effekens stil zijn hier - heel stil - heeeel stil ... Hoor ik daar aan de andere kant een joepiejoepiejee?

Stadsdichteres voor Diest

Ina Stabergh wordt de eerste stadsdichter van Diest. En ze wordt meteen de eerste vrouwelijke stadsdichter van Vlaanderen.

Na Antwerpen (Bart Moeyaert), Gent (Erwin Mortier) en Ninove (Willie Verhegghe) krijgt ook mijn 'buurstad' Diest zijn stadsdichter. Het schepencollege koos Ina Stabergh uit een tiental kandidaten. De stadsdichteres gaat aan de slag voor een periode van twee jaar. Er wordt van haar verwacht dat ze per jaar zes tot twaalf gedichten schrijft over het 'reilen en zeilen van het lokale stadsgebeuren'.

Ina Stabergh (pseudoniem van Berthy Stas) werd geboren in 1945 in de Brabantse gemeente Tielt-Winge. Bij EPO heeft ze twee titels gepubliceerd: Gesprekken in Praag en Vrouw van glas.

Ina Stabergh heeft ook een eigen website.

oerwoudgeluiden afgestraft

"The phenomenon of racism in football is obviously not as old as the scourge of racism in society in general, but neither is it as recent as the current worrying situation may lead some to believe. And the time has come to tackle the problem unequivocally. FIFA has been aware of the racism problem for some time but recent events, especially in Europe, have given the need for concerted action an added urgency."

Gisteren heeft de UEFA, na een voorzet van de Fifa, beslist om voortaan harder op te treden tegen racisme op de voetbalvelden. De overkoepelende organisatie maakte bekend dat spelers die zich in dit opzicht misdragen een schorsing van vijf wedstrijden kunnen verwachten. Het gaat vooral om opmerkingen over huidskleur, afkomst, dan wel religie. In het geval van misdragingen van fans dreigt de UEFA met geldstraffen, duels zonder publiek, puntenaftrek of zelfs uitsluiting voor internationale toernooien.

zie ook: stand up speak up.

D-day

Je kan er natuurlijk je kl... aan vegen of zoals sommige Hollanders doen, er een eigen woordenlijst op nahouden, maar als Blogger is het toch goed te weten dat vanaf vandaag de Nieuwe Spelling van kracht is.

Niet panikeren, al bij al valt het goed mee: een kleine duizend trefwoorden hebben een verandering in schrijfwijze ondergaan, op een totaal van ruim 100.000 woorden. Er zijn ook heel wat nieuwe woorden waaronder, inderdaad, blog en bloggen.

Omdat mijn stapeltje groene boekjes al hoog genoeg is, zal ik me thuis depanneren met de digitale versie ervan, die gratis op het net te vinden is. Bij twijfelgeval, in een wip geconsulteerd. Erg gemakkelijk. Gisteren de link dan ook bovenaan mijn favorieten geplaatst. Maar dit is geen garantie dat er op Muggenbeet nooit een kemeltje, of toepasselijker, een paardebloempje geschoten wordt. Iedereen heeft al eens een mindere dag.

(een overzicht van de wijzigingen vind je hier.)