Nooit werd er zoveel ge-smst, nooit was er zoveel telefoonverkeer, nooit werden er zoveel GSM's verkocht en toch... is eenzaamheid hét probleem van de tijd. Depressies en zelfmoorden lopen parallel met de gekte verspreid door het mobieltje.
Gisteren was ik er nogmaals getuige van tijdens een minivoetbaltornooi voor duiveltjes. Hoeveel mensen daar met hun GSM 'druk' in de weer waren, was niet te tellen. Er werden berichtjes verstuurd alsof de redding van de planeet er vanaf hing. Foto's van de getalenteerde snotaap, zonder twijfel of schroom "dé nieuwe Zidane", werden fier ge-MMSt. De uitslagen -maar waarschijnlijk ook de lokale weersomstandigheden, de vettigheid van de fritten en het resterend belkrediet- werden in prime time, live from the event, doorgebeld naar het thuisfront. Contacten te over!
Maar toch. De humanwatcher in mij zit toch met vragen. Is er wel elke keer als de GSM in opperste verrukking tevoorschijngehaald wordt een berichtje ingekomen? Of doet men maar alsof? Of had men het gehoopt? Tuurt men niet naar een leegblijvende inbox? Spreekt men niet vaak in het mobieltje zonder dat er iemand luistert? Zich voordoend als directeur van een onbestaand bedrijf? Of liet men niet iemand -op een strategisch moment- opbellen om te kunnen uitpakken met dat geweldig nieuw gedownloade en polyfonisch muziekje van een crazy frog? En zou het niet kunnen dat men, zieligerwijze, de ingebouwde wekker laat aflopen om toch maar aan te tonen dat andere mensen hen nodig hebben? De GSM als blinkend bewijs dat men niet eenzaam is?
Echte, warme, ontroerende momenten gebeuren haast allemaal als dat onding zijn klep dichthoudt. Welke nepemoties Proximus, Base of Mobistar je ook aanpraten, 'dataverkeer' zal nooit een stevige handdruk, een schouderklop, een kus of een gemeende warme glimlach kunnen vervangen. Al ben ik er zeker van dat vermelde operatoren ook wel lachen als ze hun gespijsde rekeningen bekijken. Een verzameld fortuin op kap van eenzaamheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank je wel om een reactie achter te laten. Als je opteert om als 'Anoniem' te reageren omdat dit het eenvoudigst is, wil je dan je opmerking wel besluiten met je voornaam/naam? Het is plezant om te weten wie mijn blog bezoekt en reageert. Even simpel als 'Anoniem' is 'Naam/URL'. Van die URL hoef je je niks aan te trekken, je vult gewoon je naam of roepnaam of alias in en ... hopsakee, dat werkt ook. Merci.